Choise of Explant Material and Media for in vitro Callus Regeneration in Sultana Grape Cultivar (Vitis vinifera L.)

The study was carried out to choise of explant material and culture media for callus regeneration in ‘Sultana’ (Vitis vinifera L.). Leaf disc and node explants were the main explant materials which were taken from in vitro shoots which were obtained from macroshoot tip explants. The initial macroshoot tip were cultured on MS (Murashige and Skoog) medium including BAP (6-benzylaminopurine) (1 mg L-1 ) and in vitro shoots were subcultured on shoot multiplication medium with BAP (1 mg L-1 ) + IBA (Indole-3-butyric acid) (0.1 mg L-1 ) In order to investigate callus regeneration potential of Sultana grape cultivar, leaf disc explants were cultured on two different MS medium including BAP in combination with 2,4-D (2,4-dichlorophenoxyacetic acid) whereas node explants cultured on four different MS medium including BAP in combination with 2,4-D and NAA (naphthalene acetic acid). The intensity of callus proliferation was greater in leaf disc culture than in node culture. In all media combinations, MS medium including BAP (1 mg L-1 ) + 2,4-D (0.1 mg L-1 ) were found to be the most effective on callus regeneration. In this medium, callus regeneration rate was found to be 100% and the average diameter of callus was found to be 6.3 mm

In vitro Micropropagation of Lilium candidum L. and Alkaloids

Bu çalışmada in vitro koşullarda mikroçoğaltım yöntemleriyle üretilen Akzambak (Lilium candidum L.) soğanlarında gelişimin gözlendiği dönemden itibaren 3 farklı dönemde (1., 2. ve 3. ay sonunda) soğancıklardan örnek alımı yapılmış ve bu örneklerden alınan soğancıkların ekstraksiyonu yapıldıktan sonra alkaloid (azotlu bileşik) profili GC-MS ile tanımlanmış ve in vivo’da yetişen soğanlarla karşılaştırarak mikroçoğaltım çalışmalarında in vivo koşullara en yakın örnek alım dönemi belirlenmiştir. Çalışmada L. candidum’un soğan pul yaprakları eksplant olarak kullanılmış ve 3 farklı besin ortamından ve 3 farklı dönemde alınan soğancıklarda GC-MS analizi yapılmıştır. Yapılan GC-MS analizi sonucunda soğancıklarda bulunan toplam alkaloid yüzde oranı olarak kontrole (%13.11) en yakın örnek; 2. besin ortamının (0.2 mg/L NAA + 0.4 mg/L TDZ) 3. örnek alım döneminden (%7.42) elde edilmiştir. Belirlenen en yüksek orana sahip alkaloid (1H-Pyrrole, 2,5-dihydro-1-nitroso-) ise yine 2. besin ortamının 3. örnek alım döneminde belirlenmiştir.In this study, bulblets samples were chosen in produced by in vitro micropropagation method, analyzed by observing the sample from 3 different time periods interferences (i.e. at the end of the first, second and third month). After extraction of these bulblets samples, alkaloid (nitrogen compounds) profile was determined by GC-MS; and was compared with the bulblets grown by in vivo method. Micropropagation analysis, allowed us to find the most suitable sampling period which was close to in vivo condition. In this research, twin scales of L. candidum were used as explant and as a result of regeneration, GC-MS was analyzed in 3 different nutrient media at 3 different sampling periods. The result of GC-MS analysis showed that the total obtained alkaloid percentage is the closed to the control (13.11%) in the third sample (7.42%) in the second nutrient media (0.2 mg/L NAA + 0.4 mg/L TDZ). The highest percentage of alkaloid (1H-Pyrrole, 2,5-dihydro-1-nitroso-) was obtained from the second nutrient medium and the third sample

Effects of Cluster Thinnings on Yield and Quality Characteristics in Shiraz Grape Cultivar

Özet: Bu çalışmada, Denizlinin Güney ilçesinde yetiştirilen Shiraz üzüm çeşidine tane tutumundan hemen sonra uygulanan 4 farklı salkım seyreltmesinin (8, 16, 24 ve 32 salkım/asma) verim ve kalite özellikleri ile tanenin biyokimyasal özellikleri üzerine etkileri incelenmiştir. Ayrıca, tanelerin antioksidan aktiviteleri DPPH, TEAC ve FRAP yöntemlerine göre belirlenerek karşılaştırılmıştır. En yüksek üzüm verimi (5576.70 g/asma) 32 salkım/asma uygulamasından elde edilmiştir. Uygulamalar arasında istatistiki olarak salkım ağırlığı, salkım boyu ve salkım eni değerleri bakımından bir fark oluşmazken, tane ağırlığı, tane eni ve tane boyu değerleri bakımından fark oluşmuştur. En yüksek tane ağırlığı 16 salkım/asma uygulamasında (1.62 g), en düşük tane ağırlığı ise 32 salkım/asma uygulamasında (1.51 g) belirlenmiştir. En yüksek toplam fenol (285.20 mg GAE/100 g), toplam flavonoid (100.68 mg CTE/100 g) ve toplam monomerik antosiyanin (3.29 mg/g) madde miktarları 8 salkım/asma uygulamasından elde edilmiştir. Uygulamalar arasında DPPH ve TEAC yöntemleri ile yapılan antioksidan aktivitesi ölçümlerinde bir fark oluşmazken, FRAP yöntemi ile yapılan ölçümlerde önemli bir farkın oluştuğu tespit edilmiştir.Abstract: In this study, effects on biochemical characteristics of berry with yield and quality characteristics of 4 different cluster thinnings (8, 16, 24 and 32 cluster/vine) applied after berry set in Shiraz grape cultivar grown in Güney town of Denizli provience were investigated. Antioxidant activities of grape berries were determined according to DPPH, TEAC and FRAP methods and compared. Highest grape yield were obtained in the application of 32 cluster per vine (5576.70 g vine-1). While there were statistically any differences among applications with regard to cluster weight, cluster length and cluster width, there were statistically different among applications with regard to berry weight, berry width and berry length. While the highest berry weight was determined in application of 16 cluster per vine (1.62 g), the lowest berry weight was determined in application of 32 cluster per vine (1.51 g). The highest total phenol (285.20 mg GAE 100 g-1), total flavonoids (100.68 mg CTE 100 g-1) and total monomeric anthocyanin (3.29 mg g-1) were obtained in the application of 8 cluster per vine. It was determined that among applications, there were no significant differences in antioxidant activities measured with DPPH and TEAC methods but there were significant differences in antioxidant activities measured with FRAP

ESTABLISHMENT OF EXPLANT SURFACE STERILIZATION PROTOCOL IN GRAPES (Vitis vinifera L.)

Bu çalışmada üzüm çeşitlerinin (Vitis vinifera L.) in vitro hücre ve doku kültürü mikroçoğaltım çalışmalarıiçin etkili yüzey sterilizasyon protokolünün oluşturulması amaçlanmıştır. Çalışmada Sultani Çekirdeksizve Uslu üzüm çeşitleri kullanılmıştır. Yüzey sterilizasyon denemelerinde sodyum hipoklorit (NaOCl) ve%100 doğal su bazlı ve %0.015 aktif klor içeren ticari sıvı yüzey dezenfektanı Actijenin (Natural ProtectionSystem, NPS Biyosidal) farklı konsantrasyonlarının; farklı süre ve uygulama şekilleri ile in vivo koşullardanalınan yaprak ve sürgün ucu eksplantları üzerindeki etkisi incelenmiştir. Eksplant materyalleri, sürgünrejenerasyon çalışmaları için 1 mgl?¹ 6–benzylaminopurine (BAP) içeren Murashige ve Skoog (MS) besinortamına aktarıldıktan sonra kontaminasyon ve canlılık yüzdesi olarak iki parametrede değerlendirilmiştir.Yapılan sürgün rejenerasyonu sonunda sürgün ucu eksplantında en yüksek canlılık yüzdesini (%90–92.31)veren sterilizasyon uygulamasının %5’lik Actijen ile 5 dk muamele edilmesi olduğu tespit edilmiştir.The aim of this study was established an effective explant surface sterilization protocol for micro propagation of in vitro cell and tissue culture of grape varieties (Vitis vinifera L.). Sultana and Uslu grape varieties were used in this study. In surface sterilization experiments, effect of different time and methods with different concentrations of sodium hypochlorite and commercial liquid floor and surface disinfectant Actijen (Natural Protection System, NPS Biyosidal) containing 100% natural water based and 0.015% active chlorine were evaluated on leaf and shoot tips explants derived from in vivo. After explants transferred on shoot regeneration medium containing 1 mg l?¹ 6–benzylaminopurine (BAP), were evaluted two parameters as percentage of contamination and viability. At the end of the shoot regeneration, the highest percentage of viability (90–92.31%) was obtained with treatment of 5% Actijen for 5 min in shoot tips explant

Impact of opioid-free analgesia on pain severity and patient satisfaction after discharge from surgery: multispecialty, prospective cohort study in 25 countries

Background: Balancing opioid stewardship and the need for adequate analgesia following discharge after surgery is challenging. This study aimed to compare the outcomes for patients discharged with opioid versus opioid-free analgesia after common surgical procedures.Methods: This international, multicentre, prospective cohort study collected data from patients undergoing common acute and elective general surgical, urological, gynaecological, and orthopaedic procedures. The primary outcomes were patient-reported time in severe pain measured on a numerical analogue scale from 0 to 100% and patient-reported satisfaction with pain relief during the first week following discharge. Data were collected by in-hospital chart review and patient telephone interview 1 week after discharge.Results: The study recruited 4273 patients from 144 centres in 25 countries; 1311 patients (30.7%) were prescribed opioid analgesia at discharge. Patients reported being in severe pain for 10 (i.q.r. 1-30)% of the first week after discharge and rated satisfaction with analgesia as 90 (i.q.r. 80-100) of 100. After adjustment for confounders, opioid analgesia on discharge was independently associated with increased pain severity (risk ratio 1.52, 95% c.i. 1.31 to 1.76; P < 0.001) and re-presentation to healthcare providers owing to side-effects of medication (OR 2.38, 95% c.i. 1.36 to 4.17; P = 0.004), but not with satisfaction with analgesia (beta coefficient 0.92, 95% c.i. -1.52 to 3.36; P = 0.468) compared with opioid-free analgesia. Although opioid prescribing varied greatly between high-income and low- and middle-income countries, patient-reported outcomes did not.Conclusion: Opioid analgesia prescription on surgical discharge is associated with a higher risk of re-presentation owing to side-effects of medication and increased patient-reported pain, but not with changes in patient-reported satisfaction. Opioid-free discharge analgesia should be adopted routinely

Doğal Kum Zambağı (Pancratium Maritimum L.) Populasyonlarında Genetik Yapının Moleküler Belirteçler Yardımı Ile Belirlenmesi

Soğanlı bitkiler çeşitli sanayi alanlarında büyük bir kullanım potansiyeline sahip olmalarından dolayı Türkiye biyoçeşitliliğinde önemli bir yere sahiptir. Kumul alanlarda yayılım gösteren kum zambağı (Pancratium maritimum L.) önemli soğanlı bitkilerimizdendir. Kum zambağının dekoratif bir bitki olmasının yanı sıra bitkide bulunan alkaloidler ve flavonoidlerin tıbbi olarak özellikle kanser tedavisinde kullanılması bitkinin önemini daha çok artırmaktadır. Kum zambağı; Trakya bölgesi, İstanbul, Bolu, Bartın, Sinop, Samsun, Giresun, Trabzon, Antalya, Mersin ve Adana’nın kumul sahillerinde doğal olarak bulunmaktadır.Doğal yaşam alanları olan kumul sahillerin büyük bölümünün plaj olarak kullanılması, aşırı miktarda ve plansız turizme yönelik otellerin inşa edilmesi ve sahillerin kapatılması, bitkinin çiçeklerinin insanlar tarafından çiğnenmesi, koklamak ve evleri süslemek için koparılması ve soğanlarının toplanması bitkinin doğal yaşam alanındaki varlığını tehlikeye sokmaktadır. Bu çalışmada Kırklareli’ne bağlı İğneada Longoz Ormanları Milli Parkı ve Tekirdağ iline bağlı Çamlıkoy Tabiat Parkında yer alan 2 doğal kum zambağı populasyonunun genetik yapısı 8 RAPD primeri kullanılarak belirlenmiştir. Çalışılan 8 primerin tamamı polimorfik olarak saptanmıştır. Analiz edilen iki populasyonda sekiz primer için 70 lokus bulunmuştur. Bütün populasyonlar ele alındığında toplam polimorfik lokus sayısı 67, oranı ise %95.71 olarak görülmüştür. Genetik çeşitlilik parametrelerinden; lokus başına düşen ortalama allel sayısı 1.843, etkili allel sayısı 1.440, Shannon sabiti 0.411 olarak hesaplanmıştır. Analiz edilen populasyonlara ait genetik farklılaşma katsayısı ise (Gst) 0.0486 olarak hesaplanmıştır. Buna göre, populasyonların sahip olduğu genetik çeşitliliğin büyük bir kısmının (%95.14) populasyon içinde olduğu anlaşılmaktadır. Elde edilen veriler kum zambağı ve yakın akraba türleri ile ilgili yapılacak olan çeşitli genetik çalışmalara ve gen kaynaklarını koruma stratejilerinin belirlenmesine yönelik çalışmalara önemli katkılar sağlayacaktır.Bulbous plants have important role in Turkey’s biodiversity due to their great potential use in various industries. Sand daffodil (Pancratium maritimum L.), being one of the Turkey’s biological richness and important bulbous plant of our country, grows on coastal sands. In addition to being decorative plant, sand daffodil (P. maritimum L.) has increased importance due to having alkaloids and flavonoids that are used in medicine especially in cancer treatment. Sand daffodil grows naturally in sandy beaches of Thrace region, İstanbul, Bolu, Bartın, Sinop, Samsun, Giresun, Trabzon, Antalya, Mersin and Adana. Usage of majority of natural habitats as a beach, excessive and unplanned building of hotels for tourism and closure of coasts, collection of flowers for ornamental purposes by humans and collection of bulbs are some reasons that endanger existence of sand daffodil in their natural habitats. In this study, the genetic structure of two natural sand daffodil populations from İğneada Longoz forests National Park (Kırklareli) and Çamlıkoy National Park (Tekirdağ) was determined by 8 RAPD primers. Eight primers were analyzed, and all, were polymorphic. A total of 70 loci were found in the analyzed two populations by eight primers. For all populations total polymorphic locus number is 67 and the mean proportion of polymorphic loci was 95.71%. Genetic diversity parameters; mean number of alleles for each loci was 1.843, effective allele number was 1.440, Shannon’s information index was 0.411. The genetic differentiation coefficient (Gst) is estimated as 0.0486. According to Gst results, high proportion of genetic diversity (95.14%) was within populations. The data obtained from this project is valuable to provide important contributions to the national and international studies with sand daffodil and other related species, and the determination of genetic resources conservation strategies