ЕМГ – активність м’язів верхньої кінцівки людини при патології нервово-м’язового проведення

У дослідженні  взяли  участь 24 добровольців віком від 17 до 32 років, обʼєднані у «патологічну» (із діагностованою патологією нервово-мʼязового проведення верхньої правої кінцівки, n=8) і «здорову» (n=16) групи. В обох групах обстежуваних здійснювали послідовну реєстрацію М-відповіді abductor pollicis brevis, стимулюючи n. medianus та abductor digiti minimi під час стимуляції n. ulnaris. Аналізували амплітуду М-відповіді, резидуальну латентність (РЛ) та швидкість поширення збудження (ШПЗ). Встановлено, що амплітуда М-відповіді під час ЕМГ-стимуляції abductor pollicis brevis і abductor digiti minimi була меншою у патологічній групі порівняно з нормою. РЛ М-відповіді досліджуваних мʼязів збільшувалася із віддаленням від місця стимуляції (робочої точки мʼязів). В умовах патології спостерігали тривалішу РЛ, ніж у здорових обстежуваних. ШПЗ під час стимуляції abductor pollicis brevis була порівняно вищою у патологічній групі на ділянках лікоть-плече і зап’яток-плече, тоді як під час стимуляції abductor digiti minimi спостерігали зворотну залежність. ШПЗ на всіх ділянках, а саме запʼясток-плече і лікоть-плече, була нижчою у патологічній групі, порівняно із нормою.In many cases of a disease or an injury of the upper extremity nerve impulses are impaired. The high level of diagnostic and tactical errors in upper limb's nerve damage often leads to poor treatment outcomes. An important, and sometimes decisive, factor in the choice of treatment is the assessment of the functional state of the nerves and muscles of the affected limb segment. The purpose of this testing is to study the features of the upper limb muscles's EMG activity in normal and in the case of clinical pathology of neuromuscular transmission. 24 volunteers between the ages of 17 and 32, both male and female, with the right profile of manual asymmetry took part in the study. While dividing into groups, the presence of the diagnosted pathology of the upper right limb's neuromuscular transmission was taken into account. Accordingly, we created a "pathological" (n = 8) and "healthy" (n = 16) groups. In both groups, we sequentially recorded the M-response of the abductor pollicis brevis during stimulation of the nerve medianus as well as the M-response of the abductor digiti minimi during stimulation of the nerve ulnaris. The M-response amplitude, residual latency (RL), and excitation propagation rate (EPR) were analyzed. It has been established that the amplitudes of the M-responce during EMG stimulation of the abductor pollicis brevis and the abductor digiti minimi were lower in pathological group than tin normal. According to our results, RL of examined muscles' M-response increased with distanting away from the stimulation point (muscle's working point). In the case of pathology we observed longer RL of M-responce than in healthy testees. In the case of stimulation of the abductor pollicis brevis EPR was comparely higher on the elbow-shoulder segment and the wrist-shoulder segment in the pathological group, wereas while stimulation of the abductor digiti minimi we established inverse relationship. EPR in all segments, namely the wrist-shoulder and elbow-shoulder, was lower in the pathologic group compared to the norm

Charakterystyka amplitudowo-czasowa aktywności mózgu kobiet związanej z reakcją motoryczną w paradygmacie zadania stop-signal

Background. The amplitude-temporal characteristics of the event-related potentials of the cortex associated with the motor response were studied in women using the Stop-Signal task paradigm. Material and methods. The research involved 48 healthy, right-handed female volunteers between the ages of 18 and 23 years. Event-related potentials in the frontal, central, and parietal cortices were analyzed. The latency periods of the N2 and P3 components as well as the amplitudes of the N2 and P3 waves were determined. Results. The performance of the motor task in the Stop-Signal task paradigm was accompanied by a predominance of the N2 latency component in the parietal cortex areas, primarily in the right hemisphere, and the P3 component amplitude in the frontal area of the left hemisphere. A bilateral cortex response was revealed in the P3 latency component and the inter-peak amplitude of the P2N2 event-related potential interval. The local potential shift in the N2P3 peak interval was recorded in the right central and parietal areas, with a higher amplitude in the left hemisphere. Conclusions. The established characteristics of induced brain activity in women may support the idea of the multistage inhibitory process, which can require additional reassessment and categorization of the stimulus at the time of transition from the stage of an action’s “suspension” to its complete “cancellation.”Wprowadzenie. Stosując paradygmat zadania stop-signal, zbadano charakterystykę amplitudowo-czasową potencjałów wywołanych kory mózgowej związanych z odpowiedzią ruchową u kobiet. Materiał i metody. W badaniu uczestniczyło 48 zdrowych, praworęcznych ochotniczek w wieku od 18 do 23 lat. Analizie poddano poznawcze potencjały wywołane w korze czołowej, środkowej i ciemieniowej. Określano okresy latencji składowych N2 i P3 oraz amplitudy fal N2 i P3. Wyniki. Wykonaniu zadania motorycznego w paradygmacie zadania stop-signal towarzyszyła przewaga składowej latencji N2 w obszarach kory ciemieniowej, głównie w prawej półkuli oraz amplitudy składowej P3 w obszarze czołowym lewej półkuli. Obustronna odpowiedź kory mózgowej ujawniła się w komponencie latencji P3 i amplitudzie międzyszczytowej interwału potencjału wywołanego P2N2. Lokalne przesunięcie potencjału w odstępie między szczytami N2P3 odnotowano w prawej okolicy środkowej i ciemieniowej, z większą amplitudą w lewej półkuli. Wnioski. Ustalone cechy indukowanej aktywności mózgu u kobiet mogą potwierdzać ideę wieloetapowego procesu hamowania, który może wymagać dodatkowej ponownej oceny i kategoryzacji bodźca w momencie przejścia od etapu „zawieszenia” działania do jego całkowitego „anulowania”

Zmiany mocy elektroencefalogramu w trakcie wykonywania ruchów palcami mniej dominującej (lewej) ręki u kobiet z różnymi zmiennymi rytmu alfa

Background. This study investigates the indicators of electroencephalographic (EEG) oscillatory activity and processes that are correlated with manual movements executed by the subdominant (left) hand in women with a high or a low individual α-frequency. Material and methods. 113 healthy right-handed women from the ages of 19 to 21 were divided randomly into two experimental groups with high (n = 59, IαF > 10.25 Hz) and low (n = 54, IαF ≤ 10.25 Hz) individual EEG α-frequency (IαF). EEG power during flexion or extension of the subdominant hand fingers was evaluated. Results. Manual movements performed by women, especially those exhibiting high modal α-frequency, were accompanied by reduced α and β power in mid and posterior cortical areas. These changes occurred in combination with a local power increase in α1-oscillations in the frontal leads. A local increase of α3-activity in the frontal cortex areas was also revealed in women with low IαF. In this same group of women, generalized increases in EEG power of θ-, β- and γ-oscillations were observed in the cortex. Conclusions. These results revealed a greater redundancy of brain processes in women with low IαF power compared to women with high α-frequency.Wprowadzenie. Niniejsza praca poświęcona jest badaniu wskaźników elektroencefalograficznej aktywności oscylacyjnej i procesów, które są skorelowane z ruchami manualnymi, u kobiet z wysoką lub niską indywidualną częstotliwością α określoną podczas ruchów manualnych wykonywanych przez mniej dominującą (lewą) rękę. Materiał i metody. 113 zdrowych praworęcznych kobiet w wieku od 19 do 21 lat zostało podzielonych na dwie grupy eksperymentalne z wysoką (n = 59, IαF ≥ 10,254 Hz) i niską (n = 54, IαF ≤ 10,25 Hz) indywidualną wartością częstotliwości EEG α (IαF). U tych kobiet oceniona została aktywność EEG podczas zginania lub prostowania mniej dominujących palców. Wyniki. Ruchom manualnym wykonywanym przez kobiety, zwłaszcza o wysokiej modalnej częstotliwości α, towarzyszyło pewne zmniejszenie mocy fal EEG α i β w środkowych i tylnych obszarach kory mózgowej. Takie zmiany połączono z lokalnym wzrostem mocy w oscylacjach α1 w przednich przewodach. Lokalny wzrost aktywności α3 w obszarach kory czołowej został również ujawniony u kobiet z niską wartością IαF. Pewne uogólnione zwiększenie mocy fal EEG oscylacji θ, β i γ zaobserwowano w korze kobiet należących do tej grupy. Wnioski. Wyniki ujawniają większą nadmiarowość procesów mózgowych u kobiet z małą mocą fal IαF w porównaniu z kobietami z wysoką częstotliwością α