The foetal development of the human osseous labyrinth in a computed tomographic study

A CT study was performed on 8 foetuses aged between 20 and 38 weeks. In foetuses at the 20th week the semicircular canals, the spiral canal of the cochlea and the initial (labyrinthine) part of the facial canal are visible. At week 24 the tympanic part of the facial canal is observed. In the 31st week the cochlea is divided into 2 compartments, and in the 38th week the vestibular aqueduct and osseous labyrinth are seen

The release of soluble forms of TRAIL and DR5 by neutrophils of oral cavity cancer patients.

In the present study we examined the release of the soluble form of TRAIL by neutrophils (PMN) derived from patients with oral cavity cancer. Simultaneously, we estimated the ability of PMNs of these patients to release the soluble form of DR5 receptor, a natural regulatory protein of TRAIL. The obtained results were confronted with the serum levels of sTRAIL and sDR5. The cells were isolated from 21 patients with squamous cell carcinoma of oral cavity at diagnosis and three weeks after surgery treatment. For comparative purposes we performed similar examinations in autologous peripheral blood mononuclear cells (PBMC). Cytoplasmic protein fractions of the cells were analyzed for the presence of TRAIL and DR5 by western blotting. Soluble TRAIL and soluble DR5 concentrations in the culture supernatants of cells were confronted with their serum levels using ELISA kit. PMN and PBMC of the whole cancer patient group expressed decreased TRAIL protein and unchanged expression of DR5 receptor in comparison with the control group. Unchanged release of sTRAIL by PMNs of patients in Stage II was accompanying the decrease of the ability of PBMC to secrete this protein. In patients in Stage IV the secretion of sTRAIL by PMNs and PBMC was impaired. In contrast to changes in sTRAIL secretion by PMN and PBMC of oral cavity cancer patients, the secretion of sDR5 by these cells was unchanged. The serum levels of sTRAIL were increased in patients in Stage II before treatment and decreased in the same patients after treatment. The altered ability of PMN of PBMC to secrete sTRAIL may have different implications for the immune response of patients with oral cavity cancer cells at different stages of disease

Heart failure patients from hospital settings in Poland: Population characteristics and treatment patterns, a multicenter retrospective study

Background: Despite physicians&#8217; increasing knowledge regarding heart failure (HF), a significant percentage of patients still do not receive adequate treatment. The aim of this multicentre, retrospective descriptive study was to reveal the pharmacotherapy patterns in HF patients hospitalized in cardiology (CARD) and internal medicine (INT) wards in Poland. Methods: Included into the study were 800 consecutive patients who were admitted to the hospitals: 350 patients from 7 CARD wards and 450 patients from 9 INT wards. Results: The average age in the study group was about 70 years (youngest participant under 40 and oldest at 95 years of age). Decompensation of HF or acute HF were the most frequent causes of hospitalization (in both groups > 50%). The main etiology was coronary artery disease, either alone or together with hypertension (from about 60% in INT patients to about 78% in CARD patients, p = NS). With regard to pharmacotherapy, angiotensin converting enzyme inhibitors were used in 81% of cases (77% CARD and 83% INT; p = 0.05); out of this group, doses were at optimal or larger in 39.3% of patients (38% CARD patients and 39.4% INT patients). Beta-blockers were administered in 31.4% and 19.1% of patients from the CARD and INT groups respectively (p < 0.0001), but optimal dosing was negligible. Conclusions: Compared with an assessment conducted several years ago, the past education initiatives have significantly improved the quality of standard-based HF treatment. However, suboptimal dosing and the use of drugs that do not improve prognosis remain an unresolved issue in this population. (Cardiol J 2008; 15: 169-180

Severe chronic heart failure in patients considered for heart transplantation in Poland*

Background: Based on the results of clinical trials, the prognosis for patients with severe heart failure (HF) has improved over the last 20 years. However, clinical trials do not reflect &#8216;real life&#8217; due to patient selection. Thus, the aim of the POLKARD-HF registry was the analysis of survival of patients with refractory HF referred for orthotopic heart transplantation (OHT). Methods: Between 1 November 2003 and 31 October 2007, 983 patients with severe HF, referred for OHT in Poland, were included into the registry. All patients underwent routine clinical and hemodynamic evaluation, with NT-proBNP and hsCRP assessment. Death or an emergency OHT were assumed as the endpoints. The average observation period was 601 days. Kaplan-Meier curves with log-rank and univariate together with multifactor Cox regression model the stepwise variable selection method were used to determine the predictive value of analyzed variables. Results: Among the 983 patients, the probability of surviving for one year was approximately 80%, for two years 70%, and for three years 67%. Etiology of the HF did not significantly influence the prognosis. The patients in NYHA class IV had a three-fold higher risk of death or emergency OHT. The univariate/multifactor Cox regression analysis revealed that NYHA IV class (HR 2.578, p < 0.0001), HFSS score (HR 2.572, p < 0.0001) and NT-proBNP plasma level (HR 1.600, p = 0.0200), proved to influence survival without death or emergency OHT. Conclusions: Despite optimal treatment, the prognosis for patients with refractory HF is still not good. NYHA class IV, NT-proBNP and HFSS score can help define the highest risk group. The results are consistent with the prognosis of patients enrolled into the randomized trials. (Cardiol J 2012; 19, 1: 36&#8211;44

Chorzy z niewydolnością serca leczeni w warunkach szpitalnych w Polsce: charakterystyka oraz metody leczenia, retrospektywna analiza wieloośrodkowa

Wstęp: Pomimo wzrastającej wiedzy lekarzy dotyczącej niewydolności serca (HF) znaczący odsetek chorych nadal nie jest właściwie leczony. Celem niniejszego wieloośrodkowego, retrospektywnego badania opisowego była ocena metod farmakoterapii stosowanych u chorych z HF, hospitalizowanych na oddziałach kardiologicznych oraz chorób wewnętrznych w Polsce. Metody: Do badania włączono kolejnych 800 chorych przyjętych do szpitali: 350 pacjentów z 7 oddziałów kardiologicznych i 450 pacjentów z 9 oddziałów chorób wewnętrznych. Wyniki: Średnia wieku w opisywanej grupie wynosiła około 70 lat (najmłodszy chory miał mniej niż 40 lat, najstarszy > 95 lat). Najczęstszymi przyczynami hospitalizacji były dekompensacja HF oraz ostra HF (w obu grupach > 50%). Najczęstszą etiologię stanowiła choroba wieńcowa, zarówno izolowana, jak i współwystępująca z nadciśnieniem tętniczym (od ok. 60% w grupie pacjentów z oddziałów chorób wewnętrznych do ok. 78% chorych z oddziałów kardiologicznych, p = NS). W ramach farmakoterapii inhibitory receptora angiotensyny stosowano u 81% chorych (77% osób z oddziałów kardiologicznych i 83% pacjentów z oddziałów chorób wewnętrznych, p = 0,05); wśród tych pacjentów stosowane dawki leków były zgodne z zaleceniami lub większe u 39,3% chorych (38% osób z oddziałów kardiologicznych i 39,4% pacjent ów z oddziałów chorób wewnętrznych). Beta-adrenolityki stosowano u 31,4% i 19,1% osób, odpowiednio na oddziałach kardiologicznych i wewnętrznych (p < 0,0001), jednak nie przestrzegano zalecanych dawek. Wnioski: W porównaniu z oceną sprzed kilku lat zaobserwowano znaczącą poprawę jakości leczenia chorych z HF zgodnie ze standardami, prawdopodobnie w następstwie przeprowadzenia szkoleń edukacyjnych dla lekarzy. Problemem pozostaje jednak stosowanie zbyt małych dawek leków oraz preparatów, które nie wpływają na rokowanie

Practice setting and secondary prevention of coronary artery disease

Introduction: Patients with established coronary artery disease (CAD) are at high risk of recurrent cardiovascular events. The aim of the analysis was to compare time trends in the extent to which cardiovascular prevention guidelines have been implemented by primary care physicians and specialists. Material and methods: Five hospitals with cardiology departments serving the city and surrounding districts in the southern part of Poland participated in the study. Consecutive patients hospitalized due to an acute coronary syndrome or for a myocardial revascularization procedure were recruited and interviewed 6-18 months after hospitalization. The surveys were carried out in 1997-1998, 1999-2000, 2006-2007 and 2011-2013. Results: The proportion of smokers increased from 16.0% in 1997–1998 to 16.4% in 2011-2013 among those who declared that a cardiologist in a hospital outpatient clinic decided about the treatment, from 17.5% to 34.0% (p < 0.01) among those treated by a primary care physician, and from 7.0% to 19.7% (p = 0.06) among patients treated in private cardiology practices. The corresponding proportions were 44.6% and 42.4% (p < 0.01), 47.7% and 52.8% (p = 0.53), 44.2% and 42.2% (p = 0.75) for high blood pressure, and 42.5% and 71.2% (p < 0.001), 51.4% and 79.6% (p < 0.001), 52.4% and 72.4% (p < 0.01) for LDL cholesterol level not at recommended goal. The proportion of patients prescribed cardioprotective medications increased in every analyzed group. Conclusions: The control of cardiovascular risk in CAD patients has only slightly improved since 1997/98 in all health care settings. The greatest potential for further improvement was found among patients whose post-hospital care is provided by primary care physicians. It is associated with promotion of a no-smoking policy and enhanced prescription of guideline-recommended drugs

Formal ratification of subseries for the Pleistocene Series of the Quaternary System

The Pleistocene Series/Epoch of the Quaternary System/Period has been divided unofficially into three subseries/subepochs since at least the 1870s. On 30 January, 2020, the Executive Committee of the International Union of Geological Sciences ratified two proposals approved by the International Commission on Stratigraphy formalizing: 1) the Lower Pleistocene Subseries, comprising the Gelasian Stage and the superjacent Calabrian Stage, with a base defined by the GSSP for the Gelasian Stage, the Pleistocene Series, and the Quaternary System, and currently dated at 2.58 Ma; and 2) the term Upper Pleistocene, at the rank of subseries, with a base currently undefined but provisionally dated at ~129 ka. Defining the Upper Pleistocene Subseries and its corresponding stage with a GSSP is in progress. The Middle Pleistocene Subseries is defined by the recently ratified GSSP for the Chibanian Stage currently dated at 0.774 Ma. These ratifications complete the official division of the Pleistocene into three subseries/subepochs, in uniformity with the similarly subdivided Holocene Series/Epoch

Wtórna prewencja choroby niedokrwiennej serca u kobiet. Krakowski Program Wtórnej Prewencji Choroby Niedokrwiennej Serca

Wstęp: W ostatnich latach ukazało się wiele publikacji, w których wykazano większe ryzyko zgonu kobiet niż u mężczyzn, zarówno w ostrej fazie zawału jak i w okresie pozawałowym. Sugerowano, że większe ryzyko w grupie kobiet może wynikać m.in. z rzadszej kwalifikacji do leczenia rewaskularyzacyjnego, rzadszego stosowania leków przeciwpłytkowych i beta-adrenolitycznych, częstszego występowania oraz mniej agresywnej korekcji czynników ryzyka w grupie kobiet. Cel pracy: Celem Krakowskiego Programu Wtórnej Prewencji Choroby Niedokrwiennej Serca jest ocena i monitorowanie działań podejmowanych w ramach wtórnej prewencji choroby niedokrwiennej serca. Celem niniejszego opracowania jest porównanie częstości stosowania leków przeciwpłytkowych, beta-adrenolitycznych i hipolipemizujących oraz kontrola hipercholesterolemii, nadciśnienia tętniczego, palenia tytoniu, hiperglikemii i otyłości w grupach kobiet i mężczyzn z chorobą niedokrwienną serca. Materiał i metody: Do badania kwalifikowano osoby (ł 70 rż.) hospitalizowane w krakowskich klinikach i oddziałach kardiologicznych z powodu zawału serca, niestabilnej dławicy lub w celu rewaskularyzacji mięśnia sercowego. W 6&#8211;18 miesięcy po wypisie ze szpitala oceniano częstość niekontrolowanych czynników ryzyka oraz częstość stosowania leków w ramach wtórnej prewencji choroby niedokrwiennej serca. Wyniki: Do badania zakwalifikowano 1051 osób (297 kobiet i 754 mężczyzn). W 6&#8211;18 miesięcy po hospitalizacji w grupie kobiet stwierdzono otyłość w prawie 2-krotnie większym odsetku niż w grupie mężczyzn (38,2% vs 21,0%; p < 0,0001). W grupie kobiet częściej stwierdzano podwyższone ciśnienie tętnicze krwi (54,8% vs 45,8%, p < 0,02). Nie obserwowano natomiast istotnych różnic w częstości palenia tytoniu, hiperglikemii i częstości stężenia cholesterolu frakcji LDL ł 3,5 mmol/l (odpowiednio 13,3% vs 17,2%; 12,4% vs 9,6% i 49,9% vs 47,1%). Grupa kobiet charakteryzowała się wyższym skurczowym ciśnieniem tętniczym oraz wyższym wskaźnikiem masy ciała w porównaniu z mężczyznami. Nie stwierdzono istotnych różnidzono istotnych różnic w częstości stosowania leków przeciwpłytkowych, beta-adrenolitycznych oraz hipolipemizujących między grupami mężczyzn i kobiet. Wnioski: Zanotowano częstsze występowanie otyłości oraz podwyższonego ciśnienia tętniczego wśród kobiet w porównaniu z mężczyznami, natomiast częstość palenia tytoniu, występowania podwyższonego stężenia cholesterolu frakcji LDL i glukozy, jak również częstość stosowania leków o udowodnionej skuteczności profilaktycznej w okresie poszpitalnym była podobn

Wtórna prewencja choroby niedokrwiennej serca u kobiet. Krakowski Program Wtórnej Prewencji Choroby Niedokrwiennej Serca

Wstęp: W ostatnich latach ukazało się wiele publikacji, w których wykazano większe ryzyko zgonu kobiet niż u mężczyzn, zarówno w ostrej fazie zawału jak i w okresie pozawałowym. Sugerowano, że większe ryzyko w grupie kobiet może wynikać m.in. z rzadszej kwalifikacji do leczenia rewaskularyzacyjnego, rzadszego stosowania leków przeciwpłytkowych i beta-adrenolitycznych, częstszego występowania oraz mniej agresywnej korekcji czynników ryzyka w grupie kobiet. Cel pracy: Celem Krakowskiego Programu Wtórnej Prewencji Choroby Niedokrwiennej Serca jest ocena i monitorowanie działań podejmowanych w ramach wtórnej prewencji choroby niedokrwiennej serca. Celem niniejszego opracowania jest porównanie częstości stosowania leków przeciwpłytkowych, beta-adrenolitycznych i hipolipemizujących oraz kontrola hipercholesterolemii, nadciśnienia tętniczego, palenia tytoniu, hiperglikemii i otyłości w grupach kobiet i mężczyzn z chorobą niedokrwienną serca. Materiał i metody: Do badania kwalifikowano osoby (ł 70 rż.) hospitalizowane w krakowskich klinikach i oddziałach kardiologicznych z powodu zawału serca, niestabilnej dławicy lub w celu rewaskularyzacji mięśnia sercowego. W 6&#8211;18 miesięcy po wypisie ze szpitala oceniano częstość niekontrolowanych czynników ryzyka oraz częstość stosowania leków w ramach wtórnej prewencji choroby niedokrwiennej serca. Wyniki: Do badania zakwalifikowano 1051 osób (297 kobiet i 754 mężczyzn). W 6&#8211;18 miesięcy po hospitalizacji w grupie kobiet stwierdzono otyłość w prawie 2-krotnie większym odsetku niż w grupie mężczyzn (38,2% vs 21,0%; p < 0,0001). W grupie kobiet częściej stwierdzano podwyższone ciśnienie tętnicze krwi (54,8% vs 45,8%, p < 0,02). Nie obserwowano natomiast istotnych różnic w częstości palenia tytoniu, hiperglikemii i częstości stężenia cholesterolu frakcji LDL ł 3,5 mmol/l (odpowiednio 13,3% vs 17,2%; 12,4% vs 9,6% i 49,9% vs 47,1%). Grupa kobiet charakteryzowała się wyższym skurczowym ciśnieniem tętniczym oraz wyższym wskaźnikiem masy ciała w porównaniu z mężczyznami. Nie stwierdzono istotnych różnidzono istotnych różnic w częstości stosowania leków przeciwpłytkowych, beta-adrenolitycznych oraz hipolipemizujących między grupami mężczyzn i kobiet. Wnioski: Zanotowano częstsze występowanie otyłości oraz podwyższonego ciśnienia tętniczego wśród kobiet w porównaniu z mężczyznami, natomiast częstość palenia tytoniu, występowania podwyższonego stężenia cholesterolu frakcji LDL i glukozy, jak również częstość stosowania leków o udowodnionej skuteczności profilaktycznej w okresie poszpitalnym była podobn