İstanbul Kent Ormanında Arazi Kullanım Yoğunluğuna Bağlı Toprak Özelliklerinin Değişimi

Bu çalışmada rekreasyon alanlarında orman toprağının farklı kullanım koşullarına bağlı fiziksel ve kimyasal özelliklerindeki değişim araştırılmıştır. Bu kapsamda İstanbul Hekimbaşı Kent Ormanı içerisinde bulunan farklı kullanım şekillerinin olduğu alanlardan iki farklı toprak derinliğinde toprak örneklemesi ve toprak yüzeyinden ölü örtü örneklemesi yapılmıştır. Sahadaki yoğun kullanıma bağlı olarak toprak hacim ağırlığı, iskelet miktarı, toprak reaksiyonu (pH) ve kum oranının arttığı, topraktaki inorganik karbon (IOC), organik karbon (OC), organik madde (OM), azot (N) oranları ve hektardaki toplam miktarları ile birlikte katyon değişim kapasitesinin (KDK) ve ölü örtü miktarının azaldığı tespit edilmiştir. Sonuç olarak insan kullanımının daha yoğun olduğu alanlarda toprağın verimliliği ve sürdürülebilirliği üzerinde olumsuz etkilere neden olduğu belirlenmiştir. Bu etkilerin en aza indirilmesi için alanın taşıma kapasitesinin toprak özelliklerine en az düzeyde zarar verecek şekilde planlanması gerekmektedir. İnsanların tam alan yerine sahadaki belirli noktaları kullanması, yürüyüş yolları dışındaki alanlara insan girişlerinin azaltılması en başta alınacak önlemler olarak düşünülmektedir

Honey Plants of Düzce University Ornamental and Medicinal Plants Botanical Garden

In this study, melliferous plants that the honey bee (Apis mellifera L.) can benefit from among the taxa planted in Düzce University Ornamental and Medicinal Plants Botanical Garden, are presented. Among the 451 taxa planted in the botanical garden, those with these characteristics were determined by reviewing studies on the subject. Of the 165 taxa (36.58%) included in the honey plant class; 119 contain both nectar and pollen, 25 contain pollen, 13 contain nectar, 4 contain both pollen and insect secretion (IS) or sweet sap (SS), 2 contain pollen, nectar and IS or SS, 1 contain both nectar and SS, 1 contain only IS. In order to prevent the decrease in pollinator and pollinator insects, whose numbers are decreasing due to global climate change, a "Bee and Insect Hotel" was placed in the botanical garden. For this reason, the majority of the plants selected for planting were chosen from taxa with honey plant properties. The main purpose here is both to pollinate the plants in the botanical garden and to show and explain the effects of insect species on pollination through nature education

Litter dynamics in Western Blacksea forest ecosytems

YÖK Tez No: 379799Bu çalışmanın amacı Batı Karadeniz Düzce Akçakoca bölgesi doğu kayını (Fagus orientalis Lipsky) ve Anadolu kestanesi (Castanea sativa Mill.) karışık meşçerelerindeki biyokütle ile biyokütle, ölü örtü ve toprakta tutulan karbon miktarının ve ölü örtü dinamiği ve ayrışmasının belirlenmesidir. Kayın ve kestane ağaçlarının biyokütleleri ile C miktarlarının ağaçların göğüs yüksekliğindeki çapları ile doğru orantılı ve pozitif bir ilişkisinin olduğu belirlenmiştir. Bu ekosistemlerde toprak, ölü örtü, diri örtü ve ağaçların içerdiği C miktarları sırasıyla 92,1, 4,2, 25 ve 169 Mg ha-1 bulunmuş ve toplamda 290,3 Mg ha-1 C depolandığı hesaplanmıştır. Ölü örtü ayrışması dört zaman periyodunda (3, 6, 15 ve 27 ay) incelenmiş ve kestane yapraklarında her bir zaman periyodunun sonunda toplam kütlenin sırasıyla % 81, % 68, % 55 ve % 42'sinin kaldığı, kayın yapraklarında ise yüzde kalan kütle miktarlarının kestane yapraklarından yaklaşık sırasıyla 1,1, 1,2, 1,2 ve 1,4 kat daha fazla olduğu, bununla birlikte kestane için her bir zaman periyodunda hesaplanan "k" değerlerinin, kayın için aynı zaman periyotlarında hesaplananlardan yaklaşık 2 kat daha fazla olduğu belirlenmiştir. Kayın ve kestane meşçerelerinde en düşük "k" değeri ikinci yılsonunda sırasıyla 0.248 ve 0.398 olarak hesaplanmıştır. En yüksek "k" değerleri ise üçüncü ay sonunda, en düşük k değerlerinin yaklaşık 2 katı olarak hesaplanmıştır. Birinci yılsonu k değerleri kestane ve kayın için sırasıyla 0.478 ve 0.307 olarak hesaplanmıştır. Sonuç olarak kestane yapraklarında meydana gelen kütle kaybının ve hesaplanan "k" değerlerinin, kayın yapraklarından daha fazla olduğu ve dolayısıyla kestane de meydana gelen ayrışmanın da daha hızlı olduğu belirlenmiştir. Nitekim kayın yapraklarının % 95'inin ayrışması için gereken süre (3/k değeri) 10-12 yıl, kestane için ise 6-7,5 yıl olarak hesaplanmıştır. Kayında ayrışmanın başlangıç aşaması doğu bakıda batı bakıya oranla daha hızlı gerçekleşirken, kestane için aynı sonuç ayrışmanın daha ileri safhaları olan birinci ve ikinci yılsonu için bulunmuştur. Kayın meşçerelerinde birinci yılsonunda yükselti arttıkça ayrışmanın hızlandığı, ikinci yılsonunda ise tam tersi bir durumun olduğu belirlenmiştir. Kestane meşçerelerinde ise birinci yılsonuna kadar ayrışma hızında bir fark yokken, ikinci yılsonunda genel eğilimin yükselti arttıkça ayrışma hızının yavaşladığı yönünde olduğu belirlenmiştir.The aim of this study is to determine biomass and carbon content of plant, litter and soil and dynamics of litter and to estimate leaf litter decomposition rates in eastern beech (Fagus orientalis Lipsky) and Sweet chestnut (Castanea sativa Mill.) mixed stands in Duzce-Akçakoca located in Western Black Sea Region of Turkey. There was a positive regression between biomass and carbon content of chestnut and beech and diameter at breast height of these trees. Amount of carbon content of soil, litter, weed, and trees were estimated 92.1, 4.2, 25 and 169 Mg ha-1 respectively and the total carbon store was estimated 290.3 Mg ha-1 in this ecosystem. Litter decomposition was examined in four time periods (3, 6, 15 and 27 months) and 81 %, 68 %, 55 % and 42 % of total mass of chestnut leaf litter was remained after these time periods, respectively. Amount of remaining mass of beech leaf litter for four time periods was found 1.1, 1.2, 1.2 and 1.4 times greater than chestnut leaf litter, respectively. However, estimated k values of chestnut for all time periods were found 2 times greater than beech leaf litter. Minimum k values were found at the end of the second year for both beech and chestnut, 0.248 and 0.398 respectively. Maximum k values were found at the end of the third month for both beech and chestnut, and were 2 times greater than minimum values. First year k values for chestnut and beech were estimated 0.478 and 0.307, respectively. As a result mass loss and estimated k values of chestnut leaf litter were found greater than beech leaf litter and thereby decomposition of chestnut leaf litter was faster than beech leaf litter. Thus time for losing 95 % of mass (3/k) for beech and chestnut was estimated 10-12 years and 6-7.5 years respectively. Early decomposition of beech leaf litter was found faster on east aspect than west aspect and in contrast the same result were found for chestnut at the further stage of decomposition, end of first end second year. Elevation increases were accelerated decomposition in beech stands at the end of the first year and for the second year was quite the opposite. In chestnut stands there were no differences for decomposition rates till end of first year and at the end of the second year as the elevation increased decomposition rate was decreased

Long-term site productivity effects of different Rhododendron control methods in eastern beech (Fagus orientalis Lipsky) ecosystems in the Western Black Sea region of Turkey

SARGINCI, Murat/0000-0002-2263-9003; Esen, Derya/0000-0003-4175-758XWOS: 000266400800004The study area is located in an eastern beech stand on a fertile and mesic upland site in the western Black Sea region of Turkey. During natural regeneration of the beech stand, rhododendron was differentially controlled. The experiment used a randomized block design with four replicates and two different site preparation practices. The manual treatment was hand grubbing. The whole plant was uprooted and left on the site. The mechanical treatment scarified the surface soil to 5-10 cm depth with a bulldozer equipped with a brush rake. After 17 years following site preparation, the number of trees on the grubbing site (GS) was 60% more than that of mechanical treatment sites (MTS). Total tree biomass per hectare was 39% greater on GS than that of MTS. Beech trees on the grubbing sites had 18, 115, 29, 17 and 78% more N, P, K, Ca and Mg than MTS, respectively. Forest floor N content on GS was 50% more than that of MTS. On the GS, Ca content also was three times more than that of MTS. At 0-20 cm depth, cation exchange capacity on GS was 48% higher than that of MTS. At the same depth, GS had 50, 100, 78, 23, 8, 10 and 49% more C, N, P, Ca, K, Mg and S concentrations than those of MTS, respectively. Removing of organic layer and upper soil with mechanical site preparation depletes ecosystem nutrient pools compared with manual grubbing. This difference is sustained in the long-term. Grubbing is both effective and by leaving organic layer on the sites, grubbing preserves the long-term productivity of the ecosystem

Effects of vegetation control on nutrient removal and Fagus orientalis, Lipsky regeneration in the western Black Sea Region of Turkey

Dense Rhododendron ponticum (L.) understories of eastern beech (Fagus orientalis Lipsky) stands in the Black Sea Region (BSR) of Turkey create challenging forest vegetation management problems relative to beech regeneration. Rhododendron traditionally is controlled in Turkish forests with grubbing and bulldozing. The effects of these practices on nutrient removal and natural beech regeneration have not been quantitatively studied. Two woody vegetation control treatments (bulldozing and hand-grubbing) were installed during late summer, 2002 in three mature beech stands with dense rhododendron understories in the Düzce Forest Management Directorate, in the Turkish western BSR. Aboveground biomass of each vegetation component, total aboveground vegetation biomass, nutrient concentrations, organic matter (OM) removal, and total amount of OM nutrients were determined for each woody vegetation control treatment. Soil bulk density and nutrient content, and beech seedling biomass, nutrient content, and natural regeneration also were studied. One year after treatment, the machine site preparation by bulldozing (MSP) that removed understory vegetation and attached roots, reduced mean forest floor OM content by about 84%, when compared to hand-grubbing. Mean soil C, N, K and Mg concentrations on the bulldozed sites were 36, 27, 50 and 55% less, respectively, than those on the grubbed sites. Total C and Mg amounts at the 5-10 cm soil depth were 24 and 47% lower, respectively, for mechanical site preparation (MSP) sites, when compared to grubbed sites. Overall, soil bulk density did not differ significantly between the grubbing and MSP treatments. Frequent passes on designated transects on MSP sites resulted in a significant (P < 0.01) one-third increase in bulk density of the first 20 cm soil depth, when compared to grubbed sites. No natural beech regeneration occurred on untreated control sites. Mineral soil exposure on the MSP sites increased beech seedling germination substantially. One year after treatment, the mean number of naturally regenerated seedlings for MSP sites was 2.5 times greater than for grubbed sites. Woody control treatments had significant effects upon beech seedling chemistry, with N, P, K, Ca and Mg concentrations averaging 35, 47, 12, 33 and 25% lower, respectively, for MSP sites, when compared to grubbed sites. However, mean seedling biomass and nutrient content were significantly greater (P < 0.05) on MSP sites. Long-term effects from windrowing on MSP site residues, associated topsoil and nutrients need to be evaluated. © 2007 Elsevier B.V. All rights reserved

İstanbul Kent Ormanında Arazi Kullanım Yoğunluğuna Bağlı Toprak Özelliklerinin Değişimi

Bu çalışmada rekreasyon alanlarında orman toprağının farklı kullanım koşullarına bağlı fiziksel ve kimyasal özelliklerindeki değişim araştırılmıştır. Bu kapsamda İstanbul Hekimbaşı Kent Ormanı içerisinde bulunan farklı kullanım şekillerinin olduğu alanlardan iki farklı toprak derinliğinde toprak örneklemesi ve toprak yüzeyinden ölü örtü örneklemesi yapılmıştır. Sahadaki yoğun kullanıma bağlı olarak toprak hacim ağırlığı, iskelet miktarı, toprak reaksiyonu (pH) ve kum oranının arttığı, topraktaki inorganik karbon (IOC), organik karbon (OC), organik madde (OM), azot (N) oranları ve hektardaki toplam miktarları ile birlikte katyon değişim kapasitesinin (KDK) ve ölü örtü miktarının azaldığı tespit edilmiştir. Sonuç olarak insan kullanımının daha yoğun olduğu alanlarda toprağın verimliliği ve sürdürülebilirliği üzerinde olumsuz etkilere neden olduğu belirlenmiştir. Bu etkilerin en aza indirilmesi için alanın taşıma kapasitesinin toprak özelliklerine en az düzeyde zarar verecek şekilde planlanması gerekmektedir. İnsanların tam alan yerine sahadaki belirli noktaları kullanması, yürüyüş yolları dışındaki alanlara insan girişlerinin azaltılması en başta alınacak önlemler olarak düşünülmektedir