Can we measure working memory via the Internet? : the reliability and factorial validity of an online n-back task

The aim of this study was to check whether an online n-back task conducted in the uncontrolled environment of the Internet can yield valid and reliable data. For this purpose, 169 participants completed an online n-back task with n1, n2 and n3 blocks on their home computers. The results have shown acceptable reliability for overall accuracy and reaction time indices across n1, n2, n3 blocks, as well as for reaction time indices for each n block. Unacceptable reliability has been found for separate n levels accuracy indices and for response bias indices. Confirmatory factor analysis has revealed that, among 8 proposed measurement models, the best fit for the data collected is a model with two uncorrelated factors: accuracy consisting of n1, n2, n3 indices and reaction time consisting of n2, n3 indices. The results of this study have demonstrated for the first time that a reliable administration of online n-back task is possible and may therefore give rise to new opportunities for working memory research

Validation of the Polish version of the Movement Disorder Society-Unified Parkinson’s Disease Rating Scale (MDS-UPDRS)

Background. In 2008, the Movement Disorders Society (MDS) published a new Unified Parkinson’s Disease Rating Scale (MDS-UPDRS) as the official benchmark scale for Parkinson’s Disease (PD). We have translated and validated the Polish version of the MDS-UPDRS, explored its dimensionality, and compared it to the original English one. Methods. The MDS-UPDRS was translated into Polish by a team of Polish investigators led by JS and GO. The back-translation was completed by colleagues fluent in both languages (Polish and English) who were not involved in the original translation, and was reviewed by members of the MDS Rating Scales Programme. Then the translated version of the MDS-UPDRS underwent cognitive pretesting, and the translation was modified based on the results. The final translation was approved as the Official Working Document of the MDS-UPDRS Polish version, and was tested on 355 Polish PD patients recruited at movement disorders centres all over Poland (at Katowice, Gdańsk, Łódź, Warsaw, Wrocław, and Kraków). Confirmatory and explanatory factor analyses were applied to determine whether the factor structure of the English version could be confirmed in the Polish version. Results. The Polish version of the MDS-UPDRS showed satisfactory clinimetric properties. The internal consistency of the Polish version was satisfactory. In the confirmatory factor analysis, all four parts had greater than 0.90 comparative fit index (CFI) compared to the original English MDS-UPDRS. Explanatory factor analysis suggested that the Polish version differed from the English version only within an acceptable range. Conclusions and clinical implications. The Polish version of the MDS-UPDRS meets the requirements to be designated as the Official Polish Version of the MDS-UPDRS, and is available on the MDS web page. We strongly recommend using the MDS-UPDRS instead of the UPDRS for research purposes and in everyday clinical practice.

Wpływ głębokiej stymulacji mózgu na funkcje poznawcze i emocjonalne u chorych na epilepsję – przegląd badań

Epilepsja to zespół zaburzeń neurologicznych, na który – według danych Światowej Organizacji Zdrowia – cierpi niemal 50 milionów osób na świecie. Oprócz napadów padaczkowych o różnym przebiegu chorzy bardzo często doświadczają zaburzeń poznawczych i zaburzeń nastroju, którym niekiedy towarzyszą myśli samobójcze. Choroba znacznie obniża poczucie jakości życia pacjentów i utrudnia im wykonywanie codziennych czynności. Niemal 40% chorych cierpi na lekooporną postać epilepsji, a wielu ma także przeciwwskazania do poddania się zabiegom chirurgicznym lub pomimo przebytego zabiegu doświadcza napadów. Sposobem leczenia, który można zaproponować tym pacjentom, jest głęboka stymulacja mózgu. W 2010 roku stymulacja jądra przedniego wzgórza została zaakceptowana w Europie jako metoda wspomagająca w leczeniu napadów częściowych u dorosłych chorych z epilepsją. Wciąż jednak trwają badania nad bezpieczeństwem i efektywnością tej metody. Obiektem badań jest też stymulacja innych struktur, ponieważ nadal poszukuje się najlepszego celu stereotaktycznego w leczeniu padaczki. Zabieg polega na stymulacji głęboko położonych struktur mózgu i jest metodą mniej inwazyjną niż metody chirurgiczne. Wiele dotychczasowych badań wskazuje na skuteczność głębokiej stymulacji mózgu w redukowaniu częstości napadów padaczkowych. Ze względu na fakt, iż stymulowane struktury w większości należą do układu limbicznego, w badaniach analizujących skuteczność zabiegu coraz częściej zwraca się uwagę na wpływ stymulacji na funkcje poznawcze i emocjonalne chorych. Niniejszy artykuł ma na celu przegląd badań dotyczących efektywności zabiegu i wpływu głębokiej stymulacji mózgu na funkcje neuropsychiatryczne u osób z epilepsją, zaakcentowanie zarówno pożądanych, jak i ubocznych efektów zabiegu oraz zwrócenie uwagi na znaczenie badania neuropsychologicznego w kwalifikacji pacjentów i późniejszym monitorowaniu ich stanu

The cognitive and emotional effects of deep brain stimulation in patients with epilepsy – literature review

Epilepsy is a quite common neurological disorders syndrome. According to the World Health Organization, epilepsy affects approximately 50 million people worldwide. Apart from seizures, epileptic patients often develop cognitive and emotional impairments, which might be accompanied by suicidal thoughts. The disease greatly decreases the quality of life of patients and also impairs their activities of daily living. Approximately 40% of epileptic patients develop a drug-resistant form of the disease and a considerable number of patients cannot undergo resective surgery or in some cases surgery fails to reduce seizures. Stimulation of the anterior nucleus of thalamus was accepted in Europe in 2010 as an adjunctive treatment method for partial-onset seizures in adults with medically refractory epilepsy. However, its safety and efficacy is still under investigation. It uses electrodes to stimulate structures located deeply in the brain and is less invasive than surgery. A number of research studies have shown the efficacy of deep brain stimulation in reducing the frequency of epileptic seizures by stimulating selected areas of the brain. However, due to the fact that many of these structures are part of the limbic system, in many studies attention is increasingly paid to the effect of stimulation on the cognitive and emotional functions of patients. The main purpose of this review is to provide an overview of research studies on the effect of deep brain stimulation on neuropsychiatric functions of patients with epilepsy, to emphasize both therapeutic and side effects of stimulation and also to highlight the importance of neuropsychological examination in the evaluation and monitoring of patients with epilepsy receiving this treatment.Epilepsja to zespół zaburzeń neurologicznych, na który – według danych Światowej Organizacji Zdrowia – cierpi niemal 50 milionów osób na świecie. Oprócz napadów padaczkowych o różnym przebiegu chorzy bardzo często doświadczają zaburzeń poznawczych i zaburzeń nastroju, którym niekiedy towarzyszą myśli samobójcze. Choroba znacznie obniża poczucie jakości życia pacjentów i utrudnia im wykonywanie codziennych czynności. Niemal 40% chorych cierpi na lekooporną postać epilepsji, a wielu ma także przeciwwskazania do poddania się zabiegom chirurgicznym lub pomimo przebytego zabiegu doświadcza napadów. Sposobem leczenia, który można zaproponować tym pacjentom, jest głęboka stymulacja mózgu. W 2010 roku stymulacja jądra przedniego wzgórza została zaakceptowana w Europie jako metoda wspomagająca w leczeniu napadów częściowych u dorosłych chorych z epilepsją. Wciąż jednak trwają badania nad bezpieczeństwem i efektywnością tej metody. Obiektem badań jest też stymulacja innych struktur, ponieważ nadal poszukuje się najlepszego celu stereotaktycznego w leczeniu padaczki. Zabieg polega na stymulacji głęboko położonych struktur mózgu i jest metodą mniej inwazyjną niż metody chirurgiczne. Wiele dotychczasowych badań wskazuje na skuteczność głębokiej stymulacji mózgu w redukowaniu częstości napadów padaczkowych. Ze względu na fakt, iż stymulowane struktury w większości należą do układu limbicznego, w badaniach analizujących skuteczność zabiegu coraz częściej zwraca się uwagę na wpływ stymulacji na funkcje poznawcze i emocjonalne chorych. Niniejszy artykuł ma na celu przegląd badań dotyczących efektywności zabiegu i wpływu głębokiej stymulacji mózgu na funkcje neuropsychiatryczne u osób z epilepsją, zaakcentowanie zarówno pożądanych, jak i ubocznych efektów zabiegu oraz zwrócenie uwagi na znaczenie badania neuropsychologicznego w kwalifikacji pacjentów i późniejszym monitorowaniu ich stanu

Cognitive and emotional functioning in Parkinson’s disease: a comparison of medically-managed patients and patients undergoing deep brain stimulation surgery

Temat poruszony w niniejszej pracy dotyczy różnic w funkcjonowaniu poznawczym i emocjonalnym, obserwowanych pomiędzy grupami pacjentów chorych na chorobę Parkinsona, leczonych farmakologicznie oraz poddanych zabiegowi głębokiej stymulacji jądra niskowzgórzowego (STN-DBS). Zabieg STN-DBS jest stosunkowo nowym sposobem terapii proponowanym chorym jako alternatywa dla tradycyjnego leczenia farmakologicznego. Stymulacja pozwala na wycofanie niekiedy bardzo dużych dawek lewodopy. Zabieg ten jest przede wszystkim szansą dla tych pacjentów, którzy doświadczają silnego drżenia oraz przykrych skutków ubocznych w wyniku stosowania preparatów lewodopy (fluktuacje, czy dyskinezy). Z dotychczasowych badań wynika bowiem, iż zabieg STN-DBS w znacznym stopniu ogranicza objawy ruchowe choroby Parkinsona. Jednak wciąż kwestią kontrowersyjną pozostaje wpływ stymulacji na funkcje poznawcze i emocjonalne pacjentów. Dlatego też postanowiono przeprowadzić badania z udziałem pacjentów krakowskiej Kliniki Neurologicznej CMUJ poddanych zabiegowi i porównać ich funkcjonowanie poznawcze i emocjonalne do grupy pacjentów leczonych farmakologicznie.W badaniach posłużono się standardowymi testami używanymi w praktyce klinicznej dla oceny funkcjonowania poznawczego i emocjonalnego pacjentów. Skupiono się na funkcjach wzrokowo-przestrzennych, ocenie fluencji słownej oraz ogólnego profilu funkcjonowania, a także na ocenie poziomu depresyjności chorych. W tym celu posłużono się testami: Testem Rysowania Zegara, Testem Łączeni Punktów A i B, Testem Fluencji Słownej, testem MMSE oraz kwestionariuszem MADRS.Z przeprowadzonych analiz wynika, iż nie stwierdza się istotnych różnic pomiędzy funkcjonowaniem poznawczym i emocjonalnym chorych na chorobę Parkinsona leczonych farmakologicznie oraz poddanych zabiegowi STN-DBS, którzy są pacjentami krakowskiej kliniki. Nie potwierdzono tym samym hipotez sformułowanych na początku badania. Obserwowane niewielkie lepsze wykonanie testu badającego funkcje wzrokowo-przestrzenne u osób po zabiegu, prawdopodobnie wynikało z lepszego funkcjonowania ruchowego w tej grupie. Obserwowano także nieco niższe wyniki w teście oceniającym depresyjność w grupie po zabiegu, choć obie grupy nie prezentowały nasilenia objawów depresyjnych. Zauważone niewielkie różnice nie były jednak istotne statystycznie, choć badana grupa nie była zbyt liczna, zatem warto by było powtórzyć badania na większej grupie pacjentów.Na tle wielu doniesień o pogorszeniu funkcjonowania pacjentów po zabiegu w zakresie funkcji poznawczych i emocjonalnych, niniejsze badanie wydaje się być dobrą informacją dla chorych, którzy mogą zostać zakwalifikowani do zabiegu. Należy bowiem zaznaczyć, iż przy znacznej poprawie w zakresie motoryki, nie obserwuje się różnic w zakresie poznawczym i emocjonalnym w porównaniu do chorych leczonych tradycyjnie. Ponadto, można by przypuszczać, iż poprawa motoryki wiąże się także z niższym wynikiem w zakresie depresyjności prezentowanym w grupie po zabiegu. Rezultaty badania wydają się być optymistyczne w kontekście skuteczności terapii, jaką jest zabieg STN-DBS. Przestawiają nowe obserwacje, które mogą być znaczące zarówno dla klinicystów, jak i pacjentów wahających się, czy poddać się tej terapii. Jest to kolejny powód dla dyskusji w obszarze STN-DBS oraz nowych badań, by zweryfikować przedstawione obserwacje. Należy bowiem jeszcze raz podkreślić, iż badania przeprowadzono na niewielkiej grupie chorych oraz była to wybrana grupa pacjentów krakowskiej Kliniki Neurologii CMUJ.The purpose of this study was to compare cognitive and emotional functioning of two groups of PD patients: the medically managed group (PD group) and the group after subthalamic nucleus deep brain stimulation surgery (STN-DBS group). The STN-DBS is a relatively new method of treatment that can be proposed for PD patients as an alternative form to traditional pharmacological treatment. This method has been successful in decreasing doses of levodopa medication. What is more, STN-DBS may be a chance especially for patients who exhibit severe tremor and also motor complications due to long-term levodopa therapy. As most studies investigating, the STN-DBS mostly reduces motor symptoms of PD. However, its impact for cognitive and emotional functioning of PD patients remains still controversial. Taking this into account, the study was carried out in Department of Neurology at Jagiellonian University Medical College. The groups of patients were evaluated with standard tests for neuropsychological assessment of cognitive and emotional functioning. Neuropsychological evaluation was focused especially on visuo-spatial functions, verbal fluency assessment, global cognitive profile of patients and also the level of depression they presented. The following methods were used: Clock Drawing Test, Trail Making Test A and B, Verbal Fluency Test, MMSE and MADRS questionnaire.The exploratory findings indicate that there were no significant differences between cognitive and emotional functioning between two groups of PD patients: medically-managed group and the group after STN-DBS. Therefore, the main hypothesis formed at the beginning of the study was not confirmed. The slightly better performance of the test examining visuo-spatial functions that was observed in STN-DBS group, might be the effect of better motor functioning in this group. This group also achieved lower scores in depression scale, however both groups did not present an increase in depression symptoms. These reporting differences were not statistically significant, however this study also involved small sample of patients, so that further studies involving a larger sample of patients, should be investigated in this research area. On the background of many reports that indicate deterioration of cognitive and emotional functions in PD patients after STN-DBS, present study seems to be a good information for patients who may be eligible for the surgery. It should be emphasised that with the substantial improvement in motor functions, there were not observed any differences in cognitive and emotional functioning in PD patients after STN-DBS when comparing to medically-managed PD patients. These results seem to be optimistic with regards to clinicians’ experiences and also PD patients’ doubts before giving up the surgery

Validation of the Polish version of the Unified Dyskinesia Rating Scale (UDysRS)

Background. In 2008, the Movement Disorders Society published the Unified Dyskinesia Rating Scale (UDysRS). This has become the established tool for assessing the severity and disability associated with dyskinesia in patients with Parkinson’s Disease (PD). We translated and validated the Polish version of the UDysRS, explored its dimensionality, and compared it to the Spanish version, which is the Reference Standard for UDysRS translations.Material and methods. The UDysRS was translated into Polish by a team led by JS and GO. The back-translation, completed by colleagues fluent in both Polish and English who were not involved in the original translation, was reviewed and approved by the Executive Committee of the MDS Rating Scales Programme. Then the translated version of the UDysRS underwent cognitive pretesting, and the translation was modified based on the results. The approved version was considered to be the Official Working Document of the Polish UDysRS and was tested on 250 Polish PD patients recruited at movement disorder centres. Data was compared to the Reference Standard used for validating UDysRS translations. Results. The overall factor structure of the Polish version was consistent with that of the Reference Standard version, as evidenced by the high Confirmatory Fit Index score (CFI = 0.98). The Polish UDysRS was thus confirmed to share a common factor structure with the Reference Standard.Conclusions. The Official Polish UDysRS translation is recommended for use in clinical and research settings. Worldwide use of uniform rating measures offers a common ground to study similarities and differences in disease manifestations and progression across cultures.