Hundertmal in Weimar, einmal in Trzebieszowice

Der Verfasser berichtet, ausgehend von kritischen Überlegungen zur Möglichkeit, vergangene Wirklichkeiten verlässlich wiederzugeben, über ein Vierteljahrhundert intensiver Zusammenarbeit mit Kolleginnen und Kollegen aus Ländern jenseits des Eisernen Vorhangs. Als Mitarbeiter und Mitherausgeber der Schiller-Nationalausgabe war er immer wieder in Weimar, nahm an Tagungen in verschiedenen Städten der DDR teil, wurde zu Vorträgen eingeladen und versuchte, durch Gegeneinladungen bestehende Kontakte zu intensivieren. Außerdem bekam er die Chance, mit Vertretern der ungarischen, vor allem aber der polnischen Germanistik vertrauensvoll zu kooperieren. Die vielen Dialoge akzentuierten die politische Trennung und machten sie zugleich ein wenig erträglicher.The author reports about his intensive cooperation with colleagues from beyond the Iron Curtain during a quarter of a century, though on the basis of critical considerations concerning the possibility of correctly reproducing the past. As editor and coeditor of the Schiller National Edition, he was in Weimar time and again, participated in conferences in various cities of the former GDR, accepted invitations, and tried to intensify existing contacts by counter-invitations. Moreover, he had the good luck to be allowed confidentially to cooperate with Hungarian and, above all, with Polish acahttp demics specializing in German studies. The numerous dialogues set in relief the political divide, while they simultaneously rendered it somewhat more bearable.Autor artykułu – wychodząc z krytycznych rozważań na temat możliwości wiarygodnego przedstawienia przeszłości – składa relację z trwającej ponad ćwierć wieku współpracy z koleżankami i kolegami zza Żelaznej kurtyny. Jako współpracownik i współwydawca narodowego wydania dzieł Schillera wielokrotnie przebywał w Weimarze, uczestniczył w konferencjach w różnych miastach NRD, był zapraszany na gościnne wykłady i starał się poprzez zapraszanie na wykłady germanistów z NRD wzmocnić istniejące kontakty. Ponadto miał możliwość współpracy z przedstawicielami węgierskiej, przede wszystkim jednak polskiej germanistyki. Liczne dyskusje podkreślały istniejący rozdział polityczny, czyniąc go przez to nieco łatwiejszym do zaakceptowania