Wykładnie ideologiczne stosunków japońsko-amerykańskich w latach 1853-1941 oraz ich implementacja polityczna

Praca jest próbą analizy relacji politycznej pomiędzy Japonią a Stanami Zjednoczonymi w latach 1853-1941. Prezentuje ona najnowsze wyniki badań dotyczące wzajemnych stosunków między państwami oraz pokazuje jak podpisywane dokumenty miały wpływ na ich rozwój. Japonia została podniesiona do poziomu światowej potęgi poprzez jej kontakty ze Stanami Zjednoczonymi. Politycy kraju, który przez ponad 200 lat pozostawał w izolacji, mogli wykorzystać ogrom wiedzy mieszkańców Stanów Zjednoczonych i innych mocarstw europejskich. W ciągu około 90 lat, z feudalnego kraju, stworzyli imperium, które dogoniło inne mocarstwa i zdeklasowało niektóre z nich. W 1854 roku wyprawa kierowana przez amerykańskiego komodora Matthew Calbrighta Perry’ego zmusiła Japonię do otwarcia swoich portów. Podstawą stosunków dwustronnych między Japonią a Stanami Zjednoczonymi były traktat o pokoju i przyjaźni, podpisany w 1854 roku w Kanagawie i traktat Harrisa, podpisany rok później dokument regulujący wymianę handlową między nimi. Początki ekspansywnej polityki Japonii sięgają restauracji Meiji. Te ekspansywne aspiracje rosły w Japonii, zwłaszcza w okresie międzywojennym. Jednak jej szybko rozwijająca się gospodarka była uzależniona od importu zasobów naturalnych. Oprócz tego nadszedł czas przyspieszonego wzrostu populacji Japonii, a USA ograniczyły istniejące prawo imigracyjne, które znacznie utrudniło emigrację japońską. Doświadczenie i wiedza zdobyta przez japońską elitę, która odwiedziła Stany Zjednoczone i Europę stopniowo przekształciły Japonię w poważnego partnera międzynarodowego. Jednak z upływem lat Japonia stała się agresorem, co zauważyły USA i kraje europejskie. Kraje te szybko uświadomiły sobie, że ich obszary wpływów są zagrożone. W 1931 roku siły japońskie przekroczyły granice Mandżurii. Był to początek trwającej wiele lat ofensywy sił japońskich w chińskich prowincjach. Ta inwazja wywołała rozległą krytykę międzynarodową Japonii, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych. Ponadto główni decydenci zaczęli głosić wyższość Japonii nad innymi rasami azjatyckimi i wyrazili gotowość przewodzenia na całym kontynencie. Oprócz tego wojskowi mieli nadzieję, że z taką postawą wobec największego wroga - USA - możliwe będzie złamanie amerykańskiego potencjału. Polityka japońska ewoluowała tak bardzo, że z politycznego i gospodarczego partnera Stanów Zjednoczonych kraj stał się agresorem, który ośmielił się wykonać niespodziewany atak 7 grudnia 1941 roku

The Presence of Japanese Companies in European Union

This paper presents the main determinants of Japanese multinational companies location choice in European Union and especially in Poland. It presents the history of relations between the two trading partners. When choosing a location in the EU the Japanese take into account factors such as the availability and quality of human resources, market potential, the real cost of real estate, infrastructure and network, especially the concentration of industry. The availability of qualified personnel working in science and technology is among the chief factor location choices by Japanese companies. Non-manufacturing companies are attracted to industrially diversified regions with high income. Japanese companies investing in production projects actively utilize the benefits of the European single market.W artykule przedstawiono główne determinanty wyboru lokalizacji japońskich firm w Unii Europejskiej, ze szczególnym uwzględnieniem firm Polsce. Zaprezentowano historię stosunków między dwoma partnerami handlowymi. Podczas wyboru lokalizacji w UE Japończycy biorą pod uwagę czynniki takie jak: dostępność i jakość zasobów ludzkich, potencjał rynkowy, rzeczywiste koszty nieruchomości, infrastruktura i sieć, a zwłaszcza koncentrację przemysłu. Dostępność wykwalifikowanych pracowników pracujących w dziedzinie nauki i technologii jest również jednym z głównych czynników wyboru lokalizacji przez japońskie firmy. Japońskie firmy inwestujące w projekty produkcyjne aktywnie wykorzystują korzyści z jednolitego rynku europejskiego