Embolization in post-traumatic epistaxis

Wstęp. Krwawienie z nosa (epistaxis) często występuje po urazach twarzoczaszki, które prowadzą do uszkodzenia gałęzi tętnicy szyjnej zewnętrznej. W zależności od nasilenia krwawienia, jego miejsca oraz doświadczenia ośrodka stosuje się leczenie zachowawcze, chirurgiczne lub wewnątrznaczyniowe. Celem pracy jest ocena możliwości i skuteczności embolizacji wewnątrznaczyniowej u chorych z krwotokiem z nosa w następstwie urazu twarzoczaszki. Materiał i metody. Badaniem objęto 22 chorych (15 mężczyzn i 7 kobiet) w wieku 21–64 lat (średnia 41 lat) z pourazowym krwotokiem z nosa. U 13 osób stwierdzono angiograficznie w obrębie gałęzi tętnicy szyjnej zewnętrznej obecność tętniaka rzekomego, u 6 wynaczynienie się środka cieniującego, a u 3 chorych — przetokę szyjno-jamistą. U 3 pacjentów po angiografii diagnostycznej odstąpiono od embolizacji ze względu na zbyt duże ryzyko zabiegu. U 19 pozostałych zabieg embolizacji przeprowadzono przy użyciu koreczków z gąbki żelatynowej, cząstek alkoholu poliwinylowego, cząstek polimeru akrylowego oraz mikrospiral platynowych. Wyniki. U wszystkich embolizowanych chorych natychmiastowo opanowano krwawienie. W 4 przypadkach (20%) doszło do nawrotu krwawienia, które w 2 przypadkach opanowano poprzez ponowną embolizację. U 9 chorych (42%) wystąpiły niekorzystne objawy w postaci bólu i obrzęku twarzy, parestezji, szczękościsku, gorączki. Objawy te ustąpiły w ciągu kilku do kilkunastu dni od zabiegu. U 3 chorych (15%) wystąpiły trwałe zaburzenia czucia w obrębie policzka. U 1 pacjenta pojawiło się niewielkie owrzodzenie podniebienia, które skutecznie leczono zachowawczo. Nie zaobserwowano poważnych powikłań neurologicznych. Wnioski. Embolizacja jest skuteczną metodą leczenia krwotoków pourazowych z nosa i powinno się ją uwzględniać przy planowaniu postępowania leczniczego. Acta Angiol 2011; 17, 1: 89–97Background. Epistaxis is a common consequence of craniofacial injury involving damage to the external carotid artery branches. Conservative treatment or surgical or endovascular procedures can be applied, depending on the intensity and the site of bleeding as well as on the experience of the medical team. The applicability of endovascular embolization and its efficacy in the treatment of epistaxis following craniofacial injury are discussed in this paper. Material and methods. The study group included 22 patients (15 men, 7 women) with mean age of 41 years (range of 21–64 years), who suffered from post-traumatic epistaxis. Angiography disclosed pseudoaneurysms of the external carotid branches in 13 patients, extravasation of contrast media in 6 persons, and cavernous carotid fistulae in three patients. Based on diagnostic angiography findings, the risk related to endovascular embolization procedure was considered too high in three patients. In the remaining 19 patients, embolization was performed with the use of gelatine foam, polyvinyl alcohol, acrylic polymer, and platinum microcoils. Results. Immediate arrest of epistaxis was achieved in all embolised patients. In four cases (20%) the bleeding recurred, of which two cases were controlled with repeated embolization. Nine patients (42%) experienced adverse effects in the form of transient facial pain and swelling, paresthesiae, trismus, and fever, which regressed within several days. Three patients (15%) had permanent sensory disturbances in the cheek area. One patient developed a small ulceration of the palate, treated conservatively with success. There were no major neurological complications. Conclusions. Endovascular embolization is an effective method for managing post-traumatic epistaxis and should be considered when planning therapy. Acta Angiol 2011; 17, 1: 89–9

Endovascular treatment of visceral artery aneurysms — a single-centre experience

Background. Visceral artery aneurysms (VAAs) are intra-abdominal aneurysms that occur in the coeliac trunk and the superior and inferior mesenteric arteries or their branches. They are uncommon vascular anomalies but can be life-threatening, with mortality ranging from 10 to 25% and up to 75% in pregnant women. Currently available treatment options include transcatheter embolisation, percutaneous implantation of covered stent, or surgical resection. The aim of our study was to demonstrate methods of minimally invasive endovascular treatment of visceral artery aneurysms and to assess their applicability and efficacy. Material and methods. Between January 2000 and September 2009, 34 patients with VAAs (aged 23–79 years) underwent endovascular treatment. Different techniques were used: 14 aneurysms were embolised with coils, covered stents were implanted in 12 patients, and in 8 cases transcatheter direct thrombin injection into the sack of the aneurysm was implemented. Results. Almost all aneurysms (33/34) were successfully excluded from the circulation. Follow-up examinations with Doppler USG or angio-CT were performed in 31 patients between 3 and 18 months after treatment. No reperfusion of aneurysmal sac was observed in any of the followed-up patients. Satisfactory results were observed in all 31 examined patients. Conclusions. Our experience shows that percutaneous treatment of visceral artery aneurysms is both safe and effective. Endovascular treatment of these lesions should be considered as the primary treatment option. Good treatment results depend on proper assessment of the aneurysm’s morphology by means of angio-CT or angiography as well as on selection of the appropriate vascular approach and endovascular technique. Acta Angiol 2011; 17, 3: 209–218Wstęp. Tętniaki tętnic trzewnych występują w pniu trzewnym, tętnicy krezkowej górnej i dolnej oraz gałęziach tych naczyń. Mimo że są rzadką patologią naczyniową, stanowią poważne zagrożenie dla życia (wskaźnik śmiertelności waha się od 10% do 25%, nawet do 75% u kobiet ciężarnych). Wśród dostępnych metod leczenia tych wad naczyniowych należy wymienić: przezcewnikową embolizację, przezskórną implantację stentów pokrywanych (stentgraftów) lub chirurgiczne wyłączenie tętniaka. Celem niniejszego badania było przedstawienie możliwości leczenia wewnątrznaczyniowego oraz ocena skuteczności tej metody leczenia. Materiał i metody. W okresie od stycznia 2000 r. do września 2009 r. 34 chorych (w wieku 23–79 lat) z tętniakami tętnic trzewnych poddano leczeniu wewnątrznaczyniowemu. Zastosowano różne metody: 14 tętniaków embolizowano za pomocą spiral, u 12 chorych implantowano stenty pokrywane, a u pozostałych 8 podano trombinę do worka tętniaka. Wyniki. Prawie wszystkie tętniaki (33/34) skutecznie wyłączono z krążenia. W okresie 3–18 miesięcy po zabiegu u 31 chorych przeprowadzono badanie kontrolne: USG metodą doplerowską lub angio-CT. U żadnego chorego nie stwierdzono napływu krwi do worka tętniaka. Wnioski. Doświadczenie autorów w leczeniu tętniaków tętnic trzewnych pokazuje, że zabiegi przezskórne są metodą zarówno skuteczną, jak i bezpieczną. Leczenie wewnątrznaczyniowe tętniaków powinno się rozważać jako pierwszą z możliwości terapeutycznych. Dobre wyniki leczenia zależą od poprawnie ocenionej morfologii tętniaka na podstawie angio-CT lub angiografii oraz właściwie wybranej metody leczenia wewnątrznaczyniowego. Acta Angiol 2011; 17, 3: 209–21

Angioplasty and stenting of stenosed carotid arteries in patients after radiotherapy for laryngeal cancer — a report of three cases

Pomimo rozwoju technik radioterapeutycznych w onkologii urazy popromienne naczyń krwionośnych stanowią ważne zagadnienie kliniczne. W przypadku stosowania takiego leczenia nowotworów złośliwych szyi często dochodzi do wtórnych zwężeń tętnic domózgowych, co powoduje objawy niedokrwienia mózgu. Popromienne ograniczenia drożności tętnic domózgowych mają inny charakter niż typowe zmiany miażdżycowe, dotyczą długich odcinków tętnic i są zlokalizowane w różnych (wielu) tętnicach, często wielopoziomowo. W leczeniu tych zwężeń metodą z wyboru są obecnie wewnątrznaczyniowe zabiegi angioplastyki i stentowania ze względu na dużą skuteczność i małą inwazyjność, przy oczywistych ograniczeniach klasycznej chirurgii. W pracy zaprezentowano trzy różne (wybrane) przypadki stentowania zwężeń tętnic domózgowych u chorych po radioterapii raka krtani. Acta Angiol 2010; 16, 4: 172–180Despite constant improving radiotherapy technique In oncology radiation-induced vascular injuries are still of an important clinical issue. When radiotherapy is concerned with neck malignancies it is relatively frequent that patient may present obstructions in scope of antebrain arteries and finally, brain ischemia. Post-radiation arterial stenoses are different when compared to ordinary atherosclerotic changes — they may affect long arterial segments and they are localized in many (different) arteries, commonly multilevel. Endovascular angioplasty and stenting is nowadays a treatment method of choice in these pathologies, because of high efficacy, non-invasiveness — at obvious limitations of classic surgery. The paper presents three different (selected) cases of endovascular stenting in patients who underwent radiotherapy due to laryngeal cancer. Acta Angiol 2010; 16, 4: 172–18