Корелација на серумското ниво на витамин Д со вкупниот серумски ИгЕ кај деца со астма

Asthma is a chronical disease of the airways characterized by reversible obstruction of the bronchi and airway inflammation. In recent decades, the scientific interest of the vitamin D system and its role in development of asthma and other alergic diseases has been increased. Aims of this study are to mesure and compare the serum level of 25 OHD in asthmatic and healthy children and corelate the level of 25OHD and total IgE in asthmatic children. This prospective study includes 70 children at age 2 to 14, of which 32 are children with diagnosed asthma and 38 healthy children. In both  of the groups the serum level of 25 OHD was measured  and by the results 18 % of the healthy children (C) and 28% of the asthma children (E) had 25OHD  deficiency, 45%  of C and 50% of E were insufficient and 37 % of C / 22% of E were with normal 25 OHD serum level. The mean level of 25OHD in C was 27,83 +/- 10,24 and in E 20,9 ng/ml +/- 10,72. The mean levels in both groups had statistic significant difference with p-value < 0,05. According to age no statistic significant difference was found in both of the groups. There was a statisticaly significant decreased serum level of 25 OHD in asthmatic females.In the examined group (children with asthma) there was a negative linear correlation (association) of the level of 25OHD and total IgE serum level with r=- 0,55  Vitamin D serum level measurements in asthma patients gives the possibility for discovering the connection between its deficiency and development of asthma symptoms.Астмата е хронична болест на дишните патишта која се карактеризира со реверзибилна бронхоопструкција, клеточна инфилтрација и инфламација на дишното стебло. Последните неколку децении се бележи зголемен интерес на медицинската наука за значењето на витаминот Д во развојот на астмата и другите алергиски заболувања. Цели на овој труд беа: споредба на вредноста на серумското ниво на витамин Д кај децата со астма и здрави деца и одредување на корелацијата на нивото на витамин Д во серум со нивото на серумското вкупно ИгЕ. Материјал и методи: Оваа проспективна студија вклучи испитувана група од 32 (23 машки и 9 женски) пациенти на возраст од 2 до 14 години и контролна група од 38 пациенти (23 машки и 15 женски), здрави деца (пациенти без астма) на иста возраст. Во двете групи беше одредено нивото на серумскиот витамин Д, а кај испитуваната група и вредностите на серумско ИгЕ. Резултати: Во испитуваната група со витамин Д со дефицит беа 28%, инсуфициентни 50% и со нормални вредности 22% од децата. 18% од пациентите во контролната група беа со дефицитни (<20 ng/ml), 45% со инсуфициентни (20-30 ng/ml) и 37% со нормални вредности (>30 ng/ml) на витамин Д. Средната вредност на нивото на серумскиот витамин Д во контролната група изнесуваше 27,83 ng/ml +/- 10,24, а во испитуваната 20,9 +/- 10,72, со статистички сигнификантна разлика помеѓу двете групи  (p< 0,05). Средните вредности во подгрупите од двете групи според возраст (2-5 год и над 5 год), не покажаа статистички сигнификантна разлика додека статистички сигнификантно намалена средна вредност се доби кај женските деца од испитуваната група. Во испитуваната група деца беше анализирана и корелацијата на нивото на серумските вредности на 25OHD и вкупниот ИгЕ како еден од најважните параметри во дијагностичкиот протокол за астма, при што беше добиена негативна корелација на испитуваните параметри (r= -0,55). Заклучок: Со одредувањето на серумското ниво на витамин Д кај пациенти со астма се покажува директната зависност на развојот на симптомите на болеста од степенот на неговиот дефицит

The Role of Exhaled Nitric Oxide in Childhood Asthma Management

ÐÑтмата претÑтавува хронична инфламаторна болеÑÑ‚ на дишните патишта која Ñе карактеризира Ñо реверзибилна бронхообÑтрукција и појава на Ñимптоми на кашлица, визинг и отежнато дишење. KлаÑичен облик на инфламацијата кај аÑтмата претÑтавува еозинофилната инфлитрација. Со оглед на тоа, значењето на издишаната фракција на азотен монокÑид (FeNO) игра важна улога во мерењето на Ñтепенот на инфламација кај пациентите Ñо аÑтма. Ðзотниот монокÑид e биолошки медијатор кој Ñе произведува од  Л аргинин Ñо учеÑтво на три ензими наречени нитрикокÑид Ñинтетази (ÐОС). NO го произведува NO Ñинтетаза од реÑпираторните епителни клетки кој потоа поминува во луменот на дишните канали. Синтезата на NO е иницирана од дејÑтвото на проинфламаторните цитокини како важен дел од инфламаторниот процеÑ. Поради тоа азотниот монокÑид е наречен и инфламометар. Овие карактериÑтики  го објаÑнуваат  значењето на вредноÑтите на издишаниот азотен монокÑид кај пациентите Ñо аÑтма и одредувањето на Ñтепенот на инфламација како значаен маркер во водењето на децата Ñо аÑтма. Со оглед на фактот дека поÑтои покачена вредноÑÑ‚ на FeNO кај децата Ñо аÑтма, иÑтиот Ñе кориÑти и како еден од маркерите за дијагноза на оваа болеÑÑ‚, заедно Ñо поÑтоењето на клиничките параметри, покачената вредноÑÑ‚ на ИгЕ во крвта и функционалните белодробни теÑтови. Мерењето на овој параметар Ñе врши Ñо едноÑтавен, неинвазивен метод Ñо одредување на фракцијата на азотен монокÑид во издишан (екÑхалиран) воздух Ñо помош на апарат (NO analyzer) кориÑтејќи реакција на хемилуминиÑценција. Ðормалните вредноÑти на FeNO кај здрави деца (деца без аÑтма) Ñе дефинирани во ниво од 15 до 25 ppb (parts per billion). Дефинирајќи  го FeNO како маркер на еозинофилната инфламација, поÑтои голем Ð¸Ð½Ñ‚ÐµÑ€ÐµÑ Ð²Ð¾ неговата примена како маркер за Ñледење на ефектот од терапијата Ñо инхалирачки кортикоÑтероиди кај децата Ñо аÑтма. FeNO има големо значење во откривањето на ризикот за Ñ€ÐµÐ»Ð°Ð¿Ñ Ð½Ð° болеÑта кај пациенти Ñо намалена или прекината кортикоÑтероидна терапија, во поÑтавување на дијагноза на болеÑта како и водењето на пациенти Ñо дефинирана дијагноза на аÑтма. Потврдена е и позитивна корелација на вредноÑтите на FeNO Ñо поÑтоењето на атопија кај пациентите Ñо аÑтма како и покачени вредноÑти на FeNO кај пациентите Ñо алергиÑка конÑтитуција и Ñимптоми на друга алергиÑка (неаÑтматÑка) болеÑÑ‚. FeNO претÑтавува неинвазивен инфламаторен биолошки маркер кој заедно Ñо оÑтанатите параметри во алгоритамот на Ñледење, во иднина ќе зазема Ñе поважно меÑто во поÑтигнување на добра контрола на болеÑта кај децата.Asthma is a chronic inflammatory disorder of the airways characterized by reversible bronchoobstruction and symptoms of cough,wheezing and dyspnea. The main inflammation process is the oesinophilic infiltration.Therefore the fraction of exhaled nitric oxide (FeNO) plays an important role in measuring the level of inflammation in asthma patients.Nitric oxide NO is a biologic mediator produced from L-arginine by three enzymes called nitric oxide synthasis NOS. In airways NO is produced by NOS from the respiratory endothelial cells and passes inside its lumen. NO synthasis is initiated by the action of proinflammatory cytokines which have the  leading role of the inflammatory process. This is why FeNO is called an inflammometer.All these features explain the role of FeNO values in asthma patients as an important biomarker in childhood asthma management. The increased values of FeNo in asthma patients makes it also an important diagnostic parameter together with the increased  total IgE blood level and the functional lung tests. FeNO measurement is made by a simple non-invasive method using chemiluminiscence with  a portable device so called NO analyzer. Normal FeNO values (measured in healthy children) are from 15 up to 25 ppb (parts per billion). Defining FeNO as a marker of the eosinophilic inflammation explains the interests in using it as an important follow up indicator of the effect of inhaled corticosteroids (ICS) in  treatment of asthma children. FeNo also has an important role in detecting the risk of a relaps of the disease in patinets on dicreased dose of ICS or in ones that stopped the ICS therapy. There is a positive correlation between FeNO values and presence of atopy in asthma patients, as well as in non-asthma atopic patients diagnosed for other allergic (non-asthma) disease. FeNO is non-invasive inflammatory biomarker that together with the rest of the parameters,  in future will take more important role in achieving a better disease control in asthma children

Preventative Valve-Sparing Aortic Root Replacement and Pregnancy Outcome in Marfan Syndrome

In Marfan syndrome, with dilatation of the aortic root secondary to an underlying connective tissue defect, pregnancy can cause hemodynamic stress leading to the development of an aortic aneurysm and even a fatal aortic dissection. In the presence of existing aortic root enlargement and a family history of aortic dissection, preventative elective surgery is suggested. Aortic root replacement with or without a valve-sparing procedure is superior to total aortic root replacement with prosthetic valve/tube graft. It provides excellent survival with low rates of aortic – valve related complications

Expression of Fibronectin and Tenascin after Direct Capping of the Pulp with Mineral Trioxide Aggregate and Biodentine®

BACKGROUND: Caries is a destructive process leading to progressive demineralization of the inorganic part of the tooth, accompanied by enzyme disintegration of the organic component of the tooth tissue. Considering the fact that caries activity can be stopped if the demineralization process is stopped, it is clear that the objectives of caries treatment are focused toward elimination of etiological factors and stimulation of regeneration of the dental tissues. That is why in the last years treatment of the caries disease is targeted to remineralization of the initial carious lesions, as well as on the biological behavior of the pulp-dentine complex after application of certain medications. AIM: The aim of this study is to evaluate impact of the two materials for direct capping, mineral trioxide aggregate (MTA) and Biodentine®, on the expression of glycoproteins fibronectin (FN), and tenascin (TN), responsible for dentinogenesis. METHODS: In the tests were used materials MTA and Biodentine, as agents for direct capping of pulp exposure. From 60 extracted teeth included in this in vitro study, tissue cuts were made. Each of them was then analyzed on a light microscope to determine the amount of two extracellular matrix glycoproteins, FN-C, and TN-C. RESULTS: Our study show that there is an expressed immunoreactivity for FN and for TN in the fibronectin bridge under MTA and Biodentine® after 8, and even after 30 days of their application. CONCLUSION: Based on this study, we can conclude that both materials – MTA and Biodentine – may induce reparative dentinogenesis, in which FN and TN have certainly a major role in the formation of the fibronectin matrix

Symmetric dimethyl arginine and N-acetyl-β-Dglucosaminidase lysozimuria of proximal renal tubules as a target for nephrotoxicity in patients with rheumatoid arthritis treated with disease modifying antirheumatic drugs

The aim of this study was to determine the effect of initial therapy with some disease modifying antirheumatic drugs (DMARDs) (Methotrexate and Ketoprofen) on glomerular and tubular integrity in patients with Rheumatoid arthritis (RA). To determine whether there is a change in clinical and laboratory indicators of renal function in course of the follow up of treatment and whether that change correlates with the dynamics of the quantity of enzymes excreted in urine and reactants of the acute phase. Using colorimetric method for determination of NAG, samples of 70 participants were examined (35 RA patients treated with Ketoprofen only, 35 RA patients treated with combined use of Methotrexate and Ketoprofen). The follow up was 5 time-intervals in the course of 24 weeks. There was moderate correlation between NAG and microalbuminuria (r=0,34) in the group of patients treated with Ketoprofen only, while statistically significant correlation (r=0,21) was seen in group of patients with combined use of Methotrexate and Ketoprofen. NAG enzymuria in size, number of patients registered, and time of appearance were greater and appears earlier in the group with the combined use of Methotrexate and Ketoprofen compared with the mono-therapy with Ketoprofen. Mean urinary NAG induction was increasing with the concomitant use of Methotrexate and Ketoprofen. Methotrexate is more potent NAG inductor than Ketoprofen and provokes greater tubular enzymuria than Ketoprofen