Diagnosis, clinical course, and 1-year outcome in patients hospitalized for heart failure with preserved ejection fraction (from the Polish Cohort of the European Society of Cardiology Heart Failure Long-Term Registry)

[Abstract] Compared with heart failure (HF) with reduced ejection fraction (HF-REF), the diagnosis of HF with preserved EF (HF-PEF) is more challenging. The aim of the study was to assess the prevalence of HF-PEF among patients hospitalized for HF, to evaluate the pertinence of HF-PEF diagnosis and to compare HF-PEF and HF-REF patients with respect to outcomes. The analysis included 661 Polish patients hospitalized for HF, selected from the European Society of Cardiology (ESC)-HF Long-Term Registry. Patients with an EF of ≥50% were included in the HF-PEF group and patients with an EF of <50% - in the HF-REF group. The primary end point was all-cause death at 1 year. The secondary end point was a composite of all-cause death and rehospitalization for HF at 1 year. HF-PEF was present in 187 patients (28%). Of those 187 patients, mitral inflow pattern was echocardiographically assessed in 116 patients (62%) and classified as restrictive/pseudonormal in 37 patients (20%). Compared with HF-REF subjects, patients with HF-PEF were older, more often female, and had a higher prevalence of hypertension, atrial fibrillation and sleep apnea. Despite lower B-type natriuretic peptide concentrations and lower prevalence of moderate-to-severe mitral regurgitation in patients with HF-PEF, congestive symptoms at admission were as severe as in patients with HF-REF. There were no significant differences in in-hospital mortality between the HF groups. One-year mortality was high in both groups (17% in HF-PEF vs 21% in HF-REF, p = 0.22). There was a trend toward a lower frequency of the secondary end point in the HF-PEF group (32% vs 40%, p = 0.07). In conclusion, in clinical practice, even easily obtainable echocardiographic indexes of diastolic dysfunction are relatively rarely acquired. One-year survival rate of patients with HF-PEF is not significantly better than that of patients with HF-REF

Heart failure patients with a previous coronary revascularisation: results from the ESC-HF registry

Background: Coronary revascularization is common in heart failure (HF). Aims: Clinical characteristic and assessment of in-hospital and long-term outcomes in patients hospitalized for HF with or without a previous percutaneous coronary intervention (PCI) or a coronary artery bypass grafting (CABG). Methods: The primary endpoint (PE) (all-cause death) and the secondary endpoint (SE) (all-cause death or hospitalization for HF-worsening) were assessed at one-year in 649 inpatients of the ESC-HF Pilot Survey. Additionally, occurrence of death during index hospitalization was evaluated. Results: PCI/CABG-patients (32.7%) were more frequently male, smokers, had myocardial infarction, hypertension (HT), peripheral artery disease and diabetes. The non-PCI/CABG-patients more often had a cardiogenic shock and died in-hospital. The PE occurred in 33 of the 212 PCI/CABG-patients (15.6%) and in 56 of the 437 non-PCI/CABG-patients (12.8%; P=0.3). The SE occurred in 82 of the 170 PCI/CABG-patients (48.2%) and in 122 of the 346 non-PCI/CABG-patients (35.3%; P=0.01). Independent predictors of the PE in the PCI/CABG-patients were: lower left ventricular ejection fraction, use of antiplatelets; in the non-PCI/CABG-patients were: age, ACS at admission. Independent predictors of the SE in the PCI/CABG-patients were: diabetes, NYHA (New York Heart Association) class at admission, HT; in the non-PCI/CABG-patients were: NYHA class, haemoglobin at admission. Serum sodium concentration at admission was a predictor of the PE and the SE in both groups. Heart rate at discharge was a predictor of the PE and the SE in the non-PCI/CABG patients. Conclusions: The revascularized HF patients had a similar mortality and higher risk of death or hospitalizations at 12 months compared with the non-PCI/CABG-patients. The revascularized patients had more comorbidities, while the non-PCI/CABG-patients had a higher incidence of cardiogenic shock and in-hospital mortality.Background: Coronary revascularisation is common in heart failure (HF). Aim: Clinical characteristic and assessment of in-hospital and long-term outcomes in patients hospitalised for HF with or without a previous percutaneous coronary intervention (PCI) or a coronary artery bypass grafting (CABG). Methods: The primary endpoint (PE) (all-cause death) and the secondary endpoint (SE) (all-cause death or hospitalisation for HF-worsening) were assessed at one year in 649 inpatients of the ESC-HF Pilot Survey. Additionally, occurrence of death during index hospitalisation was evaluated. Results: PCI/CABG-patients (32.7%) were more frequently male, smokers, and had myocardial infarction, hypertension, pe¬ripheral artery disease, and diabetes. The non-PCI/CABG-patients more often had cardiogenic shock and died in-hospital. The PE occurred in 33 of the 212 PCI/CABG-patients (15.6%) and in 56 of the 437 non-PCI/CABG-patients (12.8%; p = 0.3). The SE occurred in 82 of the 170 PCI/CABG-patients (48.2%) and in 122 of the 346 non-PCI/CABG-patients (35.3%; p = 0.01). Independent predictors of the PE in the PCI/CABG-patients were: lower left ventricular ejection fraction and use of anti¬platelets; in the non-PCI/CABG-patients were: age and acute coronary syndrome at admission. Independent predictors of SE in the PCI/CABG-patients were: diabetes, New York Heart Association (NYHA) class at admission, and hypertension; in the non-PCI/CABG-patients they were: NYHA class and haemoglobin at admission. Serum sodium concentration at admission was a predictor of PE and SE in both groups. Heart rate at discharge was a predictor of PE and SE in the non-PCI/CABG patients. Conclusions: The revascularised HF patients had a similar mortality and higher risk of death or hospitalisation at 12 months compared with the non-PCI/CABG-patients. The revascularised patients had more comorbidities, while the non-PCI/CABG-patients had a higher incidence of cardiogenic shock and in-hospital mortality

Czynniki rokownicze w długoterminowej obserwacji pacjentów hospitalizowanych z powodu niewydolności serca: wyniki analizy polskiej części rejestru Heart Failure Pilot Survey Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego

Background: Over the last few decades, the incidence and prevalence of chronic heart failure (HF) have been constantly increasing. Aim: To identify predictors of one-year mortality and hospital readmissions in patients discharged after hospitalisation for HF. Methods: The study included Polish patients who agreed to participate in the Heart Failure Pilot Survey of the European Society of Cardiology and were followed for 12 months. The primary endpoint was all-cause death at 12 months. The secondary endpoint was a composite of all-cause death and readmission for cardiac causes at 12 months. Results: The final analysis included 629 patients. The primary end point occurred in 68 of 629 patients (10.8%). In multivariate analysis, independent predictors of one-year mortality were: higher New York Heart Association (NYHA) class at admission (odds ratio [OR] 1.90; 95% confidence interval [CI] 1.01–3.59; p = 0.0478), inotropic support during hospitalisation (OR 3.95; 95% CI 1.49–10.47; p = 0.0056), and lower glomerular filtration rate at discharge (OR 0.978; 95% CI 0.961–0.995; p = 0.0117). The secondary endpoint occurred in 278 of 503 patients (55.3%). In multivariate analysis, predictors of secondary endpoint were a history of previous coronary revascularisation (OR 2.403; 95% CI 1.221–4.701; p = 0.002) and inotropic support during hospitalisation (OR 2.521; 95% CI 1.062–5.651; p = 0.009). Conclusions: Patients discharged after hospitalisation for HF remained at high risk of death and hospital readmission. A previous history of coronary revascularisation, decreased renal function, and worse clinical status at admission with the need for inotropic support were predictors of one-year outcome in Polish patients hospitalised for HF.Wstęp: W ciągu ostatnich dekad pomimo postępów w zapobieganiu czynnikom ryzyka stale wzrasta częstość występowania przewlekłej niewydolności serca (HF), która staje się jednym z najistotniejszych wyzwań współczesnej medycyny. Jest to wynik wydłużenia życia i zwiększenia odsetka osób w podeszłym wieku w społeczeństwie, czyli populacji najbardziej narażonej na wystąpienie HF. Oczywistą rolę w tym zjawisku odgrywa także poprawa rokowania pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i chorobą wieńcową, co prowadzi do zwiększonej liczby ocalonych osób z dysfunkcją lewej komory. Mimo wprowadzenia nowoczesnych metod terapeutycznych HF wiąże się z niekorzystnymi wynikami i wysokim odsetkiem powtórnych hospitalizacji. Cel: Celem pracy była ocena czynników predykcyjnych rocznej śmiertelności i powtórnych hospitalizacji wśród pacjentów przyjętych z powodu HF. Metody: Badaniem objęto pacjentów hospitalizowanych z powodu HF, którzy wyrazili zgodę na udział w polskiej części rejestru Heart Failure Pilot Survey Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego. Pierwotnym punktem końcowym był zgon z wszystkich przyczyn po okresie rocznej obserwacji, natomiast wtórny punkt końcowy obejmował zgon z wszystkich przyczyn oraz hospitalizacje z przyczyn sercowych po rocznej obserwacji. W wieloczynnikowej analizie regresji logistycznej uwzględniono wszystkie czynniki z wartością p &lt; 0,1 uzyskane w analizach jednoczynnikowych. Za istotne statystyczne przyjęto wartości p &lt; 0,05 dla wszystkich testów. Obliczenia statystyczne wykonano przy użyciu oprogramowania SAS w wersji 9.2. Wyniki: Ostateczną analizą objęto 629 pacjentów. Dane dotyczące rocznego przeżycia były dostępne dla całej populacji, natomiast dane obejmujące rehospitalizacje uzyskano w 503 przypadkach. Pierwotny punkt końcowy wystąpił u 68 z 629 pacjentów (10,8%), którzy (w porównaniu z osobami, które przeżyły) byli starsi, ich historia medyczna częściej obejmowała migotanie przedsionków, chorobę niedokrwienną serca, angioplastykę tętnic wieńcowych (PCI) i pomostowanie aortalno-wieńcowe (CABG). Przy przyjęciu charakteryzował ich gorszy stan kliniczny (wyższa klasa New York Heart Association [NYHA]) i częściej wymagali leczenia aminami presyjnymi. Przy wypisaniu ze szpitala charakteryzowali się niższym ciśnieniem tętniczym oraz niższym wskaźnikiem przesączania kłębuszkowego (eGFR). Analiza wieloczynnikowa wykazała, że niezależnymi czynnikami zgonu w okresie roku były: wyższa klasa NYHA przy przyjęciu (OR 1,90; 95% CI 1,01–3,59; p = 0,0478), zastosowanie amin presyjnych podczas hospitalizacji (OR 3,96; 95% CI 1,49–10,47; p = 0,0056) oraz niższy eGFR przy wypisaniu ze szpitala (OR 0,978; 95% CI 0,961–0,995; p = 0,0117). Wtórny punkt końcowy wystąpił u 278 z 503 pacjentów (55,3%). Charakteryzowali się oni częstszą historią PCI/CABG i hospitalizacji z powodu HF, niższą frakcją wyrzutową lewej komory, wyższą klasą NYHA przy przyjęciu oraz częściej wymagali terapii aminami presyjnymi podczas hospitalizacji, a także zastosowania leków przeciwkrzepliwych i diuretyków przy wypisaniu ze szpitala. Analiza wieloczynnikowa wykazała, że niezależnymi czynnikami ryzyka wystąpienia wtórnego punktu końcowego były: historia PCI/CABG (OR 2,403; 95% CI 1,221–4,701; p = 0,002) oraz stosowanie amin presyjnych podczas hospitalizacji (OR 2,521; 95% CI 1,062–5,651; p = 0,009). Wnioski: Pacjenci wypisani po hospitalizacji z powodu HF należą do grupy podwyższonego ryzyka zgonu i powtórnej hospitalizacji. Historia rewaskularyzacji wieńcowej, obniżona wartość GFR, gorszy stan kliniczny przy przyjęciu i konieczność stosowania amin presyjnych były długoterminowymi czynnikami rokowniczymi wśród osób hospitalizowanych z powodu HF