The quality of life of farmers with chronic obstructive pulmonary disease (COPD)

Introduction and objective COPD is a medical state characterized by chronically poor airflow, and typically worsens over time. Farmers have an increased risk of COPD because of being exposed to ammonia, hydrogen sulfide, inorganic dust, and organic dust. The quality of life of the ill depends on biomedical as well as psychosocial factors, the impact of which has not been a frequent subject of studies among COPD patients. The aim of the study was to indicate the factors that have negative and positive influence on the quality of life of farmers suffering from COPD. Material and Methods The study was conducted among 84 farmers treated for COPD in the Department of Pneumology, Oncology and Allergology of the Medical University in Lublin, Poland. The differences between the farmers concerned: severity of the disease, level of education and income, frequency of smoking tobacco and drinking alcohol, kinds of support they receive from their families, and the level of depression and anxiety experienced by the patients. Results The study revealed that most patients suffered from depressive and anxiety disorders, and the level of depression higher among the patients who smoked more. Lack of family support had significant influence on exacerbation of the patient’s depressive and anxiety symptoms. Patients who had recently experienced a critical situation presented with more severe COPD symptoms, lower quality of life and a higher level of depression. Higher income of the patients had positive influence on their quality of life. Farmers addicted to alcohol suffered from a higher level of anxiety

Czynniki molekularne w indywidualizacji leczenia systemowego niedrobnokomórkowego raka płuca - odległa przyszłość czy teraźniejszość?

Indywidualizacja stosowania terapii systemowych, w tym chemioterapii w zaawansowanym niedrobnokomórkowym raku płuca (NDRP), staje się faktem. Do niedawna rozpoznanie histopatologiczne, stopień zaawansowania nowotworu oraz stan sprawności chorych decydowały o wyborze metody leczenia. Jednak taki sposób kwalifikacji chorych wiązał się z dużym odsetkiem niepowodzeń terapii. Wiadomo obecnie, że czynniki molekularne mogą decydować o skuteczności leczenia. Do niekorzystnych czynników predykcyjnych w leczeniu związkami platyny należy wysoka ekspresja enzymu rozpoznającego miejsca uszkodzenia DNA w komórkach nowotworowych - ERCC1. Oporność na gemcytabinę warunkuje wysoka aktywność enzymu naprawy DNA - RRM1. Alkaloidy vinca oraz taksoidy nie hamują podziałów komórki, jeśli we wrzecionie kariokinetycznym występuje klasa III β-tubuliny. Analogi kwasu foliowego (pemetreksed) hamują syntezę puryn i pirymidyn, ale tylko w komórkach o niskiej ekspresji enzymów zależnych od folanów, takich jak syntaza tymidylowa. Niepodważalna jest korzystna rola obecności mutacji w eksonach 19 i 21 genu EGFR. Natomiast dyskusyjny jest obecnie wpływ powielenia liczby kopii genu EGFR w komórkach nowotworowych na skuteczność niektórych leków ukierunkowanych molekularnie, na przykład inhibitorówi kinazy tyrozynowej EGFR. Trwają badania nad wpływem stężenia cząsteczek adhezji międzykomórkowej (ICAM) i naczyniowo-śródbłonkowego czynnika wzrostu (VEGF) w surowicy krwi na efekt działania leku antyangiogennego - bewacyzumabu. Oznaczenia niektórych z czynników predykcyjnych (np. mutacje w genie EGFR) już wkrótce będą wykorzystane w rutynowej diagnostyce podczas kwalifikacji do leczenia. W przypadku innych metod występują duże trudności związane z problemami w uzyskaniu miarodajnych i powtarzalnych wyników u wszystkich chorych. Synteza nowych leków oraz postęp w wykrywaniu silnych czynników predykcyjnych już dzisiaj zaowocowały wydłużeniem czasu i poprawą jakości życia chorych. Onkol. Prak. Klin. 2010; 6, 2: 62-72The individualization of systemic therapy in advanced non-small cell lung cancer (NSCLC) becomes fact. Recently, chosen of therapy's methods were depended on histopathological diagnosis, stage of disease and patients' performance status. However, the percentage of patients with resistance to chemotherapy was high. Currently, it was shown that molecular factors may determine treatment efficacy. The high expression of excision repair cross complementing group 1 (ERCC1) enzyme, which recognizes DNA damage, is unfavorable predictive factors in platinium-based therapy. High activity of subunit M1 of ribonucleotide reductase (RRM1) is connected with the resistance to gemcitabine treatment. Among the all mechanisms regarding the resistance to anti-tubulin agents (vinca alkaloids and taxanes), the overexpression of class III β-tubulin is of particular interest. Folate analogous - pemetrexed - works by inhibiting enzymes (thymidylate synthase, dihydrofolate reductase and glycinamide ribonucleotide formyltransferase) used in purine and pyrimidine synthesis. The favourable role of EGFR gene mutations during therapy with the tyrosine kinase domain inhibitors is unquestionable. However, the predictive role of EGFR gene amplification in these therapies is receding into the background. The level of ICAM and VEGF in serum as well as polymorphism of VEGF, ICAM and IL-8 genes could be practical predictive factors for bevacizumab therapy. Presently, the estimation of several predictive factors (e.g. mutation in EGFR gene) is used in routine diagnostic during qualification into specific treatment in lung cancer. Although, still is the paucity of reliable and repeatedly molecular methods to estimate the predictive, genetic factors. Currently, the prolongation of overall survival of patients with NSCLC is connected with both: new therapeutic agent synthesis as well as with predictive factors detection. Onkol. Prak. Klin. 2010; 6, 2: 62-7

The quality of life of farmers with chronic obstructive pulmonary disease (COPD)

Introduction and objective COPD is a medical state characterized by chronically poor airflow, and typically worsens over time. Farmers have an increased risk of COPD because of being exposed to ammonia, hydrogen sulfide, inorganic dust, and organic dust. The quality of life of the ill depends on biomedical as well as psychosocial factors, the impact of which has not been a frequent subject of studies among COPD patients. The aim of the study was to indicate the factors that have negative and positive influence on the quality of life of farmers suffering from COPD. Material and Methods The study was conducted among 84 farmers treated for COPD in the Department of Pneumology, Oncology and Allergology of the Medical University in Lublin, Poland. The differences between the farmers concerned: severity of the disease, level of education and income, frequency of smoking tobacco and drinking alcohol, kinds of support they receive from their families, and the level of depression and anxiety experienced by the patients. Results The study revealed that most patients suffered from depressive and anxiety disorders, and the level of depression higher among the patients who smoked more. Lack of family support had significant influence on exacerbation of the patient’s depressive and anxiety symptoms. Patients who had recently experienced a critical situation presented with more severe COPD symptoms, lower quality of life and a higher level of depression. Higher income of the patients had positive influence on their quality of life. Farmers addicted to alcohol suffered from a higher level of anxiety

The role of computed tomography in the diagnosis of lung cancer - a case report

Introduction Lung cancer has been the main oncological problem in the world for years. It is extremely important to use appropriate diagnostic methods that enable its detection and implementation of appropriate treatment. Aim The presented case shows the advantage of computed tomography over chest X-ray (X-ray) in visualizing neoplastic changes in the lungs. Case Study The paper presents a description of a patient diagnosed with centrally located advanced lung adenocarcinoma with a strong expression of PD-L1 qualified for treatment with pembrolizumab. Results and Discussion Presented case confirms that X-ray is less sensitive, especially in the case of centrally located tumors. Therefore, the emergence of a new cough in a smoker or ex-smoker should raise concerns related to lung cancer despite a normal X-ray image. The central location of the tumor may cause dramatic course of the symptoms. In the presented case, a sudden significant deterioration of the condition was observed due to atelectasis of the entire lung. Haemoptysis observed during hospitalization was another symptom of centraly located tumor mass. Conclusions In conclusion, the history of cigarette smoking, presence of typical symptoms should provide an in-depth diagnosis of lung cancer, despite normal X-ray. Diagnostic procedures include computed tomography in the first place. The course of centrally localized disease may change rapidly during on first cycle of treatment. Due to the possibility of serious complications of the ongoing neoplastic disease, the patient should be under constant medical supervision

Polymorphism of the ACE gene and the risk of obstructive sleep apnoea

WSTĘP: Zespół obturacyjnego bezdechu w czasie snu (obturacyjny bezdech śródsenny, OBŚ) charakteryzuje się pojawianiem nawracających epizodów bezdechów lub spłyceń oddychania. Wśród genów kandydatów, wpływających na ryzyko wystąpienia OBŚ wymienia się geny, których polimorfizmy wpływają na rozwój chorób o podobnej patogenezie co OBŚ: APOE, geny dla leptyny i receptora leptyny, TNFA1, ADRB2 oraz ACE (gen dla enzymu konwertującego angiotensynę). Dotychczas opisano zależność pomiędzy polimorfizmem genu ACE a chorobami sercowo-naczyniowymi, a jego wpływ na zachorowanie na OBŚ jest dyskusyjny. Celem pracy było zbadanie wpływu polimorfizmu insercyjno/delecyjnego (I/D) genu ACE na ryzyko zachorowania na OBŚ.MATERIAŁ I METODY: Badaniem objęto grupę 55 chorych, którzy zgłaszali się w celu rozpoczęcia terapii CPAP. Grupę kontrolną stanowiło 50 osób, które nie zgłaszały zaburzeń snu. Rozpoznanie ustalano na podstawie wyniku polisomnografii (wg klasyfikacji AASM) i wartości punktowej Skali Senności Epworth. DNA izolowano z leukocytów krwi obwodowej za pomocą zestawu Qiagen DNA mini Kit. Polimorfizm genu ACE oceniano na podstawie długości fragmentów produktów reakcji PCR w żelu agarozowym.WYNIKI: Nie wykazano statystycznie istotnych różnic w rozkładzie poszczególnych genotypów genu ACE w grupie chorych z OBŚ i w grupie kontrolnej. Wykazano natomiast, że allel D występował istotnie rzadziej w grupie chorych na OBŚ niż w grupie kontrolnej (χ² = 4,25, p = 0,04). Ponadto, nosiciele allela I mieli trzykrotnie większe ryzyko wystąpienia OBŚ (HR = 2,748, 95% CI = 1,029–7,340, p < 0,05).WNIOSKI: Analiza polimorfizmu genu ACE może być przydatna w ocenie ryzyka wystąpienia OBŚ u osób klinicznie predysponowanych do rozwoju tej choroby.INTRODUCTION: Obstructive sleep apnoea/hypopnea syndrome (OSA) is characterized by obstruction of the upper airway during sleep, resulting in repetitive breathing pauses accompanied by oxygen desaturation and arousal from sleep. Among the candidate genes affecting the risk of OSA, genes whose polymorphisms influence the development of diseases with similar pathogenesis such as OSA could be listed: APOE, genes for leptin and leptin receptor, TNFA1, ADRB2 and ACE (gene for angiotensin-converting enzyme). Until now there has been a confirmed relationship between ACE gene polymorphism and cardiovascular diseases, but its effect on the incidence of OSA is debatable. The aim of this study was to investigate the effect of ACE gene insertion/deletion (I/D) polymorphism on the risk of OSA.MATERIAL AND METHODS: Fifty-five patients with confirmed diagnose of OSA and qualified to CPAP therapy entered the study. The control group included 50 subjects who did not complain of any sleep related symptoms. Diagnose of OSA was set on the basis of full overnight polysomnography together with Epworth Sleepiness Scale according to American Academy of Sleep Medicine guidelines. DNA was isolated from peripheral blood leukocytes with Qiagen DNA mini Kit. ACE gene polymorphism was determined in genomic DNA using allele specific polymerase chain reaction. Different sizes of PCR products were observed on agarose gel electrophoresis.RESULTS: There were non-significant differences in the frequency of ACE genotypes. However, allele D had significantly lower prevalence in the study group than in the control group. (χ² = 4.25 p = 0.04). Moreover, I allele carriers had a threefold greater risk of developing OSA (HR = 2.748, 95% CI = 1.029–7.340, p < 0.05).CONCLUSIONS: Analysis of ACE gene polymorphism might be useful to determine the risk of developing OSA in clinically predisposed patients

Czynniki biochemiczne i genetyczne w diagnostyce i prognozowaniu przebiegu chorób nowotworowych

Pomimo rozwoju nauki, coraz doskonalszych technik diagnostycznych, nowych terapii opartych na lekach działających wybiórczo na komórki nowotworowe, nowotwory złośliwe stanowią po chorobach układu krążenia najczęstszą przyczynę zgonów. W Polsce w 2006 roku na nowotwory złośliwe zachorowało ponad 120 tysięcy osób. Do najczęstszych przyczyn zgonu z powodu schorzeń nowotworowych wśród mężczyzn należą: rak płuca, prostaty, jelita grubego, trzustki oraz białaczki. Natomiast u kobiet są to: rak płuca, piersi, układu rozrodczego, jelita grubego i trzustki. Polska zajmuje ostatnie miejsce pod względem skuteczności leczenia nowotworów wśród krajów Unii Europejskiej. Jest to spowodowane wieloma czynnikami, które często nakładają się na siebie. Zaliczyć tu należy między innymi niewiedzę lub lekceważenie pierwszych objawów choroby, zbyt późno rozpoczęty proces diagnostyczny, uwarunkowania ekonomiczne oraz utrudnienia administracyjne. Historyczne pojęcie markera nowotworowego oznacza biochemiczną substancję wybiórczo uwalnianą przez komórki guza do krążenia, która może być następnie wykryta w surowicy krwi lub innych płynach ciała w celu klinicznego monitorowania procesu nowotworowego. Z biegiem lat termin ten został rozszerzony o cechy charakteryzujące tkanki czy komórki nowotworowe (ekspresja receptorów, enzymów, mutacje w onkogenach i genach supresorowych, aberracje chromosomalne). Idealny marker nowotworowy jest substancją normalnie niewystępującą w organizmie, której wykrycie odzwierciedla obecność, progresję lub regresję toczącego się procesu nowotworowego (antygeny swoiste dla nowotworu powstałe w wyniku mutacji kodujących je genów). Dużą wartość diagnostyczną mają także antygeny wspólne występujące na komórkach nowotworowych oraz gametach i komórkach łożyska. Najczęściej jednak oznacza się antygeny różnicowania (swoiste dla tkanek, z których wywodzi się nowotwór (np. CYFRA 21.1) oraz powszechnie występujące, których stężenie u chorych z procesem nowotworowym jest znamiennie wyższe niż u osób zdrowych. W tej grupie znajdują się także antygeny embrionalno-nowotworowe, podlegające ekspresji podczas rozwoju płodowego, które u dorosłych mogą pojawić w wyniku procesów naprawczych lub nowotworowych (np. antygen karcynoembrionalny [CEA] i α-fetoproteiny [AFP]). Przy obecnym stanie służby zdrowia w Polsce (braku odpowiednich rozwiązań strukturalnych, ograniczonego zaufania lekarzy do nowych metod diagnostycznych oraz uwarunkowań ekonomicznych) w najbliższym czasie diagnostyka molekularna nowotworów (zwłaszcza guzów litych) może napotykać na duże trudności. Nie dotyczy to rutynowo oznaczanych markerów, takich jak CA 125, CA 19.9 czy PSA, należących jednak do antygenów powszechnie występujących. Istnieje jednak nadzieja szybkiego wdrożenia badań molekularnych w oznaczaniu czynników predykcyjnych w kwalifikacji chorych do terapii ukierunkowanych molekularnie. Forum Medycyny Rodzinnej 2010, tom 4, nr 2, 122-13

Cervical tubercular lymphadenitis accompanying with pulmonary tuberculosis – a case report

Tuberculosis (TB) is still one of the major public health problems worldwide. TB is an infectious disease caused by Mycobacterium tuberculosis. It typically affects the lungs (pulmonary tuberculosis), but may also occur in other sites (extrapulmonary tuberculosis). Cervical tubercular lymphadenitis is one of the most common localizations of extrapulmonary tuberculosis [1,2]. We present a case of a 57-year old man with a history of 3-month weakness and swollen, bilaterally inflamed cervical lymph nodes. Cervical tubercular lymphadenitis accompanying with pulmonary tuberculosis was diagnosed. Moreover, we carry out the differential diagnosis of the cervical lymphadenopathy

The presence of HER2 exon 20 insertion in patients with central nervous system metastases from non-small lung cancer — a potential application in classification for therapy

 WSTĘP: HER2 (ErbB2/neu) jest białkiem należącym do rodziny receptorów HER (EGFR, HER2, HER3 i HER4), posiadających w swej części wewnątrzkomórkowej aktywność kinazy tyrozynowej. Nadekspresja EGFR i HER2 występuje w wielu typach nowotworów, ale to mutacje w genach kodujących te receptory uwrażliwiają chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca (NSCLC) na działanie inhibitorów kinaz tyrozynowych EGFR i HER2.MATERIAŁ I METODY: Wykorzystano technikę PCR oraz analizę długości fragmentów amplifikowanego DNA w celu zidentyfikowania u 150 chorych insercji 12 par zasad w obrębie eksonu 20 genu HER2 w przerzutach NDRP do mózgu.WYNIKI: W guzie z wykrytą mutacją HER2 nie stwierdzono mutacji EGFR ani BRAF. Insercja w eksonie 20 genu HER2 została wykryta u 77-letniego niepalącego mężczyzny chorego na niskozróżnicowanego raka gruczołowego (0,67% wszystkich chorych oraz 1,5% chorych na raka gruczołowego). U tego chorego nie zidentyfikowano innych nieprawidłowości genetycznych.WNIOSKI: W literaturze opisano, że u chorych posiadających mutację w genie HER2 mogą okazać się skuteczne inhibitory specyficzne w stosunku do kinaz tyrozynowych obu receptorów: EGFR i HER2 (np. afatynib). Dlatego też identyfikacja nowych mutacji kierujących w komórkach NSCLC wydaje się kluczem do właściwej kwalifikacji do terapii ukierunkowanych molekularnie. INTRODUCTION: HER2 (ErbB2/neu) is a member of the ErbB family of four structurally related receptors of tyrosine kinase activity. Overexpression of ErbB-1 (EGFR) and HER2 is found in many human cancers, but the presence of these genes mutations determines the effectiveness of EGFR and HER2 tyrosine kinase inhibitors in the therapy of non-small cell lung cancer (NSCLC).MATERIAL AND METHODS: To search for insertions of the HER2 gene in exon 20 in 150 brain metastases of non-small cell lung cancer patients, we used a PCR technique based on analysis of amplified DNA fragment lengths. We also compared the HER2 mutational status with clinicopathologic features and the presence of EGFR and BRAF mutations.RESULTS: HER2 mutation was present in one male, non-smoking patient with low differentiated adenocarcinoma (0.67% of all patients and 1.5% of patients with adenocarcinoma). The mutations of EGFR and BRAF genes were not found in HER2-mutated patient.CONCLUSIONS: The literature data suggests that patients with HER2 mutations may be sensitive to tyrosine kinase inhibitors of both EGFR and HER2 receptors (e.g. afatinib). Therefore, the identification of new driver mutations in NSCLC can improve the quality of patient care by enabling the use of correct molecularly targeted therapies

The value of topotecan in the second-line treatment of small-cell lung cancer. Preliminary report

Introduction: Small cell lung cancer (SCLC) is an aggressive malignancy with high propensity for early regional and distant metastases. Response rate to first-line chemotherapy is high but typically short-therm. All patients with extensive disease and majority with limited disease have recurrence of disease. The choice of second-line chemotherapy in case of progression depends on many factors, including type of first-line chemotherapy, response to treatment, progression-free survival and patients’ performance status. No standard second-line treatment has been established until recently. Monotherapy with topotecan is widely used in second-line treatment especially in patients in poor performance status. Material and methods: The aim of the study was to evaluate the results of monotherapy with topotecan. We also determined the predictive markers which could affect the therapeutic effect of topotecan. The examined group consisted of 42 patients with extensive stage of SCLC. Cox regression model was used to establish adverse factors, which were prognostic for overall survival of our patients divided into two groups according to administrated chemotherapy: 21 topotecan-treated and 21 standard chemotherapy-treated. Six variables that gave a maximum hazard ratio (HR) were used in the final model, e.g.: the age above 65 (HR = 2.35), anemia (HR = 1.83) and poor performance status (HR = 1.51). These variables scored the points according to their prognostic significance and HR. Results: In Kaplan-Meier analysis, in the group of patients treated with topotecan, the higher survival probability was noted for patients scored below 10 points than for patients scored above 10 points. The prognostic scale was not useful for patients with other scheme of chemotherapy. Five partial responses (24%) in topotecan-treated patients were noted. Conclusions: Precise qualification of patients to topotecan monotherapy in second-line treatment may be effective to prolong survival and increase the percentage of SCLC patients with objective response.Wstęp: Drobnokomórkowy rak płuca (DRP) jest nowotworem złośliwym o dużej agresywności oraz wysokim potencjale wzrostu i tworzenia przerzutów. Odpowiedź na leczenie pierwszej linii uzyskuje się często, lecz jest ona zwykle krótkotrwała. Nawrót choroby występuje u niemal wszystkich chorych w stadium choroby rozległej i u większości chorych w stadium choroby ograniczonej. Wybór chemioterapii drugiej linii zależy od wielu czynników, w tym od pierwotnie zastosowanych leków i uzyskanej odpowiedzi, czasu od zakończenia pierwszego leczenia do progresji oraz stanu sprawności chorego. Najczęściej w leczeniu drugiej linii stosuje się schemat chemioterapii, za pomocą którego uzyskano długotrwałą remisję w pierwszej linii leczenia. Coraz częściej w leczeniu drugiej linii wykorzystuje się monoterapię topotekanem, szczególnie u chorych w złym stanie sprawności. Materiał i metody: Celem autorów pracy była ocena wyników monoterapii topotekanem oraz określenie wpływu czynników predykcyjno-rokowniczych na skuteczność terapii. Badaniami objęto 42 chorych na DRP w uogólnionym stadium. W grupie 21 chorych stosowano monoterapię topotekanem, natomiast u pozostałych chorych inne schematy chemioterapii. Za pomocą testu względnego ryzyka według Coxa udowodniono, że największy wpływ na skrócenie całkowitego przeżycia mają między innymi: wiek powyżej 65 lat (HR = 2,35), wystąpienie niedokrwistości (HR = 1,83) oraz zły stan sprawności (HR = 1,51). Stworzono skalę predykcyjno-rokowniczą, która objęła 6 czynników wypunktowanych w zależności od wartości ryzyka względnego. Wyniki: Prawdopodobieństwo przeżycia chorych leczonych topotekanem było nieistotnie wyższe (p = 0,097) w grupie chorych, którzy uzyskali mniej niż 10 punktów w porównaniu z grupą chorych z punktacją 10 i więcej punktów według zaproponowanej skali. Skala ta okazała się nieprzydatna w prognozowaniu przebiegu DRP u chorych otrzymujących inną chemioterapię. Obiektywną odpowiedź na leczenie topotekanem uzyskano u 5 chorych (24%). Wnioski: Precyzyjna kwalifikacja do monoterapii topotekanem może przynieść wydłużenie czasu życia i umożliwić uzyskanie wyższego odsetka odpowiedzi wśród leczonych chorych

Exacerbation of symptoms of rheumatoid arthritis in the course of immunotherapy of non-small cell lung cancer - an analysis of medical cases and a review of the literature

Background: Lung cancer has been at the forefront of cancers with the highest incidence and mortality rates. Nowadays, there are available more effective forms of treatment such as immunotherapy. In the case of cancer cells expressing the PD-L1 receptor, pembrolizumab, atezolizumab and nivolmab are of particular use. While these drugs have the great benefit of stabilizing the disease, they are not without side effects, especially inflammatory changes in the joints. The aim of the study is to show the risk of immunotherapy in the form of exacerbation of inflammatory symptoms in patients with rheumatoid arthritis (RA) as a concomitant disease. Case report: Lung cancer (PD-L1 +) was diagnosed in three patients with a history of RA. After meeting the criteria of the drug program, the patients started molecularly targeted therapy with pembrolizumab and atezolizumab. The applied treatment brought a great benefit in the form of stabilization the neoplastic disease. Over time an exacerbation of inflammatory changes within the joints was noted, which significantly impeded everyday functioning in two patients. Due to this situation, immunotherapy was discontinued. Conlusions: Studies show that as many as 1/4 of patients treated with PD-L1 inhibitors experience side effects related to the autoimmune system. In the case of people suffering from RA, the use of immunotherapy may intensify inflammatory changes and increase pain, which significantly reduce the quality of life. Therefore, the risk of RA exacerbation as a side effect of biological therapy for lung cancer treatment should be popularized. This awareness will enable quick intervention and minimize the number of interrupted immunotherapies