Prospects and applications of nanotechnology in food and cosmetics preservation

Όπως κάθε άλλο προϊόν που περιέχει νερό και οργανικές ή ανόργανες ουσίες, τα καλλυντικά και τα τρόφιμα μπορούν να μολυνθούν κατά τη διαδικασία αποθήκευσης και διαμετακόμισης, οδηγώντας σε αλλοίωση του προϊόντος, αλλοίωση των οργανοληπτικών χαρακτηριστικών και τελικά να προκαλέσουν δυσμενείς επιπτώσεις στον καταναλωτή. Η συντήρηση των τροφίμων και των καλλυντικών είναι ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος σήμερα. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών, η νανοτεχνολογία έχει αποδείξει την ικανότητά της σε ποικίλες εφαρμογές προσφέροντας υλικά και δομές σε κλίμακα νανο, με μοναδικές ιδιότητες. Οι βιομηχανίες καλλυντικών και τροφίμων είναι από τις πρώτες βιομηχανίες που χρησιμοποιούνται νανοϋλικά. Οι περισσότερες από τις εφαρμογές αναφέρονται στη μεταφορά πολύτιμων δραστικών συστατικών στους ιστούς-στόχους του δέρματος και του εντέρου με μια ποικιλία προϊόντων που ισχυρίζονται αντιγηραντικές ή θρεπτικές λειτουργίες. Η χρήση της νανοτεχνολογίας στα τρόφιμα και τα καλλυντικά για σκοπούς συντήρησης πρόσφερε τη δυνατότητα ενίσχυσης της δραστικότητας των αντιμικροβιακών παραγόντων ή προώθησης της ασφαλέστερης διανομής τους στο τελικό προϊόν όταν ενσωματωθούν σε συσκευασίες ή κατασκευές φιλμ. Σε αυτή την ανασκόπηση, συζητήθηκαν οι τρέχουσες στρατηγικές συντήρησης και οι πιο πρόσφατες μελέτες σε νανοδομές ως συστήματα συντήρησης κατηγοριοποιήθηκαν και αναλύθηκαν με τρόπο που παρέχει τις πιο ελπιδοφόρες στρατηγικές για τη χρήση των αποτελεσμάτων τους για τη βελτίωση της ασφάλειας των προϊόντων και την επέκταση του χρόνου ζωής. Συμπεριλήφθηκαν τα υλικά συσκευασίας, καθώς ο περιέκτης παίζει σημαντικό ρόλο στη συντήρηση τέτοιων προϊόντων. Τα συμπεράσματα αποκάλυψαν ότι οι περισσότερες από τις εφαρμογές αναφέρονται σε νανοσύνθετα υλικά ως μέρος της συσκευασίας κυρίως λόγω των διαφόρων δυνατοτήτων που προσφέρει η νανοεπιστήμη σε αυτόν τον τομέα. Επιπλέον, οι οδοί έκθεσης που είναι το δέρμα ή το γαστρεντερικό σύστημα έχουν προκαλέσει ανησυχίες για την ασφάλεια και δεδομένου ότι η μετανάστευση των νανοσωματιδίων από το δοχείο τους μπορεί να μετρηθεί, αυτές ελαχιστοποιούνται.Like any other product containing water and organic or inorganic substances, cosmetic and food products can be contaminated during storage and transit process leading to product spoilage, alter organoleptic characteristics and finally cause adverse effects to the consumer. The preservation of food and cosmetics is one of the most important issues facing the industry today. During the last couple of decades, nanotechnology has proven its competence in a variety of applications offering materials and structures within the nano scale, with unique properties. Cosmetics and food industries are among the first industries that nanomaterials are used. Most of the applications refer to the delivery of precious active ingredients into the target tissues being skin and gut with a variety of products claiming antiageing or nutritional functions. The use of nanotechnology in food and cosmetics for preservation purposes offered the possibility to boost the activity of antimicrobial agents or promote their safer distribution into the end product when incorporated into packaging or film constructions. In this review, current preservation strategies were discussed and the most recent studies in nanostructures being preservative systems were categorized and analyzed in a way that provides the most promising strategies for the use of their results for the improvement of product safety and self-life extension. Packaging materials were included since the container plays a major role in such products preservation. Conclusions revealed that most of the applications refer to the nanocomposites as part of the packaging mainly due to the various possibilities that nanoscience offers to this field. Apart from that, the route of exposure being skin or gastrointestinal system involves safety concerns and since migration of nanoparticles from their container can be measured concerns are minimized

Η αρχή ne bis in idem: σχέση ποινικού και διοικητικού δικαίου.

Η ελληνική απόδοση της λατινικής φράσης ne bis in idem είναι «όχι δύο φορές για το ίδιο πράγμα». Πρόκειται για την γενική αρχή της απαγόρευσης δεύτερης δίωξης ή τιμωρίας του ίδιου προσώπου, για την ίδια πράξη, εκ της οποίας κατοχυρώνεται ατομικό δικαίωμα το οποίο είναι ανεπίδεκτο περιορισμών. Η γένεση της αρχής έλαβε χώρα στα πλαίσια του ποινικού δικαίου, εντούτοις στην συνέχεια, και υπό την επίδραση του ευρωπαϊκού δικαίου, επεκτάθηκε σε νέα δικαιϊκά πεδία και κυρίως σε αυτό του διοικητικού δικαίου. Το παρόν έργο στοχεύει στην παρουσίαση του περιεχομένου της αρχής ne bis in idem, την παράθεση της σημαντικότερης νομολογίας των δικαστηρίων (ΕΔΔΑ, ΔΕΕ και ΣτΕ) και τον σχολιασμό της στάσης της ελληνικής νομολογίας ανά τα χρόνια, στο μέτρο που αυτή αφορά την αρχή ne bis in idem στο πεδίο των λαθρεμπορικών παραβάσεων, οι οποίες αποτελούν την χαρακτηριστικότερη περίπτωση παραβάσεων για τις οποίες προβλέπονται «διπλές» κυρώσεις. Το πρώτο κεφάλαιο αφορά τη νομοθετική κατοχύρωση της αρχής «ne bis in idem» ενώ στο δεύτερο επιχειρείται η αποσαφήνιση των επιμέρους προϋποθέσεων εφαρμογής της αρχής: της αυτόνομης έννοιας της κατηγορίας «ποινικής φύσεως» κατά το άρθρο 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ, όπως προσδιορίστηκε με τη βοήθεια των κριτηρίων Engel, καθώς και των εννοιών «idem» και «bis» του άρθρου 4 παρ. 1 του 7ου Π.Π. της ΕΣΔΑ, όπως ερμηνεύτηκαν από τη νομολογία των δικαστηρίων. Στο τρίτο κεφάλαιο παρατίθεται το σημαντικότερο νομολογιακό ιστορικό του ΣτΕ και του ΕΔΔΑ και παρουσιάζονται οι πλέον πρόσφατες νομολογιακές εξελίξεις.The Greek rendering of the Latin phrase ne bis in idem is "not twice for the same thing". It is the general principle of the prohibition of a second prosecution or punishment of the same person, for the same act, which enshrines an individual right that is not subject to restrictions. The genesis of the principle took place within the framework of criminal law, however, subsequently and under the influence of European law, it expanded into new legal fields and mainly into the one of the administrative law. This project aims to present the content of the ne bis in idem principle, to cite the most important jurisprudence of the courts (ECHR, Court of Justice of the European Union and the Hellenic Council of State) and to comment on the position adopted by the Greek jurisprudence over the years, in so far as it concerns the ne bis in idem principle in the field of smuggling offences, which constitute the most typical case of infringements for which "double" sanctions are provided. The first chapter is about the legislative procedure of establishment the principle “ne bis in idem”. In the second one, an attempt is made to clarify the conditions according to which the principle will be applied: the autonomous term of “criminal charge” according to the article 6 par. 1 ECHR, as it has been defined according to Engel criteria, as well as the terms «idem» and «bis» according to article 4 par. 1 of the 7th Protocol ECHR, as they are interpreted by jurisprudence of the Court. The third chapter contains the most important jurisprudence of the Council of State and the European Court of Human Rights as well as the most recent decisions of the Supreme Courts

Interventions to address burnout syndrome in hospital settings

The present doctorate research is an original research idea regarding the design and implementation of positive psychology interventions to address the burnout of healthcare professionals within their clinical work environments. More specifically, the dissertation studied the design, implementation, and effectiveness of positive psychology interventions with the ultimate goal of strengthening and/or developing the mental resilience of healthcare professionals through their participation in open group meetings with other colleagues in their clinical work environments.More specifically, research questions that this dissertation aimed to answer concern: 1) What types of non-clinical interventions have been applied in hospital settings and what is their effectiveness? 2) What is the effectiveness of interventions to increase the mental resilience of physicians? 3) Can we use a one-time intervention to increase positive emotions in health professionals? And 4) Can we use repeated-times positive psychology interventions to increase mental resilience in health professionals in clinical settings? The present dissertation is divided into four studies.The first study concerns a scoping review regarding the systematic recording and description of the types of non-clinical meetings that take place inside and outside the clinical environment between healthcare professionals and/or medical staff. From the results of the study, it was understood that non-clinical rounds developed as a far-reaching effort to promote a culture of patient safety within hospital settings. On that basis, and in combination with the emerging knowledge in the field of Positive Psychology in addressing health professionals’ burnout and improve patient safety, the question arose about the effectiveness of interventions already applied to a sample of physicians to increase their mental resilience. Thus, the second study was a systematic review and meta-analysis of the international research literature regarding the effectiveness of interventions aimed to strengthen physicians’ level of resilience to inform the design and implementation of interventions that we intended to subsequently adopt. Results from previous two reviews informed the design of an initial pilot intervention targeting professional recognition implemented to a sample of occupational health professionals working in Primary Health Care. Results indicate that the participants reported more feelings of dominance (that they were in control), feelings of excitement, pride, and inspiration after receiving the intervention. These data underline the importance of providing positive feedback to the mental well-being of health professionals. Accordingly, we drew from the data of the pilot intervention for the final design and implementation of positive psychology interventions that we applied to a sample of health professionals in clinical settings (2nd Department of Obstetrics and Gynecology of General Hospital of Thessaloniki "Ippokratio" and Nea Michaniona Health Center) to strengthen and/or develop resilience in healthcare professionals. More specifically, the interventions were implemented in the form of group non-clinical rounds within the clinical work settings of health professionals, that lasted about an hour and implemented once a month for the 2nd Department of Obstetrics and Gynecology and once a week for the Health Center of Nea Michaniona. Data were collected using questionnaires administered at the beginning and end of the interventions, as well as from the use of diaries completed by participants before the start of the daily interventions. The analysis of the data showed a statistically significant increase in resilience of participants at the Nea Michaniona Health Center after receiving the intervention.Overall, the results of the present study could be used to design future positive psychology interventions in a sample of health professionals of longer duration and frequency. While new health policies could seriously considerate the overall results of implementing these interventions to redesign the health and safety systems of patients and their staff.Η παρούσα διδακτορική διατριβή αποτελεί πρωτότυπη ερευνητική ιδέα αναφορικά με τον σχεδιασμό και την εφαρμογή παρεμβάσεων θετικής ψυχολογίας για την αντιμετώπιση της επαγγελματικής εξουθένωσης των επαγγελματιών υγείας εντός των κλινικών περιβαλλόντων εργασίας τους. Πιο συγκεκριμένα, η διατριβή μελέτησε το σχεδιασμό, την εφαρμογή και την αποτελεσματικότητα παρεμβάσεων θετικής ψυχολογίας με απώτερο σκοπό την ενδυνάμωση ή/και ανάπτυξη της ψυχικής ανθεκτικότητας των επαγγελματιών υγείας υπό τη μορφή ανοικτών ομαδικών συναντήσεων με τους συμμετέχοντες εντός των κλινικών περιβαλλόντων εργασίας τους.Τα ειδικότερα ερευνητικά ερωτήματα στα οποία αποσκοπούσε να απαντήσει η παρούσα διατριβή αφορούν: 1) Ποιοι τύποι μη- κλινικών παρεμβάσεων έχουν εφαρμοστεί σε νοσοκομειακά περιβάλλοντα και ποια είναι η αποτελεσματικότητά τους; 2) Ποια είναι η αποτελεσματικότητα των παρεμβάσεων για την αύξηση της ψυχικής ανθεκτικότητας των ιατρών; 3) Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μια μονοχρονική παρέμβαση για την αύξηση των θετικών συναισθημάτων σε επαγγελματίες υγείας; Και 4) Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε επαναλαμβανόμενες παρεμβάσεις θετικής ψυχολογίας για την αύξηση της ψυχικής ανθεκτικότητας των επαγγελματιών υγείας σε κλινικά περιβάλλοντα; Η παρούσα διατριβή χωρίζεται σε τέσσερις μελέτες. Η πρώτη μελέτη αφορά τη διερευνητική βιβλιογραφική ανασκόπηση ως προς την ύπαρξη και καταγραφή των ειδών μη-κλινικών συναντήσεων που πραγματοποιούνται εντός και εκτός του κλινικού περιβάλλοντος μεταξύ των επαγγελματιών υγείας ή/και του ιατρο-νοσηλευτικού προσωπικού. Από τα αποτελέσματα της μελέτης έγινε κατανοητό ότι οι μη-κλινικές συναντήσεις αναπτύχθηκαν ως μια απώτερη προσπάθεια προώθησης μιας κουλτούρας ασφάλειας ασθενών μέσα στα νοσοκομειακά περιβάλλοντα. Λαμβάνοντας υπόψη το παραπάνω αποτέλεσμα, και σε συνδυασμό με την αναδυόμενη γνώση στο χώρο της Θετικής Ψυχολογίας για αντιμετώπιση της επαγγελματικής εξουθένωσης των επαγγελματιών υγείας και βελτίωση της ασφάλειας ασθενών, δημιουργήθηκε το ερώτημα για την αποτελεσματικότητα των παρεμβάσεων που ήδη εφαρμόζονται σε δείγμα ιατρών για την αύξηση της ψυχικής τους ανθεκτικότητας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η δεύτερη μελέτη αφορούσε μια συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση της διεθνούς ερευνητικής βιβλιογραφίας αναφορικά με την αποτελεσματικότητα εφαρμογής των παρεμβάσεων για την ενδυνάμωση της ψυχικής ανθεκτικότητας των ιατρών προκειμένου να ενημερώσουμε το σχεδιασμό και την εφαρμογή των παρεμβάσεων που σκοπεύαμε να υιοθετήσουμε στη συνέχεια. Οι προηγούμενες δύο ανασκοπήσεις ενημέρωσαν τον σχεδιασμό μιας πρώτης πιλοτικής παρέμβασης επαγγελματικής αναγνώρισης που εφαρμόστηκε σε δείγμα επαγγελματικών υγείας που εργάζονται στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Από τα αποτελέσματα της παρέμβασης υποδεικνύεται ότι οι συμμετέχοντες ανέφεραν περισσότερα αισθήματα κυριαρχίας (ότι είχαν τον έλεγχο), αισθήματα ενθουσιασμού, περηφάνειας και έμπνευσης μετά τη λήψη της παρέμβασης. Τα δεδομένα αυτά υπογραμμίζουν τη σημαντικότητα της παροχής θετικής ανατροφοδότησης στη ψυχική ευεξία των επαγγελματιών υγείας. Στη συνέχεια, αντλήσαμε από τα δεδομένα της πιλοτικής παρέμβασης για το τελικό σχεδιασμό και την εφαρμογή παρεμβάσεων θετικής ψυχολογίας που εφαρμόσαμε σε δείγμα των επαγγελματιών υγείας σε κλινικά περιβάλλοντα (Β’ Μαιευτική- Γυναικολογική Κλινική του ΓΝΘ «Ιπποκράτειο» και Κέντρο Υγείας Νέας Μηχανιώνας) με απώτερο σκοπό την ενδυνάμωση ή/και ανάπτυξη της ψυχικής ανθεκτικότητας των συμμετεχόντων. Ειδικότερα, οι παρεμβάσεις εφαρμόστηκαν υπό τη μορφή μη-κλινικών ομαδικών συναντήσεων εντός των κλινικών περιβαλλόντων εργασίας των επαγγελματιών υγείας, είχαν διάρκεια μία ώρα περίπου και συχνότητα εφαρμογής ανά μία φορά το μήνα για τη Β’ Μαιευτική- Γυναικολογική Κλινική και ανά μία φορά την εβδομάδα για το Κέντρο Υγείας Νέας Μηχανιώνας. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν με τη χρήση ερωτηματολογίων που χορηγήθηκαν κατά την έναρξη και λήξη των παρεμβάσεων, καθώς και από τη χρήση ημερολογίων που οι συμμετέχοντες συμπλήρωναν πριν την έναρξη των ημερήσιων παρεμβάσεων. Από την ανάλυση των δεδομένων φάνηκε μια στατιστικώς σημαντική αύξηση της ψυχικής ανθεκτικότητας στους συμμετέχοντες του Κέντρου Υγείας Νέας Μηχανιώνας μετά τη λήψη της παρέμβασης. Συνολικά, τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για το σχεδιασμό μελλοντικών παρεμβάσεων θετικής ψυχολογίας σε δείγμα επαγγελματιών υγείας μεγαλύτερης διάρκειας και συχνότητας. Ενώ νέες πολιτικές υγείας θα μπορούσαν να λάβουν σοβαρά υπόψη τους τα συνολικά αποτελέσματα από την εφαρμογή των παρεμβάσεων αυτών για τον επανασχεδιασμό των συστημάτων υγείας και της ασφάλειας ασθενών και εργαζομένων σε αυτά

Evaluation of automated capillary complete blood counts for routine clinical decision making in a large cohort of hematological patients, using Mindray BC-3000 Plus Auto and Sysmex XE-5000 hematology analyzers

Introduction Venous blood (VB) sampling for complete blood count (CBC) via venipuncture is the basic method for the daily evaluation of hematological patients. However, several issues during this process, such as venipuncture difficulty and repetitive attempts, may cause pain, phlebitis, hematomas, inadequate sampling, and patient discomfort. Capillary blood (CB) sampling could be an alternative and less painful solution for the patient. The purpose of this study was the comparative evaluation of basic CBC parameters, as counted from venous and capillary blood samples. Methods During the period 06/2016-06/2019 in which the study was conducted, 1634 automated counts of VB or CB were performed, derived from 425 hematological hospitalized patients. Bland-Altman plots were performed to show the agreement of VB and CB counts of common hematological parameters (Hb, Hct, WBC, absolute neutrophil count-[ANC], RBC, Plt, MCV, MCH), using two different hematology analyzers (Mindray BC-3000 Plus Auto and Sysmex XE-5000). Clinical significance of CB sampling was assessed by applying specific clinically significant cutoffs for Hb, ANC, and Plt. Results All measured parameters revealed a significant correlation (r > .9) between CB and VB samples, irrelatively of the hematology analyzer used. CB measurements of Hb, ANC, and Plt, at different clinically important cutoff levels, showed excellent sensitivity (87%-100%), specificity (95%-100%), positive predictive value, and negative predictive value (87%-100% and 90%-100%, respectively). Conclusion Capillary blood and VB counts in hematological patients were equivalent for most basic hematological parameters. Hb, ANC, and Plt CB counts revealed clinically significant performance, indicating that they can reliably substitute VB sampling in the day work

Jumping translocations in hematological malignancies: a cytogenetic study of five cases

Jumping translocations (JT) are rare cytogenetic aberrations in hematological malignancies that include unbalanced translocations involving a donor chromosome arm or chromosome segment that has fused to two or more different recipient chromosomes in different cell lines. We report five cases associated with different hematologic disorders and JT to contribute to the investigation of the origin, pathogenesis, and clinical significance of JT These cases involve JT of 1q in a ease of acute myeloblastic leukemia (AML)-M1, a case of Burkitt lymphoma, and a case of BCR/ABL-positive acute lymphoblastic leukemia, as well as a JT of 13q in a case of AML-M5, and a JT of 11q segment in a case of undifferentiated leukemia. TO Our knowledge, with regard to hematologic malignancies, this study presents the first case of JT associated with AML-M1, the first case of JT involving 13q as a donor chromosome, and the first report of JT involving a segment of 11q containing two copies of the MLL gene, jumping on to two recipient chromosomes in each cell line and resulting in six copies of the MLL gene. Our investigation suggests that JT may not contribute to the pathogenesis but rather to the progression of the disease, and it demonstrates that chromosome band 1q10 as a breakpoint of the donor chromosome 1q is also implicated in AML, not. only in multiple myeloma as it has been known until now. (C) 2008 Elsevier Inc. All rights reserved

Positive impact of brentuximab vedotin on overall survival of patients with classical Hodgkin lymphoma who relapse or progress after autologous stem cell transplantation: A nationwide analysis

The outcome of patients with relapsed/refractory classical Hodgkin lymphoma (R/R cHL) after autologous stem cell transplantation (auto-SCT) is poor. Recently, the anti-CD30 monoclonal antibody-drug conjugate, brentuximab vedotin (BV), has shown remarkable activity in the setting of R/R cHL. In the pivotal phase II study, BV produced an overall response rate of 75% and a median progression-free survival of 6.7months. Although these results have been reproduced by large registry studies, the impact of BV on the overall survival (OS) of patients with R/R cHL has not been addressed so far. The aim of this study was to examine the impact of BV on OS in the setting of post auto-SCT R/R cHL. Analysis was performed in a group of patients with R/R cHL after a previous auto-SCT reported in the Greek registry during the last 2 decades. By using a multivariate model and censoring patients at the time of subsequent allo-SCT or treatment with immune checkpoint inhibitors, we showed that treatment with BV in the posttransplant relapse setting has a positive impact on the outcome and results in significant improvement of OS. To our knowledge, this the first published study, addressing the impact of BV on the OS in the setting of posttransplant relapse