Znaczenie mikrobioty jelitowej w przebiegu atopowego zapalenia skóry (AZS) — nowoczesne metody profilaktyki i leczenia

W ciągu ostatnich trzech dekad w krajach rozwiniętych znacznie wzrosła liczba osób cierpiących na atopowe zapalenie skóry (AZS, atopic dermatitis), według niektórych autorów nawet trzykrotnie. Oszacowano, że w krajach uprzemysłowionych na atopowe zapalenie skóry choruje nawet 15–30% dzieci oraz 2 do 10% dorosłych. Zmiany skórne w przebiegu AZS mają zwykle charakterystyczne umiejscowienie i wygląd zmienionych obszarów, często towarzyszy im uporczywy świąd. U części pacjentów choroba jest wstępem do marszu alergicznego i prowadzi do innych chorób alergicznych, np. alergicznego nieżytu nosa i zapalenia zatok. Najnowsze badania postulują związek między kształtowaniem się mikrobioty jelitowej, a niektórymi chorobami o podłożu alergicznym i zapalnym. W związku z czym prowadzone są badania nad probiotykami użytecznymi w profilaktyce i wspomaganiu leczenia AZS. Wiele z nich potwierdza profilaktyczne działanie szczepu Lactobacillus rhamnosus GG u kobiet ciężarnych, na wystąpienie objawów u dziecka obciążonego w wywiadzie ryzykiem wystąpienia AZS. Na temat samego leczenia atopowego zapalenia skóry przy pomocy zróżnicowanych szczepów probiotycznych również powstaje wiele badań, jednak większą skuteczność wykazują preparaty wieloszczepowe i połączenie probiotyków z prebiotykami (substancjami stymulującymi wzrost ochronnych i odżywiających nabłonek bakterii w jelitach). Zdecydowanie indywidualne podejście do probiotykoterapii oraz diety u pacjenta z atopowym zapaleniem skóry jest najbardziej efektywne w profilaktyce i leczeniu choroby. Polega ono na doborze przebadanego i bezpiecznego probiotyku w oparciu o wynik badania mikrobioty jelitowej pacjenta oraz ustaleniu indywidualnej diety na podstawie analizy nadwrażliwości pokarmowych.W ciągu ostatnich trzech dekad w krajach rozwiniętych znacznie wzrosła liczba osób cierpiącychna atopowe zapalenie skóry (AZS), według niektórych autorów nawet trzykrotnie.Oszacowano, że w krajach uprzemysłowionych na atopowe zapalenie skóry choruje nawet15–30% dzieci oraz 2–10% dorosłych. Zmiany skórne w przebiegu AZS mają zwykle charakterystyczneumiejscowienie i wygląd zmienionych obszarów, często towarzyszy im uporczywyświąd. U części pacjentów choroba jest wstępem do marszu alergicznego i prowadzido innych chorób alergicznych, na przykład alergicznego nieżytu nosa i zapalenia zatok.W najnowszych badaniach postuluje się związek między kształtowaniem mikrobioty jelitoweja niektórymi chorobami o podłożu alergicznym i zapalnym. W związku z tym prowadzonesą badania nad probiotykami użytecznymi w profilaktyce i wspomaganiu leczenia AZS.Wyniki wielu z nich potwierdzają profilaktyczne działanie szczepu Lactobacillus rhamnosusGG u kobiet w ciąży na wystąpienie objawów u dziecka obciążoneg o w wywiadzie r yzykiemwystąpienia AZS. Na temat samego leczenia atopowego zapalenia skóry za pomocązróżnicowanych szczepów probiotycznych również powstaje wiele badań, jednak większąskuteczność wykazują preparaty wieloszczepowe i połączenie probiotyków z prebiotykami(substancjami stymulującymi wzrost ochronnych i odżywiających nabłonek bakterii w jelitach).Zdecydowanie indywidualne podejście do probiotykoterapii oraz diety u pacjentaz atopowym zapaleniem skóry jest najbardziej efektywne w profilaktyce i leczeniu choroby.Polega ono na doborze przebadanego i bezpiecznego probiotyku na podstawie wyniku badaniamikrobioty jelitowej pacjenta oraz ustaleniu indywidualnej diety na podstawie analizynadwrażliwości pokarmowych

IgG-dependent food allergy and its role in obesity and related diseases

Nadwrażliwość pokarmowa IgG-zależna może indukować przewlekły stan zapalny w organizmie, wyrażający się zwiększonym poziomem mediatorów zapalnych (TNF-a, IL-1, IL-6 oraz CRP). Konsekwencją może być rozwój insulinooporności, otyłości i chorób towarzyszących: cukrzycy, nadciśnienia tętniczego czy miażdżycy. Pojawiają się doniesienia wskazujące, że dieta eliminacyjna, oparta na wynikach badań swoistych przeciwciał IgG względem antygenów pokarmowych, może być efektywna w normalizacji masy ciała.IgG-dependent food hypersensitivity may induce chronic inflamma tion in the organism, ex - pressed in increased levels of inflammatory mediators (TNF-a, IL-1, IL-6 and CRP). The consequence may be insulin resistance development, obesity and rel ated diseases: diabetes, hypertension or atherosclerosis. There have been repor ts that an elimination diet based on the results of specific IgG antibodies against food antigens may be effective in normalization of body weight

Methods of analysis of gut microorganism – actual state of knowledge

[b]introduction[/b]. Microbiota plays an integral part in maintaining organism homeostasis, through eliminat pathogens, anti-cancer activity, synthesis of digestive enzymes and vitamins, maintaining the continuity of the intestinal epithelium and stimulation of the gastrointestinal immune system, and encourage a quicker and more efficient immune response. Changes in the microbiota composition is often observed in patients with allergy, atopy, irritable bowel syndrome and other diseases, which is the reason for a growing interest in methods of identification of the gut microbial complex. objective. The aim of the study was to compare the state of current knowledge about two methods used in the study of intestinal microorganisms complex: the traditional culture method and genetic analysis. [b]description of the state of knowledge[/b]. Both techniques have advantages and disadvantages. The biggest limitation of the culture method is its inability to detect a significant number of the intestinal microbes. Using the microbiological technique we can only detect identifiable bacteria that can be grown on available substrates. For an accurate quantitative and qualitative investigation of the total microbiota, the more expensive genetic method is required. Due to genetic analysis it is possible to identify the vast number of new microorganisms and identify the dominant bacterial groups in different parts of the gastrointestinal tract. [b]summary[/b]. Each of the presented techniques plays specific role in medicine and science. The combination of both methods may become a critical element for understanding the ecosystem of intestinal bacteria

Impact of Biometric Patient Data, Probiotic Supplementation, and Selected Gut Microorganisms on Calprotectin, Zonulin, and sIgA Concentrations in the Stool of Adults Aged 18–74 Years

Alterations to the intestinal barrier may be involved in the pathogenesis of various chronic diseases. The diagnosis of mucosal barrier disruption has become a new therapeutic target for disease prevention. The aim of this study was to determine whether various patient demographic and biometric data, often not included in diagnostic analyses, may affect calprotectin, zonulin, and sIgA biomarker values. Stool markers’ levels in 160 samples were measured colorimetrically. The analysis of twenty key bacteria (15 genera and 5 species) was carried out on the basis of diagnostic tests, including cultures and molecular tests. The concentrations of selected markers were within reference ranges for most patients. The sIgA level was significantly lower in participants declaring probiotics supplementation (p = 0.0464). We did not observe differences in gastrointestinal discomfort in participants. We found significant differences in the sIgA level between the 29–55 years and >55 years age-related intervals groups (p = 0.0191), together with a significant decreasing trend (p = 0.0337) in age-dependent sIgA concentration. We observed complex interdependencies and relationships between their microbiota and the analyzed biomarkers. For correct clinical application, standardized values of calprotectin and sIgA should be determined, especially in elderly patients. We observed a correlation between the composition of the gut community and biomarker levels, although it requires further in-depth analysis

Aspekty kliniczne i mikrobiologiczne zastosowania szczepów "Lactobacillus rhamnosus PL1" u pacjentów z objawami zapalenia odbytnicy w przebiegu chorób dystalnego odcinka jelita grubego

Nawracające stany zapalne odbytnicy i związane z nimi dolegliwości stanowią problem kliniczny u pacjentów leczonych z powodu chorób proktologicznych. Celem pracy była ocena wpływu probiotycznego szczepu Lactobacillus rhamnosus PL1 na obraz kliniczny i skład mikrobioty jelitowej u pacjentów z objawami zapalenia jelita grubego w przebiegu choroby hemoroidalnej i choroby uchyłkowej. Materiał stanowiła grupa 24 pacjentów, u których nie uzyskano pełnej poprawy klinicznej po leczeniu choroby zasadniczej. Oceniano obecność i nasilenie objawów klinicznych oraz ilościowe i jakościowe zmiany w składzie bakterii obecnych w kale przed 9-tygodniową suplementacją probiotycznym szczepem Lactobacillus rhamnosus PL1, w jej trakcie i po niej. Wyniki: w całej badanej grupie intensywność bólu po 12 tygodniach było znamiennie mniejsza (p=0,011) w porównaniu z wartościami wyjściowymi; intensywność wzdęć i dyskomfort w jamie brzusznej zmniejszał się znamiennie już po 3 tygodniach, a po 12 tygodniach różnica była wysoce znamienna statystycznie (p<0,0001). Nie wykazano znamiennej różnicy w częstości zgłaszanych biegunek, zaparć, a także świądu i pieczenia w okolicy odbytu. Już 3-tygodniowa suplementacja probiotycznym szczepem L. rhamnosus PL1 spowodowała istotne zmiany ilościowe i jakościowe w składzie mikrobioty jelitowej, różne w zależności od choroby zasadniczej. Stwierdzono zwiększenie globalnej liczby bakterii z rodzaju Lactobacillus, ze szczególnym uwzględnieniem szczepu L. rhamnosus PL1, niezależnie od choroby zasadniczej. Wniosek: Probiotyczny szczep Lactobacillus rhamnosus PL1 wydaje się mieć wartość w przywracaniu właściwych proporcji populacji bakteryjnych u pacjentów z objawami zapalenia odbytnicy w przebiegu leczenia niektórych chorób dolnego odcinka przewodu pokarmowego.Recurrent proctitis and the symptoms associated therewith pose significant clinical problem in proctological patients. The objective of this study was to assess the impact of the probiotic Lactobacillus rhamnosus PL1 strain on the clinical presentation and composition of intestinal microbiota in patients with symptoms of proctitis in the course of hemorrhoidal disease and diverticulosis. Material consisted of 24 patients in whom no complete clinical improvement could be obtained after the treatment of the underlying disease. Subject to the assessment was the presence and the intensity of clinical symptoms as well as qualitative and quantitative changes in the composition of bacterial flora detected in the stool before, during and after a 9-week supplementation with the probiotic Lactobacillus rhamnosus PL1 strain. Results: In the entire study group, the intensity of pain after 12 weeks was significantly lower (p=0,.011) compared to baseline; the intensity of flatulence and abdominal discomfort was reduced significantly as early as after 3 weeks, with the difference reaching a highly significant level after 12 weeks (pP<0,.0001). No significant difference was observed in the frequency of the reported episodes of diarrhea, constipation, as well as itching and burning in the anal region. As early as after 3 weeks of supplementation with the probiotic L. rhamnosus PL1 strain, significant qualitative and quantitative changes were observed in the composition of intestinal microbiota; the changes differed depending on the underlying disease. An increase in the total counts of the bacteria of Lactobacillus genus, particularly L. rhamnosus PL1 strain was observed regardless of the underlying disease. Conclusion: Tthe probiotic Lactobacillus rhamnosus PL1 strain appears to be useful in restoring appropriate ratios of bacterial populations in patients presenting with symptoms of proctitis in the course of the treatment of certain diseases of the lower gastrointestinal tract

Immune suppression of IgG response against dairy proteins in major depression

Abstract Background Interactions between the digestive system, brain functions and immunoglobulin G (IgG) mediated immunity against food antigens became recently a topic of growing interest in psychiatry research. Psychological stress can activate hypothalamic-pituitary-adrenal axis (HPA) with subsequent hypercortisolemia. It can also influence intestinal permeability and dynamics of IgG response. Major depression can by accompanied either by activation of inflammatory response or by immune suppression (e.g. decreased antibody production) where hypercortisolemia is a significant immune modulator. The aim of our study was to assess IgG immune response against 44 food products in depressed patients and controls along with markers of psychological stress, inflammation, psychometric and dietary parameters. Methods Serum IgG concentrations against 44 food antigens, plasma cortisol, TNF-α, IL-6, IL-1b concentrations were measured and psychometric parameters were evaluated using Hamilton Depression Rating (HAM-D 17), Perceived Stress (PSS-10), and Symptom Checklist (SCL-90) scales in 34 depressed patients and 29 controls. Dietary parameters such as frequency of exposure to food antigens, appetite and weight change were assessed. Results There was a significantly lower IgG concentration against dairy in depressed patients compared to controls (post hoc p < 0.05) when there was a high exposure (consumption) to dairy. Our research revealed a significant interaction of IgG concentration against dairy proteins and exposure to dairy between groups (F (2.63) = 3.92, p = 0.025, η2 = 0.12). There was no significant difference in mean IgG concentration against food antigens between patients and controls. We found increased concentration of cortisol in depressed patients (t (1.61) = 2.37, p = 0.02) compared to controls. Patients with melancholic depression had significantly higher (M rank  = 21.27) concentration of cortisol (U = 41, p = 0.006), when compared with the non-melancholic group of patients (M rank  = 12.16). Cortisol concentration significantly positively correlated with HAM-D 17 (r = 0.442, p = 0.009) and with phobias in SCL-90 scale in patients’ group (r = 0.531, p = 0.001). There was decreased concentration of TNF-α (t = 4.256, p < 0.001) in depressed patients compared to controls. IgG concentration of 38.63% food products positively correlated with TNF-α concentration in depressed patients compared to 9.09% of those in healthy controls. Conclusions We observed an immune suppression of IgG response to dairy proteins in depressed patients. Hypercortisolemia with involvement of decreased concentration of TNF-α might play a significant role in suppression of IgG response in depressed patients

II Spotkanie Ekspertów Fizjoterapia–Ortopedia– –Reumatologia — podsumowanie konferencji

Skoordynowane leczenie choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego Moje podejście w leczeniu dolegliwości stopy STarT Back — stratyfikacja w prognozowaniu i leczeniu niespecyficznego bólu dolnego odcinka kręgosłup

The Food-Specific Serum IgG Reactivity in Major Depressive Disorder Patients, Irritable Bowel Syndrome Patients and Healthy Controls

There is an increasing amount of evidence which links the pathogenesis of irritable bowel syndrome (IBS) with food IgG hyperreactivity. Some authors have suggested that food IgG hyperreactivity could be also involved in the pathophysiology of major depressive disorder (MDD). The aim of this study was to compare levels of serum IgG against 39 selected food antigens between three groups of participants: patients with MDD (MDD group), patients with IBS (IBS group) and healthy controls (HC group). The study included 65 participants (22 in the MDD group, 22 in the IBS group and 21 in the HC group). Serum IgG levels were examined using enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA). Medical records, clinical data and laboratory results were collected for the analysis. IgG food hyperreactivity (interpreted as an average of levels of IgG antibodies above 7.5 &micro;g/mL) was detected in 28 (43%) participants, including 14 (64%) from the MDD group, ten (46%) from the IBS group and four (19%) from the HC group. We found differences between extreme IgG levels in MDD versus HC groups and in IBS versus HC groups. Patients with MDD had significantly higher serum levels of total IgG antibodies and IgG against celery, garlic and gluten compared with healthy controls. The MDD group also had higher serum IgG levels against gluten compared with the IBS group. Our results suggest dissimilarity in immune responses against food proteins between the examined groups, with the highest immunoreactivity in the MDD group. Further studies are needed to repeat and confirm these results in bigger cohorts and also examine clinical utility of IgG-based elimination diet in patients with MDD and IBS