miRNA signature of urine extracellular vesicles shows the involvement of inflammatory and apoptotic processes in diabetic chronic kidney disease

Background: The aim of this study was to investigate the role of urine-derived extracellular vesicles (uEVs) in diabetic kidney disease (DKD) in patients diagnosed with type 2 diabetes mellitus (T2DM). Methods: UEVs were characterized by size distribution and microRNA content by next-generation small RNA sequencing and quantitative reverse transcription PCR. Results: A subset of sixteen miRNAs enriched in T2DM patients with DKD, including hsa-miR-514a-5p, hsa-miR‑451a, hsa-miR-126-3p, hsa-miR-214, or hsa-miR‑503 was identified. Eight miRNAs as hsa-miR-21-3p, hsa-miR-4792, hsa-miR‑375, hsa-miR-1268a, hsa-miR-501-5p, or hsa-miR-582 were downregulated. Prediction of potential target genes and pathway enrichment analysis of the Kyoto Encyclopedia of Genes and Genomes (KEGG) confirmed possible functions related to cellular processes such as apoptosis, inflammation, and tissue remodeling, that promote diabetic complications, such as DKD. Among them, hsa-miR-375, hsa-miR-503, and hsa-miR-451a make important contribution. Additionally, downregulated hsa-miR-582-5p has not been reported so far in any diabetes-related pathways. Conclusions: This study revealed the most significant miRNAs in uEVs of patients with T2DM. However, as this is a bioinformatic prediction that we performed based on the putative targets of the identified miRNAs. Thus, further in vitro functional studies are needed to confirm our findings. Knowing the fact that EVs are crucial in transferring miRNAs, there is a great need toto discover their involvement in the pathomechanism of T2DM-related kidney disease

Status of iron during radon-sulfide balneotherapy in osteoarthritis patients

Osteoarthritis and other arthropathies are still one of the most debilitating musculoskeletal disorders among the elderly population. Pathogenesis of these diseases is multifactorial and mainly connected with increasing of oxidative stress. Pharmacotherapy, physico- and balneotherapy are the most commonly used methods of treatment. The mechanism of action balneotherapy in arthropathies is not fully understood. Probably it is a combined effect of used forms of biological interactions which influence different metabolic pathways. One of the potential factor connected with decreasing oxidative stress status during balneotherapy can be iron bioavailability and changes its concentration during this therapy. The aim of this study was assessing change of iron blood status during the routine 21 days’ radon-sulfide balneotherapy course in patients with osteoarthritis. The study group consisted of 35 osteoarthritis patients without impediment to comprehensive treatment at spa. The age of patients ranged 32-67 years (average 53.5). The blood samples were collected before the therapy and after 21 days of treatment at a spa. The levels of iron, transferrin, total iron binding capacity and transferrin saturation percent were assessed. Within statistical comparison before and after spa course reveled decreasing trend for all iron status parameters after 21 days’ spa treatment, but the observed changes were significant only for TIBC. In the course of spa therapy Osteoarthritis patients, the level of the systemic iron components is not affected and changes in blood oxidative status during this therapy probably are not influenced by iron status and vice versa

Breakfast and other meal consumption in adolescents from Southern Poland

The aim of the study was to evaluate the frequency of breakfast and other meal consumption by adolescents and to assess the relationship between the first and the last meal consumption and sex, body mass index (BMI), and middle school and high school students’ education level. The study was conducted in 2013–2014 among 3009 students (1658 girls and 1351 boys) from middle s and high schools in Krakow and Silesia (Poland). The data was obtained from questionnaires that were analyzed with a logistic regression model for measurable and dichotomous variables. Breakfast consumers were seen to eat other meals (second breakfast, lunch, dessert, supper) significantly more often than breakfast skippers. The main meal consumption habits depend on sex and change as adolescents age. Being a girl and a high school student predisposed participants to skip breakfast and supper more often. The BMI of breakfast consumers does not differ significantly from the BMI of breakfast skippers, so BMI might thus not be a sufficient marker of breakfast consumption regularity and dietary habits in an adolescent group. The importance of regularly eaten meals, especially breakfast, together with adequate daily dietary energy intake are beneficial for physical and psychological development and cannot be overestimated in nutritional education and it is necessary to promote healthy eating behavior for well-being in later adult life

The relationship between total body fat and distribution of body fat mass and markers of insulin resistance in young women with normal weight — a pilot study

Introduction. Total body fat and body fat distributionare factors closely associated with development ofinsulin resistance, including subjects with normal bodyweight and BMI (body mass index). Objectives. The objective of the study was to determinerelation between insulin resistance index and selectedparameters of body fat distribution in potentiallyhealthy young females with body mass index below25 kg/m2. Material and methods. Study group consisted of 36women with a BMI < 25 kg/m2, who underwent anthropometricmeasurements, i.e.: height, weight, waistcircumference, hip circumference and blood pressuremeasurement. The segmental body composition wasmeasured by of the use of the bioelectric impedanceanalysis (BIA). Moreover, oral glucose tolerance test(OGTT) was performed with blood collection in 0, 60and 120 minute of the test. The fasting samples wereused for determination of concentrations of glucose,insulin, C-peptide, a total cholesterol, triglycerides, HDLand LDL cholesterol. The following insulin resistanceindices were calculated: HOMA-IR, HOMA2-IR, HOMA2-%B, HOMA2-%S and IRI/G. Results. All the volunteers presented normal glucosetolerance in 120 minute of the OGTT test, as well asnormal values of IRI/G index. Moreover, for such parametersas: total cholesterol, HDL and LDL cholesterol,triglycerides and CRP no values outside the referencerange were found. C-peptide concentration was foundto be significantly correlated with total body fat(r = 0.532; p = 0.001) and trunk fat mass (r = 0.471;p = 0.004). Conclusions. In the young, non-obese women it seemsto be justified to test concentration of glucose andC-peptide while assessing potential insulin resistancewith simultaneous examination of the total and trunkbody fat

Analiza profilu glukagonopodobnego peptydu-1 w przebiegu doustnego testu tolerancji glukozy u ludzi młodych

Wstęp. Obecnie ogromnym problemem społecznym jest występowanie insulinooporności i zaburzeń metabolicznych, będących czynnikami ryzyka rozwoju cukrzycy typu 2. Szczególnie niepokojące są doniesienia o pojawianiu się takich zaburzeń u coraz większej liczby osób młodych. Gospodarkę węglowodanową organizmu regulują mechanizmy neurohormonalne, a główną rolę w utrzymaniu homeostazy glukozy odgrywa insulina, której wydzielanie jest warunkowane aktualnym stężeniem glukozy oraz działaniem hormonów inkretynowych. Efekt inkretynowy polega na znacznie silniejszej odpowiedzi insulinowej po doustnym przyjęciu posiłku zawierającego glukozę niż w odpowiedzi na taki sam bodziec glukozowy podany dożylnie. Zmniejszenie zdolności do wydzielania hormonów inkretynowych jest wyraźnie widoczne u osób z zaburzeniami gospodarki węglowodanowej. Celem badania była analiza profilu stężenia glukagonopodobnego peptydu-1 (GLP-1) w przebiegu rozszerzonego (3-punktowego) doustnego testu tolerancji glukozy (DTTG) u młodych, potencjalnie zdrowych osób oraz ocena związku stężenia GLP-1 z kształtem krzywej glikemicznej po obciążeniu 75 g glukozy oraz obecnością lub brakiem cech zespołu metabolicznego (ZM) w tej grupie osób.Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 53 ochotników (40 kobiet i 13 mężczyzn) w wieku 19–28 lat, z prawidłową glikemią na czczo oraz prawidłową tolerancją glukozy. Wykonano u nich pomiary obwodu pasa oraz ciśnienia tętniczego krwi, oznaczono stężenie cholesterolu całkowitego, frakcji lipoprotein o dużej gęstości (HDL), lipoprotein o niskiej gęstości (LDL), triglicerydów, glukozy, insuliny, GLP-1 i białka C-reaktywnego (hsCRP) oznaczonego metodą ultraczułą na czczo oraz glukozy, insuliny i GLP-1 w 60. i 120. minucie DTTG. Wyniki analizowano w wyodrębnionych grupach: w zależności od czasu powrotu glikemii do wartości na czczo oraz liczby zidentyfikowanych cech ZM.Wyniki. Porównanie wyników uzyskanych na czczo oraz w 60. i 120. minucie rozszerzonego DTTG nie wykazało istotnych różnic w stężeniach glukozy oraz GLP-1. Stężenie insuliny na czczo było natomiast istotnie niższe od wartości uzyskanych w 60. i 120. minucie DTTG. Zarówno szybkość powrotu glikemii do wartości obserwowanych na czczo, jak i liczba cech ZM nie były związane z występowaniem istotnych różnic stężenia GLP-1 między analizowanymi grupami w żadnym z punktów pomiarowych (na czczo, w 60. i 120. min DTTG). Zaobserwowano jedynie tendencję do występowania niższych wartości GLP-1 w grupie osób z ZM.Wnioski. Poczynione obserwacje mogą wskazywać na brak przydatności oznaczania GLP-1 w celu interpretacji profilu odpowiedzi insulinowej na obciążenie glukozą u młodych osób bez jawnych zaburzeń węglowodanowych; oznaczenie to może być jednak istotne w ocenie rozwoju ZM u takich osób. Przedstawione badanie będzie kontynuowane na większej liczbie ochotników, co pozwoli na uzyskanie bardziej szczegółowego obrazu regulacji insulinemii na drodze inkretynowej i potwierdzenie potencjalnej roli GLP-1 w rozwoju zespołu metabolicznego u młodych osób

Ocena zależności pomiędzy stężeniami insuliny w przebiegu doustnego testu tolerancji glukozy a ilością i dystrybucją tkanki tłuszczowej u młodych osób — badania wstępne

INTRODUCTION: Although the problem of overweight and obesity is serious, the young people are rarely examined in respect metabolic disorders. Analyze of body composition, including body fat mass, seems to be an essential part of preventive health care. The aim of this study was to assess the usefulness of insulin concentration during oral glucose tolerance test (OGTT), having regard to the amount of the trunk fat mass in young people. MATERIAL AND METHODS: The pilot study was carried out in a group of 45 people (37 women and 8 men), aged 20−25 years. There carry out anthropometric measurements, blood pressure, composition and distribution of body fat. Blood samples were taken at 0 and 120 minutes during the oral glucose tolerance test, and measured concentration of glucose and insulin. From this parameters were calculated indirect indicators of insulin resistance, i.e.: HOMA-IR (Homeostasis Model Assessment of Insulin Resistance) and INS/GLU (Insulin/Glucose ratio). Also in fasting condition lipid profile was determined. Statistical analysis was performed using Statistica 10. RESULTS: Abnormalities were of ten observed in anthropometric and biochemical parameters among young people. There was a significant correlation between fasting insulin concentrations and total body fat mass and a trunk fat mass. INS/GLU ratio was significantly correlated with fat mass and trunk fat mass. It has been found statistically significant differences in insulin levels in OGTT and in INS/GLU ratio between Q1 and Q4 quartiles of the trunk fat mass. CONCLUSIONS: In young subjects, which performed the oral glucose tolerance test, seems highly reasonable simultaneous determination of the concentration of insulin in correlation with fat mass. Increased body fat is associated with higher fasting insulin and lower insulin concentration in 120 minutes of OGTT with still normal glucose values in the oral glucose tolerance test.WSTĘP: Mimo że problem nadwagi i otyłości jest powszechny i poważny, młode osoby rzadko są badane pod kątem obecności zabur zeń metabolicznych. Ocena składu ciała, w tym ilo - ści tkanki tłuszczowej, wydaje się podstawowym elementem profil aktyki zdrowotnej. Celem pracy była próba oceny przydatności oznaczania stężenia insuliny u osób młodych podczas wykonywania doustnego testu tolerancji glukozy (DTTG), z uwzględnieniem ilości tułowiowej tkanki tłuszczowej. MATERIAŁ I METODY: Badania pilotażowe przeprowadzono w grupie 45 osób (37 kobiet i 8 mężczyzn), w wieku 20−25 lat. Wykonano pomiar y antropometryczne, pomiar ciśnienia tętniczego krwi, analizę składu i dystrybucji tkanki tłuszczowej oraz przeprowadzono DTTG. W próbkach krwi pobranych w 0. i 120. minucie DTTG oznaczono stężenie glukozy i insuliny. Z tych parametrów wyliczono pośrednie wskaźniki insulinooporności, tj.: HOMA-IR (Homeostasis Model Assessment of Insulin Resistance) oraz INS/GLU (Insulin/Glucose ratio). W próbkach na czczo oznaczono również profil lipidowy. Analiza statystyczna została wykonana przy użyciu oprogramowania Statistica v.10. WYNIKI: Zaobserwowano, że u młodych osób często występują zaburzenia parametrów antropometrycznych i biochemicznych. Wykazano istotną korelację pomiędzy stężeniem insuliny na czczo a całkowitą ilością tkanki tłuszczowej i tułowiową tkanką tłuszczową. Wskaźnik INS/GLU istotnie korelował z bezwzględną ilością tkanki tłuszczowej oraz z tułowiową tkanką tłuszczową, zarówno względną, jak i bezwzględną. Stwierdzono istotne różnice w stężeniu insuliny w teście DTTG oraz wskaźnika INS/GLU między kwartylami Q1 i Q4 tułowiowej tkanki tłuszczowej w badanej grupie. WNIOSKI: U osób młodych, u których wykonuje się doustny test tolerancji glukozy wydaje się wysoce uzasadnione równoczesne oznaczanie stężenia insuliny przy jednoczesnej ocenie ilości tkanki tłuszczowej w organizmie. Zwiększona zawar tość tkanki tłuszczowej wiąże się z wyższą insulinemią na czczo oraz niższą po obciążeniu glukozą, przy jeszcze prawidłowych wartościach glikemii w doustnym teście tolerancji glukozy

Wskaźniki insulinooporności u młodych kobiet z prawidłową masą ciała w korelacji z ilością i dystrybucją tkanki tłuszczowej — badanie pilotażowe

Wprowadzenie. Ilość i dystrybucja tkanki tłuszczowej to czynniki ściśle związane z rozwojem oporności tkanek na insulinę, w tym również u osób z prawidłowymi masą ciała i wskaźnikiem masy ciała (BMI). Cele. Celem badań było określenie zależności pomiędzy wskaźnikami insulinooporności a wybranymi parametrami dystrybucji tkanki tłuszczowej u potencjalnie zdrowych młodych kobiet ze wskaźnikiem masy ciała poniżej 25 kg/m2. Pacjenci i metody. Badana grupa składała się z 36 kobiet ze wskaźnikiem masy ciała poniżej 25 kg/m2, u których przeprowadzono następujące pomiary antropometryczne: wzrost, masa ciała, obwód talii, obwód bioder oraz pomiar ciśnienia tętniczego krwi. Dokonano segmentowego pomiaru składu ciała za pomocą metody impedancji bioelektrycznej (BIA). Wykonano doustny test tolerancji glukozy (OGTT), podczas którego pobierano krew w 0., 60. i 120. minucie testu. W próbkach pobranych na czczo oznaczano stężenia glukozy, insuliny, C-peptydu, cholesterolu całkowitego, triglicerydów, cholesterolu frakcji HDL oraz LDL. Obliczono wskaźniki insulinooporności: HOMA-IR, HOMA2-IR, HOMA2-%B, HOMA2-%S i wskaźnik insulina/glukoza (IRI/G). Wyniki. U wszystkich badanych stwierdzono prawidłową tolerancję glukozy w 120. minucie testu OGTT, a także prawidłowe wartości wskaźnika insulina/glukoza. Dla parametrów takich jak cholesterol całkowity, cholesterol frakcji HDL i LDL, triglicerydy oraz białko CRP nie wykazano żadnej wartości przekraczającej przedział wartości referencyjnych. Stężenie C-peptydu w sposób istotny wiązało się z bezwzględną wartością tkanki tłuszczowej (r = 0,532; p = 0,001) oraz ilością tułowiowej tkanki tłuszczowej (r = 0,471; p = 0,004). Wnioski. U młodych kobiet bez otyłości wydaje się zasadne oznaczanie stężenia glukozy i C-peptydu podczas określania możliwości wystąpienia insulinooporności, z równoczesnym weryfikowaniem całkowitej ilości tkanki tłuszczowej w organizmie oraz tułowiowej tkanki tłuszczowej

PDIA iminosugar influence on subcutaneous Staphylococcus aureus and Pseudomonas aeruginosa infections in mice

IntroductionBiofilm-associated infections persist as a therapeutic challenge in contemporary medicine. The efficacy of antibiotic therapies is ineffective in numerous instances, necessitating a heightened focus on exploring novel anti-biofilm medical strategies. Among these, iminosugars emerge as a distinctive class of compounds displaying promising biofilm inhibition properties.MethodsThis study employs an in vivo wound infection mouse model to evaluate the effectiveness of PDIA in treating biofilm-associated skin wound infections caused by Staphylococcus aureus and Pseudomonas aeruginosa. Dermic wounds in mice were infected with biofilm-forming strains, specifically S. aureus 48 and P. aeruginosa 5, which were isolated from patients with diabetic foot, and are well-known for their strong biofilm formation. The subsequent analysis included clinical, microbiological, and histopathological parameters. Furthermore, an exploration into the susceptibility of the infectious strains to hydrogen peroxide was conducted, acknowledging its potential presence during induced inflammation in mouse dermal wounds within an in vivo model.ResultsThe findings revealed the efficacy of PDIA iminosugar against the S. aureus strain, evidenced by a reduction in bacterial numbers within the wound and the inflammatory focus.DiscussionThis study suggests that PDIA iminosugar emerges as an active and potentially effective antibiofilm agent, positioning it as a viable treatment option for staphylococcal infections