Rola stresu oksydacyjnego i reaktywnych postaci tlenu w patogenezie uszkodzenia mięśnia sercowego po reperfuzji. Glutation jako związek zapobiegający uszkodzeniom poreperfuzyjnym

Wstęp: Nadmierne wytwarzanie reaktywnych postaci tlenu (ROS), zwane stresem oksydacyjnym, wiąże się z niewydolnością enzymatycznych układów antyoksydacyjnych (katalaza, peroksydaza glutationowa, dysmutaza ponadtlenkowa), a także z niedoborem nieenzymatycznych antyutleniaczy, do których należy m.in. zredukowany glutation (GSH). Zjawisko stresu oksydacyjnego, w którym fagocyty są stymulowane do syntezy ROS zwiększających uszkodzenie na poziomie tkankowym, odgrywa ważną rolę w niedokrwieniu i reperfuzji. Zespoły poreperfuzyjne (groźne zaburzenia rytmu, włącznie z migotaniem komór, skurczowa niewydolność miokardium) stanowią aktualny problem kardiologii interwencyjnej. Celem pracy jest przedstawienie poglądów na temat patofizjologii procesu uszkodzenia poreperfuzyjnego i ogłuszenia mięśnia sercowego oraz wskazania potencjalnych związków chemicznych i miejsca ich działania, które mogą osłabić toksyczne uszkodzenie mięśnia po reperfuzji lub zapobiegać jego uszkodzeniu i skracać okres ogłuszenia. Materiał i metody: Dokonano przeglądu publikacji polskich i zagranicznych dotyczących ogłuszenia mięśnia sercowego, roli wolnych rodników tlenowych w uszkodzeniu poreperfuzyjnym i funkcjonowania układów antyoksydacyjnych w przebiegu zawału i innych postaci choroby niedokrwiennej serca. Uwzględniono zarówno badania kliniczne, jak i eksperymentalne. Wnioski: Mimo że przeprowadzono wiele badań, nie znaleziono skutecznej metody leczenia urazów poreperfuzyjnych. Istnieje hipoteza (potwierdzona na modelu zwierzęcym), że podanie egzogennego GSH, który ma potencjał neutralizujący wolne rodniki tlenowe, może ograniczyć uraz poreperfuzyjny w mięśniu sercowym i jego uszkodzenie prowadzące do niewydolności serca. Zredukowany glutation wydaje się preparatem bezpiecznym, w piśmiennictwie nie ma danych o jego interakcjach. Wciąż jednak zbyt mało wiadomo na ten temat i potrzebne jest przeprowadzenie dalszych badań dotyczących zastosowania glutationu w prewencji ogłuszenia mięśnia sercowego po reperfuzji

Rola stresu oksydacyjnego i reaktywnych postaci tlenu w patogenezie uszkodzenia mięśnia sercowego po reperfuzji. Glutation jako związek zapobiegający uszkodzeniom poreperfuzyjnym

Wstęp: Nadmierne wytwarzanie reaktywnych postaci tlenu (ROS), zwane stresem oksydacyjnym, wiąże się z niewydolnością enzymatycznych układów antyoksydacyjnych (katalaza, peroksydaza glutationowa, dysmutaza ponadtlenkowa), a także z niedoborem nieenzymatycznych antyutleniaczy, do których należy m.in. zredukowany glutation (GSH). Zjawisko stresu oksydacyjnego, w którym fagocyty są stymulowane do syntezy ROS zwiększających uszkodzenie na poziomie tkankowym, odgrywa ważną rolę w niedokrwieniu i reperfuzji. Zespoły poreperfuzyjne (groźne zaburzenia rytmu, włącznie z migotaniem komór, skurczowa niewydolność miokardium) stanowią aktualny problem kardiologii interwencyjnej. Celem pracy jest przedstawienie poglądów na temat patofizjologii procesu uszkodzenia poreperfuzyjnego i ogłuszenia mięśnia sercowego oraz wskazania potencjalnych związków chemicznych i miejsca ich działania, które mogą osłabić toksyczne uszkodzenie mięśnia po reperfuzji lub zapobiegać jego uszkodzeniu i skracać okres ogłuszenia. Materiał i metody: Dokonano przeglądu publikacji polskich i zagranicznych dotyczących ogłuszenia mięśnia sercowego, roli wolnych rodników tlenowych w uszkodzeniu poreperfuzyjnym i funkcjonowania układów antyoksydacyjnych w przebiegu zawału i innych postaci choroby niedokrwiennej serca. Uwzględniono zarówno badania kliniczne, jak i eksperymentalne. Wnioski: Mimo że przeprowadzono wiele badań, nie znaleziono skutecznej metody leczenia urazów poreperfuzyjnych. Istnieje hipoteza (potwierdzona na modelu zwierzęcym), że podanie egzogennego GSH, który ma potencjał neutralizujący wolne rodniki tlenowe, może ograniczyć uraz poreperfuzyjny w mięśniu sercowym i jego uszkodzenie prowadzące do niewydolności serca. Zredukowany glutation wydaje się preparatem bezpiecznym, w piśmiennictwie nie ma danych o jego interakcjach. Wciąż jednak zbyt mało wiadomo na ten temat i potrzebne jest przeprowadzenie dalszych badań dotyczących zastosowania glutationu w prewencji ogłuszenia mięśnia sercowego po reperfuzji

The 42nd Symposium Chromatographic Methods of Investigating Organic Compounds : Book of abstracts

The 42nd Symposium Chromatographic Methods of Investigating Organic Compounds : Book of abstracts. June 4-7, 2019, Szczyrk, Polan

The risk of overloading the motor system in prisoners taking up strength training

Background. The article is an attempt to present the risk of overloading the motor system in prisoners who practice physical activity in their leisure time. Material and methods. The study was conducted among 50 imprisoned people taking up strength training in circumstances allowing them to decide about the frequency and course of particular sessions, and the size of the applied loads. The research tool was an interview based on the standardized Recovery Scoring Guide questionnaire by Kenttä and Hassmén, evaluating activities that reduce the risk of overload. The interview was extended by a short questionnaire interview of the researchers’ design. Results and conclusions. Only 12% of the responders performed activities reducing the risk of the motor system overload in a way not requiring any modification; 56% practiced the activities incorrectly, with a need for some changes. The authors suggest implementing organizational and educational interventions in prisons in order to reduce the risk of overloading the locomotor system among prisoners who practice strength training in their spare time

MARINE AEROSOL FLUXES DETERMINED BY SIMULTANEOUS MEASUREMENTS OF EDDY COVARIANCE AND GRADIENT METHOD

<p>In this paper there are presented results of the aerosol fluxes measurements in near water boundary layer. Measurements were conducted using two micrometeorological methods in the southern Baltic Sea region. The preliminary results of comparison two methods are discus. The eddy covariance (EC) method is shown as a method for the calibration of the gradient method (GM). The reason for proceeding with such calibration is to show that the GM, which is an indirect measuring method, is comparable with a direct method such as the EC. In the EC measurements the condensation particle counter (CPC, measuring range 0.05 – 3 µm with 1 Hz counting speed) and the Research Anemometer (50 Hz measurement speed) were used. For the GM, a Classical Scattering Aerosol Spectrometer was applied (measuring range from 0.5 to 47 µm diameter, within 36 measuring channels). Data from scientific cruises of the r/v Oceania in the southern Baltic Sea between 2008 and 2011 were analyzed.</p

Studies of vertical coarse aerosol fluxes in the boundary layer over the Baltic Sea* This work was supported through the National Science Centre grant NN 306315536; support for this study was also provided by the project ‘Satellite Monitoring of the Baltic Sea Environment – SatBałtyk’ funded by European Union through European Regional Development Fund contract No. POIG 01.01.02-22-011/09.

The results of studies of the vertical gradient of aerosol concentration measurements made during cruises of r/v ‘Oceania’ between 2008 and 2012 are presented. Using the results from those experiments, sea spray emission fluxes were calculated for all particles of sizes in the range from 0.5 μm to 8 μm, as well as for particles of sizes from fifteen channels of 0.5 μm width. The information obtained was further used to calculate the Sea Salt Generation Function (SSGF) for the Baltic Sea depending on the wind speed and the aerosol size distribution

Aerosol physical properties in Spitsbergen's fjords: Hornsund and Kongsfjorden during AREX campaigns in 2014 and 2015

We present results of measurements of aerosol physical properties conducted on board of r/v Oceania during two cruises to the Spitsbergen region in 2014 (AREX 2014) and 2015 (AREX 2015). Measurements of aerosol size distribution, aerosol scattering coefficient and black carbon concentrations were made in two different Spitsbergen fjords: Hornsund and Kongsfjorden. The aerosol size distribution was measured in the size range from 0.09 μm to 47 μm using two aerosol size distribution spectrometers and a standard condensation particle counter. For the scattering coefficient an integrating nephelometer was used. Black carbon concentration was measured by an aethalometer. Temporal variabilities in physical properties of aerosol observed during the AREX 2014 and AREX 2015 campaigns were much higher than the differences between both fjords. The basic factors influencing aerosol conditions were advection and local generation of marine aerosol. In 2015 an episode of smoke advection was observed in both fjords causing an increase in the mean black carbon concentration from 7–12 ng m−3 to about 60 ng m−3, and an aerosol scattering coefficient at 550 nm from 2–4 Mm−1 to 12–17 Mm−1. Moreover, under certain conditions statistically significant gradients in aerosol optical properties were observed along the fjord axis reflecting an impact of mountains surrounding the fjords