Clinical application of pulsatility index

Pulsatility index (PI) is defined as the difference between the peak systolic flow and minimum diastolic flow velocity, divided by the mean velocity recorded throughout the cardiac cycle. It is a non-invasive method of assessing vascular resistance with the use of Doppler ultrasonography. It was first introduced in 1974 by Gosling and King and is also known as the Gosling Index. PI as a method of examining macrocirculation has a variety of clinical applications. For instance, in diabetic patients, it has been measured on the common carotid, middle cerebral or renal arteries to help predict complications such as cerebrovascular disease or nephropathy. In hypertensive patients, it has been used to assess complications and assess the chronicity of the disease. To our knowledge, despite the diverse use of this ultrasonographic parameter, there is a deficiency in reports that would comprehensively summarize its clinical applications. Based on our extensive review of the literature and the gathered information, we conclude that pulsatility index (PI) is an easy to obtain parameter with a broad range of both, research and clinical applications. It has been widely used in the assessment of macrocirculation in highly prevalent chronic medical conditions, such as hypertension, both type 1 and type 2 diabetes and thyroid disorders

Metody oceny funkcji śródbłonka. Wazodylatacja tętnicy ramiennej po niedokrwieniu

Śródbłonek produkuje i uwalnia substancje wazoaktywne, regulujące układ krzepnięcia i fibrynolizy oraz czynniki wzrostu. Zaburzenia funkcji śródbłonka przejawiają się zmianami właściwości antykoagulacyjnych i przeciwzapalnych, nieprawidłową modulacją wzrostu naczyń, a także dysregulacją remodelingu naczyń. Wśród substancji wazoaktywnych wydzielanych do krążenia istotną rolę spełnia zależny od śródbłonka czynnik wazodylatacyjny, którym jest tlenek azotu (NO, nitric oxide). Szczególne znaczenie badań prowadzonych nad śródbłonkiem wynika z faktu, że jego dysfunkcja - wtórna do zmniejszenia syntezy bądź aktywności NO - odgrywa istotną rolę we wczesnych etapach rozwoju miażdżycy. Funkcję śródbłonka można określić z wykorzystaniem badań odnoszących się zarówno do morfologii, jak i mechanicznej funkcji ściany naczynia. Użytecznych informacji dostarczają między innymi ocena kompleksu błona środkowa-śródbłonek (IMT, intima-media thickness), badanie podatności naczyń tętniczych (PWV, pulse wave velocity) oraz wskaźniki przebudowy naczyniowej. Uznaną metodą oceny funkcji śródbłonka jest metoda, za pomocą której określa się stopień rozszerzenia tętnicy ramiennej po uprzedniej okluzji tętnic przedramienia bądź proksymalnej części ramienia (FMD, flow-mediated dilatation). U osób zdrowych wartości FMD wynoszą 7-10%, zaś u pacjentów z miażdżycą wartość ta jest zmniejszona. Wskazaniami do FMD jest ocena ryzyka wystąpienia zdarzeń sercowo-naczyniowych, wpływu nowej terapii na funkcje śródbłonka oraz uzupełnienie diagnostyki omdleń neurokardiogennych

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa w okresie ciąży

The pregnancy is associated with two- to five-fold higher risk of venous thromboembolism (VTE). The increased VTE risk is caused by normal physiological changes of pregnancy including alterations in haemostasis that favour coagulation, reduced fibrinolysis and stasis of blood in the lower limbs. Thrombophilia, immobility and postpartum factors such as infection, bleeding and emergency surgery increase the risk of pregnancy-related VTE. The diagnosis of VTE can be safely established with ultrasound, ventilation perfusion lung scanning and computed tomographic pulmonary angiography. Low-molecular-weight heparin is a safe and effective treatment for pregnant women while postpartum for breastfeeding women VKA are safe as well.  Ciąża jest związana z 2–5-krotnie wyższym ryzykiem wystąpienia żylnej choroby zakrzepo­wo-zatorowej (VTE). Zwiększone ryzyko VTE jest spowodowane fizjologicznymi zmianami w ciele kobiety w okresie ciąży takimi, które sprzyjają krzepnięciu, zmniejszonej fibrynolizie i zastojowi krwi w kończynach dolnych. Trombofilia, unieruchomienie i czynniki poporodowe, takie jak zakażenie, krwawienie i interwencja chirurgiczna, zwiększają ryzyko zachorowania na żylną chorobę zakrzepowo-zatorową związaną z ciążą. Rozpoznanie VTE można bezpiecznie ustalić za pomocą ultrasonografii, scyntygrafii per­fuzyjnej i wentylacyjnej oraz tomografii komputerowej z angiografią. Heparyna drobnocząsteczkowa jest bezpiecznym i skutecznym leczeniem kobiet w ciąży, zaś w okresie poporodowym u pacjentek karmiących piersią VKA są bezpieczne

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa u pacjentów z nowotworem złośliwym. Obraz kliniczny i leczenie

Venous thromboembolism-deep vein thrombosis and/or pulmonary embolism — is the most common complication in patients with malignant disease and the second cause of their death. The risk of venous thromboembolism in cancer patients is 4–6 times higher than in the general population. Venous thromboembolism is diagnosed 4–13 times more often in the advanced stage of cancer. The following study presents the basic principles of diagnostic and treatment of venous thromboembolism in patients with cancer.Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa—zakrzepica żył głębokich i/lub zator tętnicy płucnej jest najczęstszym powikłaniem u pacjentów z nowotworem złośliwym oraz drugą z kolei przyczyną ich śmierci. Ryzyko wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej u chorych na nowotwory jest 4–6-krotnie większe niż w przypadku populacji ogólnej. Choroba ta jest rozpoznawana 4–13-krotnie częściej w zaawansowanym stadium choroby nowotworowej. Opracowanie poniższe przedstawia podstawowe zasady diagnostyki i leczenia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej u pacjentów z chorobą nowotworową

Zakrzepica żył powierzchownych

Superficial vein thrombosis is thrombosis of any part of the superficial vein system regardless of location. The work presents the diversity of the clinical status, diagnostics and treatmentZakrzepica żył powierzchownych to zakrzepica dowolnego odcinka powierzchownego układu żył niezależnie od lokalizacji. Praca przedstawia różnorodność obrazu klinicznego, diagnostykę oraz leczenie

Wskaźnik kostka-ramię w ocenie pacjentów z ryzykiem miażdżycy

Miażdżyca jest chorobą tętnic elastycznych oraz dużych tętnic mięśniowych. W około 95% przypadków jest przyczyną przewlekłego niedokrwienia kończyn dolnych. Dane epidemiologiczne wskazują, że populacja chorych z objawami jest 4-7-krotnie, a chorych bez objawów - 2-3-krotnie bardziej obarczona ryzykiem zgonu niż osoby, u których nie występują zmiany miażdżycowe w naczyniach. Diagnostykę w kierunku przewlekłego niedokrwienia kończyn dolnych zawsze należy rozważać u osób z rozpoznaną chorobą niedokrwienną serca w przypadku nieprawidłowego wyniku badania tętna na kończynach dolnych lub zmian stwierdzonych w obrębie tętnic szyjnych lub nerkowych. Obecne w wytycznych międzynarodowych gremiów podkreśla się, że chorzy na przewlekłe niedokrwienie kończyn dolnych należą do grupy wysokiego ryzyka sercowo-naczyniowego, wskazując na konieczność podejmowania wczesnej diagnostyki tego schorzenia. Oznacza to, że wykrycie przewlekłego niedokrwienia kończyn dolnych - w szczególności w grupach zwiększonego ryzyka - powinno spoczywać na lekarzu podstawowej opieki zdrowotnej. Badanie wskaźnika kostka-ramię potwierdza diagnozę przewlekłego niedokrwienia kończyn dolnych, zwłaszcza u pacjentów z nietypowymi objawami lub współistniejącymi chorobami układu mięśniowo-szkieletowego, umożliwia ocenę zaawansowania przewlekłego niedokrwienia kończyn dolnych, progresji choroby w czasie czy odpowiedzi na leczenie. Wynik badania wskaźnika kostka-ramię zawiera informację o ogólnym ryzyku sercowo-naczyniowym

Badanie laserowo-dopplerowskie mikrokrążenia w chorobach nerek

Uogólniona dysfunkcja mikrokrążenia występuje w przebiegu wielu chorób m.in.: przewlekłej chorobie nerek, nadciśnienia tętniczego, cukrzycy czy choroby wieńcowej. Ilościowa ocena reaktywności mikrokrążenia jest szczególnie trudna ze względu na niewielkie wymiary naczyń, niejednorodną ich morfologię oraz zróżnicowany przepływ krwi. W ostatnich latach do nieinwazyjnych badań reaktywności mikrokrążenia obwodowego wprowadzono laserowy skaner dopplerowski

Rola kapilaroskopii w rozwoju wiedzy o mikrokrążeniu

Capillaroscopy is the most common method of microcirculation assessment mainly nailfold of arms and legs. This paper is the overview of developement of capillaroscopy and understanding of microcirculation from the ancient up till now.Najpowszechniej stosowaną obecnie metodą do oceny mikrokrążenia jest kapilaroskopia, głównie wału paznokciowego dłoni bądź stóp. Niniejsza praca stanowi przegląd rozwoju tej metody badawczej i rozumienia pojęcia mikrokrążenia od czasów starożytnych do dziś

METODY OCENY MIKROKRĄŻENIA - LASEROWY SKANER DOPPLEROWSKI

Uogólniona dysfunkcja mikrokrążenia występuje w przebiegu wielu chorób m.in.: cukrzycy, nadciśnienia tętniczego, niewydolności nerek czy choroby wieńcowej. Ilościowa ocena reaktywności mikrokrążenia jest szczególnie trudna ze względu na niewielkie wymiary naczyń, niejednorodną ich morfologię oraz zróżnicowany przepływ krwi. W ostatnich latach do nieinwazyjnych badań reaktywności mikrokrążenia obwodowego wprowadzono laserowy skaner dopplerowski

Przezskórny pomiar prężności tlenu w ocenie stanu mikrokrążenia

Microcirculation plays a significant role in the regulation of blood flow and blood pressure, ensures the maintenance of adequate oxygenation of tissues, transport of nutrients and waste products between the blood and tissues and proper thermoregulation. Dysfunction of the skin microvasculature often reflects disturbances occurring within the microcirculation of other tissues and organs, which may occur in the course of various disease processes. Favorable conditions for observation of skin microcirculation were the basis for the development of many non-invasive research methods. Transcutaneous measurement of oxygen pressure allows for the most direct functional assessment of skin microcirculation by measuring the oxygenation of related tissues. In the last period this method is used in the diagnosis and monitoring of numerous and pathological conditions and diseases.Mikrokrążenie odgrywa znaczącą rolę w regulacji przepływu i ciśnienia krwi, gdyż zapewnia utrzymanie odpowiedniego dotlenienia tkanek, transport substancji odżywczych i produktów przemiany materii pomiędzy krwią i tkankami oraz właściwą termoregulację. Dysfunkcja mikrounaczynienia skóry często odzwierciedla zaburzenia zachodzące w obrębie mikro - krążenia innych tkanek i narządów, do których może dochodzić w przebiegu różnorakich procesów chorobowych. Dogodne warunki obserwacji mikrokrążenia skórnego były podstawą opracowania wielu nieinwazyjnych metod badawczych. Przezskórny pomiar prężności tlenu (tcpO 2) pozwala na najbardziej bezpośrednią ocenę czynnościową przepływu w naczyniach mikrokrążenia skórnego, poprzez pomiar utlenowania związanych z nim tkanek. W ostatnim okresie znajduje zastosowanie w diagnostyce i monitorowaniu szeregu stanów patologicznych i procesów chorobowych