A Remark on Luminosity

Timothy Williamson defines a property of luminosity in the following manner: a condition (or a mental state of a given subject) is luminous if and only if “whenever it obtains (and one is in a position to wonder whether it does), one is in a position to know that it obtains”. Williamson claims that “for virtually no mental state S is the condition that one is in S luminous”. But Wai-hung Wong observes that Williamson’s argumentation for non-luminosity of mental states is dangerously similar in its form to the reasoning underlying the sorites paradox. The observation lead him to the question: is it possible to prove the non-luminosity of some mental states without appeal to a reasoning analogous to the one underlying the sorites paradox? In the paper I present an argument in favour of the claim that Wong’s problem expressed in the question can be resolved. I present a method of determining whether a given state is luminous. However, the proposed test is fragmentary in the sense that it allows us to identify non-luminous states only within the set of propositional attitudes that fulfil certain conditions specified in the paper

The Gettier Problem and the Problem of Justification

The Gettier problem concerns the definition of knowledge as justified true belief. In the paper I argue that Gettier's cases are not cases of justified true belief because Gettier's examples rely on some problematic assumptions. The first is rather elementary definition of justification and the other is that justification is preserved by entailment, that is, (A) for all agents X, if X is justified in believing that p, and X realizes that the truth of p entails the truth of q, then X would also be justified in believing that q. For the simplistic conception of justification has some alarming consequences we pursue more adequate definition of justification which would satisfy the idea that a necessary condition of justification is to entail or to be entailed by a true proposition. We also show that the (A) is not necessary to provide an elegant counter-example to the definition of knowledge if the elementary definition of justification is adopted

Uwagi o kłamstwie i kłamaniu na kanwie pracy Jerzego Pelca "O pojęciu kłamstwa – z punktu widzenia semiotyki"

Przedmiotem pracy są uwagi Jerzego Pelca dotyczące pojęcia kłamstwa i kłamania opublikowane w O pojęciu kłamstwa – z punktu widzenia semiotyki (1990). Przedstawioną w niej definicję kłamania porównuję z warunkami nakładanymi na to pojęcie przez innych autorów. Pokazuję, że zdaniem Pelca, warunek ekstensji przekonań nie jest koniecznym warunkiem na kłamstwo. Dodatkowo, zauważam, iż pewne uwagi Pelca skłaniają do wniosku, że można kłamać implikując coś, co uważa się za fałsz, nie zaś wyraźnie to stwierdzając. Argumentuję, że przyjmowany w analizowanej pracy warunek chęci oszukania adresata jest wątpliwym warunkiem koniecznym kłamania. Ostatecznie, uwzględniając spostrzeżenia Pelca, proponuję następująca definicję: (DEF. Kłamania*) Osoba A kłamie w określonym kontekście K osobi

Dodatkowy warunek racjonalności manewruz zasadnej stwierdzalności

W artykule przedstawiam tzw. chwyt z zasadnej stwierdzalności (WAM) wymierzony w znaną argumentację E. Gettiera, która miała wykazać nieadekwatność tradycyjnej definicji wiedzy. Keith DeRose sformułował trzy warunki poprawności WAM – pokazuję, że zaproponowany w pracy WAM je spełnia. Jeśli zaproponowany sposób wyjaśnienia Gettierowskich przykładów jest poprawny, to konkluzywność argumentacji Gettiera staje się wątpliwa. Jeśli jednak nie jest i przykładów Gettiera nie można wyjaśnić poprzez odwołanie się do generowania fałszywych implikatur konwersacyjnych przez prawdziwe asercje określonych zdań, to warunki poprawności nałożone przez DeRose’a na WAM okazują się niewystarczające. W pracy proponuję więc uzupełnić listę tychże o następujący warunek: jeżeli w określonym kontekście k asercja danego zdania Z ma być nieakceptowalna jedynie ze względu na generowanie w tych okolicznościach fałszywych implikatur i1, ..., in, to asercja tego zdania w każdym innym kontekście k*, która generować będzie w k* dokładnie te same fałszywe implikatury i1, ..., in, ma być również nieakceptowalna (i to w równym stopniu)

Cancellability and Saying Something Indirectly

The aim of this article is to defend the thesis that every conversational implication is cancellable. To this end, I propose a precising definition of cancellability and, based on an analysis of examples proposed by Bach (2006) and Carston (2002), introduce the category of indirectly saying that p. I stipulate that person X said indirectly that p iff (i) X did not say (directly) that p, (ii) from what X said and the analytical truths of the language, it follows that p, and (iii) X meant that p. I definecancellability as follows: if the use of sentence S in context C implies proposition P then P is a cancellable part of this act iff there is a sentence S* and a context C* such that (i) S is a proper part of S*, (ii) S follows from S*, and (iii) P is not implied by S* in C*, but assertion of S* is admissible in C*

O argumentacji odwołującej się do implikatury konwersacyjnej

Celem artykułu jest logiczna rekonstrukcja argumentu, który proponuję nazwać „argumentem z implikatury konwersacyjnej” (AIK). Jego teza głosi, że określone zdanie jest prawdziwe wbrew ocenie przeciętnego użytkownika języka; tezę tę uzasadnia się wskazując na fałszywość implikatur konwersacyjnych generowanych przez wypowiedzenie tego zdania oraz tendencję użytkowników języka do brania implikatur konwersacyjnych za konsekwencje logiczne asercji zdań. Z tego typu argumentacją mamy do czynienia w dyskusjach dotyczących: semantyki zdań o przekonaniach, problemu Gettiera, kontekstualizmu epistemologicznego, semantyki deskrypcji określonych, poprawności logiki klasycznej itp. W pracy staram się nadać takiej argumentacji ogólną postać oraz zbadać kryteria racjonalności tego niededukcyjnego argumentu

The Polish School of Argumentation:A Manifesto

Building on our diverse research traditions in the study of reasoning, language and communication, the Polish School of Argumentation integrates various disciplines and institutions across Poland in which scholars are dedicated to understanding the phenomenon of the force of argument. Our primary goal is to craft a methodological programme and establish organisational infrastructure: this is the first key step in facilitating and fostering our research movement, which joins people with a common research focus, complementary skills and an enthusiasm to work together. This statement—the Manifesto—lays the foundations for the research programme of the Polish School of Argumentation