The prognostic role of electrocardiographic left ventricular mass assessment for identifying PCI-treated patients with acute ST-elevation myocardial infarction at high risk of unfavourable outcome

Background: In prognostic terms, evaluation of an ECG recording in acute myocardial infarction (AMI) appears to be inferior to echocardiographic (ECHO) assessment of left ventricular remodelling and the activities of cardiac enzymes and certain hormones. It was our hypothesis that, in the era of interventional treatment of AMI, some ECG parameters are still valid for the purpose of risk stratification. Methods: A total of 66 consecutive patients with AMI (43 male and 23 female, with a mean age of 61 &#177; 11 years) were treated with primary percutaneous coronary intervention (PCI). In each patient ECG and ECHO examinations were performed within 5-7 days of admission for the detection of left ventricular hypertrophy (LVH). In further analysis the following ECG- based LVH parameters were taken into consideration: Sokolov-Lyon voltage duration (SLVd), Cornell voltage duration CVd), 12-lead QRS voltage duration (12QRSVd), their product with QRS duration and an ECG index of left ventricular mass (LVMIECG). Patients were followed for 6 months. The combined end-point included death, infarction, a need for prompt coronary intervention and hospitalization for heart failure. Results: The combined end-point was observed in 16 patients (24.2%). Survival analysis revealed that the most important prognostic factors were associated with a prolongation of the QRS duration. Increased SLVd was found in 43% of the patients with events compared to 14% in those without them (p < 0.01), CVd in 43% vs. 12% (p < 0.05), 12QRSVd in 81% vs. 44% (p < 0.05) and LVMIECG in 75% vs. 26%, p < 0.001). There was no evidence for a difference in Cornell voltage. Univariate logistic regression indicated a 4-fold to 8-fold increase in the risk of events associated with abnormal SLV, SLVd or LVMIECG. Multivariate Cox analysis showed that the LVH presence in the ECG, defined as an increased SLVd product or increased LVMIECG, was an independent predictor of cardiovascular events after AMI. Conclusions: In the era of interventional treatment of AMI, the ECG features of left ventricular hypertrophy carry independent significant prognostic information. (Cardiol J 2007; 14: 347&#8211;354

Analiza okresu repolaryzacji komór w 24-godzinnej rejestracji holterowskiej - opis nowej metody i wyniki u osób zdrowych

Wstęp: Standardowe badanie holterowskie ogranicza się do analizy odcinka ST w punkcie około 80 ms za punktem J w celu oceny epizodów niedokrwiennych. Autorzy opisują metodę rozszerzającą zakres analizy okresu repolaryzacji od 8 do 398 ms za punktem J, umożliwiającą analizę załamka T, zmienności jego amplitudy (Ta) i odstępu od punktu J (JTa) w ciągu doby, z wykorzystaniem dostępnego komercyjnie systemu. Materiał i metody: U 16 zdrowych młodych ochotników (8 kobiet, 8 mężczyzn) rejestrowano 24-godzinny zapis 3-kanałowego EKG. Zapisy poddano standardowej analizie z zastosowaniem systemu Medilog-Excel3 (Oxford). Na podstawie automatycznego algorytmu oceny trendów odcinka ST, uśrednianego z okresów trwających 30 s, określano prawidłowość wyznaczenia punktu referencyjnego dla pomiarów amplitudy (odcinek PR) i określenia czasu (punkt J). Ocenę amplitudy odstępu ST-T w każdym kanale powtarzano 51-krotnie, z minimalnym krokiem 7,8 ms. Uzyskaną u każdego badanego macierz 24-godzinnego trendu zmian odcinka repolaryzacji redukowano poprzez wyznaczenie największych wartości amplitud załamka T i określenie ich odstępu od punktu J oraz ograniczenie zakresu częstości akcji serca (HR) do 50&#8211;110 bpm. W ten sposób u każdego badanego wyznaczono następujące parametry: średnią HR, jej zmienność oraz w każdym kanale: średnią amplitudę szczytu załamka T (Ta), średni odstęp JTa, a także zależności powyższych parametrów od częstości akcji serca. Wyniki: Średnia HR u badanych była równa 79,3 &plusmn; 17,1 bpm. Średnie wartości Ta wynosiły odpowiednio: 397 &plusmn; 106 &#956;V (Ch1), 203 &plusmn; 128 &#956;V (Ch2), 294 &plusmn; 137 &#956;V (Ch3) oraz 215,02 &plusmn; 33,15 ms (Ch1), 221,53 &plusmn; 35,31 ms (Ch2), 219,88 &plusmn; 36,8 ms (Ch3). Średnie współczynników korelacji zależności Ta/HR i JTa/HR wynosiły odpowiednio: &#8211;0,93 (Ch1), &#8211;0,82 (Ch2), &#8211;0,94 (Ch3) oraz &#8211;0,95 (Ch1), &#8211;0,93 (Ch2), &#8211;0,95 (Ch3), wszystkie z p < 0,001. Wnioski: Standardowa aparatura holterowska pozwala na oszacowanie repolaryzacji komór w szerokim zakresie czasowym. Zaproponowana przez autorów niniejszej pracy metoda umożliwia ocenę zmienności amplitudy załamka T i jej zależności od częstości rytmu serca. (Folia Cardiol. 2004; 11: 367&#8211;372

The Polish Interventional Cardiology TAVI Survey (PICTS) : adoption and practice of transcatheter aortic valve implantation in Poland

Introduction: Few studies have assessed the development of transcatheter aortic valve implantation (TAVI) in Poland since its introduction in 2008, and data on current TAVI activity or practice are missing. Aim: To assess the dynamics of TAVI adoption in Poland and to detect differences among Polish centres in TAVI practice and decision-making. Material and methods: The Polish Interventional Cardiology TAVI Survey (PICTS) was approved by the Polish Association of Cardiovascular Interventions and presented to all 21 national TAVI centres. Between 2008 and 2015 the cumulative number of TAVI performed in Poland was 2189. The annual number of TAVI rose from 8 in 2008 to 670 in 2015 (0.21 to 17.4 implants per million inhabitants, respectively). Results: The median TAVI experience per centre was 80 procedures (95% CI: 38.1–154.6). In 2015 the TAVI penetration rate reached 5.12% of the estimated eligible Polish population. Inoperable and high-risk patients are treated with TAVI in all centres, with 52% of Heart Teams also qualifying medium-risk patients. The rate of transfemoral implantations increased to 83.2% of all procedures in 2015, while transapical implantations decreased to 12%. The frequency of subclavian, direct aortic or transcarotid routes in 2015 was below 3% each. Conclusions: The PICTS survey observed a positive but slow rate of adoption of TAVI in Poland. When compared to Western European countries, our findings highlight a significant treatment gap in high or prohibitive surgical risk patients with severe aortic stenosis. Remarkable variations in TAVI practices among Polish TAVI centres warrant publication of joint national guidelines and recommendations

Wskaźniki rutynowego elektrokardiogramu w ocenie żywotności mięśnia sercowego u osób z dysfunkcją lewej komory kwalifikowanych do zabiegów rewaskularyzacji

Wstęp: W niniejszej pracy retrospektywnej ocenie poddano parametry elektrokardiogramu rutynowego w celu określenia ich korelacji z wynikiem echokardiograficznego testu dobutaminowego u chorych z dysfunkcją skurczową lewej komory. Materiał i metody: Badaniem objęto 16 kolejnych pacjentów (13 mężczyzn, 3 kobiety, śr. wieku 59 &#177; 11 lat), u których wykonano echokardiograficzną próbę dobutaminową przed kwalifikacją do zabiegów rewaskularyzacji. Badane parametry obejmowały ilościowy pomiar czasu trwania (d) i amplitudy (A) odcinków, odstępów i załamków opisujących okres depolaryzacji i repolaryzacji mięśnia komór &#8212; odpowiednio: zespołu QRS, odstępu QT, odcinka ST i załamka T. Wyniki: Jedynie parametry opisujące zespół komorowy istotnie różnicowały chorych z dodatnim i ujemnym testem dobutaminowym. Najbardziej znamienne różnice dotyczyły średniej amplitudy zespołu QRS i sumy amplitud wszystkich zespołów komorowych. U 7 osób bez istotnej poprawy w zakresie wskaźnika zaburzeń kurczliwości lewej komory (WMSI) w teście dobutaminowym oba wymienione wskaźniki były istotnie niższe (0,79 &#177; 0,15 mV i 9,5 &#177; 1,8 mV) niż u 9 pacjentów, u których WMSI uległ poprawie o co najmniej 0,25 pkt (odpowiednio: 1,17 &#177; 0,25 mV i 14,0 &#177; 3,0 mV). Przyjęcie progu 0,9 mV dla średniej amplitudy zespołu QRS z 12 odprowadzeń EKG pozwala na zgodne przewidywanie zmiany WMSI w 13/16 przypadków (81,25%) przy czułości równej 86%, swoistości &#8212; 78%, dodatniej wartości prognostycznej &#8212; 75% i ujemnej wartości prognostycznej &#8212; 87,5%. Podobną wartość diagnostyczną obserwowano dla sumy QRS przy progu 10,5 mV i średniej połowy iloczynu czasu trwania i woltażu wszystkich zespołów QRS przy progu 525 ms × mm. Wnioski: Wybrane parametry rutynowego elektrokardiogramu korelują z wynikami echokardiograficznego testu dobutaminowego. Sugeruje to, że ich ocena pozwoli przewidywać obecność żywotnego mięśnia sercowego u chorych z niedokrwienną dysfunkcją lewej komory

Wskaźniki rutynowego elektrokardiogramu w ocenie żywotności mięśnia sercowego u osób z dysfunkcją lewej komory kwalifikowanych do zabiegów rewaskularyzacji

Wstęp: W niniejszej pracy retrospektywnej ocenie poddano parametry elektrokardiogramu rutynowego w celu określenia ich korelacji z wynikiem echokardiograficznego testu dobutaminowego u chorych z dysfunkcją skurczową lewej komory. Materiał i metody: Badaniem objęto 16 kolejnych pacjentów (13 mężczyzn, 3 kobiety, śr. wieku 59 &#177; 11 lat), u których wykonano echokardiograficzną próbę dobutaminową przed kwalifikacją do zabiegów rewaskularyzacji. Badane parametry obejmowały ilościowy pomiar czasu trwania (d) i amplitudy (A) odcinków, odstępów i załamków opisujących okres depolaryzacji i repolaryzacji mięśnia komór &#8212; odpowiednio: zespołu QRS, odstępu QT, odcinka ST i załamka T. Wyniki: Jedynie parametry opisujące zespół komorowy istotnie różnicowały chorych z dodatnim i ujemnym testem dobutaminowym. Najbardziej znamienne różnice dotyczyły średniej amplitudy zespołu QRS i sumy amplitud wszystkich zespołów komorowych. U 7 osób bez istotnej poprawy w zakresie wskaźnika zaburzeń kurczliwości lewej komory (WMSI) w teście dobutaminowym oba wymienione wskaźniki były istotnie niższe (0,79 &#177; 0,15 mV i 9,5 &#177; 1,8 mV) niż u 9 pacjentów, u których WMSI uległ poprawie o co najmniej 0,25 pkt (odpowiednio: 1,17 &#177; 0,25 mV i 14,0 &#177; 3,0 mV). Przyjęcie progu 0,9 mV dla średniej amplitudy zespołu QRS z 12 odprowadzeń EKG pozwala na zgodne przewidywanie zmiany WMSI w 13/16 przypadków (81,25%) przy czułości równej 86%, swoistości &#8212; 78%, dodatniej wartości prognostycznej &#8212; 75% i ujemnej wartości prognostycznej &#8212; 87,5%. Podobną wartość diagnostyczną obserwowano dla sumy QRS przy progu 10,5 mV i średniej połowy iloczynu czasu trwania i woltażu wszystkich zespołów QRS przy progu 525 ms × mm. Wnioski: Wybrane parametry rutynowego elektrokardiogramu korelują z wynikami echokardiograficznego testu dobutaminowego. Sugeruje to, że ich ocena pozwoli przewidywać obecność żywotnego mięśnia sercowego u chorych z niedokrwienną dysfunkcją lewej komory