DBC Informatie Systeem

Het DBC Informatiesysteem (DIS) bevat behandelgegevens van alle zorgaanbieders die medisch specialistische zorg (ziekenhuiszorg), geestelijke gezondheidszorg en forensische zorg leveren in Nederland. Zorgaanbieders hebben de wettelijke plicht om deze gegevens aan te leveren. Per behandeling worden de zorgactiviteiten vermeld en wordt vastgelegd in welke zorginstelling de behandeling plaatsvond, bij welk specialisme en voor welke aandoening. DBC staat voor Diagnose Behandeling Combinatie. De DBC-systematiek is in Nederland ingevoerd om meer inzicht te krijgen in de zorg die ziekenhuizen leveren. DBC’s en andere zorgprestaties vormen de basis van de bekostiging in zorg. De Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) ontvangt en beheert alle gegevens over zorgtrajecten in de ziekenhuiszorg, gespecialiseerde ggz, basis-ggz en forensische zorg in het landelijke dbc-informatiesysteem (DIS). Dit zijn gegevens uit de basisregistratie van zorgaanbieders over de geleverde en gedeclareerde zorg. De NZa zorgt voor een veilig beheer van de gegevens en levert de data op grond van de Wet marktordening gezondheidszorg door aan een aantal publieke afnemers. In het kort is de DBC-systematiek een systeem waarmee zorginstellingen de geleverde zorg kunnen registreren, zodat deze uiteindelijk gedeclareerd kan worden bij de patiënt of zorgverzekeraar

Choosing cooperation over competition; hospital strategies in response to selective contracting

Summary With the introduction of market competition in health care, the Dutch government enabled health insurers to contract hospital care selectively. The assumption is that “selective contracting” will stimulate efficiency, effectiveness, and innovation and will diminish overcapacity. In 2010, the first Dutch health insurers started experimenting with “selective contracting” by setting a minimum treatment volume per year for complex treatments. In an explorative, multiple case study among 15 hospitals in five regions, we found that instead of competing, hospitals started to cooperate and strengthen their networks. The government intended to remove redundant hospital capacity and improve quality by stimulating specialization and concentration. Our study showed that specialization was indeed stimulated, which may have increased quality of care. However, facilitated by the absence of a countervailing power (government or insurer), hospitals in our cases negotiated to the effect of preserving hospital capacity. Within the current political debate between supporters of competition and advocates of a national health service, the importance and role of the (medical) networks should be taken into account. Otherwise, the outcomes of health care governance will be different than intended by either party