Clinical symptoms and laboratory changes in differential diagnosis of anaemia

Niedokrwistość jest stanem patologicznym, wynikającym z dysproporcji między zapotrzebowaniem organizmu na tlen a ograniczonymi możliwościami krwinek czerwonych do zaopatrywania narządów w tlen. Niedokrwistość powoduje wiele objawów klinicznych o charakterze wielonarządowym, a także odchylenia w badaniach laboratoryjnych. W diagnostyce różnicowej niedokrwistości wykorzystuje się wywiad chorobowy oraz wyniki badania przedmiotowego i badań dodatkowych. Tylko w rzadkich przypadkach konieczne jest przeprowadzenie dodatkowych badań specjalistycznych, w tym biopsji szpiku i biochemicznych badań enzymatycznych. Właściwe rozpoznanie różnicowe niedokrwistości jest podstawą skuteczności jej dalszego leczenia.Anaemia is a patological state with the disproportion between body’s request of oxygen and restricted erytrocytes’ possibilities to supply oxygen to target organs. Anaemia causes many clinical symptoms from different organs and abnormal values of laboratory tests. Differential diagnosis of anaemia is based on an anamnesis as well as the results of physical examination and basic laboratory tests. Additional laboratory tests, including marrow biopsy and biochemical enzymatic tests are required in the rare cases. Appropriate differential diagnosis of anaemia remains the basis for its further successful treatment

Niedoczynność przysadki u chorego na chłoniaka Hodgkina

This paper describes a patient with Hodgkin lymphoma (HL) treated with first-line immunochemotherapy A + AVD (brentuximab, doxorubicine, vinblastine, dacarbazine). During cytostatic treatment, the patient developed multi-axis hypopituitarism requiring hormone substitution, which subsided after several months of hormone therapy. Pituitary imaging studies (CT, MRI) showed an infiltration lesion of the pituitary, which was not histologically verified because consent was withheld. In a differential diagnosis, autoimmune inflammation of the pituitary was taken into account, however lymphoma infiltration seemed less likely, because of the overall clinical presentation. First-line treatment was continued for 6 cycles of A + AVD chemotherapy and complete metabolic remission was achieved as measured by PET-CT. The potential mechanisms of transient hypopituitarism are then discussed in this patient treated with immunochemotherapy for HL.W pracy przedstawiono opis chorego na chłoniaka Hodgkina (HL) leczonego w pierwszej linii immunochemioterapią według schematu A+AVD (brentuksymab, doksorubicyna, winblastyna, dakarbazyna). U chorego w trakcie leczenia cytostatycznego rozwinęła się wieloosiowa niedoczynność przysadki, wymagająca substytucji hormonalnej, która ustąpiła po kilku miesiącach hormonoterapii. W badaniach obrazowych przysadki (CT, MRI) wykazano zmianę o charakterze nacieku przysadki, której nie weryfikowano histopatologicznie ze względu na brak zgody pacjenta. W diagnostyce różnicowej uwzględniano autoimmunologiczne zapalenie przysadki; mniej prawdopodobny wydawał się naciek chłoniaka ze względu na całokształt obrazu klinicznego. Kontynuowano leczenie pierwszej linii do łącznie 6 cykli chemioterapii A+AVD. Uzyskano całkowitą remisję metaboliczną w ocenie PET-CT. W dyskusji przedstawiono potencjalne mechanizmy przejściowej niedoczynności przysadki u chorego leczonego immunochemioterapią z powodu HL.

Diagnostic and therapeutic quandaries in NK-cell lymphomas - a report of two cases

W niniejszej pracy przedstawiono opis przebiegu klinicznego chłoniaków z komórek naturalnej cytotoksyczności (NK). U pierwszego chorego rozpoznanie chłoniaka NK/T nosowego postawiono na podstawie wyniku badania histopatologicznego zmiany guzowatej u nasady nosa (IIA według klasyfikacji Ann Arbor). Chorego leczono według schematów CN3OP (cyklofosfamid, mitoksantron, winkrystyna, prednizon) oraz IVAC (etopozyd, ifosfamid, cytarabina), ale pomimo początkowej dobrej odpowiedzi na chemioterapię u pacjenta szybko nastąpiła progresja choroby w postaci uogólnionych zmian skórnych i zajęcia płuc. Chory zmarł po 7 miesiącach od momentu postawienia rozpoznania wśród objawów niewydolności oddechowo-krążeniowej. U drugiego chorego podstawą rozpoznania chłoniaka blastycznego z komórek NK był wynik badania histopatologicznego skóry i szpiku (IVB według klasyfikacji Ann Arbor). Chory otrzymywał chemioterapię według schematów COP (cyklofosfamid, winkrystyna, prednizon), CC (cyklofosfamid, kladrybina) oraz 2 kursy złożone z mitoksantronu, cytarabiny i etopozydu. Początkowo uzyskano częściową remisję, jednak szybko nastąpiła progresja choroby w obrębie szpiku i skóry, oporna na chemioterapię. Chory zmarł po 9 miesiącach od momentu postawienia rozpoznania z powodu krwawienia do ośrodkowego układu nerwowego w przebiegu zespołu wykrzepiania wewnątrznaczyniowego. Oba przypadki dokumentują trudności diagnostyczne i terapeutyczne w bardzo rzadko występujących w tej szerokości geograficznej chłoniakach z komórek NK.In the present paper we describe clinical course of natural killer (NK) cell lymphomas. In the first patient, diagnosis of nasal NK/T cell lymphoma was based on histopathologic examination of tumor lesion within the base of nose (Ann Arbor IIA). The patient received chemotherapy according to CN3OP (cyclophosphamide, mitoxantrone, vincristine, prednisone) and IVAC (etoposide, ifosfamide, cytarabine) protocols. His initial response to chemotherapy was good, but rapid disease progression within skin and lungs subsequently occured. The patient died due to cardio-pulmonary insufficiency 7 months after lymphoma diagnosis. In the second patient, diagnosis of blastic NK cell lymphoma was based on histopathologic findings in skin and trephine biopses. The patient was treated according to COP (cyclophosphamide, vincristine, prednisone) and CC (cyclophosphamide, cladribine) protocols and after disease progression he received 2 additional courses of mitoxantrone, etoposide and cytarabine. His initial response to chemotherapy was good, but rapid disease progression within bone marrow and skin occured. The patient zajmowadied due to central nervous system hemorrhage in the course of disseminated intravascular coagulopathy 9 months after lymphoma diagnosis. These two case reports reveal diagnostic and therapeutic difficulties of the very rare NK cell lymphomas

Suppressors of translation initiation defect in hem12 locus of Saccharomyces cerevisiae.

A system for the positive selection of transational initiation suppressors in S. cerevisiae has been developed. A mutant with an ATA initiation codon in the HEM12 gene, encoding uroporphyrinogen decarboxylase, was used to select cis- and trans-acting suppressors. These suppressors partially restore growth on nonfermentable carbon sources, such as glycerol, but still allow the accumulation of porphyrins. All extragenic suppressors are mapped to the SUI1 locus, encoding initiation factor eIF1. The effect of the hem12 mutation is also partially reversed by the known SUI3 suppressor encoding the β subunit of eIF2. In contrast, the sui2 suppressor encoding the α subunit of eIF2 does not affect the hem 12 phenotype. The intragenic suppressors are able to restore the translation of hem12 due to the generation of additional, in frame AUG codons upstream of the hem12-14 mutation. Mutational analysis of the HEM12 leader sequence was also performed to determine the role of small open reading frames (uORFs) present upstream of the HEM12 ORF. Studies on the expression of integrated hem12-1/4-lacZ fusion, devoid of all upstream ATGs, indicate a lack of regulatory effect of uORFs on HEM12 translation

Rola brentuksymabu vedotin w leczeniu chorych na opornego/nawrotowego chłoniaka Hodgkina na przykładzie dwóch opisów przypadków

Hodgkin lymphoma (HL) is a form of lymphoma with good prognosis in the majority of patients, who are cured after first line chemotherapy. However, in about 25–30% of patients, the course of the disease is unfavorable and patients require treatment of subsequent lines. In further treatment, intensive polychemotherapy is used, consolidated with hematopoietic stem cell transplantation (autologous or allogenic). Also new drugs are wanted. Immunotherapy is promising, including antibodies against CD30 — brentuximab vedotin, and antibodies, that affect the PD1/PD-L1 and PD-L2 pathways — nivolumab, pembrolizumab. Determining the optimal management of patients with relapse and refractory HL requires further investigation.Chłoniak Hodgkina (HL) jest dobrze rokującą postacią chłoniaka u większości chorych, u których uzyskuje się wyleczenie po zastosowaniu chemioterapii pierwszej linii. Jednak u 25–30% chorych przebieg HL jest niekorzystny i wymagają oni leczenia kolejnych linii. W leczeniu stosuje się intensywną polichemioterapię konsolidowaną przeszczepieniem krwiotwórczych komórek macierzystych (autologicznych lub allogenicznych). Poszukuje się również nowych leków. Obiecująca jest immunoterapia, między innymi przeciwciałami skierowanymi przeciwko CD30 — brentuksymabem vedotin oraz przeciwciałami oddziałującymi na szlak PD1/PD-L1 i PD-L2 — niwolumabem, pembrolizumabem. Ustalenie optymalnego postępowania u chorych na nawrotowego i opornego HL wymaga jeszcze dalszych badań

Hodgkin’s lymphoma during pregnancy – case report

The incidence of hematologic malignancies in pregnancy ranges from 1:1000–1:10 000, with the most common lymphomas (1:1000–1:6000), Hodgkin’s lymphoma in particular. This paper describes a case of Hodgkin’s lymphoma diagnosed in a 36-year-old pregnant woman. The coexistence of pregnancy renders both the diagnosis and treatment more difficult. The signs of the disease may overlap with the symptoms associated with physiological pregnancy. The diagnosis is based on histopathological examination of the lesioned lymph node. The use of imaging techniques such as computed tomography and positron emission tomography should be avoided. Magnetic resonance and chest X-ray are acceptable; and there are no limitations for the use of ultrasound imaging. It is suggested that chemotherapy be delayed until the second trimester. The ABVD regimen is a standard treatment. In the case of disease progression, pregnancy termination and treatment outside pregnancy should be considered. In the case of pregnancy continuation, BEACOPP regimen may be used with optional, complementary radiotherapy. Treatment results for Hodgkin’s lymphoma diagnosed during pregnancy do not seem worse compared with age-matched groups. The management of pregnant patients with hematologic cancer requires care provided by a multidisciplinary team. Therapeutic decisions must account for the wellbeing of both, the mother and the fetus. The birth should be scheduled between courses so as to avoid pancytopenia in the patient and the newborn. The incidence of hematologic malignancies during pregnancy is rare, therefore it seems reasonable to collect data in the international registry in order to allow for an objective assessment of epidemiology, risk factors and treatment options.Nowotwory hematologiczne występują u ciężarnych z częstością 1:1000–1:10 000. Wśród tych nowotworów najczęstsze są chłoniaki (1:1000–1:6000), a w tej grupie – chłoniaki Hodgkina. W pracy opisano przypadek chłoniaka Hodgkina rozpoznanego w ciąży u 36-letniej kobiety. Współistnienie ciąży utrudnia zarówno rozpoznanie, jak i leczenie. Objawy przedmiotowe mogą nakładać się na dolegliwości towarzyszące fizjologicznej ciąży. Rozpoznanie ustalane jest na podstawie badania histopatologicznego zmienionego węzła chłonnego. Badania obrazowe, takie jak tomografia komputerowa i pozytonowa emisyjna tomografia komputerowa, nie powinny być przeprowadzane. Dopuszcza się wykonanie rezonansu magnetycznego i zdjęcia rentgenowskiego klatki piersiowej; nie ma ograniczeń co do badań ultrasonograficznych. Sugeruje się przesunięcie rozpoczęcia chemioterapii na II trymestr. Standardem leczenia jest program ABVD. W przypadku progresji choroby należy rozważyć zakończenie ciąży i leczenie jak poza ciążą. Przy kontynuacji ciąży można zastosować program BEACOPP, z ewentualną uzupełniającą radioterapią. Wyniki leczenia chłoniaka Hodgkina rozpoznanego w ciąży nie wydają się gorsze w porównaniu z grupami dobranymi wiekowo. Postępowanie z ciężarnymi pacjentkami z hematologicznym nowotworem wymusza opiekę zespołu wielospecjalistycznego. Decyzje terapeutyczne wymagają uwzględnienia zarówno dobra matki, jak i płodu. Poród dziecka powinien być zaplanowany pomiędzy kursami leczenia, tak aby uniknąć pancytopenii u chorej i noworodka. Ze względu na rzadkie występowanie nowotworów hematologicznych w ciąży wydaje się zasadne zbieranie danych w międzynarodowym rejestrze, co pozwoli na obiektywną ocenę epidemiologii, czynników ryzyka oraz opcji terapeutycznych

Usefulness of corregistration and post-processing of MR and interictal SPECT images for localization of epileptogenic focus in children : preliminary report

Background: Children with focal epilepsy unresponsive to anticonvulsant therapy may become surgical candidates. Inter-ictal SPECT (SPECT-IN) studies demonstrate an area of hypoperfusion within the seizure focus in up to 50% of patients. The goal of this study was to evaluate the usefulness of corregistration of MR and SPECT-IN images for localization of the epileptogenic focus. Material/Methods: Brain MRI and SPECT-IN were performed in 20 children (mean age 9.5). We found multifocal (3-6 perfusion deficits in 10 patients) or diffuse perfusion deficits (lobar) in all patients. In fused MR and SPECT images we evaluated average activity in volumes-of-interest (VOIs) outlined in each gray matter region with deficits. Average VOI activity below average total brain activity with at least 15% difference to the mirror VOI in the brain cortex on the opposite side of was considered as "true" perfusion deficit (TPD). Results: In all children from our group, MRI and SPECT-IN image fusion and evaluation of TPD allowed to verify most of multifocal or diffuse deficits: in each of 12 patients we found 1 TPD, in each of 6 patients 2 TPD and in each of 2 patients 3 TPD. In 8 patients with 2 or 3 TPD we used scalp EEG or ictal SPECT for identification of one probable location of epileptogenic focus. Conclusions: In children with refractory focal epilepsy, image fusion of MRI and SPECT-IN with evaluation of TPD has potential clinical utility in localization of epileptogenic focus