An environmental health guideline for the development of local health policy

GGD'en spelen een belangrijke rol in de advisering van gemeenten bij de ontwikkeling van gemeentelijke nota's lokaal gezondheidsbeleid. Deze nota's beogen een integrale aanpak van gezondheidsbeleid met daarbij zowel aandacht voor het bevorderen van een gezonde leefstijl, als voor het bevorderen van een goede sociale en fysieke omgeving. Deze richtlijn gaat in op het laatstgenoemde onderwerp: milieufactoren en kenmerken van de fysieke omgeving die in relatie staan tot gezondheid. De richtlijn geeft informatie over wet- en regelgeving, over bestuur en bestuurlijke processen en over beleid. Informatie die nuttig is voor het belangrijkste onderdeel van de richtlijn: een stappenplan om beleid op het gebied van milieu en gezondheid te ontwikkelen.Municipal health offices play an important role in the Netherlands in advising local government on the development of local health policy. Policy plans envisage an integral vision on health where attention is paid to both the promotion of a healthy lifestyle and a good social and physical environment. This guideline focuses on the last topic: environmental factors and characteristics of the physical environment in relation to health. It also provides information on legislation and regulation local government and governmental processes and health policy. To sum up, this information that will be useful in building up stepwise guidance for developing environmental health policy.VW

Shorter courses of parenteral antibiotic therapy do not appear to influence response rates for children with acute hematogenous osteomyelitis: a systematic review

BACKGROUND: Acute hematogenous osteomyelitis (AHO) occurs primarily in children and is believed to evolve from bacteremia followed by localization of infection to the metaphysis of bones. Currently, there is no consensus on the route and duration of antimicrobial therapy to treat AHO. METHODS: We conducted a systematic review of a short versus long course of treatment for AHO due primarily to Staphylococcus aureus in children aged 3 months to 16 years. We searched Medline, Embase and the Cochrane trials registry for controlled trials. Clinical cure rate at 6 months was the primary outcome variable, and groups receiving less than 7 days of intravenous therapy were compared with groups receiving one week or longer of intravenous antimicrobials. RESULTS: 12 eligible prospective studies, one of which was randomized, were identified. The overall cure rate at 6 months for the short course of intravenous therapy was 95.2% (95% CI = 90.4, 97.7) compared to 98.8% (95% CI = 93.6, 99.8) for the longer course of therapy. There was no significant difference in the duration of oral therapy between the two groups. CONCLUSIONS: Given the potential increased morbidity and cost associated with longer courses of intravenous therapy, this finding should be confirmed through a randomized controlled equivalence trial

Guideline for local public health authorities: carbon monoxide

Het RIVM heeft een richtlijn ontwikkeld, die GGD'en handvatten biedt om de koolmonoxideproblematiek in woon- en verblijfsruimten binnen hun regio aan te pakken. Doel is om met de beschikbare middelen het risico op een koolmonoxidevergiftiging tot een minimum te beperken. De oorzaak van koolmonoxidevergiftiging is vrijwel altijd een verhoogde concentratie koolmonoxide in een woon- of verblijfsruimte. De richtlijn gaat in op zowel de beleidsmatige kant van het probleem, gericht op het voorkomen van koolmonoxideproblematiek, alsmede de behandeling van een melding waarbij koolmonoxide een rol speelt. Een belangrijk uitgangspunt van de richtlijn is dat maatregelen aan de bron (het tegengaan van koolmonoxide-emissie) de voorkeur hebben boven het enkel toepassen van effectgerichte risicobeheersende maatregelen, zoals het plaatsen van signaleringsapparatuur of het verbeteren van de ventilatiemogelijkheden van de woon- en verblijfsruimte. In Nederland overlijden acht tot twaalf mensen per jaar als gevolg van acute koolmonoxidevergiftiging. Daarnaast worden jaarlijks honderden mensen met een koolmonoxidevergiftiging in het ziekenhuis opgenomen of op de eerste hulp behandeld. Behalve een acute koolmonoxidevergiftiging kunnen mensen ook een chronische vergiftiging oplopen. Chronische koolmonoxidevergiftiging kan leiden tot gezondheidsklachten zoals hoofdpijn, duizeligheid en concentratieverlies. Zowel door betrokkenen als door hulpverleners wordt een acute of chronische koolmonoxidevergiftiging vaak niet herkend.This guideline provides local public health authorities active in the field of environmental medicine with a tool for tackling problems concerning carbon monoxide emissions in all types of living accommodations. The guideline discusses both the formulation of policy aimed at reducing the risk of carbon monoxide emission and the handling of reports of carbon monoxide emissions in living accomodations. The ultimate objective of the guideline is to reduce the risk of carbon monoxide intoxication to a minimum using available resources. In terms of formulating policy, the guideline provides an overview of key points that can be used by the local public health authority to determine the most feasible and the effective strategy to follow. In the case of an indoor air quality report in which carbon monoxide emissions are mentioned the local public health authority has the responsibility to carry out a risk assessment, to conduct measurements, , to present recommendations for preventative measures as well as additional investigations and to provide easily accessible information on the health risks of carbon monoxide emissions.VW

Environmental health guideline for Municipal Public Health Services. The oak processionary caterpillar and health

Het RIVM heeft met de GGD'en een richtlijn ontwikkeld met informatie over de gezondheidsklachten die de eikenprocessierups veroorzaakt. De richtlijn ondersteunt de rol van de GGD bij deze problematiek. Deze richt zich op advies aan gemeenten over gezondheidsrisico's (preventief en reactief), over publiekscommunicatie, over te nemen (beheers)maatregelen in relatie tot gezondheid. Daarnaast heeft de GGD de taak burgers te informeren over de gezondheidsaspecten, de behandeling van klachten en hoe ze kunnen worden voorkomen. Door de toename van het aantal rupsen en de toenemende verspreiding over Nederland neemt de kans op blootstelling toe. Daardoor krijgen steeds meer GGD'en te maken met de overlast die de rups veroorzaakt. Tot 2000 kwam de rups hoofdzakelijk voor in de provincies Gelderland, Brabant en Limburg. Sindsdien verspreidt de rups zich over een steeds groter deel van Nederland. De eikenprocessierups kan gezondheidsklachten veroorzaken wanneer mensen in contact komen met de brandharen van de rups. De klachten varieren van jeukende huiduitslag en bultjes tot kortademigheid en in een enkel geval tot een shock als gevolg van een allergische reactie. De eigenaar van het perceel waarop de besmette bomen staan (bijvoorbeeld gemeente, provincie, rijkswaterstaat of een particulier) is verantwoordelijk voor de bestrijding van de overlast. Door beheersmaatregelen probeert hij de overlast van de eikenprocessierups tot een minimum te beperken. Mogelijkheden zijn de rups biologisch bestrijden, wegzuigen of wegbranden. De keuze van de maatregelen wordt gebaseerd op de te verwachten overlast, het risico op blootstelling en de mogelijk nadelige gevolgen van de beheersmaatregel voor de gezondheid van passanten. Een belangrijk aandachtspunt hierbij is het informeren van het publiek.The RIVM has developed a guideline which compiles available knowledge on the oak processionary caterpillar, associated health complaints and the public health effects of various repressive measures. The aim of this guideline is to assist Municipal Public Health Services in providing sound advice and information on the caterpillars, as well as the associated health effects, to the local governments and the public. Exposure to the nettling hairs of the oak processionary caterpillar can lead to health complaints. Until eight years ago, the caterpillar was found mainly in the provinces Gelderland, Brabant and Limburg. However, the range and number of these caterpillars is expanding in the Netherlands, thereby increasing the risk of exposure. An increasing number of Municipal Public Health Services are being confronted with the consequences of exposure to this caterpillar. The focus of Municipal Public Health Services is to advise local governments on the health risks of the oak processionary caterpillar, on the communications to be issued to the public on the caterpillar and on the health risks of repressive measures. It also advises the public on the health effects and the treatment and prevention of health complaints.VW

Environmental health guideline for municipal public health services: asbestos in the soil and health

Bodemverontreinigingen met asbest hebben in veel gevallen nauwelijks of geen nadelige gevolgen voor de gezondheid van omwonenden. Bewoners en andere betrokkenen hebben evenwel vaak vragen en zorgen over de gevolgen voor hun gezondheid. Daarom is het van belang dat de Gemeentelijke Gezondheidsdiensten (GGD'en) in staat zijn deze vragen goed te beantwoorden en een goede risicoschatting kunnen maken. De richtlijn die hiervoor is opgesteld is onlangs herzien. Veranderingen in het VROM-beleid voor asbest en ontwikkelingen op het gebied van risicobeoordeling waren hiervoor de aanleiding. De richtlijn beschrijft wat medisch-milieukundige medewerkers van de GGD kunnen doen als zij een signaal krijgen, bijvoorbeeld van bewoners, over een bodemverontreiniging met asbest. De GGD heeft een signalerende functie richting gemeenten. Uitgangspunt is dat blootstelling aan een kankerverwekkende stof als asbest zoveel mogelijk moet worden voorkomen. De richtlijn beschrijft wanneer welke gegevens nodig zijn om te kunnen bepalen of er een risico bestaat voor de gezondheid. Meestal wordt daarvoor een bodemonderzoek uitgevoerd, soms met aanvullende metingen van de buitenlucht of het binnenmilieu. Vervolgens geeft de richtlijn aan hoe een gezondheidsrisico wordt berekend en aan welke normen wordt getoetst. Ook is er een overzicht van de relevante wet- en regelgeving. Ten slotte wordt ingegaan hoe de GGD gemeenten adviseert over gezondheidsrisico's en de communicatie daarover.In most cases of ground contaminated with asbestos there are no or very few negative consequences for the health of those residing in the neighbourhood. In spite of this, residents in the area and other concerned parties often have questions and concerns about possible consequences for their health. It is therefore important that Municipal Public Health Services (GGD) are able to answer these questions satisfactorily and to make a good estimation of the risks. The guideline drawn up for this purpose has recently been revised as a result of changes in the Inspectorate policy of the Ministry of Spatial Planning, Housing and the Environment (VROM) of the Netherlands on asbestos and developments in the area of risk assessment. The guideline describes the steps that need to be taken by the staff of the GGD environmental health department if they receive notification - for example, from residents - of an incidence of ground contaminated with asbestos. The function of the GGD is to pass information on to the local authorities. The starting point is that exposure to carcinogenic substances, such as asbestos, has to be prevented as much as possible. The guideline describes which data are needed at which time in order to assess whether or not there is a public health risk. A soil test is usually conducted, which may be accompanied by additional measurements of the outside air and/or indoor environments. The guideline subsequently outlines how a health risk is calculated and which criteria are to be used. There is also an overview of the relevant legislation and regulations. In closing, the guideline explains how the GGD can advise local governments on health risks and how to establish the necessary lines of communication to facilitate this flow of information.VW

GGD-richtlijn medische milieukunde: lokaal milieugezondheidsbeleid

GGD'en spelen een belangrijke rol in de advisering van gemeenten bij de ontwikkeling van gemeentelijke nota's lokaal gezondheidsbeleid. Deze nota's beogen een integrale aanpak van gezondheidsbeleid met daarbij zowel aandacht voor het bevorderen van een gezonde leefstijl, als voor het bevorderen van een goede sociale en fysieke omgeving. Deze richtlijn gaat in op het laatstgenoemde onderwerp: milieufactoren en kenmerken van de fysieke omgeving die in relatie staan tot gezondheid. De richtlijn geeft informatie over wet- en regelgeving, over bestuur en bestuurlijke processen en over beleid. Informatie die nuttig is voor het belangrijkste onderdeel van de richtlijn: een stappenplan om beleid op het gebied van milieu en gezondheid te ontwikkelen

GGD-richtlijn medische milieukunde: asbest in de bodem en gezondheid

Bodemverontreinigingen met asbest hebben in veel gevallen nauwelijks of geen nadelige gevolgen voor de gezondheid van omwonenden. Bewoners en andere betrokkenen hebben evenwel vaak vragen en zorgen over de gevolgen voor hun gezondheid. Daarom is het van belang dat de Gemeentelijke Gezondheidsdiensten (GGD'en) in staat zijn deze vragen goed te beantwoorden en een goede risicoschatting kunnen maken. De richtlijn die hiervoor is opgesteld is onlangs herzien. Veranderingen in het VROM-beleid voor asbest en ontwikkelingen op het gebied van risicobeoordeling waren hiervoor de aanleiding. De richtlijn beschrijft wat medisch-milieukundige medewerkers van de GGD kunnen doen als zij een signaal krijgen, bijvoorbeeld van bewoners, over een bodemverontreiniging met asbest. De GGD heeft een signalerende functie richting gemeenten. Uitgangspunt is dat blootstelling aan een kankerverwekkende stof als asbest zoveel mogelijk moet worden voorkomen. De richtlijn beschrijft wanneer welke gegevens nodig zijn om te kunnen bepalen of er een risico bestaat voor de gezondheid. Meestal wordt daarvoor een bodemonderzoek uitgevoerd, soms met aanvullende metingen van de buitenlucht of het binnenmilieu. Vervolgens geeft de richtlijn aan hoe een gezondheidsrisico wordt berekend en aan welke normen wordt getoetst. Ook is er een overzicht van de relevante wet- en regelgeving. Ten slotte wordt ingegaan hoe de GGD gemeenten adviseert over gezondheidsrisico's en de communicatie daarover

Environmental health guideline for the Municipal Public Health Services : Health risks from asbestos in residences and public buildings

Asbest is in Nederland tot 1993 veel gebruikt in woningen en andere gebouwen, waaronder scholen. Er vinden regelmatig incidenten plaats met asbest, waarbij soms woningen acuut worden ontruimd. Bij deze incidenten hebben de GGD'en de taak hierover te adviseren, net als over de communicatie over mogelijke gezondheidsrisico's. In dergelijke gevallen bestaat bij de GGD'en behoefte aan richtlijnen voor een goede en eenduidige aanpak. Hiertoe heeft het RIVM in samenwerking met de GGD'en een richtlijn opgesteld, in opdracht van het ministerie van VWS. Dit document geeft een overzicht van de huidige kennis over asbest, de bijbehorende gezondheidsrisico's, en over de te nemen maatregelen bij asbestincidenten en de termijn waarbinnen deze moeten plaatsvinden. Advies over asbest in woningen is maatwerk en is erop gericht gezondheidsschade te voorkomen. Het uitgangspunt hierbij is dat 'niet-ingrijpende maatregelen' altijd zo spoedig mogelijk worden genomen. Dit houdt bijvoorbeeld in dat mensen goed worden geïnformeerd over de situatie en dat zo veel mogelijk wordt voorkomen dat asbestvezels vrijkomen en zich kunnen verspreiden. 'Ingrijpende maatregelen' (bijvoorbeeld mensen tijdelijk elders huisvesten) kunnen grote emotionele, psychosociale, financiële of organisatorische gevolgen hebben. Het is daarom van belang dat de gevolgen van dergelijke maatregelen in verhouding staan tot het gezondheidsrisico door de asbestblootstelling. Asbestvezels zijn kankerverwekkend als ze worden ingeademd. Het gebruik ervan is in Nederland inmiddels verboden.Until 1993, asbestos was often used in Dutch residences and other buildings, including schools. Incidents with asbestos take place frequently, which in some cases results in the acute evacuation of residents. In case of such incidents, the Municipal Public Health Services (GGDs) are responsible for advice on appropriate measures and communication about possible health risks. In these situations, the Municipal Public Health Services have a need for guidelines leading to an appropriate and univocal approach. To this purpose, and commissioned by the Ministry of Health, Welfare and Sports, the National Institute of Public Health and the Environment (RIVM) and representatives from the Municipal Public Health Services developed a guideline. This document provides a review of existing knowledge about asbestos, the corresponding health risks, and about the necessary measures and corresponding terms, in case of asbestos incidents. An advice on asbestos in residences is custom-made and is focused on the prevention of adverse health effects. The basic principle is that 'non-drastic measures' should be taken as soon as possible. This means, for example, that residents are well informed about the situation and that the release and spread of asbestos fibers is prevented as much as possible. 'Drastic measures' such as temporary reallocation of residents could lead to substantial emotional, psycho-social, financial or organizational consequences. Therefore, it is a condition that the consequences of such measures are proportional to the health risks from asbestos exposure. Asbestos fibers are carcinogenic through inhalation. Today, asbestos as building material is banned in the Netherlands.Ministerie van VW

GGD-richtlijn medische milieukunde : Smog en gezondheid

Het RIVM heeft, in opdracht van het ministerie van VWS, met de GGD'en de richtlijn 'Smog en gezondheid' ontwikkeld. Hiermee is de 'GGD-richtlijn smog' uit 2004 herzien. De richtlijn geeft GGD'en informatie over smog, smogregelgeving, effecten op de gezondheid en maatregelen om gezondheidseffecten te voorkomen. Bij smog is gedurende een korte periode van enkele uren of dagen sprake van hoge concentraties luchtverontreiniging door ozon, fijn stof of stikstofdioxide. In ons land komt smog steeds minder voor, maar bij stabiel helder weer met lage windsnelheden kan het zich zowel 's zomers als 's winters voordoen. Gezondheidsklachten van smog Door smog kunnen acute gezondheidsklachten ontstaan, vooral bij mensen met chronische long- en/of hart- en vaatziekten, ouderen en kinderen. Het gaat hierbij om klachten aan de luchtwegen, zoals hoesten, piepen en kortademigheid. Ook kunnen bestaande chronische long- of hart- en vaatziekten erdoor verergeren. Bij smog door ozon kan bovendien irritatie van ogen, neus of keel ontstaan. Al deze klachten zijn meestal tijdelijk. Bij mensen met al bestaande long-, hart- of vaatziekten kan smog leiden tot een ziekenhuisopname en zelfs tot sterfte. Ook mensen die veel inspanning leveren en daardoor meer (verontreinigde) lucht inademen, zoals sporters en kinderen die buiten spelen, lopen een groter risico op gezondheidsklachten. Ernstige smog kan bij iedereen klachten veroorzaken. Gedragsadviezen Klachten kunnen het beste worden voorkomen door de blootstelling aan smog te verminderen. Dit kan door zware inspanning te vermijden. Bij smog door ozon, wat zich alleen in de zomermaanden voordoet, kan de blootstelling ook worden verminderd door 's middags en in de vroege avond binnen te blijven.Commissioned by the Ministry of Health, Welfare and Sports RIVM has developed the health services guideline 'Smog and Health'. With this publication the 'GGD guideline Smog' dating from 2004 has been revised. The guideline provides local public health authorities with information on smog, smog regulation, health effects and precautions to prevent health problems. Smog means that for a short period of time, a few hours or days, there are high concentrations of pollution in the air, caused by ozone, atmospheric particulate matter or nitrogen dioxide. The air in the Netherlands contains less and less smog, but in stable clear weather with low wind speeds, it may still occur both in summer and winter. Health problems caused by smog Because of smog acute health problems may occur, especially for people with chronic lung and/or heart disease, the elderly and children. This involves problems of the respiratory tract, such as coughing, wheezing and shortness of breath. Also, existing chronic cases of lung and/or heart disease might worsen. Smog that is created by ozone can also cause irritation of the eyes, nose or throat. All these symptoms are usually temporary. In people with pre-existing lung and/or heart disease smog can lead to hospitalization and even death. Also people who exert themselves frequently and therefore breath in more (polluted) air, such as athletes and children playing outside, are at a risk of health problems. Severe smog can cause problems for everyone. Behavioral advice Complaints are best prevented by reducing exposure to smog. This can be done by avoiding strenuous exercise. With smog by ozone, which only occurs during the summer months, exposure can be reduced easily by staying indoors in the afternoon and early evening.VW

Environmental health guideline for Municipal Public Health Services : Mercury in the indoor environment and health

Het RIVM heeft, in opdracht van het ministerie van VWS, met de GGD'en de richtlijn 'Kwik in het binnenmilieu en gezondheid' ontwikkeld. Hoewel de verkoop van de meeste kwikhoudende producten is verboden, blijven kwikincidenten mogelijk als oude, kwikhoudende, producten breken en daarbij vloeibare kwik vrijkomt. Hierdoor hebben GGD-medewerkers medische milieukunde behoefte aan informatie over de blootstellingsbepaling, de gezondheidskundige advieswaarden en de opruimprocedure na kwikincidenten. Kwikzilver, zoals vloeibaar kwik ook wel wordt genoemd, heeft meer negatieve effecten op de gezondheid dan de meeste mensen vermoeden en is daardoor een onderschat probleem. Langdurige blootstelling aan lage concentraties kwikdamp kan leiden tot ernstige gezondheidseffecten. Mensen kunnen gedurende langere tijd aan kwikdamp blootgesteld worden als kwik binnenshuis achterblijft na breuk van een kwikhoudend product. Een kleine hoeveelheid kwik kan gemakkelijk achterblijven in de vloerbedekking of in een kier, hoewel het lijkt alsof alles is verwijderd. Het doel van deze richtlijn is GGD-medewerkers achtergrondinformatie te geven en een handvat te bieden bij het beoordelen van kwikincidenten. De richtlijn geeft de benodigde informatie voor een zorgvuldige risicoanalyse en geeft adviezen over te nemen maatregelen. Een stappenplan is ontwikkeld als hulpmiddel bij de behandeling van een kwikincident. Tevens worden de mogelijkheden besproken om kwikincidenten in het binnenmilieu te voorkomen door bijvoorbeeld voorlichting te geven of door het inwisselen van thermometers aan te bieden. In de bijlagen staan voorbeeldteksten voor voorlichtingsdoeleinden.Although the sale of most mercury containing products is prohibited, mercury spills are still possible as old, mercury containing, products may break and release liquid mercury. Therefore, environmental health workers at the Municipal Public Health Services (GGD) need information concerning exposure assessment, health-based guideline values and clean-up procedures after mercury spills. For this purpose, the Ministry of Health, Welfare and Sport (VWS) commissioned the National Institute for Public Health and the Environment (RIVM) and the Municipal Public Health Services (GGD) to draw up a guideline on mercury in the indoor environment and health. Exposure to mercury leads to more adverse health effects than most people anticipate and is therefore an underestimated problem. Long-term exposure to low concentrations of mercury vapour can lead to serious health effects. People can be exposed to mercury vapour for a long time if traces of mercury remain indoors after breakage of a mercury containing product. Traces of mercury can easily be left unseen in floor carpeting or in a small crack after apparent cleaning. This guideline is aimed at providing Municipal Public Health Service workers with background information and it is an instrument for assessing mercury spills. The guideline provides the information required for a careful risk assessment and gives advice on measures to be taken. A step-by-step plan has been developed as guidance for the assessment of mercury spills. Possibilities to prevent mercury spills indoors are discussed, such as facilitating the exchange of mercury containing thermometers and providing information and education. The appendices contain example letters for education and information purposes.VW