Stedelijke kavelruil en kostenverhaal. Een eerste verkenning

Op 1 juli jongstleden heeft het Rijk het ontwerp ‘Aanvullingswet grondeigendom Omgevingswet’ (hierna: ‘Aanvullingswet’) vrijgegeven voor consultatie. Via deze Aanvullingswet zal de Omgevingswet worden aangevuld met regelingen die thans zijn opgenomen in de Onteigeningswet, de Wet inrichting landelijk gebied (Wilg) en de Wet voorkeursrecht gemeenten. Daarnaast is in paragraaf 12.5.2 van de Aanvullingswet een regeling (bestaande uit slechts drie artikelen) betreffende de ‘Kavelruil in stedelijk gebied’ (hierna: ‘stedelijke kavelruil’) opgenomen. De mogelijkheden van deze nieuwe regeling worden verder toegelicht in hoofdstuk 7 van de bijbehorende Nota van Toelichting (hierna: NvT). Dit artikel is toegespitst op de (on)mogelijkheden die het nieuwe instrument stedelijke kavelruil biedt voor de huidige praktijk van faciliterend grondbeleid in locatie- en gebiedsontwikkeling. Daartoe wordt eerst de regeling stedelijke kavelruil op hoofdlijnen geïntroduceerd, om vervolgens de mogelijke toegevoegde waarde voor het bestaande instrumentarium toe te lichten. Hierbij wordt tevens rekening gehouden met paragraaf 13.6 (‘Kostenverhaal’) van de Aanvullingswet en hoofdstuk 8 van de bijbehorende NvT. Ook worden hoofdstuk 6 van het tevens op 1 juli vrijgegeven ontwerp Omgevingsbesluit en hoofdstuk 4.5 van de bijbehorende NvT in de beschouwing betrokken

Bargaining for value capturing: a game-theoretical analysis and experimental approach

Contains fulltext : 112001.pdf (publisher's version ) (Closed access)20 p

Шляхи соціалізації жінок в Радянській Україні 20-х – 30-х. ХХ ст.

Adaptation to climate change is gradually becoming accepted as one of the major challenges in regional and urban planning. However, the scope for options that make our societies less vulnerable to flood risks, disruptive quantities of rainwater in cities, or urban heat stress tends to be narrowed down, often implicitly, by the existing institutional context. Institutions reflect past choices made regarding the legitimate distribution of burdens and benefits between government and society of measures against weather-related calamities. Alternative options, like innovative dyke concepts, green roofs, or urban planning to reduce heat stress, would require political debate on the legitimacy of different arrangements and would take climate adaptation policy out of the technocratic 'comfort zone'. This article offers a framework of analysis for describing the institutionalized distribution of responsibilities for initiation, implementation, costs and liability for climate adaptation measures, and the shift in these that alternative options would entail. Furthermore, it offers four perspectives for assessing the legitimacy of present and alternative distributions. The framework is applied to the Dutch context in three cases concerning flooding, urban water drainage and urban heat stress