Tip 2 diyabet olan bireylerde aerobik ve kuvvetlendirme egzersiz kombinasyonunun kas gücü, denge ve uyku kalitesi üzerine etkisi

Aim: The aim of this study was to determine the effects of aerobic and strengthening exercise combination on glycosylated hemoglobin (HbA1c), muscle strength, balance, and sleep quality in individuals diagnosed with type 2 diabetes mellitus (DM). Material and Methods: Fifty individuals aged between 30 and 65 years and diagnosed with type 2 DM were included in this study. Anthropometric measurements, HbA1c, quadriceps and hamstring muscle strength, balance, and sleep quality of the included individuals were evaluated. Aerobic and strengthening exercises were applied to the participants 3 days a week for 12 weeks. All evaluation measurements were repeated at the end of 12 weeks. Results: Of the 50 individuals included in this study and diagnosed with type 2 DM, 64% (n=32) were male and 36% (n=18) were female. The mean age of the participants was 50.12±10.81 years, the mean body mass index was 29.97±3.12 kg/m2, the waist/hip ratio was 0.91±0.08, and the mean HbA1c was 9.19±2.39. When the pre and post-treatment HbA1c, muscle strength, balance, and sleep quality measurements of all participants were compared, there were statistically significant differences (p<0.001). Conclusion: It was determined that the combination of long-term aerobic and strengthening exercise decreased the HbA1c value and also significantly improved muscle strength, balance, and sleep quality in individuals with type 2 DM. A structured exercise program that includes strengthening and aerobic exercises would be beneficial in developing the most effective and appropriate exercise prescriptions in terms of exercise efficiency and sustainability for individuals with type 2 DM.Amaç: Bu çalışmanın amacı, tip 2 diabetes mellitus (DM) tanısı olan bireylerde aerobik ve kuvvetlendirme egzersiz kombinasyonunun glikozile hemoglobin (HbA1c), kas kuvveti, denge ve uyku kalitesi üzerine etkilerini belirlemektir. Gereç ve Yöntemler: Bu çalışmaya 30 ve 65 yaş arası ve tip 2 DM tanısı olan 50 birey dahil edildi. Dahil edilen bireylerin antropometrik ölçümleri, HbA1c, quadriseps ve hamstring kas gücü, denge ve uyku kalitesi değerlendirildi. Katılımcılara 12 hafta boyunca haftada 3 gün aerobik ve kuvvetlendirme egzersizleri uygulandı. Tüm değerlendirme ölçümleri 12 haftanın sonunda tekrar edildi. Bulgular: Bu çalışmaya dahil edilen ve tip 2 DM tanısı olan 50 bireyin %64'ü (n=32) erkek ve %36'sı (n=18) kadın idi. Katılımcıların yaş ortalaması 50,12±10,81 yıl, ortalama beden kitle indeksi 29,97±3,12 kg/m2 , bel/kalça oranı 0,91±0,08 ve ortalama HbA1c değeri 9,19±2,39 idi. Tüm katılımcıların tedavi öncesi ve tedavi sonrasındaki HbA1c, kas gücü, denge ve uyku kalitesi ölçümleri karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı farklar vardı (p<0,001). Sonuç: Tip 2 DM olan bireylerde uzun süreli aerobik ve kuvvetlendirme egzersizi kombinasyonunun HbA1c değerini azalttığı ve ayrıca kas gücü, denge ve uyku kalitesini de önemli ölçüde iyileştirdiği belirlendi. Kuvvetlendirme ve aerobik egzersizleri içeren yapılandırılmış bir egzersiz programı, tip 2 diyabet olan bireyler için egzersiz etkinliği ve sürdürülebilirliği açısından en etkili ve uygun egzersiz reçetelerinin geliştirilmesinde faydalı olacaktır

Respiratory muscle strengths and its association with body composition and functional exercise capacity in non-obese young adults

Background. The assessment of cardiopulmonary problems, exercise capacity, and inspiratory and expiratory muscle strength all depend on body composition, which is a crucial factor in determining human health. Objectives. The present study aimed to examine the effect of body composition and functional exercise capacity on respiratory muscle strength in young healthy adults. Material and methods. In the prospective study, sixty individuals aged between 18-25 years of age who were non-obese were evaluated in terms of body composition by body mass index, respiratory muscle strength by mouth pressure threshold and functional exercise capacities by six minute walking test and sit to stand test. Also, sociodemographic characteristics such as age, gender, education level, height and weight of the participants were recorded. Results. The relationship between body density (BD) parameters and inspiratory muscle strength was found to be moderate (r = 0.394, p 0.05). Conclusions. Present study showed a significant correlation between body density and inspiratory and expiratory respiratory muscle strength. However, no correlation was found between body composition and functional exercise capacity and respiratory muscle strength. Body density increment will affect respiratory muscle strength negatively

Belediyelerde Halkla İlişkiler Ve Gaziantep Büyükşehir Belediyesi Örneği

Halkla ilişkiler, bir kurumun hizmet verdiği kitlenin güven ve sempatisini kazanma ve bunu devam ettirme çabalarının tümüne denilmektedir. Özel sektörde daha fazla gelişme gösteren halkla ilişkiler faaliyetlerinin önemi, son zamanlarda kamu kurumlarında da anlaşılmış ve bu konuda birimler kurularak kapsamlı çalışmalar yapılmaya başlanmıştır. Halk ile direk etkileşime giren yerel kamu örgütleri olan belediyeler, son zamanlarda halkla ilişkiler faaliyetleri üzerinde ciddi bir şekilde yoğunlaşmış, bu faaliyetlere ciddi bütçeler ayırmış ve halk içerisinde bir bilinç oluşturmak için halkla ilişkileri bir araç olarak kullanmaya başlamışlardır. Demokratik işleyişe sahip olan ülkelerde, en önemli yerel yönetim birimi olan belediyelerin halka karşı saygılı ve hizmet etme sorumluluğu içerisinde olması gerekmektedir. Bunun yanı sıra, üstlenilen görevleri başarıyla yerine getirebilmenin en önemli etkenleri, halkın güven ve desteğini sağlamak ve halkın nezdinde itibar sahibi olabilmektir. Bu da halkla ilişkiler çalışmalarının kalitesi ile doğrudan ilişkili bir durumdur. Halkla ilişkiler bireylerin demokrasiye olan inancını arttırmakta, başkalarının görüşlerinin ve katkılarının alınmasını sağlamakta, kamuoyunun anlaşılmasını ve değerlendirilmesini kolaylaştırmakta ve özellikle belediyelerde belediye başkanının şahsında, kurumun itibarının halkın gözünde artmasını sağlamaktadır. Yerel yönetim birimleri, halkın olumsuz tepkilerine hedef olmamak, çalışmalarını halkın talep ve istekleri doğrultusunda şekillendirmek için çeşitli araçlardan yararlanmak ve halkla ilişkiler uygulamalarına daha fazla başvurmak zorundadırlar. Özellikle yerelde, hizmet miktar ve kalitesini yeterli düzeyde yakalayamayan belediyeler dahi, halkla ilişkiler faaliyetlerine çok önem vermekte ve halk nezdinde bu hizmetlerin yeterli olduğuna dair bir bilinç oluşturmak için çalışmaktadır. Bu bilinci oluşturmak için çeşitli medya kanallarını ve her türlü reklam, ilan ve propaganda faaliyetlerini kullanmaktadırlar. Bunlardan dolayı ülkemizde halkla ilişkiler çalışmalarının, özellikle yereldeki önemi ciddi bir şekilde artmaya devam etmektedir. Gaziantep Büyükşehir Belediyesi özelinde ise, birçok birim aracılığı ile halkla ilişkiler çalışmalarına gün geçtikçe daha fazla önem verilmektedir. Gaziantep Büyükşehir Belediyesi bünyesindeki halkla ilişkiler çalışmaları çeşitlendirilmekte, bu birimlerde istihdam edilen personel sayısı artırılmakta, bu çalışmalara ayrılan bütçe, miktar ve oran olarak her geçen yıl daha fazla olmaktadır. Gaziantep şehri, bulunduğu konum itibarıyla Türkiye'nin Güney Doğu ve Doğu Anadolu'daki en büyük, Türkiye'deki en büyük sekizinci metropoliten alanına sahiptir. Ayrıca son yıllarda artan mülteci krizi ile birlikte, bu göçün etkileri, gereklilikleri ve sonuçları ile ilgili halkın bilgilendirilmesi amacı ile halkla ilişkiler faaliyetlerinin Gaziantep özelindeki öneminin bir kat daha arttığı şeklinde bir çıkarımda bulunursak, yanlış söylemiş olmayız. Bu sebeplerden dolayı çalışmamız, özellikle büyükşehir belediyeleri için vazgeçilmez bir hizmet alanı haline dönüşen halkla ilişkiler çalışmalarının, Gaziantep Büyükşehir Belediyesi örneği kapsamında incelenmesini, bu birimde çalışan yönetici ve personelin görüşlerinin yüz yüze görüşme metodu kullanılarak araştırılmasını hedeflemektedir. Bu kapsamda halkla ilişkiler çalışmalarında son yıllarda meydana gelen değişimin ve eğer bu değişim olumlu yönde olmuşsa, hizmet kalitesini arttıran etkenlerin ortaya çıkarılması amaçlanmıştır. Çalışma, Gaziantep Büyükşehir Belediyesi'nin, il mülki sınırları içerisinde yer alan merkez ve taşra ilçeleri ile sınırlı tutulmuştur. Bu sebepten dolayı, Halkla İlişkiler Daire Başkanlığı'nın bünyesindeki çeşitli şube müdürlüklerinde görev yapan personelle birebir mülakat yapılarak görüşleri alınmış, belediyeye çeşitli kanallardan iletilen talep ve şikâyet sayıları üzerinden bir analiz gerçekleştirilmiş, halkla ilişkiler faaliyetlerine ayrılan bütçe ile çözümlenen ve çözümlenemeyen istek ve şikayet sayıları arasındaki ilişki analiz edilerek, çalışma bu etkenler üzerinden şekillendirilmiştir. Araştırmada öncelikle, halkla ilişkilerin oluşumu, tarihçesi ve günümüzdeki haline nasıl evirildiği incelemekte, yerel yönetimlerin geçmişi ve halkla ilişkilerle olan birlikteliğine değinilmekte, sonrasında ise yönetim değişikliğinden sonra Gaziantep Büyükşehir Belediyesi halkla ilişkiler faaliyetlerinde meydana gelen değişim incelenerek, sonuç ve öneriler bölümü ile çalışma tamamlanmaktadır

KALÇA ÇEVRESİ KAS KUVVETİ DENGE VE FONKSİYONU ETKİLER Mİ?

Amaç: Çalışmanın amacı, kalça çevresi kas kuvveti ile denge ve fonksiyon arasında ilişki olup olmadığının incelenmesidir. Gereç ve Yöntem: 15-25 yaş arasında bulunan, sağlıklı 50 kişi çalışmaya alındı. Katılımcıların demografik bilgilerinin sorgulandığı bir anket kullanıldı. Değerlendirmeye alınan katılımcıların Myometre kullanılarak kalça çevresi kas kuvveti; Nintendo Wii’nin Fizyosoft Balance Board’ı kullanılarak denge değerlendirmesi; Alt Ekstremite Fonksiyonel Skalası kullanılarak alt ekstremite fonksiyonelliği; Uluslararası Fiziksel Aktivite anketi (IPAQ) kullanılarak fiziksel aktivite durumları değerlendirildi. İstatistiksel analiz SPSS 16.00 version ile yapıldı. Bulgular: Çift ayak tek ayak üstünde dengede iken anteroposterior (AP) salınımı ile sağ taraf kalça abduksiyon kas kuvveti arasında istatistiksel olarak anlamlı, negatif korelasyon bulunmaktadır (p&lt;0.05). Sağ taraf diz fleksiyon kas gücü ile çift ayak dengede AP salınımı arasında istatistiksel olarak pozitif, anlamlı korelasyon bulunmaktadır (p&lt;0.05). Sol taraf kalça abduksiyon kas gücü ile çift ayak üstünde dengede iken mediolateral (ML) salınımı ve sol ayak üstünde dengeyken AP salınımları arasında istatistiksel açıdan negatif, anlamlı ilişki bulunmaktadır (p&lt;0.05). Alt ekstremite fonksiyon testi ile kalça çevresi kas gücü arasında istatistiksel olarak anlamlı bir korelasyon bulunmamıştır (p&gt;0.05). Sonuç: Kalça çevresi bazı kas grupları dengeyi önemli derecede etkilemektedir. Dengede kalmaya çalışırken oluşan anteroposterior salınımların kalça fleksiyon ve abduksiyon kas gücüyle ilişkili olduğu görülmüştür. Kalça çevresi kas kuvveti ile fonksiyonellik arasında bir ilişki bulunmamıştır. Kalça çevresi kaslar ne kadar kuvvetlenirse denge reaksiyonları o kadar iyileşecektir

Increased site-specific phosphorylation of tyrosine hydroxylase accompanies stimulation of enzymatic activity induced by cessation of dopamine neuronal activity. Mol Pharmacol

ABSTRACT Activation of striatal dopamine (DA) neurons by neuroleptic treatment or by electrical stimulation of the nigrostriatal pathway increases the activity of tyrosine hydroxylase (TH). The increase is mediated by phosphorylation of the enzyme. However, abolition of DA neuronal activity [by ␥-butyrolactone (GBL) treatment or transection of the nigrostriatal pathway] also increases TH activity. Quantitative blot immunolabeling experiments using site-and phosphorylation state-specific antibodies to TH demonstrated that GBL treatment (750 mg/kg, 35 min) significantly increased phosphorylation at Ser19 (ϩ40%) and Ser40 (ϩ217%) without altering Ser31 phosphorylation. Concomitantly, GBL treatment [along with the 3,4-dihydroxyphenylalanine (dopa) decarboxylase inhibitor NSD-1015, 100 mg/ kg, 30 min] increased in vivo striatal dopa accumulation and in vitro TH activity 3-fold. Likewise, cerebral hemitransection of the nigrostriatal pathway significantly increased phosphorylation of TH at Ser19 (ϩ89%) and Ser40 (ϩ158%) but not at Ser31; dopa levels were increased accordingly (ϩ191%). Kinetic analysis of TH activity established that GBL treatment and hemitransection primarily decreased the K m for the cofactor tetrahydrobiopterin (3-fold). The effects of GBL and hemitransection were abolished or attenuated by pretreatment with the DA agonist R-(Ϫ)-N-n-propylnorapomorphine (NPA; 30 g/ kg, 40 min), presumably via stimulation of inhibitory presynaptic DA autoreceptors. NPA dose-response curves for reversal of GBL-induced dopa accumulation and Ser40 phosphorylation were identical; however, only the highest dose of NPA reversed the small and variable increase in Ser19 phosphorylation. Thus, TH activity seems to be regulated by phosphorylation in both hyper-and hypoactive striatal DA neurons; in the latter case, activation seems to be caused by selective phosphorylation of Ser40. It is now well established that short-term regulation of tyrosine hydroxylase (TH) is accomplished by dynamic changes in the phosphorylation state of the enzyme Electrical stimulation of the medial forebrain bundle (containing the dopaminergic afferents to the forebrain) is known to elicit activation of striatal T

Mechanisms of action of therapeutic exercise for knee and hip OA remain a black box phenomenon: an individual patient data mediation study with the OA Trial Bank

Objectives To evaluate mediating factors for the effect of therapeutic exercise on pain and physical function in people with knee/hip osteoarthritis (OA). Methods For Subgrouping and TargetEd Exercise pRogrammes for knee and hip OsteoArthritis (STEER OA), individual participant data (IPD) were sought from all published randomised controlled trials (RCTs) comparing therapeutic exercise to non-exercise controls in people with knee/hip OA. Using the Counterfactual framework, the effect of the exercise intervention and the percentage mediated through each potential mediator (muscle strength, proprioception and range of motion (ROM)) for knee OA and muscle strength for hip OA were determined. Results Data from 12 of 31 RCTs of STEER OA (1407 participants) were available. Within the IPD data sets, there were generally statistically significant effects from therapeutic exercise for pain and physical function in comparison to non-exercise controls. Of all potential mediators, only the change in knee extension strength was statistically and significantly associated with the change in pain in knee OA (β -0.03 (95% CI -0.05 to -0.01), 2.3% mediated) and with physical function in knee OA (β -0.02 (95% CI -0.04 to -0.00), 2.0% mediated) and hip OA (β -0.03 (95% CI -0.07 to -0.00), no mediation). Conclusions This first IPD mediation analysis of this scale revealed that in people with knee OA, knee extension strength only mediated ±2% of the effect of therapeutic exercise on pain and physical function. ROM and proprioception did not mediate changes in outcomes, nor did knee extension strength in people with hip OA. As 98% of the effectiveness of therapeutic exercise compared with non-exercise controls remains unexplained, more needs to be done to understand the underlying mechanisms of actions

Moderators of the effect of therapeutic exercise for knee and hip osteoarthritis: a systematic review and individual participant data meta-analysis

Background Many international clinical guidelines recommend therapeutic exercise as a core treatment for knee and hip osteoarthritis. We aimed to identify individual patient-level moderators of the effect of therapeutic exercise for reducing pain and improving physical function in people with knee osteoarthritis, hip osteoarthritis, or both. Methods We did a systematic review and individual participant data (IPD) meta-analysis of randomised controlled trials comparing therapeutic exercise with non-exercise controls in people with knee osteoathritis, hip osteoarthritis, or both. We searched ten databases from March 1, 2012, to Feb 25, 2019, for randomised controlled trials comparing the effects of exercise with non-exercise or other exercise controls on pain and physical function outcomes among people with knee osteoarthritis, hip osteoarthritis, or both. IPD were requested from leads of all eligible randomised controlled trials. 12 potential moderators of interest were explored to ascertain whether they were associated with short-term (12 weeks), medium-term (6 months), and long-term (12 months) effects of exercise on self-reported pain and physical function, in comparison with non-exercise controls. Overall intervention effects were also summarised. This study is prospectively registered on PROSPERO (CRD42017054049). Findings Of 91 eligible randomised controlled trials that compared exercise with non-exercise controls, IPD from 31 randomised controlled trials (n=4241 participants) were included in the meta-analysis. Randomised controlled trials included participants with knee osteoarthritis (18 [58%] of 31 trials), hip osteoarthritis (six [19%]), or both (seven [23%]) and tested heterogeneous exercise interventions versus heterogeneous non-exercise controls, with variable risk of bias. Summary meta-analysis results showed that, on average, compared with non-exercise controls, therapeutic exercise reduced pain on a standardised 0–100 scale (with 100 corresponding to worst pain), with a difference of –6·36 points (95% CI –8·45 to –4·27, borrowing of strength [BoS] 10·3%, between-study variance [τ2] 21·6) in the short term, –3·77 points (–5·97 to –1·57, BoS 30·0%, τ2 14·4) in the medium term, and –3·43 points (–5·18 to –1·69, BoS 31·7%, τ2 4·5) in the long term. Therapeutic exercise also improved physical function on a standardised 0–100 scale (with 100 corresponding to worst physical function), with a difference of –4·46 points in the short term (95% CI –5·95 to –2·98, BoS 10·5%, τ2 10·1), –2·71 points in the medium term (–4·63 to –0·78, BoS 33·6%, τ2 11·9), and –3·39 points in the long term (–4·97 to –1·81, BoS 34·1%, τ2 6·4). Baseline pain and physical function moderated the effect of exercise on pain and physical function outcomes. Those with higher self-reported pain and physical function scores at baseline (ie, poorer physical function) generally benefited more than those with lower self-reported pain and physical function scores at baseline, with the evidence most certain in the short term (12 weeks). Interpretation There was evidence of a small, positive overall effect of therapeutic exercise on pain and physical function compared with non-exercise controls. However, this effect is of questionable clinical importance, particularly in the medium and long term. As individuals with higher pain severity and poorer physical function at baseline benefited more than those with lower pain severity and better physical function at baseline, targeting individuals with higher levels of osteoarthritis-related pain and disability for therapeutic exercise might be of merit

Properties of geometric functions in the theory of univalent functions

YÖK Tez No: 623737Bu çalışmada S sınıfının bir alt sınıfı olan A sınıfına ait iki foksiyonunun ünivalent olduğunu ve birim disk U={z?C: |z|<1} üzerinde analitiklik koşulunu sağlayan bu iki fonksiyonun aynı zamanda bileşkelerinin de her zaman ünivalent olabileceği gösterildi.In this article, it was shown that the two functions of class A, which is a subclass of class S, are univalent and that the components of these two functions, which provide the condition of analyticity on unit disk U = {z?C: |z| <1}, can also always be univalent

A CHALLENGE TO THE CONTEMPORARY MULTICULTURALISM FROM A HISTORICAL PERSPECTIVE: THE EARLY ABBASID ERA

This study examines the early multiculturalism of the Abbasid Empire. The purpose is to demonstrate the significance of historical multiculturalism in building a governmental-social system. The analysis of the early Abbasid multiculturalism also integrates Persian and Greco-Roman multicultural models. The study argues that the Abbasid Dynasty, which succeeded the Umayyad Dynasty after a revolution, had introduced a unique multicultural model by establishing a tolerant and libertarian imperial structure. In effect, the Abbasid Dynasty rejected the Umayyad emphasis on the so-called Arab nationalism in its early period (750-833). This study employs a comparative analysis of the early multiculturalism of the Abbasid Empire and modern practices of multiculturalism for textual analysis and conclusions. It is significant to demonstrate how the early multiculturalism of the Abbasid Empire could be correlated to modern multicultural practices. In this regard, the policy of support and encouragement of translation activities by the early Abbasid caliphs, rulers and intellectuals had strengthened this multicultural system, which was inclusive regardless of ethnicity, religion, and race