Attempt at application of the International Classification of Functioning, Disability and Health (ICF) in the domains of body and structure function and activity and participation in the assessment of the rate of disability in patients with morbid obesity : pilot study

Background. Due to the constant increase in the number of morbidly obese patients, an adequate tool for assessing the functioning and disability of these patients is being sought. The International Classification of Functioning, Disability and Health (IC F) could be that tool. Objectives. The aim of this study is to examine the usefulness of the IC F scale in assessing the functioning of morbidly obese patients in two selected areas in reference to recognized scales. Material and methods . The study group included 76 patients with morbid obesity qualified for bariatric treatment. The ICF was applied to assess the function and limitations of each individual. Two domains of the IC F were selected: Body Functions and Structures and Activities and Participation. The usefulness of the IC F was compared to that of the Barthel and EPQ-R scales. Results . In morbidly obese patients, a correlation between motor functions and IC F and BMI, as well as age, was observed. A significant correlation was observed between BMI and psychomotor control, appropriateness and range of emotions experienced, age and amount of sleep, quality of sleep, memory retrieval and psychomotor functions. Women’s mental functions were significantly worse than those of men. In terms of interpersonal relations, a correlation between BMI and regulating behavior within interactions was observed. Conclusions . The IC F is a useful tool for the study and description of the functioning of patients with morbid obesity. The selected domains are described better than by the previously used Barthel scale. Women with morbid obesity tend to have more impaired mental functioning than morbidly obese men

Styles of coping with stress and level of sense of self-efficacy among VI year medical students of Medical University of Silesia in Katowice

INTRODUCTION: The medical profession belongs to those professions having one of the highest levels of stress. The aim of the work was to define the styles of coping with stress and the level of sense of self-efficacy and to establish the dependencies of the factors mentioned by students of medicine. MATERIAL AND METHODS: The survey study included a group of 184 VI year students of medicine. The following were used: Questionnaire for coping in stressful situations CISS, Generalized self-efficacy scale – GSES, authors’ own multiple-choice research questionnaire for the specialization of medicine. Analysis was conducted using the statistical package for IBM, SPSS Statistics 22. RESULTS: Among the 184 surveyed students, there were 122 women and 62 men. 57 people considered the choice of family medicine as their target specialization and 127 subjects chose other specializations. More than half of the students had a task-oriented style of coping, among 32% the the evasion style dominated and 14.6% of the emotional style, equally in men and women. There were no inter-group differences in the styles of coping with stress. CONCLUSIONS: 1. Medical students, regardless of their choice of specialization, have a task style of coping with stress and a high level of self-efficacy. 2. Students with higher levels of self-efficacy often display the task style of coping with stress and engage in seeking social contacts. 3. Students choosing a specialization other than family medicine had a significantly higher sense of self-efficacy. 4. A high level of self-efficacy and task style of coping with stress as part of the personality profile of a future doctor may indicate the possibility of better functioning in the profession.WSTĘP: Zawód lekarza należy do profesji cechujących się jednym z najwyższych wskaźników poziomu stresu. Celem pracy było określenie stylów radzenia sobie ze stresem i poziomu poczucia własnej skuteczności oraz ustalenie zależności wymienionych czynników u studentów VI roku medycyny. MATERIAŁ I METODY: Badaniem ankietowym objęto grupę 184 studentów VI roku medycyny SUM w Katowicach. Zastosowano Kwestionariusz Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych – CISS, Skalę Uogólnionej Własnej Skuteczności – GSES, autorską ankietę badania wyboru specjalizacji medycznej. Analizę przeprowadzono za pomocą pakietu statystycznego IBM SPSS Statistics 22. WYNIKI: Spośród 184 badanych studentów (122 kobiety i 62 mężczyzn) 57 osób rozważało wybór medycyny rodzinnej jako specjalizacji docelowej, a 127 wybrało inne specjalizacje. Ponad połowa studentów charakteryzowała się stylem zadaniowym radzenia sobie ze stresem, u 32% dominował styl unikowy, a u 14,6% styl emocjonalny, w równym stopniu u kobiet i mężczyzn. Nie stwierdzono różnic międzygrupowych w stylach radzenia sobie ze stresem. WNIOSKI: 1. Studenci medycyny, niezależnie od wyboru specjalizacji, w większości charakteryzują się zadaniowym stylem radzenia sobie ze stresem i wysokim poziomem poczucia własnej skuteczności. 2. Badani studenci o wyższym poziomie poczucia własnej skuteczności częściej radzą sobie ze stresem w sposób zadaniowy i angażują się w poszukiwanie kontaktów towarzyskich. 3. Studenci wybierający specjalizację inną niż medycyna rodzinna charakteryzują się istotnie wyższym poczuciem własnej skuteczności. 4. Wysoki poziom poczucia własnej skuteczności i zadaniowy styl radzenia sobie ze stresem, jako elementy profilu osobowościowego przyszłego lekarza, mogą wskazywać na możliwości lepszego funkcjonowania w zawodzie

Styles of coping with stress and level of sense of self-efficacy among VI year medical students of Medical University of Silesia in Katowice

INTRODUCTION: The medical profession belongs to those professions having one of the highest levels of stress. The aim of the work was to define the styles of coping with stress and the level of sense of self-efficacy and to establish the dependencies of the factors mentioned by students of medicine. MATERIAL AND METHODS: The survey study included a group of 184 VI year students of medicine. The following were used: Questionnaire for coping in stressful situations CISS, Generalized self-efficacy scale – GSES, authors’ own multiple-choice research questionnaire for the specialization of medicine. Analysis was conducted using the statistical package for IBM, SPSS Statistics 22. RESULTS: Among the 184 surveyed students, there were 122 women and 62 men. 57 people considered the choice of family medicine as their target specialization and 127 subjects chose other specializations. More than half of the students had a task-oriented style of coping, among 32% the the evasion style dominated and 14.6% of the emotional style, equally in men and women. There were no inter-group differences in the styles of coping with stress. CONCLUSIONS: 1. Medical students, regardless of their choice of specialization, have a task style of coping with stress and a high level of self-efficacy. 2. Students with higher levels of self-efficacy often display the task style of coping with stress and engage in seeking social contacts. 3. Students choosing a specialization other than family medicine had a significantly higher sense of self-efficacy. 4. A high level of self-efficacy and task style of coping with stress as part of the personality profile of a future doctor may indicate the possibility of better functioning in the profession.WSTĘP: Zawód lekarza należy do profesji cechujących się jednym z najwyższych wskaźników poziomu stresu. Celem pracy było określenie stylów radzenia sobie ze stresem i poziomu poczucia własnej skuteczności oraz ustalenie zależności wymienionych czynników u studentów VI roku medycyny. MATERIAŁ I METODY: Badaniem ankietowym objęto grupę 184 studentów VI roku medycyny SUM w Katowicach. Zastosowano Kwestionariusz Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych – CISS, Skalę Uogólnionej Własnej Skuteczności – GSES, autorską ankietę badania wyboru specjalizacji medycznej. Analizę przeprowadzono za pomocą pakietu statystycznego IBM SPSS Statistics 22. WYNIKI: Spośród 184 badanych studentów (122 kobiety i 62 mężczyzn) 57 osób rozważało wybór medycyny rodzinnej jako specjalizacji docelowej, a 127 wybrało inne specjalizacje. Ponad połowa studentów charakteryzowała się stylem zadaniowym radzenia sobie ze stresem, u 32% dominował styl unikowy, a u 14,6% styl emocjonalny, w równym stopniu u kobiet i mężczyzn. Nie stwierdzono różnic międzygrupowych w stylach radzenia sobie ze stresem. WNIOSKI: 1. Studenci medycyny, niezależnie od wyboru specjalizacji, w większości charakteryzują się zadaniowym stylem radzenia sobie ze stresem i wysokim poziomem poczucia własnej skuteczności. 2. Badani studenci o wyższym poziomie poczucia własnej skuteczności częściej radzą sobie ze stresem w sposób zadaniowy i angażują się w poszukiwanie kontaktów towarzyskich. 3. Studenci wybierający specjalizację inną niż medycyna rodzinna charakteryzują się istotnie wyższym poczuciem własnej skuteczności. 4. Wysoki poziom poczucia własnej skuteczności i zadaniowy styl radzenia sobie ze stresem, jako elementy profilu osobowościowego przyszłego lekarza, mogą wskazywać na możliwości lepszego funkcjonowania w zawodzie

CT or Invasive Coronary Angiography in Stable Chest Pain.

Background: In the diagnosis of obstructive coronary artery disease (CAD), computed tomography (CT) is an accurate, noninvasive alternative to invasive coronary angiography (ICA). However, the comparative effectiveness of CT and ICA in the management of CAD to reduce the frequency of major adverse cardiovascular events is uncertain. Methods: We conducted a pragmatic, randomized trial comparing CT with ICA as initial diagnostic imaging strategies for guiding the treatment of patients with stable chest pain who had an intermediate pretest probability of obstructive CAD and were referred for ICA at one of 26 European centers. The primary outcome was major adverse cardiovascular events (cardiovascular death, nonfatal myocardial infarction, or nonfatal stroke) over 3.5 years. Key secondary outcomes were procedure-related complications and angina pectoris. Results: Among 3561 patients (56.2% of whom were women), follow-up was complete for 3523 (98.9%). Major adverse cardiovascular events occurred in 38 of 1808 patients (2.1%) in the CT group and in 52 of 1753 (3.0%) in the ICA group (hazard ratio, 0.70; 95% confidence interval [CI], 0.46 to 1.07; P = 0.10). Major procedure-related complications occurred in 9 patients (0.5%) in the CT group and in 33 (1.9%) in the ICA group (hazard ratio, 0.26; 95% CI, 0.13 to 0.55). Angina during the final 4 weeks of follow-up was reported in 8.8% of the patients in the CT group and in 7.5% of those in the ICA group (odds ratio, 1.17; 95% CI, 0.92 to 1.48). Conclusions: Among patients referred for ICA because of stable chest pain and intermediate pretest probability of CAD, the risk of major adverse cardiovascular events was similar in the CT group and the ICA group. The frequency of major procedure-related complications was lower with an initial CT strategy. (Funded by the European Union Seventh Framework Program and others; DISCHARGE ClinicalTrials.gov number, NCT02400229.)