The Relationship Between Mindfulness and Cognitive Flexibility of University Students

The aim of present study was to examine the associations among mindfulness and cognitive flexibility. The study group consisted of 244 university students, 187 female and 57 male. The age of the university students in the study group ranged from 18 to 34 with a mean age of 20.27. Mindful Attention Awareness Scale, Cognitive Flexibility Inventory and personal information form, which collect demographic information of the participants, were used in the data collection process. In order to investigate the relationships between mindfulness and cognitive flexibility (alternative and control), Pearson's product-moment correlation coefficients were determined. According to correlation analysis results, significant relationships between mindfulness and cognitive flexibility and alternatives and control, which are sub-factors of cognitive flexibility, were determined. Multivariate analysis of variance (MANOVA) was used to determine whether the relationship between mindfulness and cognitive flexibility made a significant difference according to gender. According to the Manova test results, it was determined that gender has a significant effect on the relationship between mindfulness and cognitive flexibility. Simple linear regression analysis was performed to determine to what extent mindfulness predicts cognitive flexibility. As a result of the regression analysis, it was concluded that mindfulness explains 29.4% of the total variance of cognitive flexibility. Based on the results of the research, psychoeducational programs can be prepared to develop mindfulness and cognitive flexibility in activities performed in the field of guidance and psychological counseling

Modifiye Üçlü Antibiyotik Patının Uzaklaştırılmasında Fotonla İndüklenmiş Fotoakustik Dalgalanma ile Farklı İrrigasyon Aktivasyon Rejimlerinin Kombinasyonunun Karşılaştırılması

Amaç: Bu çalışmanın amacı, kök kanallarından modifiye üçlü antibiyotik patının (mTAP) çıkarılmasında foton kaynaklı fotoakustik dalgalanma (PIPS) tekniği ile farklı irrigasyon aktivasyon rejimlerinin kombinasyonunun etkinliğini karşılaştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: Yüz beş adet çekilmiş insan mandibular-premolar dişler ProTaper döner eğe kullanarak prepare edildi. Kök kanalları mTAP medikamenti ile dolduruldu ve 4 hafta sonra kökler kullanılan irrigasyon rejimlerine göre rastgele 7 gruba (n=15) ayrıldı: Self-Adjusting File (SAF), Pasif-Ultrasonik-İrrigasyon (PUI) , EndoAktivatör (EA), SAF+EA, SAF+PUI, PUI+EA, PIPS. 3 dişte mTAP kaldırılmadı (pozitif kontrol) ve diğer 3 diş mTAP ile doldurulmadı (negatif kontrol). Kökler uzunlamasına ikiye ayrıldı ve kalan mTAP miktarı, 4 dereceli bir skorlama sistemi kullanılarak 20x büyütme ile değerlendirildi. Veriler Kruskal-Wallis ve Mann-Whitney U testleri kullanılarak değerlendirildi. Bulgular: Tüm deney grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık tespit edildi. PIPS, SAF, SAF+EA ve SAF+PUI, mTAP'yi kök kanalından çıkarmada PUI ve PUI+EA'dan önemli ölçüde daha iyi performans gösterdi (P=0.000). EA orta etkinlik gösterdi. Apikal ve orta üçte birlik kısımda PUI ve PUI+EA ve koronal üçte birlik kısımda PUI önemli ölçüde daha kötü performans gösterdi (

The effect of Nd:YAG laser irradiation on root surface: Shear-bond strength and SEM-EDX study

To investigate the effects of Nd:YAG laser and 17% EDTA treatment on root-dentin mineral content using scanning electron microscope-energy dispersive X-ray spectroscopy (SEM-EDX) and on shear-bond strength of epoxy-resin-based sealer (AH Plus) to root dentin. Twelve extracted premolars were decoronated and roots were sectioned, so that 24 two-root halves were obtained. Element levels of each half were examined by SEM/EDX, and AH Plus build-ups were created. After shear-testing, the test surfaces were reground and subjected to a 5.25% NaOCl. Two subgroups were created according to the surface treatment (n=12): G1, with 17% EDTA for 5min; G2, with the Nd:YAG laser. The element level analysis and shear-bond strength test were repeated for each half; the data were recorded (MPa) and analyzed (paired samples t-test). The EDTA treatment increased the O, C, Ca/P ratio (p0.05). The Nd:YAG laser increased O, Ca/P ratio (p0.05). Both 17% EDTA and Nd:YAG laser had an effect on the mineral content of roots. The 17% EDTA treatment decreased the shear-bond strength of AH Plus to root dentin (p=0.000); however, the Nd:YAG laser did not affect the bond strength (p=0.238). Thus, an Nd:YAG laser can be used for disinfection of the root canal when AH Plus is used as a sealer

Kök dentininin mineral içeriğine ve AH-Plus’ın bağlanma dayanımına borik asitin etkisi: SEM-EDX çalışması

To investigate the effects of boric acid, EDTA and citric acid on rootdentin mineral content and on shear-bond strength of AH Plus. Material and Methods: Eighteen extracted mandibular premolars were used. The crowns were removed. The roots were then longitudinally sectioned under water cooling to obtain two root halves from each tooth. Element levels were examined by SEM-EDX and build-ups were created using AH Plus. The element levels and shear-bond strength data (MPa) were recorded. After shear-test, the root surfaces were re-grounded, and subjected to 5,25% NaOCl followed by 10% Boric acid, 17% EDTA and 10% Citric acid. The root surfaces were re-examined by SEM-EDX. Shear-test was repeated. The element levels and shear-bond strength data (MPa) were recorded and analyzed by using paired samples t test. Results: Boric acid increased O, Na, K and Ca/P ratio (p&lt;0.001), did not change Ca, C, Mg contents of root-dentin (p&gt;0.05). EDTA increased O, Na, C, Ca/P ratio (p&lt;0.001), decreased the Ca, P, S (p&lt;0.001). Citric acid increased C, Na, Ca/P ratio (p&lt;0.001), decreased Ca, P, S contents (p&lt;0.05). Citric acid did not change shear-bond strength of AH Plus (p=0.218). Both Boric acid and EDTA treatment decreased shear bond strength of the sealer (p=0.000). Conclusion: All the tested materials changed the mineral contents of root dentin. Boric acid and EDTA treatment decreased shear bond strength of AH Plus. Boric acid might be considered as an alternative chelating agent however further experimental and clinical evaluations are needed to use the material safely.Borik asit, EDTA ve sitrik asitin kök dentininin mineral içeriğine ve AH Plus'ın ma- kaslama bağlanma dayanımına etkisini araştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: 18 adet çekilmiş pre- molar dişler kullanıldı. Dişlerin kuron kısımları kaldırıldı. Herbir dişten iki kök yarısı elde etmek için su soğutması altında uzunlamasına kesit alındı. SEM EDX kullanılarak element seviyeleri öl- çüldü. AH Plus ile build-up oluşturuldu. Element seviyeleri ve makaslama bağlanma dayanım de- ğerleri (MPa) kaydedildi. Shear testi yapıldıktan sonra kök yüzeyleri tekrar düzleştirildi ve %5,25 NaOCl'u takiben %10 Borik asit, %17 EDTA and %10 Sitrik asit uygulandı. Kök yüzeyleri tekrar SEM EDX ile ölçüldü. Element seviyeleri ve makaslama bağlanma dayanım değerleri kaydedildi (MPa) ve paired t testi kullanılarak analiz edildi. Bulgular: Borik asit uygulanımı kök dentininin O, Na, K ve Ca/P oranını (p0.05) değiştirmedi. EDTA uygulanımı O, Na, C, Ca/P oranını artırdı (p<0.001), Ca, P, S mineral içeriğini azalttı (p<0.001). Sit- rik asit uygulanımı C, Na, Ca/P oranını artırdı (p<0.001), Ca, P, S mineral içeriğini azalttı (p<0.05). Sitrik asit uygulanımı AH Plus'ın makaslama bağlanma dayanım değerini değiştirmedi (p=0.218). Hem Borik asit hem de EDTA uygulanımı AH Plus'ın makaslama bağlanma dayanım değerini azalttı (p=0.000). Sonuç: Tüm test edilen materyaller kök dentininin mineral içeriğini değiştirdi. Borik asit ve EDTA AH Plus'ın makaslama bağlanma dayanımını azalttı. Borik asit alternatif şelasyon ajanı olarak düşünülebilir ancak materyalin kullanım güvenilirliği için daha ileri çalışmalara ve klinik uygulamalara ihtiyaç vardır

Quality and leakage of perforation repair-materials: A comparison of intracoronal and retrograde techniques

Amaç: Bu in vitro çalışmanın amacı, perforasyon tamir materyallerinin, perforasyon bölgesine ortograd ya da retrograd yerleştirildiğinde, sızıntı ve kalitesini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntemler: Çekilmiş insan molar dişlerin mesial ve distal kök yüzeylerinde, dişin uzun aksına 45 derecelik açıyla elmas bir frez ile kasten perforasyonlar oluşturuldu. Mesial perforasyonlar intrakoronal olarak şu materyaller kullanılarak tamir edildi: IRM (Dentsply), amalgam (Dentsply), Dyract (Dentsply), SuperBond C&B (Sun Medical) and MTA (Dentsply). Siman ile giriş kavitesi doldurulduktan sonra distal perforasyonlar aynı materyaller ile retrograd olarak tamir edildi. Dişler %100 nemli ortamda 24 saat saklandı. Perforasyon bölgeleri 24 saat %2'lik metilen mavisinde bekletildi. Dişler kesilerek, 20x ve 40x büyütme ile stereomikroskop altında incelendi ve boya penetrasyonuna göre taşmış, yeterli ve yetersiz olarak skorlandı. Bulgular: Veriler Kruskal-Wallis ve MannWhitney U-testleri ile analiz edildi. Restorasyon teknikleri arasında önemli derecede fark bulundu (p0.05). Tüm materyallerde retrograd teknik kullanıldığı zaman daha az sızıntı gözlendi (p0.05). Giriş kavitesi boyunca perforasyonun tamiri, %86 taşmış ya da yetersiz bulundu. Retrograd olarak uygulandığı zaman IRM %80, MTA %60 oranında sızıntı olmadan yeterli bulundu. Sonuç: Retrograd teknik kullanarak perforasyonların tamiri, kullanılan materyalin etkisi olmaksızın yeterli restorasyonun sayısı önemli derecede arttı. IRM retrograd uygulandığı zaman MTA'yı takiben en iyi kapamayı sağladı.Background: The objective of this in vitro study was to evaluate the quality and leakage of repair materials when perforation sites were challenged from an orthograde or retrograde direction. Methods: Intentional perforations were created on the mesial and distal root surfaces of the extracted human molar teeth (below the CEJ) using a diamond bur at a 45 degree angle to the long axis. Mesial perforations were repaired intracoronally using the following materials (n15): IRM (Dentsply), amalgam (Dentsply), Dyract (Dentsply), SuperBond C&amp;B (Sun Medical) and MTA (Dentsply). After filling the access cavities with cement, distal perforations were repaired retrogradely using the same materials. The teeth were kept at humid conditions (100%, 24hrs), the perforation sites were stained with 2%methylene blue (24hrs), sectioned and examined under a stereomicroscope at 20x and 40x magnifications and scored as extruded, insufficient or adequate in combination with the dye penetration. Results: The data was statistically analyzed (Kruskal-Wallis and Mann-Whitney U-tests). A significant difference was found among the restoration techniques (p>0.05). All the materials showed less leakage when used retrogradely (p>0.05). Repair of the perforation through the access cavity resulted in 86% extruded or insufficient restorations with leakage. IRM restoration showed 80% and MTA showed 60% adequate restoration without leakage when applied retrogradely. Conclusion: Repair of the perforations using the retrograde technique has significantly increased the number of the adequate restorations regardless the effect of the material factor. IRM showed the best sealing followed by MTA when applied retrogradel

The Effect of Boric Acid on Root Dentin Mineral Content and Bond Strength of AH-Plus: A SEM-EDX Study

Borik asit, EDTA ve sitrik asitin kök dentininin mineral içeriğine ve AH Plus’ın makaslama bağlanma dayanımına etkisini araştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: 18 adet çekilmiş premolar dişler kullanıldı. Dişlerin kuron kısımları kaldırıldı. Herbir dişten iki kök yarısı elde etmek için su soğutması altında uzunlamasına kesit alındı. SEM EDX kullanılarak element seviyeleri ölçüldü. AH Plus ile build-up oluşturuldu. Element seviyeleri ve makaslama bağlanma dayanım değerleri (MPa) kaydedildi. Shear testi yapıldıktan sonra kök yüzeyleri tekrar düzleştirildi ve %5,25 NaOCl’u takiben %10 Borik asit, %17 EDTA and %10 Sitrik asit uygulandı. Kök yüzeyleri tekrar SEM EDX ile ölçüldü. Element seviyeleri ve makaslama bağlanma dayanım değerleri kaydedildi (MPa) ve paired t testi kullanılarak analiz edildi. Bulgular: Borik asit uygulanımı kök dentininin O, Na, K ve Ca/P oranını (p0.05) değiştirmedi. EDTA uygulanımı O, Na, C, Ca/P oranını artırdı (p<0.001), Ca, P, S mineral içeriğini azalttı (p<0.001). Sitrik asit uygulanımı C, Na, Ca/P oranını artırdı (p<0.001), Ca, P, S mineral içeriğini azalttı (p<0.05). Sitrik asit uygulanımı AH Plus’ın makaslama bağlanma dayanım değerini değiştirmedi (p=0.218). Hem Borik asit hem de EDTA uygulanımı AH Plus’ın makaslama bağlanma dayanım değerini azalttı (p=0.000). Sonuç: Tüm test edilen materyaller kök dentininin mineral içeriğini değiştirdi. Borik asit ve EDTA AH Plus’ın makaslama bağlanma dayanımını azalttı. Borik asit alternatif şelasyon ajanı olarak düşünülebilir ancak materyalin kullanım güvenilirliği için daha ileri çalışmalara ve klinik uygulamalara ihtiyaç vardır.To investigate the effects of boric acid, EDTA and citric acid on rootdentin mineral content and on shear-bond strength of AH Plus. Material and Methods: Eighteen extracted mandibular premolars were used. The crowns were removed. The roots were then longitudinally sectioned under water cooling to obtain two root halves from each tooth. Element levels were examined by SEM-EDX and build-ups were created using AH Plus. The element levels and shear-bond strength data (MPa) were recorded. After shear-test, the root surfaces were re-grounded, and subjected to 5,25% NaOCl followed by 10% Boric acid, 17% EDTA and 10% Citric acid. The root surfaces were re-examined by SEM-EDX. Shear-test was repeated. The element levels and shear-bond strength data (MPa) were recorded and analyzed by using paired samples t test. Results: Boric acid increased O, Na, K and Ca/P ratio (p<0.001), did not change Ca, C, Mg contents of root-dentin (p>0.05). EDTA increased O, Na, C, Ca/P ratio (p<0.001), decreased the Ca, P, S (p<0.001). Citric acid increased C, Na, Ca/P ratio (p<0.001), decreased Ca, P, S contents (p<0.05). Citric acid did not change shear-bond strength of AH Plus (p=0.218). Both Boric acid and EDTA treatment decreased shear bond strength of the sealer (p=0.000). Conclusion: All the tested materials changed the mineral contents of root dentin. Boric acid and EDTA treatment decreased shear bond strength of AH Plus. Boric acid might be considered as an alternative chelating agent however further experimental and clinical evaluations are needed to use the material safely

Perforasyon tamir materyallerinin sızıntı ve kalitesi: İntrakoronal ve retrograd tekniklerin karşılaştırılması

Amaç: Bu in vitro çalışmanın amacı, perforasyon tamir materyallerinin, perforasyon bölgesine ortograd ya da retrograd yerleştirildiğinde, sızıntı ve kalitesini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntemler: Çekilmiş insan molar dişlerin mesial ve distal kök yüzeylerinde, dişin uzun aksına 45 derecelik açıyla elmas bir frez ile kasten perforasyonlar oluşturuldu. Mesial perforasyonlar intrakoronal olarak şu materyaller kullanılarak tamir edildi: IRM (Dentsply), amalgam (Dentsply), Dyract (Dentsply), SuperBond C&amp;B (Sun Medical) and MTA (Dentsply). Siman ile giriş kavitesi doldurulduktan sonra distal perforasyonlar aynı materyaller ile retrograd olarak tamir edildi. Dişler %100 nemli ortamda 24 saat saklandı. Perforasyon bölgeleri 24 saat %2’lik metilen mavisinde bekletildi. Dişler kesilerek, 20x ve 40x büyütme ile stereomikroskop altında incelendi ve boya penetrasyonuna göre taşmış, yeterli ve yetersiz olarak skorlandı. Bulgular: Veriler Kruskal-Wallis ve MannWhitney U-testleri ile analiz edildi. Restorasyon teknikleri arasında önemli derecede fark bulundu (p &lt; 0.05). Tüm materyallerde retrograd teknik kullanıldığı zaman daha az sızıntı gözlendi (p &lt; 0.05). Giriş kavitesi boyunca perforasyonun tamiri, %86 taşmış ya da yetersiz bulundu. Retrograd olarak uygulandığı zaman IRM %80, MTA %60 oranında sızıntı olmadan yeterli bulundu. Sonuç: Retrograd teknik kullanarak perforasyonların tamiri, kullanılan materyalin etkisi olmaksızın yeterli restorasyonun sayısı önemli derecede arttı. IRM retrograd uygulandığı zaman MTA’yı takiben en iyi kapamayı sağladı