Validation of standard and new criteria for the differential diagnosis of narrow QRS tachycardia in children and adolescents

To establish an appropriate treatment strategy and determine if ablation is indicated for patients with narrow QRS complex supraventricular tachycardia (SVT), analysis of a standard 12-lead electrocardiogram (ECG) is required, which can differentiate between the 2 most common mechanisms underlying SVT: atrioventricular nodal reentry tachycardia (AVNRT) and orthodromic atrioventricular reentry tachycardia (OAVRT). Recently, new, highly accurate electrocardiographic criteria for the differential diagnosis of SVT in adults were proposed; however, those criteria have not yet been validated in a pediatric population. All ECGs were recorded during invasive electrophysiology study of pediatric patients (n = 212; age: 13.2 ± 3.5, range: 1–18; girls: 48%). We assessed the diagnostic value of the 2 new and 7 standard criteria for differentiating AVNRT from OAVRT in a pediatric population. Two of the standard criteria were found significantly more often in ECGs from the OAVRT group than from the AVNRT group (retrograde P waves [63% vs 11%, P < 0.001] and ST-segment depression in the II, III, aVF, V1–V6 leads [42% vs 27%; P < 0.05]), whereas 1 standard criterion was found significantly more often in ECGs from the AVNRT group than from the OAVRT group (pseudo r′ wave in V1 lead [39% vs 10%, P < 0.001]). The remaining 6 criteria did not reach statistical significance for differentiating SVT, and the accuracy of prediction did not exceed 70%. Based on these results, a multivariable decision rule to evaluate differential diagnosis of SVT was performed. These results indicate that both the standard and new electrocardiographic criteria for discriminating between AVNRT and OAVRT have lower diagnostic values in children and adolescents than in adults. A decision model based on 5 simple clinical and ECG parameters may predict a final diagnosis with better accuracy

Analiza przyczyn i rodzaju wtórnych zabiegów interwencyjnych po całkowitej korekcji zespołu Fallota u dzieci. Obserwacje wczesne i średnioodległe

Cel pracy: Analiza przyczyn, rodzaju i częstości oraz wyników zabiegów reinterwencyjnych po całkowitej korekcji zespołu Fallota (TOF) w obserwacji średniookresowej. Materiał i metody: Badana grupa obejmowała 230 dzieci (137 M, 93 Ż) z TOF, poddanych całkowitej korekcji w wieku 2-202 miesięcy (śr. 53,5 &plusmn; 41,4), w tym 62 w wieku do 24 miesięcy, 93 w przedziale 25-60 miesięcy życia i 75 starszych, które leczono w okresie 01.01.1990-31.12.2000 r. Z grupy tej zmarło ogółem 10 dzieci (4,3%), głównie we wczesnym okresie pooperacyjnym (75%). Pozostałe obserwowano przez okres 1-125 miesięcy (śr. 45,7 &plusmn; 35,8) po zabiegu. Na podstawie analizy wyników badań echokardiograficznych, a u 16 dzieci także hemodynamicznych, zidentyfikowano pacjentów z nieprawidłowościami pooperacyjnymi, wymagających powtórnych zabiegów. U dzieci tych ocenie poddano typ nieprawidłowości, jej częstość oraz rodzaj i wynik podjętego leczenia w odniesieniu do wieku wykonania korekcji całkowitej. Wyniki: Zabiegów reinterwencyjnych wymagało 21 dzieci (9,1%), w tym 12,9% najwcześniej operowanych, 7,5% dzieci z grupy średniej i 8% spośród najstarszych. Czas od korekcji doreinterwencji wynosił 0,03-76 miesięcy, (śr. 21 &plusmn; 21,8). U 18 dzieci wykonano reoperacje (u 10 - z powodu resztkowych ubytków międzykomorowych, u 7 - z powodu znacznego zwężenia drogi wypływu z prawej komory, u 3 - z powodu zwężeń gałęzi tętnicy płucnej, u 2 - z powodu tętniaków pnia tętnicy płucnej, u 1 - z powodu znacznej niedomykalności zastawki trójdzielnej i u 1 - z powodu dużych tętnic krążenia obocznego), a u 3 spośród 4 wykonano skuteczną plastykę balonową obwodowych zwężeń tętnicy płucnej. Sześć miesięcy po reinterwencji zmarło 1 dziecko (4,76%) z powodu powikłań infekcyjnych i prawokomorowej niewydolności serca. Wnioski: Zabiegi reinterwencyjne po korekcji TOF u dzieci we wczesnym i pośrednim okresie obserwacji są rzadkie i obarczone niewielkim ryzykiem, a wyniki leczenia są zadowalające. (Folia Cardiol. 2001; 8: 575&#8211;580

Analiza przyczyn i rodzaju wtórnych zabiegów interwencyjnych po całkowitej korekcji zespołu Fallota u dzieci. Obserwacje wczesne i średnioodległe

Cel pracy: Analiza przyczyn, rodzaju i częstości oraz wyników zabiegów reinterwencyjnych po całkowitej korekcji zespołu Fallota (TOF) w obserwacji średniookresowej. Materiał i metody: Badana grupa obejmowała 230 dzieci (137 M, 93 Ż) z TOF, poddanych całkowitej korekcji w wieku 2-202 miesięcy (śr. 53,5 &plusmn; 41,4), w tym 62 w wieku do 24 miesięcy, 93 w przedziale 25-60 miesięcy życia i 75 starszych, które leczono w okresie 01.01.1990-31.12.2000 r. Z grupy tej zmarło ogółem 10 dzieci (4,3%), głównie we wczesnym okresie pooperacyjnym (75%). Pozostałe obserwowano przez okres 1-125 miesięcy (śr. 45,7 &plusmn; 35,8) po zabiegu. Na podstawie analizy wyników badań echokardiograficznych, a u 16 dzieci także hemodynamicznych, zidentyfikowano pacjentów z nieprawidłowościami pooperacyjnymi, wymagających powtórnych zabiegów. U dzieci tych ocenie poddano typ nieprawidłowości, jej częstość oraz rodzaj i wynik podjętego leczenia w odniesieniu do wieku wykonania korekcji całkowitej. Wyniki: Zabiegów reinterwencyjnych wymagało 21 dzieci (9,1%), w tym 12,9% najwcześniej operowanych, 7,5% dzieci z grupy średniej i 8% spośród najstarszych. Czas od korekcji doreinterwencji wynosił 0,03-76 miesięcy, (śr. 21 &plusmn; 21,8). U 18 dzieci wykonano reoperacje (u 10 - z powodu resztkowych ubytków międzykomorowych, u 7 - z powodu znacznego zwężenia drogi wypływu z prawej komory, u 3 - z powodu zwężeń gałęzi tętnicy płucnej, u 2 - z powodu tętniaków pnia tętnicy płucnej, u 1 - z powodu znacznej niedomykalności zastawki trójdzielnej i u 1 - z powodu dużych tętnic krążenia obocznego), a u 3 spośród 4 wykonano skuteczną plastykę balonową obwodowych zwężeń tętnicy płucnej. Sześć miesięcy po reinterwencji zmarło 1 dziecko (4,76%) z powodu powikłań infekcyjnych i prawokomorowej niewydolności serca. Wnioski: Zabiegi reinterwencyjne po korekcji TOF u dzieci we wczesnym i pośrednim okresie obserwacji są rzadkie i obarczone niewielkim ryzykiem, a wyniki leczenia są zadowalające. (Folia Cardiol. 2001; 8: 575&#8211;580