Kardiochirurgiczne aspekty ektopii serca

W niniejszej pracy przedstawiono przypadek noworodka płci żeńskiej o masie ciała 2710 g ze stwierdzoną prenatalnie ektopią serca. W wykonanym po urodzeniu badaniu echokardiograficznym wykazano obecność botalozależnej wady wewnątrzsercowej. Noworodka operowano w 1. dobie życia. Omówiono problemy kardiochirurgiczne wady

Cardiosurgical aspects of the ectopia cordis

The case is presented of a 2710 g newborn female with prenatally diagnosed ectopia cordis. Postnatal transthoracic echocardiography showed the presence of a ductus-dependent intracardiac lesion. The neonate was treated surgically on the first day of life. Different surgical aspects of ectopia cordis are discussed

Nieprawidłowe odejście prawej tętnicy podobojczykowej od tętnicy płucnej

Opisano przypadek pacjenta z nieprawidłowym odejściem prawej tętnicy podobojczykowej od tętnicy płucnej rozpoznanym w wieku 10 lat. Jest to rzadka, ale znana nieprawidłowość łuku aorty powodująca zespół podkradania. (Folia Cardiol. 2004; 11: 771–774

Nieprawidłowe odejście prawej tętnicy podobojczykowej od tętnicy płucnej

Opisano przypadek pacjenta z nieprawidłowym odejściem prawej tętnicy podobojczykowej od tętnicy płucnej rozpoznanym w wieku 10 lat. Jest to rzadka, ale znana nieprawidłowość łuku aorty powodująca zespół podkradania. (Folia Cardiol. 2004; 11: 771–774

Okienko aortalno-płucne u noworodka

W niniejszej pracy przedstawiono przypadek diagnozowanego i leczonego operacyjnie noworodka o masie ciała 3000 g z okienkiem aortalno-płucnym. Zabieg operacyjny w krążeniu pozaustrojowym w trybie pilnym wykonano w 22. dobie życia dziecka w Klinice Kardiochirurgii Dziecięcej Akademii Medycznej w Poznaniu. W przebiegu pooperacyjnym nie stwierdzono powikłań. Dziecko w 8. dobie po operacji wypisano do domu w stanie ogólnym dobrym, stabilnym. Obecnie jest ono pod stałą kontrolą poradni przyklinicznej, nie musi przyjmować leków, rozwija się prawidłowo. O sukcesie terapeutycznym zadecydowały szybka diagnostyka i leczenie operacyjne wady (w okresie noworodkowym) przed rozwinięciem nadciśnienia płucnego i niewydolności serca

Difficult to treat recurrent stenosis of the aorta

The risk associated with repeated treatment of aortic stenosis is as high as 5% and increases to as much as 25% in complex heart diseases. Among the methods that are commonly accepted and used in the treatment of recurrent aortic stenosis are balloon dilatation and stent implantation. In this study we describe five patients with recurrent stenosis of the aorta treated with stent implantation. The short-term results of such treatment are promising. However, in some cases it is only palliative in character and does not completely resolve the problems arising from congenital heart disease. (Cardiol J 2007; 14: 186-192

Leczenie ubytku przegrody międzyprzedsionkowej typu II za pomocą zatyczki Amplatzer - doświadczenia własne

Wstęp: Celem pracy była ocena skuteczności leczenia ubytku przegrody międzyprzedsionkowej typu II (ASD), ryzyka występowania powikłań wczesnych i średnioterminowych po terapii z zastosowaniem zatyczki Amplatzer (ASO) w doświadczeniach własnych. Materiał i metody: Od grudnia 2000 r. do kwietnia 2005 r. 72 pacjentów w wieku 2-21 lat (śr. 7,93 ± 4,47 roku) na podstawie wyniku przezklatkowego badania echokardiograficznego zakwalifikowano do zabiegu zamknięcia ASD II za pomocą ASO. Masa ciała badanych wynosiła 13,0-65 kg (śr. 27,36 ± 13,51 kg). Do zabiegu zakwalifikowano także 1 dziecko z fenestracją. Ostateczną kwalifikację przeprowadzano na podstawie wyniku badania przezprzełykowego. Mierzono wielkość ubytku rozciągniętego na balonie, zatyczkę dobierano o 1-3 mm większą od uzyskanego pomiaru. Obliczono wskaźnik D/B - wyrażony w procentach stosunek powierzchni dysku lewoprzedsionkowego zatyczki do powierzchni ciała. Wyniki poddano analizie statystycznej. Wyniki: Ubytek przegrody międzyprzedsionkowej typu II skutecznie zamknięto u 72 spośród 73 zakwalifikowanych do zabiegu pacjentów. U 72 chorych zatyczki umieszczono prawidłowo. Żadna zatyczka nie przemieściła się. Nie obserwowano powikłań zatorowych, uszkodzenia zastawek ani ścian serca. W obserwacji odległej u 1 dziecka stwierdzano ślad przecieku obok zatyczki. Nie zamknięto ubytku u pacjenta, u którego wystąpiły zaburzenia rytmu serca w czasie implantacji zatyczki. Wnioski: Zatyczki Amplatzer można bezpiecznie stosować w przezskórnym leczeniu wielu chorych z ASD II. Przy dokładnym doborze pacjentów i przestrzeganiu zasad zakładania zatyczek, powikłania nie są częste. Możliwość zamknięcia resztkowych ASD po leczeniu chirurgicznym pozwala uniknąć reoperacji. Wskaźnik D/B równy lub mniejszy od 0,169 wydaje się bezpiecznie określać wielkość zatyczki, jaką można zamknąć duże ASD II. Istnieje możliwość pokrycia jedną zatyczką kilku ubytków oddalonych od siebie nawet o 11 mm

Leczenie ubytku przegrody międzyprzedsionkowej typu II za pomocą zatyczki Amplatzer - doświadczenia własne

Wstęp: Celem pracy była ocena skuteczności leczenia ubytku przegrody międzyprzedsionkowej typu II (ASD), ryzyka występowania powikłań wczesnych i średnioterminowych po terapii z zastosowaniem zatyczki Amplatzer (ASO) w doświadczeniach własnych. Materiał i metody: Od grudnia 2000 r. do kwietnia 2005 r. 72 pacjentów w wieku 2-21 lat (śr. 7,93 ± 4,47 roku) na podstawie wyniku przezklatkowego badania echokardiograficznego zakwalifikowano do zabiegu zamknięcia ASD II za pomocą ASO. Masa ciała badanych wynosiła 13,0-65 kg (śr. 27,36 ± 13,51 kg). Do zabiegu zakwalifikowano także 1 dziecko z fenestracją. Ostateczną kwalifikację przeprowadzano na podstawie wyniku badania przezprzełykowego. Mierzono wielkość ubytku rozciągniętego na balonie, zatyczkę dobierano o 1-3 mm większą od uzyskanego pomiaru. Obliczono wskaźnik D/B - wyrażony w procentach stosunek powierzchni dysku lewoprzedsionkowego zatyczki do powierzchni ciała. Wyniki poddano analizie statystycznej. Wyniki: Ubytek przegrody międzyprzedsionkowej typu II skutecznie zamknięto u 72 spośród 73 zakwalifikowanych do zabiegu pacjentów. U 72 chorych zatyczki umieszczono prawidłowo. Żadna zatyczka nie przemieściła się. Nie obserwowano powikłań zatorowych, uszkodzenia zastawek ani ścian serca. W obserwacji odległej u 1 dziecka stwierdzano ślad przecieku obok zatyczki. Nie zamknięto ubytku u pacjenta, u którego wystąpiły zaburzenia rytmu serca w czasie implantacji zatyczki. Wnioski: Zatyczki Amplatzer można bezpiecznie stosować w przezskórnym leczeniu wielu chorych z ASD II. Przy dokładnym doborze pacjentów i przestrzeganiu zasad zakładania zatyczek, powikłania nie są częste. Możliwość zamknięcia resztkowych ASD po leczeniu chirurgicznym pozwala uniknąć reoperacji. Wskaźnik D/B równy lub mniejszy od 0,169 wydaje się bezpiecznie określać wielkość zatyczki, jaką można zamknąć duże ASD II. Istnieje możliwość pokrycia jedną zatyczką kilku ubytków oddalonych od siebie nawet o 11 mm

Zamknięcie perforacji wolnej ściany lewej komory zatyczką Amplatzer-Muscular VSD Occluder pod kontrolą wewnątrzsercowego badania echokardiograficznego i wideotorakoskopii

Wstęp: W czasie zabiegów kardiologii interwencyjnej konieczne jest niekiedy użycie koszulek o dużej średnicy. Celem niniejszej pracy była ocena monitorowania przezskórnego zamknięcia perforacji wolnej ściany lewej komory zatyczką Muscular VSDO z użyciem wewnątrzsercowego badania echokardiograficznego sondą elektroniczną (ICE AcuNav), sondą mechaniczną (ICE-IVUS, Boston Scientific) oraz z zastosowaniem wideotorakoskopii i badania angiograficznego. Materiał i metody: Zabiegi przeprowadzono u 8 świń pod kontrolą wewnątrzsercowego badania echokardiograficznego oraz wideotorakoskopii i angiografii w Centre Hospitalier Universitaire Vaudois CHUV w Lozannie. Wyniki: U wszystkich świń zamknięto otwór w ścianie lewej komory zatyczką Muscular VSDO. Wnioski: Badanie ICE-AcuNav, wykonane łącznie z badaniem angiograficznym, pozwala na zadowalające monitorowanie interwencyjnego zabiegu kardiologicznego zamykania otworu w ścianie lewej komory z użyciem zatyczki Muscular VSDO. W zabiegach przeprowadzonych całkowicie przezskórnie kontrola torakoskopowa pozwoliła na śledzenie nacięcia worka osierdziowego, wybranie miejsca nakłucia ściany serca oraz monitorowanie otwarcia dysku dystalnego zatyczki Muscular VSDO i krwawienia

Zamknięcie perforacji wolnej ściany lewej komory zatyczką Amplatzer-Muscular VSD Occluder pod kontrolą wewnątrzsercowego badania echokardiograficznego i wideotorakoskopii

Wstęp: W czasie zabiegów kardiologii interwencyjnej konieczne jest niekiedy użycie koszulek o dużej średnicy. Celem niniejszej pracy była ocena monitorowania przezskórnego zamknięcia perforacji wolnej ściany lewej komory zatyczką Muscular VSDO z użyciem wewnątrzsercowego badania echokardiograficznego sondą elektroniczną (ICE AcuNav), sondą mechaniczną (ICE-IVUS, Boston Scientific) oraz z zastosowaniem wideotorakoskopii i badania angiograficznego. Materiał i metody: Zabiegi przeprowadzono u 8 świń pod kontrolą wewnątrzsercowego badania echokardiograficznego oraz wideotorakoskopii i angiografii w Centre Hospitalier Universitaire Vaudois CHUV w Lozannie. Wyniki: U wszystkich świń zamknięto otwór w ścianie lewej komory zatyczką Muscular VSDO. Wnioski: Badanie ICE-AcuNav, wykonane łącznie z badaniem angiograficznym, pozwala na zadowalające monitorowanie interwencyjnego zabiegu kardiologicznego zamykania otworu w ścianie lewej komory z użyciem zatyczki Muscular VSDO. W zabiegach przeprowadzonych całkowicie przezskórnie kontrola torakoskopowa pozwoliła na śledzenie nacięcia worka osierdziowego, wybranie miejsca nakłucia ściany serca oraz monitorowanie otwarcia dysku dystalnego zatyczki Muscular VSDO i krwawienia