Estradiol i tamoksyfen hamują wzrost mysiego raka jelita grubego Colon 38 oraz nasilają cytotoksyczne działanie fluorouracylu

The poor efficacy of reference chemotherapy (fluorouracil -FU) in colon cancer has resulted in a constant search for agents which could augment the action of FU. Epidemiological data, such as the decreased risk of colorectal cancer among menopausal women receiving hormonal replacement therapy, indicate the role of oestrogen in the pathogenesis of this disease. The differences between normal and neoplastic colon cells in the expression of oestrogen receptor β (ERβ) could confirm this association. However, the direct influence of oestrogen or tamoxifen (SERM, selective oestrogen receptor modulator) on colon cancer growth has rarely been studied. The aim of the present study was to examine the direct effects of various concentrations of oestradiol and tamoxifen (10–4 to 10-12 M), applied alone or together with FU, on the growth of murine Colon 38 cancer in vitro as assessed by three colorimetric methods: Mosmann’s method, incorporation of BrdU into cell nuclei and the TUNEL method. At high concentrations oestradiol and tamoxifen decreased the cancer growth in a dose- and time-dependent manner (the Mosmann and BrdU methods) and at some concentrations augmented the cytotoxic action of FU (Mosmann’s method). Tamoxifen exerted a very early and potent inhibitory effect, inducing even total cancer growth inhibition at the concentration of 10–4 M (the Mosmann and BrdU methods). All the substances studied at different concentrations and at different incubation time points increased the apoptosis of tumour cells (the TUNEL method). The results indicate that oestradiol and tamoxifen inhibit Colon 38 cancer growth and increase the cytotoxic effect of FU, which confirms the role of sex steroids in colon carcinogenesis and even suggests new therapeutic schemes. (Pol J Endocrinol 2007; 58 (5): 426-434)Niezadowalająca skuteczność fluorouracylu (FU) w leczeniu uzupełniającym raka jelita grubego skłania do poszukiwania nowych leków, w tym substancji nasilających przeciwnowotworowe działanie tego cytostatyku. Protekcyjną rolę estrogenów w karcynogenezie jelita grubego sugerują wyniki badań epidemiologicznych wykazujące zmniejszenie ryzyka rozwoju tego nowotworu u kobiet przyjmujących hormonalną terapię zastępczą (HTZ), a także różnice w ekspresji receptora estrogenowego β (ERβ) w prawidłowych i nowotworowych kolonocytach. Jednak badania doświadczalne nad bezpośrednim wpływem estrogenów lub tamoksyfenu (selektywnego modulatora receptorów estrogenowych) na wzrost raka jelita grubego są nieliczne, a ich wyniki niejednoznaczne. Celem pracy było zbadanie bezpośredniego wpływu estradiolu i tamoksyfenu w stężeniach od 10-4 do 10-12 M stosowanych osobno lub łącznie z FU na wzrost mysiej linii raka jelita grubego Colon 38 oceniany za pomocą 3 metod kolorymetrycznych: metody Mosmanna, metody opartej o wbudowywanie BrdU i metody TUNEL. Estradiol i tamoksyfen hamowały wzrost badanej linii w wąskim zakresie wysokich stężeń z siłą narastającą wraz ze stężeniem leku i czasem trwania inkubacji (metoda Mosmanna i BrdU), a w wybranych stężeniach potęgowały cytotoksyczne działanie FU (metoda Mosmanna). Tamoksyfen wywoływał bardzo wczesny i silny efekt hamujący, powodując nawet całkowite zahamowanie wzrostu tej linii w stężeniu 10-4 M (metoda Mosmanna i BrdU). Wszystkie badane substancje w wybranych stężeniach i w określonych punktach czasowych nasilały apoptozę komórek tego raka (metoda TUNEL). Uzyskane wyniki wskazują, że estradiol i tamoksyfen hamują wzrost raka Colon 38, a także nasilają cytotoksyczne działanie FU, co potwierdza udział hormonów płciowych w karcynogenezie jelita grubego, a potencjalne sugeruje nawet nowe schematy lecznicze. (Endokrynol Pol 2007; 58 (5): 426-434

Effect of monthly administration of GHRH (fragment 1-29) with osmotic pump on the rat anterior pituitary

Somatoliberyna (GHRH) jest głównym czynnikiem pobudzającym wydzielanie hormonu wzrostu (GH) i proliferację komórek somatotropowych, natomiast jej przewlekły wpływ na komórki przedniego płata przysadki nie jest tak jednoznaczny. Wiadomo, że u chorych z wyspiakiem trzustki wydzielającym GHRH dochodzi do rozwoju akromegalii i hiperplazji komórek przedniego płata przysadki. U myszy transgenicznych dla GHRH dochodzi natomiast do rozwoju gruczolaków somatotropowych. Celem naszej pracy była ocena wpływu przewlekłego podawania GHRH na aktywność wydzielniczą komórek somatotropowych, ich liczbę oraz proliferację komórek przedniego płata przysadki. Doświadczenie przeprowadzono na szczurach samcach szczepu Fischer 344 o masie ciała 200 ± 20 g. Zwierzęta podzielono na 2 grupy: grupa I – kontrola (13 zwierząt) otrzymywała rozpuszczalnik dla GHRH - 5% etanol w wodzie demineralizowanej; grupa II (10 zwierząt) otrzymywała GHRH (Growth Hormone Releasing Factor, fragment 1-29 amide) w dawce 5 µg/dobę. Substancje były podawane przez miesiąc za pomocą pomp osmotycznych firmy ALZET, które wszczepiono zwierzętom podskórnie w okolicę grzbietu w znieczuleniu ketaminą. Po 4 tygodniach zwierzęta uśmiercono przez dekapitację. Od wszystkich zwierząt pobrano krew celem oznaczenia stężenia szczurzego GH (rGH) (metodą RIA). W preparatach mikroskopowych przysadek barwionych metodą tetrachromową Herlanta oceniano morfologię przysadek, a w preparatach barwionych immunohistochemicznie - odsetek komórek somatotropowych i proliferację komórkową (indeks PCNA). Wykazano, że przewlekłe podawanie GHRH powoduje znamienny wzrost średniego stężenia rGH w surowicy krwi zwierząt oraz odsetka komórek somatotropowych w przysadce, nie zmieniając wskaźnika proliferacji komórkowej w porównaniu z grupą kontrolną. Podsumowując, miesięczne podawanie GHRH nie indukuje rozwoju gruczolaków somatotropowych, powoduje natomiast wzrost stężenia GH w surowicy krwi zwierząt, co przynajmniej częściowo wydaje się zależeć od wzrostu odsetka komórek somatotropowych.Growth Hormone-Releasing Hormone (GHRH) is the main factor, which regulates GH secretion and somatotrope proliferation. However, its chronic effect on anterior pituitary gland is still unknown. It is known that excessive GHRH secretion in patients with gastroenteropancreatic tumors secreting GHRH results in acromegaly and somatotrope hyperplasia. In mice transgenic for GHRH somatotrope tumors develop. Thus, the aim of this paper was to examine the effect of GHRH chronic administration on somatotrope secretion, their percentage and cell proliferation in anterior pituitary gland in rats. The experiment was performed on male Fischer 344 rats weighing 200 ± 20 g. The animals were divided into two groups: group I – controls (13 rats) received solvent for GHRH (5% ethanol in demineralized water); group II (10 rats) received GHRH (Growth Hormone Releasing Factor, fragment 1-29 amide) at a dose of 5 µg/day. The substances were given for 1 month via osmotic pump (ALZET), which were implanted subcutaneously in the dorsal region under ketamin anesthesia. After 4 weeks all rats were decapitated and the blood was collected. In the microscopic preparations of anterior pituitary gland the morphology of pituitary (Herlant staining) and the percentage of somatotrope cells and proliferation index based on PCNA staining were assessed. It was found that the chronic treatment with GHRH caused a statistically significant increase in serum rGH concentration and in percentage of somatotropes, but did not change proliferation index and did not induce pathological changes in the morphology of the anterior pituitary gland when compared to the control group. Summing up, monthly GHRH administration did not induce somatotrope adenomas but it caused serum GH level elevation, what seems to depend partially on the increase of somatotrope number

Interferon alpha and rapamycin inhibit the growth of pheochromocytoma PC12 line in vitro

Wstęp: Guzy chromochłonne (pheochromocytoma/paraganglioma) należą do łagodnych lub złośliwych nowotworów neuroendokrynnych.Wobec niezadowalającej skuteczności standardowych sposobów leczenia pacjentów z rozsianą postacią choroby, wciąż poszukuje się nowych metod terapii, w tym możliwości skutecznego leczenia celowanego. W związku ze wzmożonym unaczynieniem tych nowotworów, preparaty o działaniu antyangiogennym mogą potencjalnie stanowić nową grupę leków stosowanych w leczeniu pheochromocytoma/paraganglioma.Materiał i metody: W badaniu oceniano wpływ różnych angiomodulatorów: VEGF (naczyniowo-środbłonkowy czynnik wzrostu) orazpięciu endo- i egzogennych czynników antyangiogennych (endostatyna; IFN-alfa [interferon alfa]; rapamycyna — inhibitor szlaku mTOR[mammalian target of rapamycin]; JV1-36 and SU5416 [semaxinib]) na wzrost szczurzej linii pheochromocytoma PC12.Wyniki: IFN-alfa (105 U/mL) silnie hamował wzrost komórek PC12 w hodowli 72 h, nasilając apoptozę i hamując cykl komórkowy. Rapamycynaw szerokim zakresie stężeń (10-5 to 10-8 M) nieznacznie zmniejszała żywotność komórek PC12, a w stężeniu 10-5 M także hamowałaich proliferację. VEGF, endostatyna oraz JV1-36 nie wpływały na wzrost lini PC12.Wnioski: W badaniu po raz pierwszy wykazano, że IFN-alfa hamuje wzrost linii komórkowej pheochromocytoma PC12, a także potwierdzonohamujący wpływ rapamycyny wobec tej linii komórkowej. Uzyskane wyniki sugerują zatem, że IFN-alfa oraz inhibitory szlakumTOR mogą być potencjalnie skuteczne w leczeniu złośliwych postaci guzów chromochłonnych i zachęcają do dalszych badań w tymkierunku.(Endokrynol Pol 2013; 64 (5): 368–374)Introduction: Pheochromocytomas are benign or malignant neuroendocrine tumours. The unsatisfactory efficacy of the traditionaltherapeutic methods for patients with metastatic disease results in a continuing search for more effective and targeted agents. Due to theincreased vascularisation of these tumours, inhibitors of angiogenesis could be potentially a new group of drugs in pheochromocytoma/paraganglioma therapy.Material and methods: The aim of this study was to evaluate the influence of angiomodulators: VEGF (vascular endothelial growth factor)and five endogenous and exogenous antiangiogenic compounds (endostatin; IFN-alpha [interferon alpha]; rapamycin — mTOR [mammaliantarget of rapamycin] inhibitor; JV1-36 and SU5416 (semaxinib]) on the growth of rat pheochromocytoma PC12 cell line.Results: IFN-alpha (105 U/mL) strongly inhibited PC12 growth in a 72 h culture, increasing apoptosis and arresting the cell cycle. Rapamycinin a wide range of concentrations (10-5 to 10-8 M) induced a slight inhibitory effect on PC12 viability and decreased cell proliferation at theconcentration of 10-5 M. VEGF, endostatin and JV1-36 did not influence the growth of PC12.onclusions: The study has shown for the first time that IFN-a inhibited the growth of pheochromocytoma PC12 line and confirmed theinhibitory action of rapamycin on these cells. The results suggest that IFN-alpha and mTOR inhibitors could be potentially effective in thetherapy of malignant pheochromocytoma, and encourage further study in this field.(Endokrynol Pol 2013; 64 (5): 368–374

Elevated Peripheral Blood Plasma Concentrations of Tie-2 and Angiopoietin 2 in Patients with Neuroendocrine Tumors

Background: Gastro-entero-pancreatic/neuroendocrine (NET) tumors are highly vascularized neoplasms. However, our knowledge concerning circulating levels of the angiogenic factors in NET patients still remains insufficient. Methods: The aim of this study was to measure plasma concentrations of VEGF, angiopoietin 1 (Ang-1), angiopoietin 2 (Ang-2), soluble Tie-2, endostatin, osteopontin (OPN) and chromogranin A (CgA) in 36 NET patients and 16 controls. Results: Only the plasma concentrations of Tie-2 and CgA were higher in NET patients as compared to controls. These levels were within the reference range in controls; however one control demonstrated slightly elevated Tie-2 and 4 elevated CgA. Similarly, in the subgroup of patients with carcinoid syndrome, only Tie-2 and CgA concentrations were higher than those in patients with non-functioning NETs. In turn, in the subgroup of metastatic patients, only Ang-2 levels were higher than in those with localized disease. A positive correlation was found between Ang-2 and Tie-2 levels in metastatic patients and between Ang-1 and Tie-2 in localized NETs. Conclusions: The plasma concentration of Tie-2 is proposed as an additional marker for NET patients and seems to be similarly effective as the currently used CgA level. Moreover, higher plasma levels of Ang-2 together with the positive correlation between Ang-2 and Tie-2 levels in metastatic subjects, implies that cases with a Tie-2 level above the upper limits, together with higher level of Ang-2 seem to be highly predictive of metastases

The analysis of registered partnerships

Celem pracy jest przedstawienie modeli związków partnerskich występujących obecnie w Europie oraz analiza polskich projektów ustaw dotyczących związków partnerskich, które zostały do tej pory złożone. Praca przedstawia przeobrażenia współczesnej rodziny oraz społeczne nastawienie do związków partnerskich. Zawiera także stanowisko przeciwników oraz zwolenników instytucjonalizacji związków partnerskich. Analiza dotyczy takich modeli jak: model kontraktowy, model typu małżeństwo-minus, model typu quasi-małżeństwo, model konkubencki oraz model małżeństwa homoseksualnego. Kolejne rozdziały pracy pozwolą odpowiedzieć na pytanie czy w Polsce jest możliwe wprowadzenie zarejestrowanych związków partnerskich oraz jaki model mógłby zostać wybrany.The purpose of this work is to present models of partnership relations currently existing in Europe and the analysis of polish draft laws on civil partnership which have been presented so far. The paper presents the transformation of the modern family and the social attitude towards registered partnerships. It also contains the position of opponents and proponents of the institutionalization of this kind of partnership. The analysis covers such models as: the contract model, the marriage-minus model, the quasi-marriage model, the concubinage and the same-sex marriage. The following chapters of this work will help to answer the question whether is possible to introduce the registered partnership in Poland and which of the European model could be choosen

Sport as a political tool. Case studies

Przedmiotem pracy jest przedstawienie sportu jako narzędzia walki politycznej na przykładzie wybranych wydarzeń sportowych. Celem pracy jest ukazanie wzajemnych relacji sportu i polityki. Analiza wybranych przykładów pokaże jak te dwie dziedziny wzajemnie na siebie oddziałują i jaki ma to wpływ na relacje międzynarodowe, kształtowanie postaw patriotycznych oraz pozyskiwanie sojuszników politycznych. Zbadane zostanie to, jaką rolę Sport odgrywał w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, a jaką w Stanach Zjednoczonych Ameryki oraz czy sankcje w postaci sportowego bojkotu są skuteczne. Obszarem rozważań będą lata zimnej wojny aż do upadku Związku Radzieckiego (1947-1991). W pracy nie będą analizowane aspekty wyłącznie polityczne, lecz zostaną poruszone problemy dotyczące tego, jak rywalizacja polityczna przekładała się na zmagania sportowe i odwrotnie. Przeprowadzona analiza pozwoli odpowiedzieć na najważniejsze pytanie, czyli czy sport jest narzędziem walki politycznej, ale także czy sportowe bojkoty są skutecznym elementem walki politycznej oraz czy istnieje możliwość całkowitego rozdzielenia sportu i polityki.The subject of the study is to present, based on selected sporting events, sport as a political tool. The main aim is to show the relationship between sport and politics. The analysis of selected examples shows how this two areas interact with each other and how does it impact international relations, patriotic attitudes and gaining political allies. It examines what kind of role sport played in Soviet Union as well as in the United States of America. This thesis also tries to answer the question if using the sporting boycotts as sanctions could be effective. The time frame of this discussion is the period of Cold War until the fall of Soviet Union (1947-1991). The work analyses not only the political aspects, but also raises an issue concerning how political competition can translate into sport struggle and vice versa. The analysis can help find the answer to the most important question, namely whether sport is a tool of political struggle, but also whether the sporting boycotts are effective elements of political struggle, and whether it is possible to completely separate sport and politics

Organ trade and organized crime

Przedmiotem pracy jest przedstawienie procederu handlu organami, tkankami, komórkami oraz ludzkimi szczątkami w Europie oraz Stanach Zjednoczonych Ameryki. Państwa Europy oraz USA zostały pokazane głównie z perspektywy osób, które podejmują decyzję o nielegalnym zakupie organów. Handel jest przedstawiony na zasadzie kontrastu pomiędzy państwami słabo rozwiniętymi bądź rozwijającymi się, które są zazwyczaj głównymi dostawcami organów, a rozwiniętymi państwami zachodnimi, które są odbiorcami tych dóbr. Celem pracy jest zwrócenie uwagi na wciąż rozwijający się problem handlu organami, który nie ogranicza się jedynie do nielegalnego handlu nerkami, należy tu również uwzględnić handel gametami, problem surogacji oraz nielegalny obrót szczątkami ludzkimi. W pracy nie zostanie natomiast poruszony temat handlu organami w Chinach, ponieważ jest to kwestia bardziej złożona i odrębna. Handel organami pobranymi od więźniów zasadniczo zamyka się w chińskich granicach i nie ma dominującego wpływu na ten proceder w państwach zachodnich.The subject of this master thesis is to present organs, tissues, cells and human remains trade in Europe and in the United States of America. European countries and US are shown from the perspective of those who make the decision to purchase organs illegally. Organ trade is presented on the basis of contrast between the developing countries, which are usually the main suppliers of organs, and developed western countries that are the recipients of those goods. The aim of the work is to draw attention to the organ trade, which is not only limited to kidneys but also to gametes, illegal surrogacy and illicit trafficking in human remains. The issue of organ trafficking in China will not be analyzed in this work. Organs, that are usually taken from prisoners, are the subject of illegal trade that is basically concentrated inside the Chinese borders and has no dominant influence on this practice in the western countries