Corona Mortis: Surgical Anatomy, Physiology and Clinical Significance

Corona mortis (CM) is classically defined as the arterial anastomosis between the obturator artery and the inferior epigastric artery that crosses the posterior aspect of the superior ramus of the symphysis pubis. Its clinical impact is considered great, as it lies within the surgical field of numerous specialties (general surgeons, orthopedists, gynecologists, urologists). Our systematic study of the literature revealed a diversity in the incidence of the Corona Mortis between cadaveric and patient studies. The new technological advances and especially the CT angiography, applied on the retropubic region vessels, have given the chance to obtain more precise depictions and thus estimations on the real incidence of corona mortis. This review intends to extract for the first time the corona mortisrsquo incidence from the major CT angiographic studies in bibliography and compare it with the incidence of CM in the major cadaveric studies. Special attention was given to the question whether this anastomosis is that important as its name implies (mortis) in the clinical setting or not

European Union Maritime Security Strategy

Η ασφάλεια της ναυσιπλοΐας είναι ζωτικής σημασίας διότι αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την ευημερία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), αλλά και του κόσμου ολόκληρου. Η θάλασσα δημιουργεί ανάπτυξη και παρέχει βασικές περιβαλλοντικές υπηρεσίες. Άλλωστε η ασφάλεια της θάλασσας εντάσσεται στο πλαίσιο των ιδρυτικών αρχών της ΕΕ. Η ΕΕ έχει αναπτύξει μια προοδευτική στρατηγική για την ασφάλεια στη θάλασσα (European Union Maritime Security Strategy - EUMSS) με σκοπό να προστατέψει τα «θαλάσσια» συμφέροντά της, η οποία βασίζεται στη βελτίωση της διασυνοριακής και δια-τομεακής συνεργασίας για να αναβαθμίσει τη σταθερότητα, το κράτος δικαίου και τη χρηστή διακυβέρνηση στον παγκόσμιο ναυτιλιακό τομέα. Η ασφάλεια της ναυτιλίας πρέπει να συμπεριλαμβάνεται σε όλους τους τομείς στρατηγικής πολιτικής. Η ολοκληρωμένη προσέγγιση και η κοινή αντιμετώπιση είναι ιδανικές, καθώς δημιουργούν καλύτερες συνθήκες για τη σταθερότητα και την ανάπτυξη, βελτιώνοντας τόσο την αποτελεσματικότητα όσο και την αποδοτικότητα. Η ΕΕ συμμετέχει στην πρόληψη των συγκρούσεων και στη διασφάλιση της ειρήνης και του κράτους δικαίου, καθώς το 90% του διεθνούς εμπορίου είναι ναυτιλιακό. Η ΕΕ υποστηρίζει τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS), η οποία καθορίζει τα δικαιώματα και τις ευθύνες των εθνών, που αφορούν στη χρήση των ωκεανών από αυτά, χαράσσοντας κατευθυντήριες γραμμές για τις επιχειρήσεις, το περιβάλλον και τη διαχείριση των θαλασσίων φυσικών πόρων. Η ΕΕ ανησυχεί για την προστασία του πληθυσμού, των υποδομών και των δραστηριοτήτων της, καθώς το 50% του ΑΕΠ και του πληθυσμού της ΕΕ βρίσκεται σε θαλάσσιες περιοχές. Η ΕΕ ενδιαφέρεται για τον έλεγχο των θαλασσίων εξωτερικών συνόρων της (> 90.000 χιλιόμετρα) προκειμένου να αποτρέψει την παράνομη διέλευση μεταναστών και προσφύγων. Οι αποκλειστικές οικονομικές ζώνες όλων των κρατών μελών αποτελούν αθροιστικά τη μεγαλύτερη ΑΟΖ στον κόσμο (20 Mkm2), την ΑΟΖ της ΕΕ, η οποία πρέπει να δηλωθεί σαφώς και όπου δεν συμβαίνει αυτό, η ΕΕ πρέπει να παρεμβαίνει με σκοπό ένα νόμιμο ψήφισμα, αναγνωρισμένο από όλα τα κράτη μέλη, τους συμμάχους και εταίρους. Η ΕΕ ενδιαφέρεται για τον έλεγχο των θαλασσίων εξωτερικών συνόρων της προκειμένου να αποφευχθεί η παράνομη διέλευση των μεταναστών και των προσφύγων, καθώς επίσης και επειδή διαθέτει τη μεγαλύτερη αποκλειστική οικονομική ζώνη στον κόσμο. Η ΕΕ πρέπει να εξασφαλίσει παγκόσμιες εφοδιαστικές αλυσίδες, ασφάλεια και ελευθερία ναυσιπλοΐας, καθώς το 30% των πλοίων σε όλο τον κόσμο και πάνω από το 42% της αξίας του ναυτιλιακού εμπορίου διαχειρίζεται από Ευρωπαίους πλοιοκτήτες. Η ΕΕ δίνει έμφαση στη προστασία της άγριας ζωής των θαλασσών και στην πρόληψη της παράνομης, ανεξέλεγκτης και άναρχης αλιείας, καθώς πάνω από το 15% των παγκόσμιων αλιευμάτων λεηλατείται, ενώ επιπλέον χάνονται οικονομικά οφέλη λόγω κακοδιαχείρισης της παγκόσμιας αλιείας. Εκτός από τα προαναφερθέντα συμφέροντα της ΕΕ, υπάρχουν διεθνείς απειλές στο θαλάσσιο χώρο που πρέπει να αντιμετωπιστούν όπως, η διακίνηση όπλων, οι εδαφικές διαφορές και οι ένοπλες συγκρούσεις, η πειρατεία και η ένοπλη ληστεία, οι φυσικές καταστροφές και η κλιματική αλλαγή, η ρύπανση και οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις, η τρομοκρατία και άλλες εκ προθέσεως παράνομες πράξεις, το οργανωμένο έγκλημα και η εμπορία ανθρώπων και τέλος όλες οι συνθήκες που αποδυναμώνουν την τάξη στον θαλάσσιο χώρο και τις δυνατότητες ανάπτυξης. Οι διαθέσιμες δυνατότητες πρέπει να αντιστοιχούν στην κλίμακα, την πολυπλοκότητα και τις πιθανές επιπτώσεις των θαλάσσιων κινδύνων. Η συνδυαστική χρήση αυτών καθώς και η ανταλλαγή γνώσεων και εμπειριών, με αποτελεσματικό, βιώσιμο και συνεργατικό τρόπο, φαίνεται να είναι η μοναδική λύση για την ΕΕ ως σύνολο. Προκειμένου να εφαρμοστεί άμεσα η στρατηγική για την ασφάλεια στη θάλασσα, έχει εγκριθεί σχέδιο το οποίο περιλαμβάνει 130 δράσεις για άμεση προώθηση. Τα κράτη μέλη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι υπηρεσίες της ΕΕ πρέπει να υποβάλλουν περιοδικά έκθεση σχετικά με την πρόοδο του σχεδίου δράσης. Η συνεργασία είναι ζωτικής σημασίας για τη δια-τομεακή προσέγγιση, καθώς η θαλάσσια ασφάλεια συνδέει τα ζητήματα της εσωτερικής ασφάλειας με αυτά της εξωτερικής ασφάλειας. Οι απειλές είναι διεθνικές και διασυνδέονται από τη φύση τους, με βαθιές ρίζες και ποικίλες εκφράσεις. Κανένας μεμονωμένος δρών δεν μπορεί να εξασφαλίσει μόνος του τη ναυτική ασφάλεια. Η EUMSS αποτελεί κοινή προσπάθεια για όλες τις πολιτικές και στρατιωτικές αρχές της ΕΕ και των κρατών μελών. Καλεί όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη να συνδράμουν και να εξοπλίσουν την ΕΕ με κρίσιμη ικανότητα, δημιουργώντας ένα κοινό πλαίσιο για τη διασφάλιση συνεκτικής ανάπτυξης και κοινής αντίδρασης. Προκειμένου να υιοθετήσει μια συνεκτική και ενιαία φωνή, η EUMSS προωθεί την πολυμερή συνεργασία μεταξύ διεθνών και περιφερειακών φόρουμ και οργανισμών, τρίτων χωρών και ιδιωτικών φορέων. Η λειτουργική ακεραιότητα μπορεί να επιτευχθεί με βάση τις υπάρχουσες εντολές, ευθύνες και αρμοδιότητες και εστιάζοντας σε αυτά που μπορούν να επιτευχθούν καλύτερα με συνεργασία. Για να είναι όμως η συνεργασία αποτελεσματική, οι κανόνες και οι αρχές πρέπει να τηρούνται από όλους τους εμπλεκόμενους. Με τον τρόπο αυτό μπορεί να επιτευχθεί σταθερότητα και συνθήκες βασισμένες σε κοινή, διαφανή και βασισμένη σε κανόνες χρηστή διακυβέρνηση, οι οποίες μπορούν να προστατεύσουν καλύτερα τα ανθρώπινα δικαιώματα και να διασφαλίσουν τις προβλέψεις της UNCLOS. H EUMSS είναι μια πραγματικά ολοκληρωμένη στρατηγική. Η επιτυχία της επιχείρησης EUNAVFOR Atalanta, η οποία συμπληρώθηκε με συνεχείς και ευρείες πρωτοβουλίες σε περιφερειακό επίπεδο, απέδειξε την αξία της διεθνούς συνεργασίας για την καταπολέμηση της ανασφάλειας και τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης σε περιοχές υψηλού κινδύνου. Η εξωτερική δράση της ΕΕ βασίζεται στην υιοθέτηση μιας συντονισμένης προσέγγισης στις διεθνείς σχέσεις, στην υλοποίηση του παγκόσμιου ναυτιλιακού οράματος της ΕΕ, στην ενίσχυση και υποστήριξη των περιφερειακών ενεργειών της ΕΕ, στη στήριξη της οικοδόμησης ικανοτήτων σε τρίτες χώρες και περιφερειακούς οργανισμούς, την ενίσχυση της ετοιμότητας της ΕΕ για μελλοντικές έκτακτες ανάγκες και την προώθηση των μηχανισμών επίλυσης διαφορών στο πλαίσιο της UNCLOS. Οι έγκαιρες και ακριβείς πληροφορίες είναι ζωτικής σημασίας για τη θαλάσσια επιτήρηση και ετοιμότητα. Η μη αποτελεσματική συνεργασία οδηγεί σε επικαλυπτόμενες προσπάθειες και ανεπαρκή ετοιμότητα. Η ανταλλαγή πληροφοριών σε βάση «γνωρίζουμε τα αναγκαία και μοιραζόμαστε την ευθύνη» είναι επωφελής για όλους. Βασιζόμενο στα υπάρχοντα εθνικά και Ευρωπαϊκά συστήματα, το Κοινό Περιβάλλον Ανταλλαγής Πληροφοριών (Common Information Sharing Environment - CISE) έχει ως στόχο να παρέχει σε όλες τις αρχές, τις πληροφορίες που χρειάζονται, διασυνδέοντας τις υπηρεσίες της ΕΕ. Ο Ιπποκράτης, ο πατέρας της ιατρικής, είπε κάποτε «Κάλλιον του θεραπεύειν το προλαμβάνειν». Η πρόληψη είναι το θεμέλιο της προστασίας. Υψηλότερος βαθμός προετοιμασίας, πρόληψης και απόκρισης μπορεί να επιτευχθεί, εάν όλοι οι δρώντες δεσμευθούν να συνεργαστούν ανοιχτά κατά την αντιμετώπιση των κινδύνων και την ενίσχυση της ανθεκτικότητας, αναπτύσσοντας προληπτικά μέτρα, κοινές διαδικασίες διαχείρισης κινδύνων και κοινά σχέδια έκτακτης ανάγκης, προκειμένου να προστατεύσουν τις κρίσιμες ναυτιλιακές δομές. Η έρευνα και η καινοτομία μπορούν να συμβάλουν στη μείωση των καταστάσεων που οδηγούν σε συγκρούσεις και στο θαλάσσιο έγκλημα. Τα προγράμματα της ΕΕ για την έρευνα και την καινοτομία, FP7 και Horizon 2020, έχουν ήδη επιφέρει σημαντικά αποτελέσματα, και έχουν αναγνωριστεί τόσο στην πολιτική όσο και στην αγορά. Η εκπαίδευση και η κατάρτιση μέσω κοινών εκπαιδευτικών ενοτήτων και κοινών επιχειρήσεων, καθώς και η οικοδόμηση ικανοτήτων στις συνεργαζόμενες χώρες, βελτιώνουν τις γνώσεις και τις δεξιότητες των επαγγελματιών στη ναυτική ασφάλεια. Η ενίσχυση της συνεργασίας στους κόλπους της ΕΕ, στον τομέα της ασφάλειας στη θάλασσα, είναι μια εξαιρετικά δύσκολη, αλλά πρωταρχικής σημασίας ευθύνη. Πρόκειται για μια μακροπρόθεσμη διαδικασία που περιλαμβάνει πολλούς και ποικίλους εταίρους σε όλα τα επίπεδα. Για να λειτουργήσει η EUMSS και να μεγιστοποιηθεί το όφελος για τους ανθρώπους, τις επιχειρήσεις και τα οικοσυστήματα, είναι απαραίτητη η πλήρης δέσμευση των αρχών και των ατόμων. Στην παρούσα διπλωματική εργασία αναλύεται η Ευρωπαϊκή στρατηγική για την ασφάλεια στη θάλασσα, αναζητούνται οι λόγοι που οδήγησαν στην ανάγκη διαμόρφωσής της και αναπτύσσονται οι αρχές και οι στόχοι αυτής. Παρουσιάζεται η εφαρμογή της και τελικά γίνεται μία προσπάθεια αξιολόγησης των επιτευγμάτων, εντοπισμού των αδυναμιών και διερεύνησης επίτευξης των αναμενόμενων αποτελεσμάτων από τους μηχανισμούς που έχουν ήδη δημιουργηθεί. Εξετάζονται οι δυνατότητες ανάπτυξης, βελτίωσης, καθώς και προοπτικών επέκτασης της συνεργασίας των κρατών μελών στο πλαίσιο της στρατηγικής για τη θαλάσσια ασφάλεια. Μελετάται επίσης ο ρόλος της Ελλάδας, λόγω της γεωστρατηγικής της θέσης, της λειτουργίας της ως αποσβεστήρας κραδασμών μεταξύ της ΕΕ και της Τουρκίας, καθώς υποδέχεται τις μεταναστευτικές ροές από την Ανατολή, αλλά και λόγω της δεσπόζουσας θαλάσσιας ισχύος της στην παγκόσμια ναυτιλία, παρά τις οικονομικές αδυναμίες της.Maritime Security is a shared need for the welfare and prosperity of the European Union and the world. The seas cultivate growth and provide key environmental services. Their security is part of the foundation on which the European Union is built. The EU has developed a progressive Maritime Security Strategy to protect these sea-related interests. It is based on improving cooperation across borders and sectors to enhance stability, rule of law and good governance across the global maritime domain. Maritime security is to be included into all strategic policy areas. An integrated approach and joint response generate a better environment for stability and development, improving both effectiveness and efficiency. The EU is engaged in the prevention of conflicts and safeguard of peace, also rule of law as 90% of the international trade is maritime. EU supports the United Nations Convention on the Law of the Sea (UNCLOS) which defines the rights and responsibilities of nations with respect to their use of the world's oceans, establishing guidelines for businesses, the environment, and the management of marine natural resources. The EU is concerned for the protection of its people, infrastructures and activities while 50% of the EU population and GDP are in maritime regions. Furthermore 400 million passengers pass through EU ports and harbours each year. The EU is interested in controlling its maritime external borders (>90,000 Km) in order to prevent illegal crossing by immigrants and refugees. All Member States’ Exclusive Economic Zones collectively form the world’s largest EEZ (20 Mkm2), the EU’s EEZ, which has to be clearly declared and where this is not the case, EU should intervene towards a lawful resolution, recognised by all Member States, allies and partners. The EU needs to ensure global supply chains, safety and freedom of navigation, as 30% of vessels worldwide and more than 42% of value of seaborne trade are managed by EU ship- owners. The EU is paying attention to the sustainability and protection of maritime wildlife and the prevention of Illegal, Unreported and Unregulated fishing as more than 15% of global catches are plundered by pirate fishing and leading to economic loss from global fisheries due to mismanagement. Apart from the above mentioned interests of EU, there are transnational maritime threats that have to be confronted, such as, the proliferation of weapons, the territorial disputes and armed conflicts, the piracy and armed robbery, the natural disasters and climate change, the pollution and environmental impact, the terrorism and other intentional unlawful acts, organised crime and trafficking and finally all conditions that weaken order in the maritime domain and the potential for growth. This master thesis analyses the European Maritime Security Strategy, seeks the original reasons that led to the need of shaping it and develops its principles and objectives. Its implementation is presented and finally an attempt is being made to evaluate the achievements, locate the challenges and investigate whether the mechanisms already set up provide the expected results. The possibilities for development, improvement, as well as prospects for the expansion of the cooperation of the member states within the framework of the maritime security strategy is being examined. The role of Greece is also referred, because of its geostrategic location, its function as a buffer between EU and Turkey, hosting the migratory flows from the East, and its dominant maritime power in global shipping despite its financial weaknesses

Thoracic Outlet Syndrome: Historical Aspects of Anatomy and Physiology

Throughout the years complexes of symptoms of the upper extremity, caused by compression, were to be explained. Pain, paresthesia, edema, ischemia and motor dysfunction of the arm was and still is a diagnostic problem. From the start many separated syndromes have been developed in order to explain the patientrsquos problems which at the end came they all together to a nosological entity, the thoracic outlet compression syndrome (TOS). This paper reviews the evolution of the syndromes throughout the years and the historical landmarks that formed this multifactorial problem as we understand it today

Pure ankle dislocation after modified Broström repair for chronic lateral instability: Case report and literature review

Ankle dislocation with no concomitant malleolar fracture is an overwhelmingly rare injury, and only a relatively limited number of cases have been reported. Diligent management regarding the treatment of these injuries is requisite to attain an auspicious outcome. Lateral ankle instability is a frequent condition that can derive from recurrent sprains, predominantly at a young age. Broström repair, with its modifications and updates, has been established as the optimal solution when treating chronic lateral unsteadiness. We present a peculiar case of a posteromedial ankle dislocation without accompanying fracture in a patient operated on many years before the injury for chronic lateral instability with a modified Broström procedure. No similar case could be retrieved in the existing literature. After the initial clinical and radiological assessment, urgent closed reduction of the dislocation was achieved, and the foot was immobilized. Further imaging was carried out to evaluate the features of the injury. It was deduced that the repairs from the previous operation were intact. The patient was operated on to repair the distal tibiofibular syndesmosis. The postoperative course was uneventful, and absolute functional capacity was eventually accomplished. Demonstrating this rare case, we accentuate the role of implementing the modified Broström procedure in the surgical treatment of chronic lateral ankle instability

One Year Later: What Was the Impact of the COVID-19 Pandemic on Orthopedic Practice?

The coronavirus disease 2019 (COVID-19) pandemic is an enormous challenge for health care systems worldwide. Although it is widely accepted that orthopedic service has been reduced during the COVID-19 pandemic, little is known about the magnitude and qualitative characteristics of this reduction. The aim of the present study is to quantify the impact of the COVID-19 pandemic on everyday orthopedic practice and to detect the qualitative details of this impact in order to provide data for appropriate planning of health care policy. Data from the year 2020, when the COVID-19 pandemic occurred, regarding the number of patients examined in the emergency department, outpatient clinics, as well as the number of hospital admissions, were recorded for each month. The number of surgical procedures per month was also recorded and evaluated in relation to the category and the anatomical region that these procedures pertained to. Similar data from the year 2019 were used as a control group. The mean number of patients who visited the emergency department, the outpatient clinics, and those who were admitted to the hospital per month decreased by 47.2%, 30.4%, and 9%, respectively. Overall, the mean number of orthopedic operations decreased by 11.7%, with trauma operations being reduced by 8.9% and elective operations by 13% per month. Based on the findings of the present study, the impact of the COVID-19 pandemic on orthopedic patients is definitely negative. The establishment of new guidelines and re-distribution of resources is required to return to a normal function of orthopedic practice within hospitals