A photometric and spectroscopic study of WW And - an Algol-type, long period binary system with an accretion disc

We have analyzed the available spectra of WW And and for the first time obtained a reasonably well defined radial velocity curve of the primary star. Combined with the available radial velocity curve of the secondary component, these data led to the first determination of the spectroscopic mass ratio of the system at q-spec = 0.16 +/- 0.03. We also determined the radius of the accretion disc from analysis of the double-peaked H-alpha emission lines. Our new, high-precision, Johnson VRI and the previously available Stromgren vby light curves were modelled with stellar and accretion disc models. A consistent model for WW And - a semidetached system harbouring an accretion disc which is optically thick in its inner region, but optically thin in the outer parts - agrees well with both spectroscopic and photometric data.Comment: Accepted by New Astronom

Photometric identification of the periods of the first candidate extragalactic magnetic massive stars

Galactic stars belonging to the Of?p category are all strongly magnetic objects exhibiting rotationally modulated spectral and photometric changes on timescales of weeks to years. Five candidate Of?p stars in the Magellanic Clouds have been discovered, notably in the context of ongoing surveys of their massive star populations. Here we describe an investigation of their photometric behaviour, revealing significant variability in all studied objects on timescales of one week to more than four years, including clearly periodic variations for three of them. Their spectral characteristics along with these photometric changes provide further support for the hypothesis that these are strongly magnetized O stars, analogous to the Of?p stars in the Galaxy.Comment: 9pages, accepted by A&

Wpływ chirurgicznego leczenia rozejścia linii szwu mechanicznego u chorych po zabiegu ominięcia żołądka sposobem Roux na gospodarkę węglowodanową oraz stężenia hormonów jelitowych — badanie wstępne

Introduction: Staple-line disruption (SLD) following Roux-en-Y gastric bypass (RYGB) results in weight regain. This study evaluated glucose homeostasis and gut hormonal changes following surgical repair of gastrogastric fistula. Material and methods: Three patients with SLD underwent an oral 75 g glucose tolerance test (OGTT) before (baseline) and one week after gastric pouch restoration. Plasma glucose, insulin and glucagon glucose-dependent insulinotropic polypeptide (GIP) and glucagonlike peptide–1 (GLP-1) were measured in the OGTT samples. Fasting plasma levels of ghrelin and leptin were assessed. Results: Restoration of gastric pouch provided moderate amelioration of glucose metabolism and gut hormones, yet without complete normalisation of glucose homeostasis at one week after surgery. Duodenal passage exclusion resulted in early improvement of control fasting plasma glucose with decrease of glucagon from 18.5 to 15 (ng/mL, by 19%), relatively stable insulin and decline of incretin hormones (GIP and GLP-1). Post-challenge measurements confirmed amelioration of glycaemic control with decrease of plasma glucose from 182 to 158 mg/dL at 60 minutes. Surgical re-intervention resulted in exacerbation of GIP response with brisk rise in plasma level, accompanied by considerable increase of peak insulin concentration. The overall post-challenge glucagon and GLP-1 responses were decreased. Marked decrease in fasting plasma ghrelin and leptin were observed. Conclusions: Our report gives further insight into the hormonal mechanisms underlying the effects of surgically altered anatomy of different parts of the small intestine on glucose homeostasis that is highly important, since it may facilitate novel conservative therapies of diabetes without the need for surgery.Wstęp: Rozejście linii szwu mechanicznego (SLD) po operacji ominięcia żołądka sposobem Roux (RYGB) skutkuje nawrotem otyłości. W badaniu poddano ocenie zmiany gospodarki węglowodanowej oraz stężeń hormonów jelitowych po chirurgicznym leczeniu przetoki żołądkowo-żołądkowej. Materiały i metody: Trzech chorych z SLD poddano doustnemu testowi obciążenia 75 g glukozy (DTOG) przed oraz jeden tydzień po zabiegu odtworzenia proksymalnego zbiornika żołądkowego. W próbkach krwi pobranych podczas DTOG oceniano osoczowe stężenie glukozy, insuliny, glukagonu, insulinotropowego peptydu zależnego od glukozy (GIP) oraz glukagonopodobnego peptydu 1 (GLP-1). We krwi pobranej na czczo oceniano dodatkowo stężenie greliny oraz leptyny. Wyniki: Odtworzenie proksymalnego zbiornika żołądkowego prowadzi do umiarkowanej poprawy metabolizmu glukozy oraz stężeń hormonów jelitowych, jednakże bez całkowitej normalizacji homeostazy węglowodanowej w jeden tydzień od zabiegu operacyjnego. Wyłączenie pasażu dwunastniczego skutkowało wczesną poprawą kontroli stężenia glukozy na czczo, ze spadkiem stężenia glukagonu z 18,5 do 15 (ng/ml, o 19%), względnie stałym stężeniem insuliny oraz spadkiem stężeń hormonów inkretynowych (GIP i GLP-1). Pomiary dokonane po obciążeniu glukozą potwierdziły poprawę kontroli glikemii ze spadkiem osoczowego stężenia glukozy z 182 do 158 mg/dl w 60 minucie testu. Zabieg chirurgiczny skutkował nasileniem sekrecji GIP z wyraźnym wzrostem osoczowego stężenia tego hormonu po obciążeniu glukozą, z towarzyszącym znacznym wzrostem najwyższego stężenia insuliny. Całkowite stężenie glukagonu oraz GLP-1 po obciążeniu glukozą malało. Zaobserwowano znaczny spadek stężenia greliny oraz leptyny na czczo. Wnioski: Praca pozwala na dalsze poznanie mechanizmów hormonalnych leżących u podstaw wpływu chirurgicznie zmienionej anatomii różnych części jelita cienkiego na homeostazę węglowodanową. Poznanie tych mechanizmów jest bardzo istotne z punktu widzenia klinicznego, gdyż w przyszłości może przyczynić się do wprowadzenia nowych metod leczenia zachowawczego cukrzycy, bez konieczności wykonywania operacji bariatrycznych

Personalna historia otyłości ma znaczenie. Otyłość wieku młodzieńczego może wpływać na wyniki odległe operacji ominięcia żołądka u dorosłych

Introduction: The influence of adolescent obesity on weight loss following bariatric surgery in adults has not been evaluated. The purpose of this study was to determine the impact of prior adolescent obesity on long-term weight changes following Roux-en-Y gastric bypass (RYGB) in adulthood. Material and methods: This single centre retrospective cohort study evaluated changes in body mass index (BMI) after RYGB within 9–13 years. Questionnaires were sent by post to patients (n = 147) operated on between January 1999 and December 2003 in the Department of General and Transplant Surgery of Medical University, Lodz, Poland. Long-term data was obtained from 33.33% (n = 49, mean age 46.1 ± 10.7 years). Preoperative, nadir and actual BMI and differences between these values were calculated. Data was analysed with a cut-off BMI at 18 years old of 30 and 35 units (U). Results: Patients with a BMI of more than 30 and 35 U in adulthood regained more weight after initial achievement of nadir total weight loss compared to their only adult obese counterparts. Preoperative BMI varied by weight at 18 years old (p = 0.02), while value and time to nadir postoperative BMI and actual BMI were comparable. Conclusion: Adolescent obesity may be a risk factor for long-term RYGB failure. Surgery cannot be definitively curative in this group of patients, and continued active conservative treatment is required.Wstęp: Dotychczas nie oceniano wpływu otyłości wieku młodzieńczego na utratę masy ciała po operacjach bariatrycznych. Celem badania było określenie odległych zmian masy ciała po operacji ominięcia żołądka (RYGB) wykonywanych u dorosłych, którzy byli otyli w wieku młodzieńczym. Materiały i metody: W jednoośrodkowym badaniu kohortowym poddano ocenie zmiany wskaźnika masy ciała (BMI) w okresie 9–13 lat po RYGB. Do chorych operowanych w Klinice Chirurgii Ogólnej i Transplantacyjnej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi w latach 1999–2003 (n = 147) wysłano kwestionariusze drogą pocztową. Wyniki odległe leczenia uzyskano w 33,33% przypadków (n = 49, średnia wieku 46,1 ± 10,7 roku). Wyliczono przedoperacyjne, minimalne oraz aktualne BMI oraz różnice pomiędzy nimi. Dane analizowano przy punkcie odcięcia dla BMI w 18. roku życia wynoszącym 30 i 35 jednostek. Wyniki: Przyrost masy ciała po wcześniejszym osiągnięciu jej minimalnej wartości był większy u chorych z BMI wyższym od 30 i 35 j. w wieku młodzieńczym, w porównaniu do osób otyłych jedynie w wieku dorosłym. Wykazano różnice w przedoperacyjnym BMI w zależności od masy ciała w 18 roku życia (p = 0,02), podczas gdy wartość i czas do osiągnięcia minimalnego pooperacyjnego oraz aktualnego BMI były porównywalne dla analizowanych grup. Wnioski: Otyłość wieku młodzieńczego może być czynnikiem ryzyka nawrotu otyłości po RYGB. W tej grupie chorych odległe wyniki operacji mogą być niezadowalające, dlatego konieczne jest dalsze aktywne leczenie zachowawcze tych chorych