Primary Hyperparathyroidism in Patients with Multiple Endocrine Neoplasia Type 1

Primary hyperparathyroidism may occur as a part of an inherited syndrome in a combination with pancreatic endocrine tumours and/or pituitary adenoma, which is classified as Multiple Endocrine Neoplasia type 1 (MEN-1). This syndrome is caused by a germline mutation in MEN-1 gene encoding a tumour-suppressor protein, menin. Primary hyperparathyroidism is the most frequent clinical presentation of MEN-1, which usually appears in the second decade of life as an asymptomatic hypercalcemia and progresses through the next decades. The most frequent clinical presentation of MEN-1-associated primary hyperparathyroidism is bone demineralisation and recurrent kidney stones rarely followed by chronic kidney disease. The aim of this paper is to present the pathomechanism, screening procedures, diagnosis, and management of primary hyperparathyroidism in the MEN-1 syndrome. It also summarises the recent advances in the pharmacological therapy with a new group of drugs—calcimimetics

Just do it? When to do what you judge you ought to do

While it is generally believed that justification is a fallible guide to the truth, there might be interesting exceptions to this general rule. In recent work on bridge-principles, an increasing number of authors have argued that truths about what a subject ought to do are truths we stand in some privileged epistemic relation to and that our justified normative beliefs are beliefs that will not lead us astray. If these bridge-principles hold, it suggests that justification might play an interesting role in our normative theories. In turn, this might help us understand the value of justification, a value that's notoriously difficult to understand if we think of justification as but a fallible means to a desired end. We will argue that these bridge-principles will be incredibly difficult to defend. While we do not think that normative facts necessarily stand in any interesting relationship to our justified beliefs about them, there might well be a way of defending the idea that our justified beliefs about what to do won't lead us astray. In turn, this might help us understand the value of justification, but this way of thinking about justification and its value comes with costs few would be willing to pay

Prenatal causes of kidney diseases

Deleterious environmental factors during pregnancy influence fetal development and increase therisk of cardiovascular and kidney disease in adult offspring. Undernutrition, protein restriction,excess salt, corticosteroids, or placental insufficiency disturb kidney development, causing a lowernumber of nephrons (referred to as nephron underdosing). This in turn leads to hypertension andaccelerated loss of kidney function in the adult life of the offspring. The nephron underdosingcan be observed with or without intrauterine growth restriction. A lower number of nephrons havebeen confirmed in humans with hypertension

Powikłania sercowo-naczyniowe jako następstwo wtórnej nadczynności przytarczyc u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek

Almost half of deaths in patients with chronic kidney disease (CKD) are caused by cardiovascular complications. The risk of death and cardiovascular events increases already at estimated glomerular filtration rate below 60 ml//min/1.73 m2. In patients with CKD stage 2–4t here is a greater probability of death (from cardiovascular causes) than of progression to end-stage renal disease. Mortality risk for hemodialysed patients with CKD is approximately 500 times higher in younger patients (age 30) to approximately 4 times (age 80) higher compared to patients without a kidney disease. Calcium-phosphate disorders (hypocalcemia, hyperphosphatemia, low active vitamine D level) develop in patients with CKD and are associated with a decrease in serum concentrations of Klotho and fibroblast growth factor 23 as well as development of secondary hyperparathyroidism. Hyperparathyroidismparticipates in the pathogenesis ofcardiovascular complications in patients withCKD such as: atherosclerosis, arterial calcification,hypertension, cardiac arrhythmias,ischemic heart disease, left ventricular hypertrophyand heart failure. A successful treatmentof hyperparathyroidism has been thought to reducethe cardiovascular risk in CKD patients.However the recently published results of theEVOLVE trial, did not confirm reduction of cardiovascularrisk in CKD patients treated for hyperparathyroidismwith a calcimimetic.Powikłania sercowo-naczyniowe są przyczyną prawie połowy zgonów pacjentów z przewlekłą chorobą nerek (CKD). U osób z tą chorobą prawdopodobieństwo zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych wzrasta już przy obniżeniu przesączania kłębuszkowego poniżej 60 ml/min/1,73 m2. Ryzyko zgonu dializowanego chorego jest wielokrotnie wyższe niż u osób z prawidłową czynnością wydalniczą nerek. Już we wczesnych okresach CKD dochodzi do zaburzeń gospodarki wapniowo-fosforanowej (hipokalcemia, hiperfosfatemia, niedobór aktywnych metabolitów witaminy D), które są poprzedzone obniżeniem stężenia białka Klotho oraz wzrostem stężenia czynnika wzrostu fibroblastów 23 w surowicy. Wszystkie wymienione zaburzenia przyczyniają się do rozwoju wtórnej nadczynności przytarczyc, która jest jednym z czynników ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych u chorych na CKD, prowadząc do przyspieszonego rozwoju miażdżycy, powstawania zwapnień w obrębie naczyń, rozwoju nadciśnienia tętniczego, zaburzeń rytmu serca, choroby niedokrwiennej serca, przerostu lewej komory i niewydolności serca. Dotychczas uważano, że leczenie wtórnej nadczynności przytarczyc obniża ryzyko wystąpienia powikłań sercowo-naczyniowych. Ostatnio opublikowane wyniki dużego badania klinicznego EVOLVE nie potwierdziły jednak jednoznacznie obniżenia ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych w wyniku leczenia kalcymimetykiem nadczynności przytarczyc u chorych na CKD

Przewlekła choroba nerek u chorych na cukrzycę typu 2

In the whole world there is an increasing number of patients with diabetes mellitus. As a consequence chronic diabetic kidney disease, which develops in 15-40% of diabetics, becomes more prevalent. Currently diabetic kidney disease is the most frequent cause for the necessity of renal replacement therapy. Both diabetes and chronic kidney disease increase the risk of cardiovascular complications and death. Diabetic kidney disease is characterized by albuminuria (and proteinuria at later stages) and/or decreased glomerular filtration rate. Yearly screening (urinary albumin excretion and eGFR) is recommended to identify kidney disease in patients with diabetes. Prevention and treatment of diabetic kidney disease is based mainly on optimal serum glucose and blood pressure control. In type 2 diabetics with impaired kidney function oral drugs lowering serum glucose have limited use. Most of them are excreted in urine and the risk for hypoglycemia increases. In the recently introduced incretin drug linagliptin is an interesting alternative. This dipeptydilopeptidase-4 inhibitor is excreted in bile and its metabolism and effects are not changed in patients with impaired kidney function.Na całym świecie obserwuje się znaczny wzrost liczby chorych na cukrzycę i w konsekwencji osób z przewlekłą chorobą nerek w przebiegu cukrzycy. Cukrzycowa choroba nerek występuje u około15-40% chorych na cukrzycę. Obecnie w wielu krajach cukrzycowa choroba nerek wysuwa się na pierwsze miejsce, jako najczęstsza przyczyna leczenia nerkozastępczego. Jednocześnie zarówno cukrzyca jak i przewlekła choroba nerek znacznie zwiększają ryzyko wystąpienia powikłań sercowo-naczyniowych oraz zgonu. Choroba nerek w przebiegu cukrzycy przejawia się obecnością albuminurii (lub jawnego białkomoczu w dalszym przebiegu choroby) i/lub upośledzeniem czynności wydalniczej nerek. Zaleca się coroczne badania przesiewowe (albuminuria i eGFR) mające na celu wykrycie choroby nerek u chorych na cukrzycę. Zapobieganie jak i leczenie choroby nerek w przebiegu cukrzycy opiera się przede wszystkim na optymalnej kontroli glikemii i ciśnienia tętniczego. U chorych na cukrzycę typu 2 z upośledzoną czynnością wydalniczą nerek tradycyjne doustne leki przeciwcukrzycowe mają ograniczone zastosowanie ze względu na zwiększone ryzyko hipoglikemii. Wśród niedawno wprowadzonych leków inkretynowych wyróżnia się inhibitor dipeptydylopeptydazy-4 linagliptyna, która ulega wydalaniu wraz z żółcią i tym samym jej działanie i metabolizm nie są zmienione u chorych z uszkodzeniem nerek

Prevalence and characteristic of adrenal glands’ abnormalities assessed by computed tomography in hypertensive patients with elevated plasma aldosterone to renin activity ratio

Wstęp Wartość współczynnika aldosteronowo-reninowego (ALDO/ARO) większa niż 50 u chorych na nadciśnienie tętnicze (w tym również u chorych bez towarzyszącej hipokaliemii) jest uznawana przez wielu badaczy za wystarczające kryterium do rozpoznania pierwotnego hiperaldosteronizmu. Celem pracy była ocena częstości występowania i charakteru zmian morfologicznych w nadnerczach wykrywanych przy użyciu tomografii komputerowej (CT) spiralnej u chorych na nadciśnienie tętnicze z podwyższonym (&#8805; 50) współczynnikiem ALDO/PRA.Materiał i metody U 1367 pacjentów dwukrotnie oznaczano aktywność reninową osocza (PRA) &#8212; po 3 dniach stosowania diety zawierającej 100&#8211;120 mmol sodu na dobę i 8-godzinnym przebywaniu w pozycji leżącej (PRA1) oraz po kolejnych 3 dniach diety z ograniczeniem sodu do 10&#8211;20 mmol/dobę i 3-godzinnej pionizacji ciała (PRA2). Stężenie aldosteronu w osoczu oznaczano tylko u pacjentów z niskoreninowym profilem nadciśnienia tętniczego (PRA1 < 1 ng/ml/h i PRA2/PRA1 < 1,5 ng/ml/h), również dwukrotnie &#8212; przed stymulacją i po stymulacji dietą ubogosodową i pionizacją (ALDO1 i ALDO2). U pacjentów, u których stwierdzono wartości współczynnika &#8805; 50 wykonano badanie CT jamy brzusznej metodą spiralną oraz test dożylnego obciążenia solą. Wyniki U 36 pacjentów stwierdzono wartość współczynnika ALDO/PRA &#8805; 50 (2,6% wszystkich badanych chorych na nadciśnienie tętnicze). W tej podgrupie znamiennie częściej obserwowano hipokaliemię (< 3,5 mmol/l). U 34 pacjentów wykonano CT. Najczęściej stwierdzanymi zmianami były: guz i obustronny przerost nadnerczy. U 44,1% chorych (n = 15) nie uwidoczniono żadnej patologii w obrębie gruczołów nadnerczowych. U 24 pacjentów wykonano test obciążenia solą. Wynik dodatni uzyskano w 15 przypadkach. Analiza ROC wykazała, że przy wartości współczynnika powyżej 147 zmiany w CT stwierdza się u 66,7% chorych, a jedynie 21,1% zmian pozostaje niewykrytych. Wnioski 1. Częstość hiperaldosteronizmu pierwotnego w ogólnej populacji chorych na nadciśnienie tętnicze oceniana wyłącznie na podstawie podwyższonej wartości współczynnika ALDO/PRA (&#8805; 50) wynosi 2,6%. 2. Współczynnik ALDO/PRA jest szczególnie przydatny w rozpoznawaniu zespołu Conna o niewielkim stopniu zaawansowania klinicznego i bez podwyższonego stężenia aldosteronu w surowicy. 3. Wartość współczynnika ALDO/PRA powyżej 147 jest charakterystyczna dla chorych ze zmianami morfologicznymi nadnerczy wykrywanymi za pomocą CT spiralnej.Background The plasma aldosterone to renin activity (ALDO/PRA) ratio over 50 in hypertensive patients is widely recognized as a cut-off value for identification of primary hyperaldosteronism (especially in patients without hypokalaemia). The aim of this study was to evaluate prevalence and characteristic of adrenal glands&#8217; abnormalities in hypertensive patients with an elevated plasma aldosteron to plasma renin activity ratio. Material and methods In 1367 subsequent adult patients with arterial hypertension plasma renin activity was estimated twice: first in patients receiving normally salted diet (100&#8211;120 mmol sodium per day) after 8 hours of recumbent position (PRA1) and a second time after 3 days of sodium restriction (10&#8211;20 mmol sodium per day) and 3 hours of upright position (PRA2). Plasma aldosterone concentration was assessed only in patients with low PRA1 (< 1 ng/ml/h) and without or only marginal reaction of PRA to salt restriction and upright position (PRA2/PRA1 < 1.5). Plasma aldosteron concentration was assessed also twice on normally salted diet and after sodium retriction (ALDO1 and ALDO2). In patients with ALDO/PRA &#8805; 50 a CT scan of adrenal glands and a saline infusion test were performed. Results ALDO/PRA &#8805; 50 was found in 36 patients (2.6% of the entire hypertensive group). In that subgroup frequency of hypokaliaemia (< 3,5 mmol/l) was significantly higher than in hypertensive patients with a lower ALDO/PRA ratio. Computed tomography was performed in 34 out of these 36 patients. The scans revealed no abnormalities in 44.1% (n = 15). The most frequent abnormalities were: isolated adrenal tumour and bilateral adrenal enlargement. Saline infusion test was performed in 24 patients. A positive result was obtained in 15 cases. The ROC analysis revealed, that a ALDO/PRA ratio over 147 is connected with adrenal abnormalities in 66.7% of patients and only 21.1% changes remain unrevealed. Conclusions 1. The prevalence of primary hyperaldosteronism in general population of hypertensive patients estimated according to the raised plasma aldosterone to plasma renin activity ratio (&#8805; 50) is 2.6%. 2. The ALDO/PRA ratio is especially useful in diagnosis of Conn syndrome in hypertensive patients without elevated serum aldosterone concentration. 3. The ALDO/PRA over 147 is highly specific for patients with morfological changes observed in computed tomography

Determination of safety pillars from the sources of the water hazard in underground coalmines

Zmiany regulacji prawnych wymusiły konieczność szczegółowego zainteresowania się zagadnieniem związanym z problematyką wyznaczania, ustanawiania i likwidowania filarów bezpieczeństwa od źródeł zagrożenia wodnego, zwłaszcza przez geologów górniczych i kierowników ruchu zakładu górniczego, na których wprost spadł ten obowiązek. Jest to zagadnienie złożone, co potęguje fakt, iż obowiązujące przepisy nie przewidują dodatkowych regulacji dotyczących klasyfikacji zagrożeń, które współwystępują w danej przestrzeni (tzw. zagrożeń skojarzonych). W pracy, na tle klasyfikacji źródeł zagrożenia wodnego, autorzy przedstawiają wymagania formalno-prawne wyznaczania filarów bezpieczeństwa w podziemnych zakładach górniczych wydobywających węgiel kamienny. Ponadto scharakteryzowano powszechnie stosowane zasady wyznaczania krytycznego wymiaru filara bezpieczeństwa wraz z istotną zdaniem autorów, genezą ich powstania. Jednocześnie za problematyczne uznano ewentualne, bezkrytyczne próby zastosowania podawanych w literaturze wzorów, zwłaszcza w kontekście wyrobisk korytarzowych prowadzonych w skałach płonnych, w określonych warunkach górniczo-geologicznych.Amendments to legal regulations forced the necessity of a special interest in the issue related to the problem of determination, establishing and eliminating safety pillars from the sources of water hazard. This applies mainly to mining geologists and high mining plant managers who have to do it this obligation. This is a complex issue. Existing law regulations do not provide for additional regulations regarding the classification of risks occurring together. In the article the authors present formal and legal requirements regarding the necessity of determining safety pillars in underground coalmines. They also describe their classification. Presented and reminded of the principles commonly used to determine the critical dimension of the safety pillar with the genesis of their emergence. Problematic is the fact that the patterns used in the literature are uncritically formulas especially in the context of advanced gallery workings without coal in specific mining and geological conditions

Cardiotonic Steroids—A Possible Link Between High-Salt Diet and Organ Damage

High dietary salt intake has been listed among the top ten risk factors for disability-adjusted life years. We discuss the role of endogenous cardiotonic steroids in mediating the dietary salt-induced hypertension and organ damage