Effects of treatment with HM insulin produced by Bioton, NovoNordisk and Eli Lilly in children with type 1 diabetes diagnosed in 2001 and 2002

WSTĘP. Celem pracy jest ocena wyrównania metabolicznego u dzieci leczonych insulinami firm: Bioton, NovoNordisk oraz Eli Lilly. MATERIAŁ I METODY. Badaniem objęto 142 dzieci w wieku 2-18 lat (śr. 11,5 roku) leczonych z powodu cukrzycy typu 1 w latach 2001 i 2002. U badanych analizowano: wiek zachorowania, długość leczenia cukrzycy, występowanie ostrych powikłań oraz stężenie HbA1c. WYNIKI. Średnie stężenie HbA1c w grupie 1. wynosiło 7,28%, w grupie 2. &#8212; 6,68%, zaś w 3. &#8212; 7,64%. U żadnego z badanych dzieci w okresie obserwacji nie stwierdzono ciężkich niedocukrzeń. Kwasicę metaboliczną, która wystąpiła w trakcie infekcji wirusowej wymagającej podania płynów, rozpoznano u 6 najmłodszych dzieci (< 5 rż.). U wszystkich badanych obserwowano zmniejszenie zapotrzebowania na insulinę, u żadnego z nich nie stwierdzono pełnej remisji. WNIOSKI. Leczenie insulinami firm Bioton, NovoNordisk oraz Eli Lilly spowodowało dobre wyrównanie metaboliczne cukrzycy. Pacjenci leczeni metodą intensywną za pomocą wstrzykiwaczy penów w celu poprawy wyrównania metabolicznego cukrzycy powinni przyjmować insulinę o pośrednim czasie działania przynajmniej w 2 dawkach na dobę.INTRODUCTION. The aim of the study was the appreciation of the degree of metabolic control in children treated with Bioton, Novo Nordisk or Eli Lilly insulin. MATERIAL AND METHODS. Examined were 142 children with type 1 diabetes treated in the years 2001 and 2002, aged 2&#8211;18 years (mean 11,5 years). Analyzed were age, duration of the diabetes therapy, frequency of acute complications, HbA1c. RESULTS. The mean levels of HbA1c were in the group 1 - 7,28%, group 2 - 6,58%, group 3 - 7,64%. In the investigated children severe hypoglycemia was not observed. Only in the group of 6 youngest children (< 5 years of age) in the course of acute infections observed were metabolic ketosis. In all the children observed was a decrease of insulin requirement but in none of them a complete remission. CONCLUSION. The treatment with insulin Bioton, Novo Nordisk and Eli Lilly restored a good metabolic control in patients with type 1 diabetes. Patients treated with an intensive insulin therapy with a pen for an optimalisation of the metabolic control should receive an intermediate insulin at least in two daily doses

Comparison of effects of insulin Gensulin therapy and insulin analogues administred by the personal insulin pump in children and adolescents with type 1 diabetes

WSTĘP. Prawidłowa kontrola metaboliczna jest jedynym udowodnionym sposobem opóźnienia wystąpienia późnych powikłań u chorych na cukrzycę, a intensywna czynnościowa terapia oraz częste monitorowanie glikemii stwarzają szansę optymalizacji wyrównania metabolicznego. Celem pracy jest ocena wyrównania metabolicznego u dzieci i młodzieży chorych na cukrzycę typu 1 leczonych insuliną Gensulin R (IG-R) oraz analogami insuliny podawanymi w ciągłym wlewie podskórnym za pomocą osobistej pompy insulinowej (OPI). MATERIAŁ I METODY. Badaniem objęto 86 dzieci w wieku 5,0-16,9 roku, leczonych z powodu cukrzycy typu 1 przez 2,8-8,7 roku (X - 4,5 roku), a z zastosowaniem OPI 18-55 miesięcy (X - 25 miesięcy). Pacjentów podzielono na 3 grupy: grupa 1 (16 dzieci) - otrzymująca insulinę Gensulin R, grupa 2 (28 dzieci) - przyjmująca NovoRapid, grupa 3 (42 dzieci) - stosująca Humalog. Do oceny wyrównania metabolicznego wykorzystano stężenie HbA1c oznaczone w latach 2003 (231 oznaczeń) i 2004 (278 oznaczeń) oraz wyniki badań glukozy uzyskane w 2004 roku u 22 dzieci przy zastosowaniu systemu ciągłego monitorowania glikemii (CGMS, continuous glucose monitoring system). WYNIKI. W 2003 roku średnia wartość HbA1c w grupie 1 statystycznie była istotnie wyższa od stężenia notowanego w 2004 roku (p = 0,02). Takiej różnicy nie wykazano w grupach 2 i 3 (0,7 vs. 0,2). W 2003 roku średnia wartość HbA1c w grupie 1 była wyższa od stężenia HbA1c w grupach 2 i 3, różniąc się w sposób istotny statystycznie (p = 0,000 vs. p = 0,03). W 2004 roku różnicę znamienną statystycznie wykazano tylko w grupach 1 i 2 (p = 0,01). W badaniu CGMS hiperglikemię po śniadaniu stwierdzono w grupach 1 i 3, natomiast przed obiadem i kolacją oraz po nich stężenia glukozy tylko u pojedynczych badanych były nieprawidłowe (> 160 mg/dl). W godzinach nocnych stężenia glukozy w grupie 1 i 2 były prawidłowe (do 130 mg/dl), natomiast w grupie 3 w pierwszej połowie nocy stwierdzono hipoglikemię, natomiast w drugiej - stany hiperglikemii. Hipoglikemie bezobjawowe w badaniu CGMS (stężenie glukozy < 60 mg/dl) zanotowano u 13 spośród 22 dzieci (59%), w grupie 1 u 5 spośród 10 pacjentów, natomiast w grupach 2 i 3 u 8 z 12 pacjentów. Niedocukrzenia trwały 0-120 min, średnio 95 minut na dobę na pacjenta. Najdłuższe hipoglikemie obserwowano w pierwszej połowie nocy, najczęściej u chorych z grupy 3. W latach 2003 i 2004 u żadnego badanego dziecka nie odnotowano hipoglikemii objawowej wymagającej podania glukagonu. Z powodu kwasicy metabolicznej leczono 6 dzieci, w tym 2 osoby dwukrotnie. Najczęściej (12%) rozpoznano ją w grupie 3. Jej przyczyną były infekcje wirusowe przewodu pokarmowego, układu oddechowego, a w jednym przypadku - blokada pompy. WNIOSKI. W celu optymalizacji stężenia glukozy insulinę Gensulin należy podać 30 minut przed posiłkiem. Warunkiem prawidłowego wyrównania metabolicznego jest przestrzeganie zaleceń dietetycznych oraz godzin podania insuliny i spożycia posiłków. Podanie IG-R nie zwiększa ryzyka występowania hipoglikemii bezobjawowych oraz jawnych. Przy ocenie skuteczności terapii cukrzycy u dzieci najlepszą metodą kontroli glikemii jest badanie wykorzystujące system ciągłego monitorowania.INTRODUCTION. Proper metabolic control is the only proved method of delaying occurrence of complications in diabetes at a later stage. Intensive insulin therapy with frequent monitoring of blood glucose level enables optimal metabolic control. The aim of the study is to evaluate metabolic control in children and adolescents with diabetes type 1 treated with Gensulin R and analogues of insulin administered in continuous subcutaneous insulin infusion (CSII). MATERIAL AND METHODS. The study was conducted in 86 patients aged 5.0-16.9 years, with duration of diabetes type 1 2.8-8.7 (X - 4.5) years and using the CSII from 18 to 55 (X - 25) months. Patients were divided into 3 groups: group 1 - treated with Gensulin R - 16 children, group 2 - NovoRapid - 28 children and group 3 - Humalog - 42 children. HbA1c in 2003 (231 samples) and 2004 (278 samples) and glucose outcome in 22 patients in the 2004 year was examined. RESULTS. In 2003 mean HbA1c value in the first group was statistically significantly higher than in 2004 (p = 0.02). No statistically significant differences were found in groups 2 and 3 (0.7 vs. 0.2). Statistically significant difference occured between groups 1-2 and 1-3 (p = 0.000 vs. p = 0.03) in 2003, and in 2004 only between groups 1 and 2 (p = 0.01). In continuous glucose monitoring system (CGMS) examination, hyperglycemia was found in group 1 and 3 before breakfast while before and after dinner and supper only few measures were abnormal (> 160 mg/dl). Subjects in groups 1 and 2 had lower blood glucose levels during nightime, patients in group 3 displayed nocturnal hypoglicemia in the first half of the night and in the second half of the night blood glucose also increased. Asymptomatic hypoglycemia was noted in CGMS examination (glucose level < 60 mg/dl) in 13/22 of children (59%) in group 1 - 5/10 and in groups 2 and 3 together - 8/12 patients. Hypoglycemia lasted from 0-120 min; on average 95 min/24 hours/patients. The longest hypoglycemia was observed in the first half of the night, mostly in group 3. Symptoms requiring administration of glukagon were not noticed in the year 2003 and 2004. Six children, 2 of them twice, were hospitalized, because of ketoacidosis. Episodes of ketoacidosis were most frequently (12%) diagnosed in group 3, they were caused by virus infections of the digestive tract, respiratory tract and in one case by clogging in the distal tubing. CONCLUSIONS. Insulin Gensulin should be given 30 min before mealtime for optimal glucose-lowering effect. In order to achieve proper metabolic control maintaining shick regime of insulin treatment as well as keeping to time schedules and adherence to a diabetic diet is necessary. Administration of insulin Gensulin R does not increase the risk of hypoglycemia. Continuous glucose monitoring system is the best way of glucose levels monitoring in children treated with insulin

Associations between adipocytokines and metabolic disturbances in obese adolescents - preliminary results

Wstęp Celem prezentowanych badań była ocena zależności między obecnością składowych zespołu metabolicznego u otyłych nastolatków a występowaniem insulinooporności, z uwzględnieniem roli wybranych adipocytokin. Materiał i metody Badaniem objęto 99 nastolatków w wieku 10-18 lat (średnia wieku 14,3 &#177; 1,8 roku) diagnozowanych w Klinice Endokrynologii i Diabetologii Wieku Rozwojowego we Wrocławiu z powodu otyłości. U pacjentów określono: wskaźnik masy ciała (BMI), obwód talii, zmierzono ciśnienie tętnicze, wykonano krzywą cukrową (OGTT) z insuliną, wyliczono HOMA-IR, oceniono gospodarkę tłuszczową, zbadano stężenie leptyny, adiponektyny i rezystyny. Insulinooporność rozpoznano, gdy: HOMA-IR było większe od 2,5; zespół metaboliczny ustalono według kryteriów IDF. Wyniki W grupie badanej zespół metaboliczny rozpoznano u 36,36% pacjentów. Insulinooporność stwierdzono u 67,67% badanych, wśród pacjentów z rozpoznanym zespołem metabolicznym u 86,11%, bez zespołu metabolicznego u 55,5%. W grupie pacjentów z ZM stwierdzono istotnie statystycznie niższe stężenie adiponektyny w stosunku do grupy pacjentów bez tych zaburzeń. Wnioski 1. U otyłych nastolatków obserwuje się insulinooporność, częściej u dzieci, które spełniają kryteria zespołu metabolicznego. 2. Adiponektyna jest czułym markerem insulinooporności i zespołu metabolicznego.Background The purpose of our study was to evaluate associations between metabolic syndrome&#8217;s components, insulin resistance and adipocytokines in obese teenagers. Material and methods We examined 99 overweight and obese children, aged 10-18 years (mean 14.3 &#177; 1.8) diagnosed and treated in Department of Pediatric Endocrinology and Diabetology, Medical University of Wrocław. BMI, waist circumference, blood pressure, OGTT with insulin levels, HOMA-IR, total cholesterol, HDL, LDL and triglycerides levels were taken into account. Moreover adiponectin and resistin were estimated. Insulin resistance was diagnosed if HOMA-IR > 2.5. Metabolic syndrome (MetS) was diagnosed according to IDF. Results MetS was diagnosed in 36.36% of children. Insulin resistance was diagnosed in 67.67% of children: in 86.11% children with MetS and 55.5% children without MetS. In the MetS group lower concentration of adiponectin was observed. Conclusions 1. Insulin resistance is observed in obese adolescents, more frequently in patients with metabolic syndrome. 2. Adiponectin is a sensitive marker for insulin resistance and metabolic syndrome

Polymorphism of the FTO

The objective was to compare the impact of clinical and genetic factors on body mass index (BMI) in children with type 1 diabetes (T1DM) without severe obesity. A total of 1,119 children with T1DM (aged 4–18 years) were qualified to take part in the study. All children were genotyped for variants of FTO, MC4R, INSIG2, FASN, NPC1, PTER, SIRT1, MAF, IRT1, and CD36. Results. Variants of FTO showed significant association with BMI-SDS in the T1DM group. The main factors influencing BMI-SDS in children with T1DM included female gender (P=0.0003), poor metabolic control (P=0.0001), and carriage of the A allele of the FTO rs9939609 gene (P=0.02). Conclusion. Our research indicates, when assessing, the risk of overweight and obesity carriage of the A allele in the rs9939609 site of the FTO gene adds to that of female gender and poor metabolic control. This trial is registered with ClinicalTrials.gov (NCT01279161)

Treatment of severe primary IGF-1 deficiency using rhIGF-1 preparation — first three years of Polish experience

Introduction: The objective of this study was to analyse the effects of the first three years of treatment with recombinant human insulinlike growth factor 1 (rhIGF-1) in patients from the Polish population. Material and methods: Twenty-seven children (22 boys and five girls) aged 2.8 to 16.0 years old were qualified for treatment with rhIGF-1 (mecasermin) in different treatment centres, according to Polish criteria: body height below –3.0 SD and IGF-1 concentration below percentile 2.5 with normal growth hormone (GH) levels. Mecasermin initial dose was 40 μg/kg bw twice a day and was subsequently increased to an average of 100 μg/kg bw twice a day. Body height, height velocity, weight, body mass index (BMI), and adverse events were measured. Results: Mecasermin treatment resulted in a statistically significant increase in body height (1.45 ± 1.06 SD; p &lt; 0.01) and height velocity in comparison with pre-treatment values. The biggest change in height velocity happened during the first year and diminished during subsequent years. Body weight and BMI also increased significantly after treatment (1.16 ± 0.76 SD and 0.86 ± 0.75 SD, respectively; p &lt; 0.01). Eight patients reported adverse events. These were mild and temporary and did not require treatment modification except in two patients. Conclusions: Treatment with rhIGF-1 was effective and safe in Polish patients with primary IGF-1 deficiency. It had a clear beneficial effect on the height of the patients and significantly accelerated the height velocity, particularly in the first year of treatment