Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu RIVM
Abstract
Het RIVM heeft een richtlijn ontwikkeld, die GGD'en handvatten biedt om de koolmonoxideproblematiek in woon- en verblijfsruimten binnen hun regio aan te pakken. Doel is om met de beschikbare middelen het risico op een koolmonoxidevergiftiging tot een minimum te beperken. De oorzaak van koolmonoxidevergiftiging is vrijwel altijd een verhoogde concentratie koolmonoxide in een woon- of verblijfsruimte. De richtlijn gaat in op zowel de beleidsmatige kant van het probleem, gericht op het voorkomen van koolmonoxideproblematiek, alsmede de behandeling van een melding waarbij koolmonoxide een rol speelt. Een belangrijk uitgangspunt van de richtlijn is dat maatregelen aan de bron (het tegengaan van koolmonoxide-emissie) de voorkeur hebben boven het enkel toepassen van effectgerichte risicobeheersende maatregelen, zoals het plaatsen van signaleringsapparatuur of het verbeteren van de ventilatiemogelijkheden van de woon- en verblijfsruimte. In Nederland overlijden acht tot twaalf mensen per jaar als gevolg van acute koolmonoxidevergiftiging. Daarnaast worden jaarlijks honderden mensen met een koolmonoxidevergiftiging in het ziekenhuis opgenomen of op de eerste hulp behandeld. Behalve een acute koolmonoxidevergiftiging kunnen mensen ook een chronische vergiftiging oplopen. Chronische koolmonoxidevergiftiging kan leiden tot gezondheidsklachten zoals hoofdpijn, duizeligheid en concentratieverlies. Zowel door betrokkenen als door hulpverleners wordt een acute of chronische koolmonoxidevergiftiging vaak niet herkend.This guideline provides local public health authorities active in the field of environmental medicine with a tool for tackling problems concerning carbon monoxide emissions in all types of living accommodations. The guideline discusses both the formulation of policy aimed at reducing the risk of carbon monoxide emission and the handling of reports of carbon monoxide emissions in living accomodations. The ultimate objective of the guideline is to reduce the risk of carbon monoxide intoxication to a minimum using available resources. In terms of formulating policy, the guideline provides an overview of key points that can be used by the local public health authority to determine the most feasible and the effective strategy to follow. In the case of an indoor air quality report in which carbon monoxide emissions are mentioned the local public health authority has the responsibility to carry out a risk assessment, to conduct measurements, , to present recommendations for preventative measures as well as additional investigations and to provide easily accessible information on the health risks of carbon monoxide emissions.VW
