Ophthalmic complications of endoscopic ethmoidectomy: a case report

Damage to ethmoid structures following removal of nasal polyps can cause severe complications. A patient aged 48 years with damage to right orbital structures sustained in the course of transnasal endoscopic surgery for ethmoid polyps was operated. After operation were complications

The role of Negative Pressure Wound Therapy in the management of orocutaneous fistulas in cancer patients - a case series: Case series.

Background: Negative Pressure Wound Therapy (NPWT) is used in the treatment of various wounds. The study demonstrates a novel use of vessel patch as a sealant of mucosal orifice fistulas. Methods: The study included ten patients with orocutaneous fistulas in the course of treatment of oral malignancies. Patients were divided into treatment (NPWT) and control (conventional dressings) group. In four cases, the vessel patch was applied. We used the Hartmann Vivano system with 50 mmHg to 130 mmHg negative pressure values. Results: The median age of patients was 61.5 years (range: 31 -- 73 years). The median treatment time was 83 days (range: 14 -- 272 days). The median total treatment cost was 5.300 EUR (range: 2490 -- 7821 EUR) in the NPWT group and 12.000 EUR (range: 3.060 -- 22.745 EUR) in the control group. Conclusion: The use of NPWT is a cost-effective and reasonable method for the management of orocutaneous fistulas and other complications in maxillofacial surgery

Alternative method to treat oroantral communication and fistula with autogenous bone graft and platelet rich firbin

Removing a tooth from the jaw results in the occurrence of oroantral communication in beneficial anatomic conditions or in the case of a iatrogenic effect. Popularized treatments of the oroantral communication have numerous faults. Large bone defect eliminates the chance to introduce an implant. Purpose of this work was assessment of the usefulness of autogenous bone graft and PRF in normal bone regeneration in the site of oroantral communication. Bone regeneration in the site of oroantral communication was assessed in 20 patients. Bone defects were supplemented autogenous bone graft from mental protuberance in 14 cases and from oblique line in 6 cases. The graft was covered with a PRF membrane. In the study group in all cases closure of the oroantral communication was observed. The average width of the alveolar was 13 mm and the average height was 12.5 mm. In 3 patients an average increase of alveolar height of 1.5 mm was observed. This method may be the best option to prepare alveolar for new implant and prosthetic solutions

Stężenia hepatocytowego czynnika wzrostu (HGF) we krwi chorych z rakiem płaskonabłonkowym błony śluzowej jamy ustnej przed i po leczeniu chirurgicznym. Doniesienie wstępne

Introduction: Generally, squamous cell carcinoma carries a poor prognosis because of its tendency to local invasion and subsequent metastasis, which is mediated by multiple factors and angiogenesis. Hepatocyte growth factor (HGF) is a potent mitogen for epithelial cells and regulates cell proliferation and migration and survival tumour angiogenesis and invasiveness. The aim of the study presented here was to determine the serum concentration of HGF in patients with oral squamous cell carcinoma before and after initial treatment. Material and methods: The investigation was carried out in a group of 10 men and 10 women who had been hospitalised at the Department of Craniomaxillofacial Surgery because of oral squamous cell carcinoma. Blood samples were collected before and four weeks after initial treatment. Concentrations of HGF were determined in all blood serum samples. Results: In patients with oral squamous cell carcinoma daily oscillations of the mean values of HGF were significantly higher than those in healthy volunteers (p < 0.001). Serum concentrations of HGF were significantly higher in those patients who had undergone tumour and regional lymph node resection. Serum HGF levels correlated positively with primary tumour stage. In our study no significant association was observed between HGF levels and histological differentiation, but the daily oscillation of HGF was higher in those with G3 than in those with G2 and G1 status. Conclusions: Our data showed that the changes can be important pathogenic elements involved in the progression of oral squamous cell carcinoma and may be a useful marker for clinical monitoring.Wstęp: Rak płaskonabłonkowy błony śluzowej jamy ustnej charakteryzuje się wysokim stopniem inwazji miejscowej i wysoką częstotliwością przerzutów do szyjnych węzłów chłonnych. Proces inwazji i tworzenia przerzutu składa się z wielu połączonych wzajemnych relacji gospodarza i guza nowotworowego. Hepatocytowy czynnik wzrostu (HGF) jest potencjalnym mitogenem dla komórek nabłonkowych, który reguluje proliferację, ich ruchliwość, przeżycie, angiogenezę guza i inwazyjność. Celem pracy była ocena stężenia HGF u chorych z rakiem płaskonabłonkowym jamy ustnej przed i po leczeniu chirurgicznym. Materiał i metody: Badania przeprowadzono u 20 pacjentów, 10 mężczyzn i 10 kobiet. Grupę kontrolną stanowiło 20 zdrowych ochotników. Badania przeprowadzono przed oraz 4 tygodnie po zabiegu chirurgicznym. Wyniki: Dobowe stężenia HGF przed leczeniem były znamiennie wyższe u chorych z rakiem płaskonabłonkowym jamy ustnej niż w grupie kontrolnej (p < 0,001). Stężenie HGF we krwi istotnie zwiększyło się u chorych po resekcji guza i regionalnych węzłów chłonnych. Obserwowano dodatnią korelację między stężeniem HGF a wielkością guza. Nie stwierdzono istotnego związku między stężeniem HGF a stopniem jego histologicznego zróżnicowania, nie mniej jednak obserwowano wyższe jego stężenia w przypadku raków ocenionych jako G3, niż w G2 i G1. Wnioski: Wyniki badań sugerują, że HGF może odgrywać rolę w patogenezie oraz mieć znaczenie w monitorowaniu przebiegu klinicznego raka płaskonabłonkowego błony śluzowej jamy ustnej

Interdyscyplinarna opieka nad chorymi po zabiegach z zakresu chirurgii szczękowo-twarzowej

Wstęp: Zabiegi z zakresu chirurgii czaszkowo-szczękowo-twarzowej ze względu na swoją specyfikę mogą prowadzić do znacznych upośledzeń czynnościowych. Zniekształcenia pooperacyjne i pourazowe twarzy oraz wady ortognatyczne zaburzają estetykę i harmonię rysów twarzy, utrudniając choremu wyrażanie emocji i porozumiewanie się z otoczeniem. Dlatego priorytetem jest interdyscyplinarna opieka przedi pooperacyjna. Zespół lekarzy, fizjoterapeutów, logopedów, foniatrów, dietetyków oraz psychologów ma przywrócić pacjenta do życia w społeczeństwie w zakresie najbardziej zbliżonym do tego sprzed choroby. Materiał i metody: Badaniem objęto 132 pacjentów Przyklinicznego Zespołu Rehabilitacyjnego Kliniki Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej SUM w Katowicach w latach 2020–2022. Wiek chorych wahał się w zakresie 20–70 lat, średnia wieku wynosiła 44,02. Wśród badanych osób było 71 kobiet (53,8%); 45,5% pacjentów stanowiły osoby po urazach twarzoczaszki, 20,5% osoby z dysfunkcjami stawów skroniowo-żuchwowych, 18,9% chorzy onkologiczni, a 15,2% pacjenci z innymi schorzeniami. Chorzy poddani zabiegom uczestniczyli w rehabilitacji przed- i pooperacyjnej, która odbywała się w trakcie hospitalizacji oraz ambulatoryjnie. Wykonywano zabiegi rehabilitacyjne z zakresu nowoczesnej terapii ruchowej, terapii oddechowej, manualnego drenażu limfatycznego, manualnej terapii mięśniowo-powięziowej oraz procedury wspomagające, jak: suche igłowanie, kinesiotaping i techniki fizjoterapeutyczne. Pacjenci korzystali dodatkowo z pomocy dietetyka, psychologa oraz logopedy. Wyniki: Skuteczność przeprowadzonej rehabilitacji uzyskano w około 90% w zakresie zmniejszenia obrzęku, terapii blizn oraz w działaniu przeciwbólowym. Wzrost odwodzenia żuchwy notowano u 79,2% pacjentów. Porównanie pacjentów po przebytym urazie twarzoczaszki i z nowotworem tej okolicy wskazuje na uzyskanie gorszych wyników u pacjentów onkologicznych oraz występowanie u nich dodatkowych problemów z mową i oddychaniem. Wnioski: Wielospecjalistyczna terapia jest nieodłącznym elementem uzupełniającym leczenie chirurgiczne. Uzyskane wyniki wskazują na potrzebę przeprowadzenia dalszych badań klinicznych na poszczególnych grupach chorych, aby dać możliwość opracowania algorytmów interdyscyplinarnego postępowania z chorym na oddziale chirurgii szczękowo-twarzowej

Symptoms of oral myeloma - two case reports and literature review

Szpiczak mnogi jest złośliwym nowotworem szpiku kostnego. Charakteryzuje się występowaniem triady objawów: zwiększoną skłonnością do krwawienia, ubytkami osteolitycznymi oraz obecnością białka Bence- Jonesa w moczu. Rozpoznanie jest trudne, zalecana jest terapia skojarzona. Opisano dwa przypadki szpiczaka rozpoznane w Katedrze i Klinice Chirurgii Szczękowo-Twarzowej w Katowicach, zlokalizowane w przednim odcinku szczęki i w trzonie żuchwy u pacjentów powyżej 60 roku życia. Powodem zgłoszenia się pacjentów do lekarza była w pierwszym przypadku deformacja przedniego odcinka szczęki z naciekiem zapalnym, w drugim dolegliwości bólowe związane z patologicznym złamaniem żuchwy.Multiple myeloma is a malignant tumour that generally develops in the bone marrow. The diagnostic triad for multiple myeloma is increased tendency for bruising and bleeding, osteolysis (lytic bone lesions), and Bence-Jones proteinuria. Diagnosis remains difficult, and a combination of therapies are recommended. Two cases of myeloma diagnosed in the Department of Maxillofacial Surgery in Katowice are presented. One patient was seen for an anterior maxillary deformity with an inflammatory infiltrate (aged > 60 years; lesion location: anterior maxilla); the other presented pain related to a pathological mandible fracture (aged > 60 years; lesion location: body of the mandible)

Real-world effectiveness of abobotulinumtoxinA (Dysport®) in adults with upper limb spasticity in routine clinical practice: an observational study

AbobotulinumtoxinA (aboBoNT-A, Dysport®) is used in clinical practice as a well-tolerated and effective therapy for muscle spasticity. AboBoNT-A has been shown to reduce upper and lower limb spastic paresis in clinical trials, demonstrating improvements in muscle tone and limb function. This open-label, multicentre, observational, non-interventional study was the first to investigate aboBoNT-A’s efficacy in adult patients with upper limb spasticity (ULS) in routine clinical practice in Poland. All enrolled patients received ≥1 aboBoNT-A injection cycles, per routine clinical practice (full analysis set, FAS), and ≥1 rehabilitation session. Patients attended a baseline visit (V1) and two follow-up visits (V2, V3) for retreatment, depending on the investigator’s assessment of individual patient needs, with a mean interval (SD) between injections of 4.4 (1.4) and 4.5 (1.2) months. The primary effectiveness endpoint was patient- and physician-based evaluation using the Clinical Global Impression-Improvement Scale (CGII), a validated 7-point scale (1 = very much improved to 7 = very much worse) relative to baseline. CGI-I has not previously been used as a primary endpoint in studies evaluating ULS. Secondary endpoints included muscle tone in shoulder, elbow, carpal joint, and finger muscles, measured by the Modified Ashworth Scale (MAS), and muscle strength according to the Medical Research Council scale (MRC). Of 108 enrolled patients (FAS), 92 (85.2%) completed the study and 57 (52.8%) were included in the per protocol (PP) population. AboBoNT-A improved patient conditions in 96.4% and 98.6% at V2 and V3 (investigator assessment) and 92.8% and 98.6% (as reported by patient) of patients, respectively. Significant reductions in muscle tone from baseline were observed at both visits (p &lt; 0.0001–0.0077) across muscle groups. Increased muscle strength by cumulative MRC was observed at V2 (p = 0.0566) and V3 (p = 0.0282) versus baseline. Safety was consistent with the known profile of aboBoNT-A. In conclusion, aboBoNT-A treatment is beneficial in patients with post-stroke ULS in routine clinical practice, assessed by patients and investigators

Oral Health of Patients Treated with Acrylic Partial Dentures Using a Toothpaste Containing Bee Product

This study was carried out to investigate the influence of a propolis and tee tree oil-containing hygienic agent on selected oral health parameters, oral microflora, and the condition of periodontal health. Thirty-seven patients who underwent oral rehabilitation with a removable acrylic denture were selected and randomly assigned into two groups: study group (A) which received a newly formulated propolis and tee tree oil-containing toothpaste or a control group (C) without an active ingredient. API, S-OHI, and mSBI were assessed in three subsequent stages. During each examination swabs were employed for microbiological inoculation: in the study group after 4 weeks use of the active toothpaste showed a decrease in the number of isolated microorganisms. In the control group, after 4 weeks use of the toothpaste without active ingredients resulted in increase in the number of the isolated microorganisms. Improvements in hygiene and the condition of periodontium were observed in patients using active toothpastes. In the study group the oral flora diversity was reduced by the decrease in the number of cultured microorganism species, while in the control group an increase in the number of cultured microorganisms and their species was observed

Comparison of Physicochemical, Mechanical, and (Micro-)Biological Properties of Sintered Scaffolds Based on Natural- and Synthetic Hydroxyapatite Supplemented with Selected Dopants

The specific combinations of materials and dopants presented in this work have not been previously described. The main goal of the presented work was to prepare and compare the different properties of newly developed composite materials manufactured by sintering. The synthetic-(SHAP) or natural- (NHAP) hydroxyapatite serves as a matrix and was doped with: (i) organic: multiwalled carbon nanotubes (MWCNT), fullerenes C60, (ii) inorganic: Cu nanowires. Research undertaken was aimed at seeking novel candidates for bone replacement biomaterials based on hydroxyapatite—the main inorganic component of bone, because bone reconstructive surgery is currently mostly carried out with the use of autografts; titanium or other non-hydroxyapatite -based materials. The physicomechanical properties of the developed biomaterials were tested by Scanning Electron Microscopy (SEM), Dielectric Spectroscopy (BSD), Nuclear Magnetic Resonance (NMR), and Differential Scanning Calorimetry (DSC), as well as microhardness using Vickers method. The results showed that despite obtaining porous sinters. The highest microhardness was achieved for composite materials based on NHAP. Based on NMR spectroscopy, residue organic substances could be observed in NHAP composites, probably due to the organic structures that make up the tooth. Microbiology investigations showed that the selected samples exhibit bacteriostatic properties against Gram-positive reference bacterial strain S. epidermidis (ATCC 12228); however, the property was much less pronounced against Gram-negative reference strain E. coli (ATCC 25922). Both NHAP and SHAP, as well as their doped derivates, displayed in good general compatibility, with the exception of Cu-nanowire doped derivates