p21/Wafl/Cipl cellular expression in chronic long-lasting hepatitis C: correlation with HCV proteins (C, NS3, NS5A), other cell-cycle related proteins and selected clinical data.

Studies indicate that proteins of hepatitis C virus (HCV) disturb expression of cell-cycle-related proteins. A disturbed cell-cycle control is a hepatocellular carcinoma (HCC) risk factor in patients with HCV-related liver damage. The present study aimed to analyse the cellular expression of p21/Wafl/Cipl (p21) in long-lasting chronic hepatitis C (CH-C), its correlation with the key oncogenic HCV proteins (C, NS3, NS5A), other cell-cycle-related proteins (PCNA, Ki-67, cyclin D1, p53) and selected clinical data. Archival liver biopsies, obtained from patients with CH-C, normal livers, and hepatocellular carcinoma (HCC) specimens were analysed by immunocytochemistry and ImmunoMax technique. In CH-C overexpression of p21 protein was demonstrated. Positive correlations of p21 protein expression in CH-C involved age of the patients, grading, and liver steatosis. Moreover, expression of p21 correlated significantly with expression of p53 protein, of D1 cyclin and Ki-67. Although Ki-67 antigen was related to p21 expression, only Ki-67 expression proved to be directly related to liver staging. Expression of the NS3 protein, which prevailed in CH-C patients, manifested correlation with p21 expression, and that of cyclin D1. In presence of preserved potential for regeneration, overexpression of p21 indicates inhibition of cell cycle in hepatocytes, which probably plays a protective role for the chronically damaged cells. Out of the three HCV proteins only NS3 seems to affect control of p21 protein expression in in vivo infection. Nevertheless, the studies indicate that neither expression of p21 protein nor that of viral NS3 protein can serve as a marker of progression of CH-C to HCC in vivo

Suprachiasmatic to paraventricular nuclei interaction generates normal food searching rhythms in mice

Searching for food follows a well-organized decision process in mammals to take up food only if necessary. Moreover, scavenging is preferred during their activity phase. Various time-dependent regulatory processes have been identified originating from the suprachiasmatic nuclei (SCN), which convert external light information into synchronizing output signals. However, a direct impact of the SCN on the timing of normal food searching has not yet been found. Here, we revisited the function of the SCN to affect when mice look for food. We found that this process was independent of light but modified by the palatability of the food source. Surprisingly, reducing the output from the SCN, in particular from the vasopressin releasing neurons, reduced the amount of scavenging during the early activity phase. The SCN appeared to transmit a signal to the paraventricular nuclei (PVN) via GABA receptor A1. Finally, the interaction of SCN and PVN was verified by retrograde transport-mediated complementation. None of the genetic manipulations affected the uptake of more palatable food. The data indicate that the PVN are sufficient to produce blunted food searching rhythms and are responsive to hedonistic feeding. Nevertheless, the search for normal food during the early activity phase is significantly enhanced by the SCN

Influence of mutations of MCPIP1 on NF‑κB activation

NF-κB jest czynnikiem transkrypcyjnym zaangażowanym w rozwój i utrzymanie stanu zapalnego. Zaburzenia jego działania obserwuje się w przypadku wielu schorzeń, w tym chorób cywilizacyjnych takich jak cukrzyca czy nowotwory. Pod kontrolą transkrypcyjną NF-κB znajdują się liczne cytokiny prozapalne. Jako że przewlekły stan zapalny jest szkodliwy dla organizmu muszą istnieć mechanizmy ściśle go regulujące. Jednym z białek modulujących stan zapalny jest MCPIP1, które zostało już dobrze scharakteryzowane jako rybonukleaza degradująca transkrypty cytokin prozapalnych. Wiadomo też, że ogranicza ona rozwój stanu zapalnego poprzez hamowanie aktywacji NF‑κB. Dzieje się to przez tworzenie kompleksu z białkami TANK i USP10, który usuwa reszty ubikwityny z białek kaskady sygnałowej, aktywującej NF-κB (TRAF6 i NEMO).Celem niniejszej pracy było zbadanie jak mutacje białka MCPIP1 wpływają na jego aktywność rybonukleazową oraz na zdolność hamowania szlaku NF‑κB. W komórkach HepG2 indukowano nadekspresję zmutowanych form MCPIP1, analizowano ich właściwości oraz, metodą Western blot, sprawdzano aktywność białek zaangażowanych w aktywację NF‑κB.W pracy pokazano, że delecja domeny PIN i mutacje punktowe w jej obrębie oraz w palcu cynkowym znoszą zdolność MCPIP1 do hamowania aktywacji NF-κB. Wydaje się jednak, że ta zdolność nie jest zależna od aktywności rybonukleazowej charakterystycznej dla tej domeny. Równocześnie nie udało się zaobserwować zmian aktywności białek kanonicznego szlaku przekazu sygnału w warunkach nadekspresji MCPIP1 w formie dzikiej i zmutowanej. Otrzymane wyniki pokazują, że badane mutacje mają różny wpływ na funkcję MCPIP1.NF-κB is a transcription factor involved in initiation and propagation of inflammation. Dysregulation of its functioning can be observed in many diseases, such as diabetes or carcenogenesis. Many proinflammatory cytokines, which are under the transcriptional control of NF‑κB, also have an ability to activate this transcription factor. Since prolonged inflammation is harmful to an organism it has to be tightly regulated. One of many proteins that serve such function is MCPIP1. The protein has been well characterized as a ribonuclease that degrades transcripts encoding proinflammatory cytokines. It is also known that MCPIP1 can inhibit the progression of inflammation by negative regulation of NF‑κB. In this process MCPIP1 forms protein complex with TANK and USP10 which can remove ubiquitins from NF‑κB signaling pathway proteins (TRAF6 and NEMO).The aim of this study was to establish how mutations of MCPIP1 influence its ribonucleatic activity and its ability to inhibit NF‑κB activation. Overexpression of wild-type or mutated MCPIP1 was induced in HepG2 cell line. The protein's properties were analysed and, using Western blot, the phosphorylation of NF‑κB signaling pathway proteins was assessed.This study shows, that NF‑κB activity and mRNA degradation require the presence of PIN domain, although conserved aminoacid residues in MCPIP1 essential for negative regulation of NF‑κB are not important for ribonucleatic activity. Also, no changes in the phosphorylation status of proteins belonging to NF‑κB signaling pathway were observed upon overexpression of wild-type or mutated MCPIP1.Obtained results showed that introduced mutations have different effect on MCPIP1 function

Charge Fluctuations in the Dimer-Mott Insulating State of ( rac -DM-EDT-TTF) 2 PF 6

International audienc

Knowledge about selected sweeteners among patients using medical laboratory services

WSTĘP: Sacharoza, nazywana popularnie przez konsumentów cukrem rafinowanym, jest substancją bezpośrednio kojarzącą się ze smakiem słodkim. Rynek dietetyczny oferuje jednak o wiele więcej źródeł tego smaku. Celem pracy było ustalenie, czy istnieje związek między poziomem wiedzy o substancjach słodzących a czynnikami takimi jak: miejsce zamieszkania, wykształcenie, płeć, wiek lub wskaźnik masy ciała (body mass index – BMI), a także zbadanie wiedzy ogólnej o substancjach słodzących i ustalenie, który ze słodzików jest najlepiej rozpoznawalny. MATERIAŁ I METODY: Badanie przeprowadzono w pięciu laboratoriach „Dialab” na terenie Dolnego Śląska w miesiącach kwiecień–maj 2017 r. Dobór próby miał charakter losowy. W badaniu wzięły udział 132 osoby. WYNIKI: W badanej populacji pacjentów tylko 15 osób wykazało, że cierpi na choroby dietozależne. Odpowiednio 87,9% pacjentów twierdziło, że odżywia się zdrowo. W grupie najlepiej rozpoznawalnych substancji słodzących znala-zły się miód (73%), ksylitol (52%) i stewia (48%). Udowodniono również istotną korelację między BMI a poziomem wiedzy o substytutach cukru. WNIOSKI: Miejsce zamieszkania, wykształcenie, wiek oraz płeć nie mają wpływu na świadomość żywieniową ankietowanych. Czynnikiem, który odgrywa w tym zakresie rolę, jest wysokie BMI. Próba ustalenia, czy choroby dietozależne mają istotny wpływ na zwiększanie poziomu wiedzy o substancjach słodzących, wymaga kontynuacji badań, gdyż spostrzeżenia wynikające z dotychczasowej obserwacji nie wystarczają, aby to potwierdzić. Poziom wiedzy na temat substancji słodzących badanych osób zaklasyfikowano jako akceptowalny.INTRODUCTION: Sucrose, also referred to as “refined sugar” by consumers, is a substance that is directly associated with sweet taste. The dietary market, however, offers many more sources of this flavor. The aim of this study was to determine whether there are relations between the level of sweeteners related knowledge and factors such as place of residence, education, sex, age or body mass index (BMI). In addition, the overall sweeteners related knowledge was examined, and it was determined which sweetener is best recognized. MATERIAL AND METHODS: The study was conducted in five “Dialab” laboratories in the Lower Silesia region from April to May 2017. The sample selection was random. 132 people participated in the study. RESULTS: In the studied population only 15 patients showed that they suffered from diet-related diseases. Approximately 87.9% of the patients claimed that they eat healthy. Honey (73%), xylitol (52%) and stevia (48%) were found in the group of the most well-known sweeteners. A significant correlation was also found between BMI and the level of knowledge about sugar substitutes. CONCLUSIONS: The place of residence, education, age and sex have no influence on the nutritional awareness of respondents. A factor that plays a role in this regard is a high BMI. An attempt to determine whether diet-related illnesses have a significant impact on increasing the knowledge about sweeteners requires follow-up studies, as the conclusions of observations to date are not sufficient to support this claim. The level of knowledge about the sweeteners of the test subjects is classified as acceptable

DNA probe modified with 3-iron bis(dicarbollide) for electrochemical determination of DNA sequence of Avian Influenza Virus H5N1.

In this work, we report on oligonucleotide probes bearing metallacarborane [3-iron bis(dicarbollide)] redox label, deposited on gold electrode for electrochemical determination of DNA sequence derived from Avian Influenza Virus (AIV), type H5N1. The oligonucleotide probes containing 5'-terminal NH2 group were covalently attached to the electrode, via NHS/EDC coupling to 3-mercaptopropionic acid SAM, previously deposited on the surface of gold. The changes in redox activity of Fe(III) centre of the metallacarborane complex before and after hybridization process was used as analytical signal. The signals generated upon hybridization with targets such as complementary or non-complementary 20-mer ssDNA or various PCR products consisting of 180-190 bp (dsDNA) were recorded by Osteryoung square-wave voltammetry (OSWV). The developed system was very sensitive towards targets containing sequence complementary to the probe with the detection limit estimated as 0.03 fM (S/N=3.0) and 0.08 fM (S/N=3.0) for 20-mer ssDNA and for dsDNA (PCR product), respectively. The non-complementary targets generated very weak responses. Furthermore, the proposed genosensor was suitable for discrimination of PCR products with different location of the complementarity region