Opieka pooperacyjna po zabiegach kardiochirurgicznych

W ciągu ostatnich kilkunastu lat dokonał się olbrzymi postęp w kardiochirurgii, który umożliwił operowanie coraz starszych i bardziej obciążonych chorych przy jednoczesnej redukcji śmiertelności okołooperacyjnej i liczby powikłań pozabiegowych. Postęp ten dotyczy nie tylko samej techniki operacyjnej czy oprzyrządowania zabiegowego. Jest również widoczny na oddziałach pooperacyjnych pełnych nowoczesnej aparatury monitorującej i różnego rodzaju urządzeń wspomagających. Prowadzenie pooperacyjne chorego po zabiegu kardiochirurgicznym stanowi istotny element leczenia. To właśnie w tym wczesnym okresie pacjent jest najbardziej narażony na różnego rodzaju powikłania zagrażające życiu. Opieka pooperacyjna wymaga od całego zespołu pilnej uwagi, czujności, starannego analizowania badań i parametrów monitorowania hemodynamicznego. Właściwe postępowanie pooperacyjne z pewnością przyczynia się do poprawy wyników leczenia chorych po operacjach kardiochirurgicznych

Opieka pooperacyjna po zabiegach kardiochirurgicznych

W ciągu ostatnich kilkunastu lat osiągnięto olbrzymi postęp w kardiochirurgii, który umożliwił operowanie coraz starszych i bardziej obciążonych chorych przy jednoczesnej redukcji śmiertelności okołooperacyjnej i liczby powikłań pozabiegowych. Postęp ten dotyczy nie tylko samej techniki operacyjnej czy oprzyrządowania zabiegowego. Jest również widoczny na oddziałach pooperacyjnych pełnych nowoczesnej aparatury monitorującej i różnego rodzaju urządzeń wspomagających. Prowadzenie pooperacyjne chorego po zabiegu kardiochirurgicznym stanowi istotny element leczenia. To właśnie w tym wczesnym okresie pacjent jest najbardziej narażony na różnego rodzaju powikłania zagrażające życiu. Opieka pooperacyjna wymaga od całego zespołu pilnej uwagi, czujności, starannego analizowania badań i parametrów monitorowania hemodynamicznego. Właściwe postępowanie pooperacyjne z pewnością przyczynia się do poprawy wyników leczenia chorych po operacjach kardiochirurgicznych. (Folia Cardiologica Excerpta 2006; 1: 457-464

Operacja metodą TAVI w leczeniu degeneracji implantowanej protezy biologicznej

The authors report case of 84-year-old male with degeneration of biological aortic prosthesis treated successfully with transapical TAVI valve in valve procedure.The authors report case of 84-year-old male with degeneration of biological aortic prosthesis treated successfully with transapical TAVI valve in valve procedure

Transaortic transcatheter aortic valve implantation: Results of the Polish arm of the ROUTE registry

Background: Transaortic (TAo) transcatheter aortic valve implantation (TAVI) is an alter­native approach in patients considered to be at high risk for classical open surgery with poor peripheral vessel access. The purpose of this study was to determine the feasibility of using TAo access for TAVI procedures employing the Edwards SAPIEN transcatheter heart valve. The primary objective was to determine overall 30-day mortality. Methods: A total of 32 patients with severe aortic valve stenosis underwent TAo-TAVI using Edwards SAPIEN bioprostheses. Postoperative results were collected according to the Registry of the Utilization Of the TAo-TAVI approach using the Edwards SAPIEN Valve (ROUTE) study protocol. Complications were assessed using Valve Academic Research Consortium- 2 (VARC-2) criteria. Results: The mean age of the population was 80.9 ± 5.2 years, with 53.1% being female. All patients received either the SAPIEN XT or the SAPIEN 3 bioprosthesis (Edwards Lifesciences). Device success was achieved in 100% of cases. One (3.25%) patient subsequently suffered an aortic dissection and required ascending aorta replacement. Paravalvular leakage was absent or mild in 26 (81%) patients, and moderate in 6 (19%) patients. Other complications included permanent pacemaker implantation in 2 (6.5%), and transient post operative delirium in 2 (6.5%) patients. The total hospital stay was 6.7 ± 2.4 days. New York Heart Association class decreased significantly on follow-up. Thirty-day mortality rate was 2 (6.5%) patients. Conclusions: Use of TAo access for TAVI procedures has a reasonable clinical outcome and is a safe alternative to the transfemoral and transapical approaches, especially for patients with high-risk peripheral vessel access

Del Nido cardioplegia versus other contemporary solutions for myocardial protection – a literature review

Myocardial protection is one of the most important factors ensuring patient safety during cardiac surgery with the application of cardiopulmonary bypass. Infusion of cardioplegic solution into the coronary circulation protects the heart and provides a standstill operating field for the surgeon. Cold blood cardioplegia and crystalloid cardioplegia are the two main types of solutions with a long history of use and a large amount of research proving their efficacy and safety. Relatively new del Nido cardioplegia seems to be an interesting alternative. We reviewed the literature comparing del Nido cardioplegia with two other types of cardioplegic solutions. We took into consideration many different clinical and biochemical aspects may indicate the quality of cardioprotection

Dyspnoe and cough as symptoms of cardiac life threatening condition

Dzieci z zespołem Marfana lub zespołami marfanopodobnymi, prezentują bardzo różnorodny obraz kliniczny, podlegający zmianom w czasie. Prezentujemy przypadek, który dokumentuje diagnostykę znacznie poszerzonego cienia śródpiersia u nastolatka. Taki obraz wymaga zawsze różnicowania z chorobami osierdzia (torbiel, guz, wysięk) oraz guzami zewnątrzsercowymi śródpiersia tylnego i górnego w aspekcie kardiologicznego stanu zagrożenia życia.Children with Marfan syndrome present very varied clinical picture, which can change over time. We present a case report that documents the diagnosis of widened mediastinum in a teenager. A widened mediastinum can be indicative of several pathologies of pericardium (cyst, tumor, pericardial effusion) and tumors of posterior or superior mediastinum. As a life-threatening events all these reasons have to be taken into consideration in emergency situation

Mechaniczne wspomaganie krążenia w leczeniu ostrego zapalenia mięśnia sercowego powikłanego wstrząsem kardiogennym

Przedstawiono przypadek 27-letniego chorego z ostrym zapaleniem mięśnia sercowego powikłanym wstrząsem kardiogennym. Wdrożono leczenie mechanicznym wspomaganiem krążenia z zastosowaniem wszczepialnego dwukomorowego, zewnętrznego układu wspomagania pracy serca - systemu POLCAS. Ponadto pacjent otrzymywał leki steroidowe, immunoglobuliny i antybiotyki o szerokim spektrum działania. Po uzyskaniu regeneracji uszkodzonego mięśnia sercowego, potwierdzonej badaniem histopatologicznym, system wspomagający odłączono po 31 dobach pracy. Chorego wypisano ze szpitala w stanie ogólnym dobrym po 42 dniach leczenia. Podczas 2-letniej obserwacji stwierdzono pełną poprawę funkcji mięśnia sercowego oraz wydolności krążenia (I grupa wg klasyfikacji NYHA). (Folia Cardiol. 2004; 11: 677-680

Wpływ niedokrwienia kończyn dolnych na wyniki chirurgicznej rewaskularyzacji mięśnia sercowego

Wstęp: Współistnienie choroby niedokrwiennej kończyn dolnych u pacjentów operowanych z powodu choroby wieńcowej jest ważnym, niezależnym czynnikiem zwiększającym ryzyko zabiegu. Nawet subkliniczna niedrożność naczyń kończyn dolnych daje ten sam niekorzystny skutek co pełnoobjawowe niedokrwienie kończyn dolnych. Celem pracy była ocena częstości występowania niedokrwienia kończyn u pacjentów operowanych z powodu choroby niedokrwiennej serca oraz ocena wpływu współistnienia niedokrwienia kończyn dolnych na wyniki wczesne pomostowania tętnic wieńcowych. Materiał i metody: W grupie 125 pacjentów, zakwalifikowanych do chirurgicznej rewaskularyzacji serca, wyliczono wskaźnik kostkowo-ramienny (ABI). Wśród nich było 95 mężczyzn (76%) i 30 kobiet (24%). Pacjentów ze wskaźnikiem równym lub mniejszym od 0,9 zakwalifikowano do grupy I, a pozostałych do grupy II. Wyniki: Wśród 125 chorych objawowe niedokrwienie kończyn stwierdzono u 7 (5,6%) osób. Wartość ABI mniejszą lub równą 0,9 zanotowano u 32 pacjentów, co stanowiło 25,6%. U 25 (78,2%) chorych z tej grupy nie wystąpiły objawy niedokrwienia kończyn dolnych. W grupie I statystycznie częściej zaobserwowano: zawał okołooperacyjny (p = 0,04), zespół niskiego rzutu (p = 0,02), migotanie przedsionków (p = 0,01), infekcję rany mostka (p = 0,03). Wnioski: Niedokrwienie kończyn dolnych u osób operowanych z powodu choroby wieńcowej stwierdzono u 25,6%, z czego u 78,2% pacjentów nie występowały objawy. Niedokrwienie kończyn dolnych w sposób istotny wpływa na zwiększenie liczby powikłań po pomostowaniu aortalno-wieńcowym. (Folia Cardiol. 2004; 11: 293–298

Mechaniczne wspomaganie krążenia w leczeniu ostrego zapalenia mięśnia sercowego powikłanego wstrząsem kardiogennym

Przedstawiono przypadek 27-letniego chorego z ostrym zapaleniem mięśnia sercowego powikłanym wstrząsem kardiogennym. Wdrożono leczenie mechanicznym wspomaganiem krążenia z zastosowaniem wszczepialnego dwukomorowego, zewnętrznego układu wspomagania pracy serca - systemu POLCAS. Ponadto pacjent otrzymywał leki steroidowe, immunoglobuliny i antybiotyki o szerokim spektrum działania. Po uzyskaniu regeneracji uszkodzonego mięśnia sercowego, potwierdzonej badaniem histopatologicznym, system wspomagający odłączono po 31 dobach pracy. Chorego wypisano ze szpitala w stanie ogólnym dobrym po 42 dniach leczenia. Podczas 2-letniej obserwacji stwierdzono pełną poprawę funkcji mięśnia sercowego oraz wydolności krążenia (I grupa wg klasyfikacji NYHA). (Folia Cardiol. 2004; 11: 677-680