Wartości docelowe ciśnienia tętniczego u osób z chorobą wieńcową — spojrzenie po badaniu SPRINT

Nadciśnienie tętnicze jest jednym z głównych czynników ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego. Istotnie obciąża też rokowanie u osób po zawale serca lub z niewydolnością serca. Leczenie przeciwnadciśnieniowe poprawia rokowanie, także u osób z chorobą wieńcową. Opublikowane w ciągu ostatniego roku wyniki kilku dużych badań i analiz zmodyfikowały wytyczne postępowania w zakresie docelowego ciśnienia tętniczego. W artykule przedstawiono aktualne poglądy na docelowe ciśnienie tętnicze u osób z chorobą wieńcową.Hypertension is one of the major cardiovascular risk factors. High blood pressure is related to poor prognosis in patients with coronary artery disease or heart failure. Antihypertensive treatment improves prognosis, also in coronary artery disease patients. As recently published results of several trials and analyses have influenced guidelines (including guidelines of European Society of Cardiology) concerning blood pressure goals the article presents current views on blood pressure goals in patients with coronary artery disease

Pierwotny hiperaldosteronizm - diagnostyka i leczenie w świetle ostatnich wytycznych

W ostatnich latach toczy się dyskusja dotycząca definicji, częstości występowania oraz metod diagnostycznych pierwotnego hiperaldosteronizmu. Obecnie uważa się, że częstość pierwotnego hiperaldosteronizmu, definiowanego jako autonomiczne wytwarzanie aldosteronu, należy obecnie oceniać na 5-10% u chorych z nadciśnieniem tętniczym. W artykule omówiono metody diagnostyczne - biochemiczne i lokalizacyjne - pierwotnego hiperaldosteronizmu. Przedstawiono także metody biochemiczne i lokalizacyjne służące różnicowaniu dwóch najczęściej występujących postaci pierwotnego hiperaldosteronizmu - przerostu kory nadnerczy i gruczolaka kory nadnerczy. Wobec coraz większej liczby dowodów na niekorzystny wpływ aldosteronu na układ sercowo-naczyniowy, wykraczający poza wpływ na wysokość ciśnienia tętniczego, rozpoznanie i wybór właściwej metody leczenia pierwotnego hiperaldosteronizmu nabiera ważnego znaczenia. Choroby Serca i Naczyń 2010, 7 (2), 57-6

Influence of arterial hypertension on left atrial structure and function

W ostatnim okresie czasu zwraca się coraz większą uwagę na związek między nadciśnieniem tętniczym a migotaniem przedsionków. Nadciśnienie tętnicze prowadzi do wystąpienia migotania przedsionków, ale wiąże się również ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia udaru u osób z tą arytmią, a jego obecność decyduje o wskazaniach do leczenia przeciwzakrzepowego. U osób z nadciśnieniem tętniczym ryzyko wystąpienia migotania przedsionków jest dwukrotnie wyższe niż u osób z prawidłowymi wartościami ciśnienia. W nadciśnieniu tętniczym dochodzi do powiększenia lewego przedsionka oraz zmian wartości ciśnienia w lewym przedsionku, co może się wiązać ze zwiększoną arytmogennością mięśniówki przedsionka. Również w samej mięśniówce przedsionków może dochodzić do włóknienia pod wpływem podwyższonych stężeń zarówno angiotensyny II, jak i aldosteronu - hormonów odpowiadających między innymi za regulację wysokości ciśnienia tętniczego. Obszary tkanki włóknistej w mięśniówce przedsionka są przyczyną powstania pętli re-entry - czynnika inicjującego i podtrzymującego tę arytmię. Te same hormony są również związane z elektryczną przebudową przedsionków - mechanizmem odpowiedzialnym za nawroty arytmii w krótkim czasie po kardiowersji i za jej przechodzenie w postać utrwaloną. Niektóre leki hipotensyjne, takie jak inhibitory konwertazy angiotensyny, antagoniści receptora AT1 angiotensyny II, werapamil, wydają się hamować i odwracać powyższe mechanizmy u osób z migotaniem przedsionków i nadciśnieniem i u osób z prawidłowymi wartościami ciśnienia tętniczego. Migotanie przedsionków jest ważnym, choć nie w pełni docenianym, powikłaniem nadciśnienia tętniczego. Prewencja migotania przedsionków powinna się stać jednym z kryteriów oceny skuteczności leczenia przeciwnadciśnieniowego.There has been a growing interest recently in the relationship between arterial hypertension and atrial fibrillation. The role of hypertension as risk factor for atrial fibrillation is established but still incompletely understood. Both hypertension and atrial fibrillation are independent risk factors of stroke, and among subjects with atrial fibrillation, hypertension increases the risk of stroke. In hypertensive patients the risk of atrial fibrillation is two-fold higher than in normotensives. Hypertension can lead not only to the left ventricular hypertrophy but also to the increase of left atrial pressure and dilatation of the left atrium. This in consequence leads to increased arhythmogenesis of the atrial myocardium. It has been demonstrated that angiotensin II and aldosterone, hormones regulating blood pressure levels, can cause fibrosis of atria. Increased atrial fibrosis is basis for development of reentry loop, which initiates and propagates atrial fibrillation. Those two hormones are also involved in electrical atrial remodeling - a process that causes new recurrences of atrial fibrillation after cardioversion and leads to chronic atrial fibrillation. Some classes of antihypertensive drugs, i.e. ACE inhibitors, angiotensin receptor blockers and verapamil can inhibit these processes, that has been shown both in hypertensive and normotensive subjects. Prevention of the atrial fibrillation should be used as a one of the criteria of antihypertensive drugs efficacy

Miejsce inhibitorów konwertazy angiotensyny w leczeniu nadciśnienia tętniczego i chorób współistniejących

Inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE) są jedną z najczęściej stosowanych grup leków hipotensyjnych zarówno w monoterapii, jak i w leczeniu skojarzonym nadciśnienia tętniczego. Wiele badań klinicznych, w których oceniano tę grupę leków, dostarczyło dowodów na znaczące korzyści wynikające ze stosowaniainhibitorów ACE u chorych na nadciśnienie tętnicze, zwłaszcza współistniejące z zaburzeniami metabolicznymi, cukrzycą czy rozpoznaną chorobą układu sercowo-naczyniowego. W prezentowanym artykule omówiono miejsce inhibitorów ACE w terapii nadciśnienia tętniczego na przykładzie badańz zastosowaniem przedstawiciela tej grupy — zofenoprilu. Przedstawiono również duże metaanalizy, w których oceniano korzyści ze stosowania tej grupy leków w prewencji zdarzeń sercowo-naczyniowych

Primary aldosteronism — recent progress and current concepts

Pierwotny hiperaldosteronizm (PA) to najczęstsza postać nadciśnienia tętniczego uwarunkowanego hormonalnie, którego częstośćw ogólnej populacji chorych na nadciśnienie tętnicze szacuje się na 6–13%. Wśród pacjentów z nadciśnieniem tętniczym opornymna leczenie odsetek chorych z PA jest jeszcze większy. Dzięki intensywnym badaniom z dziedziny nauk podstawowych i tworzeniudużych rejestrów chorych z PA poznawany jest wpływ nadmiaru aldosteronu nie tylko na układ sercowo-naczyniowy, ale również namorfologię i funkcję pozostałych organów . W najnowszych badaniach podkreśla się odmienności w regulacji gospodarki wapnioweju chorych z gruczolakiem nadnercza i PA. Wiele miejsca poświęca się doskonaleniu metod diagnostyki, ze szczególnym uwzględnieniemcewnikowania żył nadnerczowych, które zyskuje coraz większe znaczenie. W ciągu ostatniego roku pojawiło się wiele publikacji dotyczącychwystępowania mutacji w kanale potasowym u chorych z guzem nadnercza i PA. Wyodrębniono również nową postać rodzinniewystępującego hiperaldosteronizmu — FIII.Leczenie pacjentów z PA w dalszym ciągu opiera się na stosowaniu antagonistów receptora dla mineralokortykoidów lub adrenalektomii,optymalnie poprzedzonej potwierdzeniem lateralizacji w wydzielaniu aldosteronu za pomocą cewnikowania żył nadnerczowych.Primary aldosteronism is the commonest form of hormone-related hypertension, with an estimated prevalence of 6–13% in the generalpopulation of hypertensive patients. Among patients with resistant hypertension, the proportion of PA is even higher. Through intensiveresearch in the field of basic science and the creation of large registries of patients with PA, it is possible to understand the effect ofexcess aldosterone not only on the cardiovascular system but also on the morphology and function of the other organs. Recent researchhas highlighted the differences in the regulation of calcium metabolism in patients with adrenal adenomas and PA. A lot of attention hasbeen paid to the improvement of diagnostic methods, with particular emphasis on adrenal vein sampling, which is becoming increasinglyimportant. In recent years there have been many publications on the prevalence of mutations in the potassium channel in patients withadrenal tumours and PA. A new form of familial hyperaldosteronism - FIII, has also been distinguished. Treatment of patients with PAstill relies on the use of mineralocorticoid receptor antagonists or adrenalectomy, preferably preceded by a confirmation of aldosteronesecretion lateralisation by adrenal vein sampling

Pseudopheochromocytoma

Pseudopheochromocytoma jest rzadkim zespołem objawów łudząco przypominających obraz pheochromocytoma. Wyniki ostatnio opublikowanych badań sugerują, że zwiększona sekrecja adrenaliny przez nadnercza i wzmożona wrażliwość układu sercowo-naczyniowego na oddziaływanie katecholamin może przyczyniać się do napadowych zwyżek ciśnienia tętniczego. Ustalenie właściwego rozpoznania może być szczególnie trudne i wymaga przeprowadzenia szczegółowej diagnostyki w celu wykluczenia guza chromochłonnego.Pseudopheochromocytoma is a rare syndrome resembling clinical manifestations of pheochromocytoma. It has been suggested that an enhanced release of adrenaline and exaggerated cardiovascular responses to catecholamines might contribute to the paroxysmal hypertension and clinical symptoms resembling pheochromocytoma. The proper diagnosis of this syndrome is difficult and must exclude the treatable pheochromocytoma

Malignant Hypertension - Does It Still Exist?

Nadciśnienie złośliwe stanowi najcięższą postać nadciśnienia tętniczego, charakteryzującą się wysokim ciśnieniem rozkurczowym i szybkim postępem powikłań narządowych. W ostatnich dekadach nadciśnienie złośliwe rozpoznaje się rzadziej, co wynika z większej wykrywalności nadciśnienia tętniczego i rozpowszechnienia leczenia hipotensyjnego. Częstość nadciśnienia złośliwego w populacji chorych z nadciśnieniem pierwotnym mieści się w zakresie 0,1-1%. Czynniki patogenetyczne nadciśnienia złośliwego są złożone i nie zostały jednoznacznie ustalone. Uważa się, że rozwój nadciśnienia złośliwego jest wynikiem mechanicznego uszkodzenia ciągłości śródbłonka, a także jego zaburzonej funkcji hormonalnej. U chorych z nadciśnieniem złośliwym dochodzi również do aktywacji układu renina-angiotensyna-aldosteron. W obrazie klinicznym nadciśnienia złośliwego dominują: wyraźnie podwyższone ciśnienie rozkurczowe, postępująca niewydolność nerek i objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego o różnym stopniu nasilenia, z ciężką encefalopatią włącznie. Postęp i rozpowszechnienie farmakoterapii nadciśnienia tętniczego istotnie zmieniły rokowanie chorego z nadciśnieniem złośliwym, jak również doprowadziły do coraz rzadszego występowania omawianej postaci nadciśnienia tętniczego.Malignant hypertension is an extremely severe form of hypertension in which intense vasoconstriction occurs as a result of association mechanisms, including an increase in vasoconstrictors, a decrease in vasodilators, and increased activity of the sympathetic nervous and renin angiotensin aldosteron systems and is associated with endothelium dysfunction. Malignant hypertension is rapidly fatal unless antihypertensive treatment is instituted. It has been reported that malignant hypertension has become a rare condition with an improved prognosis since the advent of effective antihypertensive therapy

Juxtaglomerular cell tumor - a rare cause of hypertension

Guzy wywodzące się z aparatu przykłębuszkowego nerek wydzielające w nadmiarze reninę stanowią rzadką postać wtórnego nadciśnienia z potencjalnie usuwalną przyczyną. W obrazie klinicznym dominuje nadciśnienie tętnicze najczęściej o ciężkim przebiegu, często oporne na leczenie hipotensyjne. W artykule podsumowano przebieg kliniczny, diagnostykę różnicową, obrazową i hormonalną oraz postępowanie z chorymi z podejrzeniem guza wywodzącego się z aparatu przykłębuszkowego nerek. Nadciśnienie Tętnicze 2010, tom 14, nr 2, strony 166-169.Juxtaglomerular cell tumor of the kidney is a rare benign renal neoplasm. It is also a treatable cause of secondary hypertension. Main clinical features of those tumors is hypertension, which is usual severe and can be resistant to treatment. The clinical feature, laboratory examination, imaging examination and differential diagnosis are summarized in the article. Arterial Hypertension 2010, vol. 14, no 2, pages 166-169