Patient with congenital atrioventricular block and pacemaker lead endocarditis

Infekcyjne zapalenie wsierdzia obejmujące wszczepione urządzenie do elektroterapii serca stanowi coraz częstszyproblem w praktyce klinicznej. Postępowania diagnostyczne i terapeutyczne w przypadku podejrzenia zakażenia związanego z urządzeniem wszczepialnym budzi wiele kontrowersji. W niniejszym artykule zaprezentowano historię choroby młodego pacjenta z wrodzonym blokiem przedsionkowo-komorowym III stopnia i implantowanym stymulatorem serca, u którego rozpoznano infekcyjne zapalenie wsierdzia z wegetacją na elektrodzie prawokomorowej. Leczenie chorego trwało 61 dni i wymagało interdyscyplinarnego postępowania z udziałem specjalistów zajmujących się: kardiologią zachowawczą, elektroterapią, mikrobiologią, kardiochirurgią i anestezjologią. Zdaniem autorów przypadek ten jest wart przedstawienia, zwłaszcza w kontekście zmian w wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego dotyczących leczenia infekcyjnego zapalenia wsierdzia.Infective endocarditis affecting cardiac implantable electronic device is life-threatening condition. Its incidence increased lately. Diagnostic and therapeutic proceedings in case of infective endocarditis may be difficult. We present a case of young male with pacemaker implanted for congenital third degree atrioventricular block who developed infective endocarditis with right ventricular lead vegetation. The patient was treated for 61 days with the participation by interdisciplinary team inckuding specialists in conservative cardiology, electrotherapy devices, microbiology, cardiac surgery and anesthesiology. In our opinion the case appears worthy of a wider discussion, especially considering the new European Society of Cardiology guidelines for the management of infective endocarditis

Polski Rejestr Echokardiograficznych Badań Obciążeniowych (Pol-STRESS) — badanie wieloośrodkowe. Echokardiografia obciążeniowa w Polsce: liczby, rezultaty i powikłania

Background: Stress echocardiography (SE) is widely used in Europe. No collective data have been available on the use of SE in Poland until now. Aim: To evaluate the number of SE investigations performed in Poland, their settings, complications, and results. Methods: In this retrospective survey, referral cardiology centres in Poland were asked to fill in a questionnaire regarding SE examinations performed from May 1, 2014 to May 1, 2015. Results: The study included data from 17 university hospitals and large community hospitals, which performed 4611 SE exa­minations, including 4408 tests in patients investigated for coronary artery disease (CAD) and 203 tests to evaluate valvular heart disease (VHD). To evaluate CAD, all centres performed dobutamine SE (100%), 10 centres performed pacing SE (58.8%), while cycle ergometer SE and treadmill SE were performed by six (35.3%) and five (29.4%) centres, respectively. Dipyridamole SE was performed in one centre. All evaluated centres (100%) performed SE to evaluate low-flow/low-gradient aortic stenosis, eight (47%) performed SE to evaluate asymptomatic aortic stenosis, and also eight (47%) performed SE to evaluate mitral regurgitation. The mean number of examinations per year was 271 per centre. Most centres performed more than 100 examinations per year (11 centres, 64.7%). We did not identify any cardiac death during SE examination in any of the centres. Myocardial infarction occurred in three (0.07%) patients. Non-sustained ventricular tachycardia occurred in 52 (1.1%) SE examinations. The rates of minor complications were low. SE to evaluate CAD was more commonly performed in the hospital settings using cycle ergometer (72.6%), treadmill (87.6%), and low-dose dobutamine (68.0%), while a dipyridamole test was more frequently employed in ambulatory patients (77.6%). No significant differences between the rates of examina­tions performed in the ambulatory and hospital settings were found for high-dose dobutamine and pacing SE. Examinations to evaluate VHD were significantly more frequently performed in the hospital settings. SE examinations accounted for more than one third of all stress tests performed in the surveyed centres over the study period. Conclusions: Stress echocardiography is a safe diagnostic method, and major complications are very rare. Despite European recommendations, SE examinations to evaluate CAD are performed less frequently than electrocardiographic exercise tests, although they already comprise a significant proportion of all stress tests. It seems reasonable to promote SE further for the evaluation of both CAD and VHD.Wstęp: Echokardiografia obciążeniowa jest powszechnie stosowana w Europie. Dotychczas nie było dostępnych zbiorczych danych na temat wykonywania echokardiograficznych testów obciążeniowych w Polsce. Cel: Celem niniejszej pracy była analiza liczby wykonywanych obciążeniowych badań echokardiograficznych w Polsce, trybu ich wykonywania, ich wyników oraz związanych z nimi powikłań. Metody: Uniwersyteckie i duże centra kardiologiczne na terenie Polski poproszono o retrospektywne wypełnienie ankiet dotyczących przeprowadzania echokardiograficznych badań obciążeniowych w okresie od 1 maja 2014 r. do 1 maja 2015 r. Wyniki: Do badania włączono dane z 17 ośrodków, w których przeprowadzono 4611 echokardiograficznych prób obciążeniowych, w tym 4408 testów w ramach diagnostyki choroby wieńcowej oraz 203 prób oceniających wady serca. W zakresie oceny choroby wieńcowej wszystkie ośrodki wykonywały próbę z dobutaminą (100%), 10 (58,8%) ośrodków test z szybką stymulacją serca, test wysiłkowy na cykloergometrze i na bieżni był przeprowadzany w odpowiednio 6 (35,3%) i 5 (29,4%) ośrodkach. Jeden (0,59%) ośrodek wykonywał test z dipiridamolem. Wszystkie (100%) badane pracownie oceniały niskogradientową niskoprzepływową stenozę aortalną, w 8 (47%) ośrodkach diagnozowano bezobjawową stenozę aortalną i także w 8 (47%) — ocenę niedomykalności mitralnej. Liczba wykonywanych badań w polskich ośrodkach wynosiła średnio 271/rok. Większość centrów przeprowadzała ponad 100 badań rocznie (64,7%). Nie stwierdzono zgonu w trakcie echokardiografii obciążeniowej w ankietowanych ośrodkach. U 3 (0,07%) pacjentów wystąpił zawał serca. Częstoskurcz komorowy nieutrwalony stwierdzono w trakcie 52 (1,1%) badań. Częstość łagodnych powikłań była niska. W diagnostyce choroby wieńcowej test wysiłkowy na cykloergometrze (72,6%), test wysiłkowy na bieżni (87,6%) i test z dobutaminą małej dawki (68,0%) wy­konywano częściej w ramach hospitalizacji, a częściej w trybie ambulatoryjnym zanotowano test z dipirydamolem (77,6%). Nie było istotnych różnic w zakresie liczby badań przeprowadzanych w trybie ambulatoryjnym i w czasie hospitalizacji dla testu z dobutaminą dużej dawki oraz ze stymulacją serca. Testy zastosowane w diagnostyce wad serca częściej wykonywano w ramach hospitalizacji. W analizowanym okresie w rejestrowanych ośrodkach echokardiografia obciążeniowa stanowiła ponad jedną trzecią testów obciążeniowych. Wnioski: Echokardiografia obciążeniowa jest badaniem bezpiecznym. Istotne powikłania występują bardzo rzadko. Mimo rekomendacji europejskich echokardiograficzne testy obciążeniowe w diagnostyce choroby wieńcowej są wykonywane rza­dziej niż elektrokardiograficzny test wysiłkowy, choć stanowią już znaczny odsetek testów obciążeniowych. Wydaje się, że jest wskazana szersza promocja echokardiografii obciążeniowej zarówno w celu oceny choroby wieńcowej, jak i wad serca

Pol-CDRIE registry – 1-year observational data on patients hospitalized due to cardiac device-related infective endocarditis in Polish referential cardiology centres

Background: The rate of cardiac device–related infective endocarditis (CDRIE) is increasing worldwide, but no detailed data are available for Poland. Aims: We aimed to evaluate clinical, diagnostic, and therapeutic data of patients hospitalized due to CDRIE in 22 Polish referential cardiology centers from May 1, 2016 to May 1, 2017. Methods: Participating cardiology departments were asked to fill in a questionnaire that included data on the number of hospitalized patients, number and types of implanted cardiac electrotherapy devices, and number of infective endocarditis cases. We also collected clinical data and data regarding the management of patients with CDRIE. Results: Overall, 99 621 hospitalizations were reported. Infective endocarditis unrelated to cardiac device was the cause of 596 admissions (0.6%), and CDRIE, of 195 (0.2%). Pacemaker was implanted in 91 patients with CDRIE (47%); cardioverter‑defibrillator, in 51 (26%); cardiac resynchronization therapy‑defibrillator, in 48 (25%); and cardiac resynchronization therapy‑pacemaker, in 5 (2.5%). The most common symptoms were malaise (62%), fever/chills (61%), cough (21%), chest pain (19.5%), and inflammation of the device pocket (5.6%). Cultures were positive in 77.5% of patients. The cardiac device was removed in 91% of patients. The percutaneous approach was most common for cardiac device removal. All patients received antibiotic therapy, and 3 patients underwent a heart valve procedure. Transesophageal echocardiography was performed in 80% of patients. The most common complication was heart failure (25% of patients). Conclusions: The clinical profile, pathogen types, and management strategies in Polish patients with CDRIE are consistent with similar data from other European countries. Transesophageal echocardiography was performed less frequently than recommended. The removal rate in the Polish population is consistent with the general rates observed for interventional treatment in patients with CDRIE