Следење на редукција и одржување на перипростетично коскено ткиво кај безцементна примарна ендопротеза на колк со алендронатна терапија

Loss of periprosthetic bone tissue in primary hip endoprostheses is common in clinical practice. This loss can be progressive and in extreme conditions can jeopardize the longevity of the prosthesis. In order to monitor the function of Alendronate therapy for bone maintenance, the study included 50 patients with implanted total cement-free hip endoprosthesis (TPH). The first group of 25 patients received Alendronate, calcium and vitamin D3 orally postoperatively. The second group of 25 patients were examined postoperatively without therapy. Patients were followed by radiographic and dual-energy X-ray absorptiometry (DXA) at 6 and 12 months. The study showed that in patients with TPH there was a difference in the X-ray findings as well as occurrence of osteolysis in certain Gruen zones, which was confirmed by changes in the state of bone mineral density (BMD) and bone mineral content (BMC) in the interval between 6 and 12 months using the DXA method. Alendronate therapy after TPH implantation allows reduction of periprosthetic bone mass loss, maintenance of bone mineralization and implant hardening.Губењето на перипростетичното коскено ткиво кај примарните ендопротези на колкот е честа појава во клиничката пракса. Ваквиот губиток може да биде прогресивен и во екстремни услови да ја загрозува долготрајноста на протезата.   Заради наблудување на функцијата на алендронатната терапија за одржување на коскеното ткиво  во студијата беа вклучени 50 пациенти со вградена тотална безцементна ендопротеза на колк (ТПК). Првата група од 25 пациенти постоперативно  примаа  орално  алендронат, калциум и витамин Д3. Втората група од 25 пациентипостоперативно  беа иследувани  без примена на терапија. Пациентите беа следени со радиографски и двојно-енергетска рендгензрачна апсорптометрија  (DXA) на 6 и 12 месеци.  Студијата покажа  дека кај пациентите со ТПК  постои разлика во РТГ наодите како и  појава на остеолиза во одредени Gruenovi зони, штосе потврди со промени и во состојбата  на вредностите на коскената минерална густина(BMD) и коскената минерална  содржина (BMC) во интервалот помеѓу 6 и 12  месеци  со помош на DXA  методот. Алендронатната терапија по вградување на ТПК овозможува намалување на перипростетичната загуба на коскената маса, одржување на минерализацијата на коскеното ткиво и зацврстување на имплантот

Присуство на анти-ТФ4/хепарин антитела кај пациенти профилактички третирани со еноксапарин после ортопедски оперативен зафат

Heparin-induced thrombocytopenia (HIT) is a condition caused by antibodies against the platelet factor 4 (PF4)/heparin complex. This significantly increases the risk of bleeding and thrombosis in patients, which is essential in the postoperative period. In this study we examined the rate of seroconversion of anti-PF4/heparin antibodies in patients with rheumatoid arthritis (RA) and osteoarthritis (OA) after total knee or hip arthroplasty. The aims of the study were to assess the risk of HIT by evaluation of induction of anti-PF4/heparin antibodies in patients with RA and OA after total knee or hip arthroplasty, treated prophylactically with enoxaparine. Material and methods: We followed 36 patients aged 18 to 80 years, after total knee or hip arthroplasty, treated prophylactically with enoxaparine. Patients were divided in two groups: patients with RA and patients with OA.  They were examined for occurrence of HIT. Blood was sampled twice, from a peripheral vein, for immunologic tests. The first time it was done before enoxaparine application and the second time postoperatively 10 days after surgery. We noted demographic data, anti-PF4/heparin antibodies, erythrocyte sedimentation rate (ESR), CRP, RF, antiCCP and anti-nuclear antibodies Hep2 (ANA). Results: There was no significant difference in the values of anti-PF4/heparin antibodies in patients with RA and OA preoperatively. The presence of anti-PF4/heparin antibodies was significantly lower in RA patients compared to OA (7.14% versus 27.27%, p=0.034). There was no significant association between levels of anti-PF4/heparin antibodies and ESR, CRP, RF, CCP, ANA. Conclusion: The results obtained showed a lower level of anti-PF4/heparin antibodies in patients with RA than in patients with OA. This shows that there may be a difference in the generation of this antibody in patients with RA compared to patients with OA, prophylactically treated with enoxaparine after total knee or hip arthroplasty.Хепарин-индуцираната тромбоцитопенија (ХИТ) е предизвикана од антитела кон тромбоцитниот фактор 4 (ТФ4)/хепарин комплексот. Таа значително го зголемува ризикот од крвавење и тромбоза кај пациентите, што е особено есенцијално во постоперативниот период. Во оваа студија ја проценуваме стапката на сероконверзија на анти-ТФ4/хепарин антителата кај пациенти со ревматоиден артритис и остеоартритис по имплантација на протеза на колк или колено лекувани профилактички со еноксапарин. Целта на истражувањето беш да се процени ризикот од хепарин-индуцирана тромбоцитопенија преку евалуација на индукцијата на анти-ТФ4/хепарин антителата кај пациенти со ревматоиден артритис и остеоартритис по имплантација на протеза на колена или колк, лекувани профилактички со еноксапарин. Материјал и методи: Беа испитани 36 пациенти, на возраст од 18 до 80 години, по имплантација на протеза на колк или колено, лекувани профилактички со еноксапарин. Пациентите беа поделени во две еднакви групи, односно пациенти со ревматоиден артритис (РА) и пациенти со остеоартритис (ОА). Пациентите беа следени за време на хоспитализацијата на Клиниката за ортопедски болести за појава на ХИТ. Во два наврата беше земена венска крв, од периферна вена, за имунолошки иследувања. Прв пат тоа беше направено пред почеток на лекување со еноксапарин, а втор пат постоперативно, 10 дена по оперативниот зафат. Беа нотирани демографски податоци, анти-ТФ4/хепарин антитела, седиментација на еритроцити (ESR), CRP, RF, CCP, ANA, појава на ХИТ. Резултати: Немаше сигнификантна разлика во вредностите на анти-ТФ4/хепарин кај пациентите со ОА и РА предоперативно. Стапката на анти-ТФ4/хепарин антитела кај пациентите со РА беше сигнификантно пониска од онаа кај пациентите со ОА (7,14% наспроти 27,27%, р=0,034). Немаше сигнификантна поврзаност на вредностите на анти-ТФ/4 антителото со вредностите на ESR, CRP, RF, CCP или ANA. Заклучок: Резултатите укажаа на намалена инциденција на анти-ТФ4/хепарин антитела кај пациентите со РА во споредба со оние со ОА. Ова укажува дека постои разлика во анти-ТФ4/хепарин имуниот одговор кај пациенти со РА наспроти оние со ОА, профилактички лекувани со еноксапарин, по ортопедски оперативен зафат за имплантација на протеза на колк или колено

The Influence of Anterior Cruciate Ligament Remnant on Postoperative Clinical Results in Patients with Remnant Preserving Anterior Cruciate Ligament Reconstruction

BACKGROUND: Anterior Cruciate Ligament (ACL) remnants have important biomechanical, vascular and proprioceptive function.AIM: To determine the influence of the ACL residual remnants after partial and complete ACL ruptures on postoperative clinical results in patients with remnant preserving ACL reconstruction.PATIENTS AND METHODS: The study included 66 patients divided into two groups. In patients from the investigation group remnant preserving ACL reconstruction was performed, in patients from the control group single bundle ACL reconstruction was performed. The results were assessed by Rolimeter measurements, Lysholm and Tegner scores and proprioception evaluation.RESULTS: The mean side-to-side difference of anterior tibia displacement (mm) was improved from 4.4 ± 1.06 to 0.4 ± 0.7 in the investigation group, and from 4.6 ± 0.68 to 1.9 ± 0.64 in the control group (p < 0.001). Difference in the angles in which the knee was placed by the device and the patient has improved from 1.5 ± 0.96° to 0.5 ± 0.53° in the investigation group and from 1.8 ± 0.78° to 1.3 ± 0.97° in the control group (p < 0.05).  Tegner and Lysholm scores showed no difference between the groups.CONCLUSION: Preservation of the ACL residual bundle provides a better knee stability and proprioceptive function

Intracapsular and para- articular chondroma of knee: a report of four cases and review of the literature

Intracapsular and para-articular chondroma is a rare variant of the extraskeletal chondromas. It arises from the capsule and/or the para-articular connective tissue of the large joints (mostly the knee) and is a result of cartilaginous metaplasia. In course of time these tumors ossify and this is where their second name comes from: Para-articular osteochondromas. According to Jaffe, not dependent on the degree of ossification of this tumor, there is one single entity in question

Computer assisted diagnosis of benign bone tumours

The aim of this study is to determine the correlation between computer-assisted diagnosis(CAD) of benign bone tumours (BBT) and their histological type. Diagnosis and treatment of benign bone tumours (BBT) is a multidisciplinary task. Teams of diverse subspecialists are involved in the process. Good quality plain X-rays may be most helpful in 9 of 10 cases. Bone scan, CT and MRI are additionally needed for the diagnosis, staging and decision making on the management of BBT. The diagnosis of histological type can be done exclusively by a patohistyologist

Radiologic-pathologic correlation of 100 consecutive biopsied soft tissue musculoskeletal lesions after multimodality imaging.

To correlate radiologic imaging diagnosis with histopathology in cases with soft tissue musculoskeletal lesions. Before ultrasound (US)-guided core needle biopsy, radiologic imaging diagnosis was done using multimodality imaging. Correlation of histopathologic Method: diagnoses after biopsy and surgical specimen was done

Diagnostic and treatment problems with parosteal osteosarcoma. A clinical and a histological study of 7 cases and review of the literature

Parosteal osteosarcoma is a rare low-grade bone tumour. The operation material must undergo a careful patohistological analysis, because the extent of invasion of the medullar cavity and most probably the extent of dedifferentiated areas determines the prognosis and occurrence of local recurrence and metastases