The application of MDCT in the diagnosis of chest trauma

 WSTĘP: Urazy stanowią główną przyczynę zgonów pacjentów do 40. rż., trzecią pod względem częstości występowania na świecie, po chorobach układu krążenia i nowotworach. Współczesna diagnostyka obrazowa urazów klatki piersiowej wykorzystuje klasyczne zdjęcia rentgenowskie (RTG), wielorzędową tomografię komputerową (WTK), badanie USG przez ścianę klatki piersiowej, USG przezprzełykową, angiografię RTG i rezonans magnetyczny. Celem pracy była ocena wskazań do wielorzędowej tomografii komputerowej (WTK) u chorych po urazie klatki piersiowej oraz ocena przydatności tej metody w ocenie uszkodzeń urazowych.MATERIAŁ I METODY: 60 chorych z urazem klatki piersiowej diagnozowanych w Zakładzie Radiologii IGiChP w Warszawie w okresie od maja 2004 roku października 2007 roku miało wykonane WTK klatki piersiowej. Wyodrębniono dwie grupy zależne od typu urazu — tępego albo drążącego, analizowano uszkodzenia urazowe w grupach oraz zbadano zależność poszczególnych obrażeń od rodzaju urazu. U 30 pacjentów porównano wykrywalność 20 wybranych typów obrażeń w RTG i WTK. Przeanalizowano zgodność wyników WTK z rozpoznaniem śródoperacyjnym i bronchoskopią oraz wpływ wyniku WTK na leczenie.WYNIKI: Uraz tępy w wywiadzie stwierdzono u 51 chorych (grupa 1), uraz drążący u 9 (grupa 2). U chorych z grupy 1 stwierdzono istotnie częściej stłuczenie płuca i złamania żeber, w grupie 2 — krwiak osierdzia. Przyjmując wynik WTK jako punkt odniesienia czułość i swoistość RTG w badanej grupie chorych wynosiła odpowiednio 66,7% i 58%. Zmianę postępowania leczniczego na podstawie wyników WTK wykazano u 83,3% pacjentów. Czułość i swoistość badania WTK w ocenie uszkodzenia dróg oddechowych, w odniesieniu do bronchoskopii wynosiła: 72,7% i 100%. Zgodność wyników WTK z oceną śródoperacyjną wyniosła 43%, a wiodącą przyczyną niezgodności był brak rozpoznania uszkodzenia przepony w badaniu WTK.WNIOSKI: WTK jest cenną metodą obrazową w diagnostyce urazów klatki piersiowej, o wysokiej czułości i swoistości w wykrywaniu zagrażających życiu obrażeń, także w ocenie uszkodzeń tchawicy i oskrzeli. Wartość diagnostyczna RTG była niska. Wykazano zgodność WTK z oceną śródoperacyjną, za wyjątkiem przypadków uszkodzeń przepony i rozerwania płuca. W przedstawianym materiale WTK zmieniła postępowanie lecznicze u 83% badanych pacjentów.  INTRODUCTION: Traumas are the third most common cause of death worldwide, after cardiovascular diseases and neoplasms, and the main cause of death of patients under 40 years of age. Contemporary image diagnosis of chest trauma uses chest X-ray (CXR), multidetector computed tomography (MDCT), transthoracic and transoesophageal ultrasound (USG), X-ray angiography and magnetic resonance. The aim of the present study was to evaluate MDCT results in the examination of posttraumatic chest injuries and to compare the results of CXR and MDCT in chosen chest traumatic injuries.MATERIAL AND METHODS: The sixty patients with chest trauma included in the study were diagnosed at the Department of Radiology of the Institute of Tuberculosis and Lung Diseases between May 2004 and October 2007. MDCT was performed in all patients. Two groups with different types of injury (blunt or penetrating chest trauma) were distinguished. The analysis of injuries in both groups was conducted depending on the mechanism of trauma. The detection of 20 selected injuries at CXR and MDCT was compared. Moreover, the compatibility of MDCT with the results of intraoperative assessment and bronchoscopy was analysed. The influence of MDCT on the treatment modality was also assessed.RESULTS: History of blunt chest trauma was found in 51 patients (group 1) and of penetrating trauma in 9 patients (group 2). The most frequent injuries among group 1 were lung contusion and rib fractures, and among group 2 it was pericardial hematoma. Compared to MDCT, the sensitivity and specificity of CXR were 66.7 and 58%, respectively. Change of treatment modality was observed after MDCT in 83% of patients. The sensitivity and specificity of MDCT in diagnosing tracheobronchial injury, compared to bronchoscopy, were 72.7% and 100%, respectively. Compatibility of MDCT results and intraoperative assessment was observed in 43% of patients, and the main reason for discrepancy was underdiagnosis of diaphragm injury in MDCT.CONCLUSIONS: MDCT was a valuable diagnostic method in recognition of chest trauma, characterized by high sensitivity and specificity in the assessment of life-threatening injures and for depicting tracheal and bronchial injuries. The diagnostic value of CXR was low. The compatibility of MCTD and intraoperative assessment was confirmed, with the exception of diaphragm injures and lung laceration. Change of treatment modality was certified after MDCT in 83% of patients.

Tibial stress injuries : location, severity, and classification in magnetic resonance imaging examination

Purpose: To describe and illustrate the spectrum of magnetic resonance imaging (MRI) findings of tibial stress injuries (TSI) and propose a simplified classification system. Material and methods: Retrospective analysis of MRI exams of 44 patients with clinical suspicion of unilateral or bilateral TSI, using a modified classification system to evaluate the intensity and location of soft-tissue changes and bone changes. Results: Most of the patients were young athletic men diagnosed in late stage of TSI. Changes were predominantly found in the middle and distal parts of tibias along medial and posterior borders. Conclusions: TSI may be suspected in young, healthy patients with exertional lower leg pain. MRI is the only diagnostic method to visualise early oedematic signs of TSI. Knowledge of typical locations of TSI can be helpful in proper diagnosis before its evolution to stress fracture

Correlation between findings of multislice helical computed tomography (CT), endoscopic examinations, endovascular procedures, and surgery in patients with symptoms of acute gastrointestinal bleeding

Background: Endoscopic methods (gastroscopy and colonoscopy) are considered fundamental for the diagnosis of gastrointestinal bleeding. In recent years, multidetector computed tomography (MDCT) has also gained importance in diagnosing gastrointestinal bleeding, particularly in hemodynamically unstable patients and in cases with suspected lower gastrointestinal tract bleeding. CT can detect both the source and the cause of active gastrointestinal bleeding, thereby expediting treatment initiation. Material/Methods: The study group consisted of 16 patients with clinical symptoms of gastrointestinal bleeding in whom features of active bleeding were observed on CT. In all patients, bleeding was verified by means of other methods such as endoscopic examinations, endovascular procedures, or surgery. Results: The bleeding source was identified on CT in all 16 patients. In 14 cases (87.5%), bleeding was confirmed by other methods. Conclusions: CT is an efficient, fast, and readily available tool for detecting the location of acute gastrointestinal bleeding

Hepatocellular carcinoma - diagnosis and treatment

Rak wątrobowo-komórkowy najczęściej jest następstwem wirusowego zapalenia wątroby. W ciągu ostatnich dekad wskaźniki zachorowalności i umieralności zwiększają się. U większości chorych nowotwór rozpoznaje się w zaawansowanym stadium. Możliwość określenia populacji o zwiększonym ryzyku wystąpienia nowotworu uzasadnia prowadzenie u chorych z marskością programu wczesnego wykrywania za pomocą obrazowania wątroby w odstępach 6-miesięcznych. Rozpoznanie powinno być oparte na ocenie stanu klinicznego łącznie z obrazowaniem i badaniem mikroskopowym. Resekcja jest leczeniem z wyboru u chorych z ograniczeniem choroby do jednej okolicy wątroby i jej prawidłową czynnością oraz nieobecnością cech wrotnego nadciśnienia. Przeszczepienie wątroby stanowi najlepszą metodę w przypadku niewielkich zmian stwierdzonych w przebiegu marskości wątroby. Chemioembolizacja i termoablacja są skutecznymi metodami postępowania w przypadku niewielkich zmian o średnicy do 3 cm w przypadku braku możliwości ich resekcji lub przed transplantacją wątroby. Systemowa chemioterapia ma niewielką wartość, natomiast zastosowanie sorafenibu - drobnocząsteczkowego inhibitora angiogenezy - może przedłużyć czas przeżycia u wybranych chorychHepatocellular carcinoma usually is a consequence of underlying viral hepatitis. Both, the incidence and mortality rates have increased in recent decades. The majority of patients are still diagnosed with advanced disease. The identifiable population at risk of development malignancy makes early detection a realistic possibility and every 6 months liver imaging is currently recommended for patients with cirrhosis. The diagnosis should be based on clinical findings together with radiologic imaging and microscopic examination. Resection is preferred treatment for patients with the disease confined to one region of the liver and preserved hepatic function with no evidence of portal hypertension. Liver transplantation is the best option for small lesions found in cirrhosis. Chemoembolization and thermoablation are effective methods of treatment of small - up to 3 cm in diameter - lesions in patients who otherwise are not candidates for resection or as a bridge to liver transplantation. Systemic chemotherapy is of marginal value, whereas the use of sorafenib - a small-molecule angiogenesis inhibitor - may prolong survival in well-selected patients

MR enterography imaging of Crohn's disease in pediatric patients

Background: Crohn disease (CD) is a chronic inflammatory process of gastrointestinal tract, which frequently affects children. Recent advances in Magnetic Resonance Imaging (MRI) technique have made small bowel imaging possible, what is extremely useful in pediatrics. The purpose of this article is to describe the characteristic MR enterography findings and to present the advantages of this modality in pediatric patients. Material and Methods: A group of 40 patients referred from the Department of Pediatric Gastroenterology and Nutrition, Medical University of Warsaw was included in the analysis. The patients' age ranged from 7 to 18 years (mean age 14 years). Among the study participants, 28 patients were diagnosed with CD, whereas 12 patients had a history of ulcerative colitis or were strongly suspected of CD based on clinical data. The examinations were performed on GE Signa HD 1,5 T system. Small bowel distention was achieved by oral administration of 600-1000 ml of hyperosmotic solution of polyetylenglycol (PEG). Prior to the examination, 20-40 mg of a spasmolytic drug, hioscine-N-butylobromide (Buscolysin®), was administrated to reduce peristaltic movements. Results: The abnormal small bowel segments were found in 21 patients and the features of colonic disease were detected in 5 patients. In 2 patients the lesions involved both small and large bowel. In 16 subjects mural changes were not found. Among studied patients, following signs of small bowel inflammation were fund: bowel wall thickening (n=21), submucosal edema (n=8), segment wall hyperenhancement (n=18), deep ulceration (n=6), fistula (n=3), stenosis (n=7), mesenteric signs such as hyperemia (n=9), fibrofatty proliferation (n=8) and lymphadenopathy (n=28). Conclusions: MR enterography is an excellent examination, which provides an accurate information about severity and activity of and complications related to CD. It is especially valuable in children, because of lack of the negative consequences of repeated exposure to ionizing radiation

The Application of MDCT in the Diagnosis of Chest Trauma

Wstęp: Urazy stanowią główną przyczynę zgonów pacjentów do 40. rż., trzecią pod względem częstości występowania na świecie, po chorobach układu krążenia i nowotworach. Współczesna diagnostyka obrazowa urazów klatki piersiowej wykorzystuje klasyczne zdjęcia rentgenowskie (RTG), wielorzędową tomografię komputerową (WTK), badanie USG przez ścianę klatki piersiowej, USG przezprzełykową, angiografię RTG i rezonans magnetyczny. Celem pracy była ocena wskazań do wielorzędowej tomografii komputerowej (WTK) u chorych po urazie klatki piersiowej oraz ocena przydatności tej metody w ocenie uszkodzeń urazowych. Materiał i Metody: 60 chorych z urazem klatki piersiowej diagnozowanych w Zakładzie Radiologii IGiChP w Warszawie w okresie od maja 2004 roku października 2007 roku miało wykonane WTK klatki piersiowej. Wyodrębniono dwie grupy zależne od typu urazu — tępego albo drążącego, analizowano uszkodzenia urazowe w grupach oraz zbadano zależność poszczególnych obrażeń od rodzaju urazu. U 30 pacjentów porównano wykrywalność 20 wybranych typów obrażeń w RTG i WTK. Przeanalizowano zgodność wyników WTK z rozpoznaniem śródoperacyjnym i bronchoskopią oraz wpływ wyniku WTK na leczenie. Wyniki: Uraz tępy w wywiadzie stwierdzono u 51 chorych (grupa 1), uraz drążący u 9 (grupa 2). U chorych z grupy 1 stwierdzono istotnie częściej stłuczenie płuca i złamania żeber, w grupie 2 — krwiak osierdzia. Przyjmując wynik WTK jako punkt odniesienia czułość i swoistość RTG w badanej grupie chorych wynosiła odpowiednio 66.7% i 58%. Zmianę postępowania leczniczego na podstawie wyników WTK wykazano u 83.3% pacjentów. Czułość i swoistość badania WTK w ocenie uszkodzenia dróg oddechowych, w odniesieniu do bronchoskopii wynosiła: 72.7% i 100%. Zgodność wyników WTK z oceną śródoperacyjną wyniosła 43%, a wiodącą przyczyną niezgodności był brak rozpoznania uszkodzenia przepony w badaniu WTK. Wnioski: WTK jest cenną metodą obrazową w diagnostyce urazów klatki piersiowej, o wysokiej czułości i swoistości w wykrywaniu zagrażających życiu obrażeń, także w ocenie uszkodzeń tchawicy i oskrzeli. Wartość diagnostyczna RTG była niska. Wykazano zgodność WTK z oceną śródoperacyjną, za wyjątkiem przypadków uszkodzeń przepony i rozerwania płuca. W przedstawianym materiale WTK zmieniła postępowanie lecznicze u 83% badanych pacjentów

Gall-Bladder and Hepatoduodenal Ligament Lymphangioma – Case Report and Literature Review

Lymphangiomas are rare benign lesions of the lymphatic vessels that are most commonly diagnosed in childhood. Intraperitoneal localization is unusual as, typically, they are located in the head and neck areas. In general, abdominal lymphangiomas seem to be asymptomatic, however, patients may occasionally suffer from acute abdominal symptoms, due to intestinal obstruction or peritonitis. The study presented a case of a 41-year-old female patient, clinically asymptomatic, who was accidentally diagnosed with a multiseptated cystic lesion of the right liver lobe surrounding the gall-bladder fossa in a routine ultrasound examination. Further examinations including computed tomography and magnetic resonance (MR) aroused suspicion of a polycystic lesion of the gall-bladder and hepatoduodenal ligament. The cystic lesion of the gall-bladder and hepatoduodenal ligament filled with lymphatic fluid was diagnosed intraoperatively. Simultaneous cholecystectomy and radical resection of the cystic lesion was undertaken. The histopathological examination revealed the presence of a lymphangioma. Additionally, the authors of the study reviewed literature data concerning gall-bladder lymphangiomas

Unusual post-traumatic aortic rupture in a paraglide pilot – A case report

Post-traumatic aortic injuries are more common in victims of aircraft accidents than in motor vehicle accidents, and are a leading cause of on-site and delayed mortality, regardless of cause. In this case report, we present a history of a nearly isolated aortic post-traumatic injury in a victim of a paragliding accident. The rarity of this case lies in 2 factors, that is, the lack of the other life-threatening injuries usually present in high-energy accidents, and an unusual, exfoliative type of injury not matching more closely the typical classifications made use of currently in clinical practice. Keywords: Aortic rupture, Post-traumatic aortic injury, Paraglider accident, Aviation acciden

Retroperitoneal ganglioneuroma mimicking a kidney tumor : case report

BACKGROUND: Ganglioneuroma (GN) is a rare benign tumor arising from the neural crest cells. The reported incidence of GN is one per million population. As a primary retroperitoneal tumor, it constitutes only a small percentage of 0.72 to 1.6%. GN can arise de novo or as a result of maturation of a neuroblastoma either spontaneously or after chemotherapy. The most common location is the posterior paraspinal mediastinum, retroperitoneum, neck and adrenal gland. However, GN can potentially occur anywhere along the peripheral autonomic ganglion sites. Most ganglioneuromas are asymptomatic and found incidentally. CASE REPORT: We present a case of retroperitoneal ganglioneuroma that mimicked renal mass on imaging. The tumor was incidentally discovered during an abdominal ultrasound examination 43-year-old male patient without clinical symptoms. Complete surgical resection was subsequently performed and histopathological examination of the retroperitoneal mass revealed GN. CONCLUSIONS: Retroperitoneal ganglioneuroma is a rare bening tumor, generally asymptomatic, which grows slowly, and appears large when it is identified. Preoperative diagnosis can be challenging, particularly in asymptomatic case. Histopathological examination is currently the mainstay of diagnosis. In the case presented herein GN stricktly adjoined to the left kidney mimicking renal mass