Rain Man Unmasked: An ‘Escape’ of Language from the Left Hemisphere Unlocks Working Memory for Numbers

The engagement of working memory by numbers can lead to a “temporary escape of language” from the left hemisphere. Thus, numbers can in a sense block the “smooth” processing of language. This finding sheds a new light on abilities of mathematical savants, like Raymond Babbitt from Rain Man, with exceptional counting skills but poor language command. Mathematical savants’ language is not “smooth” and rather limited to single word utterances. This is probably why all resources of their working memory (located in the left hemisphere) can be devoted to such exceptional counting

Podejście Neuro-Edu-Techno (NET) w badaniach nad terapią pedagogiczną: Kazus ogniskowej dysplazji korowej

Background: Focal cortical dysplasia (FCD) may vary in size and be located in any area of the human brain. In general, FCD causes epilepsy and it is usually associated with mental retardation. Even in case of epilepsy various types of treatment are identified, there is no complete educational therapy for developmental delays caused by FCD. Moreover, there are no works that synthetically discuss the possibilities of supporting such therapy by technology-based solutions. Method: Here, we investigate this issue using a systematic literature review. Results: Despite the fact that we were dealing with the lack of studies on technology-based educational therapy for students with cognitive problems due to FCD, we point out several potential benefits of this type of assistance. Discussion and conclusions: Our study clearly demonstrates that technology may strongly enhance educational therapy for developmental delays caused by focal cortical dysplasia and that there is a need for further neuro-edu-techno (NET) studies on this topic

Cyborgization yesterday, today and tomorrow: Selected perspectives and educational contexts

In this article we attempt to show that men have aimed at cyborgizing themselves from the dawn of history. We will present selected current perspectives on the process of cyborgization that we symbolically call the restoring and extending ones. We will show selected exemplifications of cyborgizing activities and visions on the cyborgization of tomorrow. The analysis of these concepts is crucial for teachers, as they show the dichotomous relation between education and cyborgization. The dichotomy is related to the fact that on the one hand futurologists claim cyborgization is a technology of a tremendous educational potential, and on the other hand they conjecture about the concept of a world of cyborgs that exists without education

Czy nastaje zmierzch edukacji? Kilka refleksji na marginesie koncepcji cyborgizacji

W artykule tym przedstawiono w zarysie podstawowe założenia dwóch filozofii konstytutywnych dla koncepcji cyborgizacji (nowej eugeniki i transhumanizmu) wraz z zaakcentowaniem sposobu postrzegania w ich obrębie edukacji. Taką deskrypcję należy uznać za istotną, bowiem koncepcja cyborgizacji z jednej strony rewolucjonizuje nasz sposób myślenia o istocie człowieczeństwa, z drugiej natomiast konstytuuje konstrukcję idei zmierzchu edukacji, czyli zbyteczności – tradycyjnie ujmowanej – edukacji w technoświecie. Zmierzch edukacji to pewna regularność myślenia o roli edukacji w technoprogresie człowieka, to pewien porządek w spoglądaniu na przyszłość relacji człowiek – edukacja. Regularność ta (czy ów porządek) ukazuje są nam z rzadka explicite, najczęściej implicite. Explicite w tym sensie, że w tekstach z zakresu filozofii nowej eugeniki i transhumanizmu mówi się czasami wprost o tym, że pewne działania techniczne zastępują edukację, że są od niej efektywniejsze. Implicite natomiast w tym znaczeniu, że w tekstach tych przedstawia się szczegółowe strategie stymulowania progresu człowieka, zupełnie z pominięciem oddziaływań edukacyjnych – wszelkie typy stymulatorów mają tu wyłącznie naturę techniczną. Analizy koncepcji cyborgizacji doprowadzają więc do konstrukcji prognozy swoistego zaniku działań tradycyjnie edukacyjnych (doprowadzają do spostrzeżenia tytułowego nastawania zmierzchu edukacji) w – choć taki stan to tylko hipoteza – „zcyborgizowanym społeczeństwie”

Model TPACK. O potrzebie technopedagogicznego podejścia do wiedzy i kompetencji nauczycieli

W artykule zostały przedstawione wyniki dwóch studiów empirycznych, których celem było zbadanie stosunku przyszłych nauczycieli do nowych edukacyjnych rozwiązań TIK. Studia ta ukazują, że podejście nauczycieli do TIK kształtowane jest nie – jak zakładało wiele wcześniejszych badań – w placówce w której podejmują oni pracę, ale w jednostkach w których są kształceni pedagogicznie. Ponadto pokazują, że stosunek przyszłych nauczycieli do TIK wynika także z ich edukacyjnych/szkolnych doświadczeń – z potrzeby reprodukowania znanych im (nisko stechnicyzowanych) modeli edukacji. Koniecznym wydaje się więc wprowadzenie do systemu kształcenia nauczycieli nowego modelu wiedzy i kompetencji, uwzględniającego zapotrzebowanie na wiedzę i kompetencje technologiczne. Takim modelem może stać się tytułowy TPACK (Technological, Pedagogical and Content Knowledge model) – jego podstawowe założenia zostały przedstawione w ostatniej części tekstu, jako swego rodzaju rekomendacja wynikająca z przytoczonych badań

The end of Education, or what do Trans-humanists dream of

Trans-humanism is a current of thinking that propagates the creation of technologies which serve to overcome human biological limitations. However, trans-humanists want to create not only technologies that make it possible to improve the man, but also to fully liberate their mind from the body. Their desire is to move the human mind to a machine and lead to the creation of super intelligence. What is more, it was revealed in the article that trans-humanists also propagate the elimination of traditional education. They believe that technologies which liberate from the body and increase intelligence are more effective than education

Edukacja cyborgów. Jak działać, by nowe technologie były sprzymierzeńcem, a nie wrogiem?

W tekście przedstawiono jedną z upowszechniających się technologii cyborgizacji – technologię rzeczywistości rozszerzonej. Ukazano edukacyjny potencjał tej technologii oraz konstruowaną przez futurologów perspektywę jej rozwoju. Bazując na tej perspektywie pokazano jakie znaczenia będą nadawać szkole uczniowie-cyborgi - tym samym zarysowano wizję edukacji cyborgów. Bazuje ona na jednej z klasycznych, acz jakby zapomnia-nych, koncepcji pedagogicznych. Koncepcja ta – jak się zdaje – pokazuje w pewien sposób (nawiązując do tytu-łowych słów) jak działać, by nowe technologie były sprzymierzeńcem, a nie wrogiem, oraz uzmysławia, że pro-ces cyborgizacji człowieka może zmierzać do autonomizowania uczenia się w szkole. Rozważania tekstu są w dużej mierze dywagacjami futurologicznymi o specyfice eseistycznej. Jednak nawet tak „miękkie” (i – ze względu na ramy publikacji – skrótowe i upraszczające) próby poszukiwania punktów styku dyskursów edukacji i cyborgizacji są istotnymi elementami debaty nie tylko nad relacją między techniką i szkołą, ale także nad przy-szłością edukacji

The twilight of education? Reflections on the concept of cyborgization

The article presents the basic assumptions of the abovementioned philosophies, constitutive points of reference for the idea of cyborgization (new eugenics and transhumanism). It also highlights how education might be perceived in relation to these ideas. I believe such a presentation to be important. As it was already mentioned, the concept of cyborgization revolutionizes our thinking about the core of humanity. On the other hand, it is the foundation for another idea: the twilight of education, or irrelevance of traditionally understood education in the technoworld. Twilight of education is a certain regularity of reflection about the role of education in human technological progress. It is an orderly method of looking at the future of the relation between humans and education. This regularity and order are rarely expressed explicitly; instead, we encounter them implicitly. Explicitly means here that some texts in the field of new eugenics and transhumanism speak directly about how certain technological activities replace education as more effective measures. Implicitly, in turn, means that such texts present detailed strategies for stimulation of human progress but completely ignore educational influences. All types of stimulants are of technical nature. Analyses of the concept of cyborgization result in a prediction for the future: the traditionally educational activities shall somehow disappear from the ‘cyborgized society’, even though such a society still remains only a hypothesis. Thus the twilight of education mentioned in the title of this paper will become true

Daria Hejwosz Edukacja uniwersytecka i kreowanie elit społecznych, O cyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2010

Polemiki i recenzj

Teoretyczny model dostosowania technologii informacyjno-komunikacyjnych (TIK), ze szczególnym uwzględnieniem aplikacji mobilnych (TIK-mobApp), do możliwości rozwojowych dzieci w wieku 3-6 lat (model DMD)

Podstawę teoretycznego modelu dostosowania technologii informacyjno-komunikacyjnych (TIK), ze szczególnym uwzględnieniem aplikacji mobilnych (TIK-mobApp), do możliwości rozwojowych dzieci w wieku 3-6 lat (model DMD – od: Dostosowanie – Mobilne aplikacje – Dzieci) stanowi analiza: (1) charakterystyki rozwoju dzieci w wieku 3-6 lat w kontekście użytkowania TIK, (2) dyrektyw UNESCO dotyczących TIK wykorzystywanych przez dzieci w wieku 3-5 oraz (3) kompetencji medialnych i informacyjnych dzieci w wieku przedszkolnym. Każdy z wymienionych obszarów zostanie omówiony w odrębnym punkcie. Na wstępie warto dookreślić, iż okres 3-6 lat nie jest bardzo zdynamizowany rozwojowo – zupełnie inne są dzieci w wieku 3 lat od tych w wieku 6 lat. Ponadto przebieg rozwoju jest bardzo zindywidualizowany – poniższe opisy są bardzo uogólniające i często mogą „nie pasować” do rozwojowego stanu jednostki, w szczególnie w przypadku dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych (dzieci szczególnie uzdolnionych, dzieci z zaburzeniami rozwojowymi itp.) czy dzieci niepełnosprawnych. Model DMD jest modelem teoretycznym – stanowi ramę działania, nie mogąc stawać się jego ze wszech miar sztywną ścieżką