Right Gaussian rings and skew power series rings

AbstractWe introduce a class of rings we call right Gaussian rings, defined by the property that for any two polynomials f, g over the ring R, the right ideal of R generated by the coefficients of the product fg coincides with the product of the right ideals generated by the coefficients of f and of g, respectively. Prüfer domains are precisely commutative domains belonging to this new class of rings. In this paper we study the connections between right Gaussian rings and the classes of Armendariz rings and rings whose right ideals form a distributive lattice. We characterize skew power series rings (ordinary as well as generalized) that are right Gaussian, extending to the noncommutative case a well-known result by Anderson and Camillo. We also study quotient rings of right Gaussian rings

Classification of brown earths based on field and laboratory properties: Problematic issues and proposition of their solution

In this paper, the current problems associated with the classification of brown earths, are presented. According to the Polish Soil Classification (PSC) (1989, 2011), base saturation is the main parameter for identifying eutrophic and dystrophic brown soils. In practice, however, it is not possible to determine the base saturation value in the field. Therefore, the aim of this study was to estimate the base saturation using a regression equation and create a field guide for brown earths, based on the pH value, measured using a Hellige indicator, and the calcium carbonate content. Determination of the pH ranges enabled the classification of brown earth types in the field. These results suggest that pH can be used as a proxy for base saturation especially in the field. A change in the hierarchy of soil (sub)types is proposed for the new Polish Soil Classification

Impact of inoculant and foliar fertilization on root system parameters of pea (Pisum sativum l.)

In recent years, sustainable crop development has played a key role in current strategies to improve roots activity, which increase nutrients uptake in pulse crop. Our study presents the relationship between root system morphology, inoculant application with and without foliar fertilization and nitrogen accumulation in soil and plants. Two inoculants: Nitragina and IUNG, foliar fertilizer (Photrel), as well as two pea cultivars were studied in three years (2009–2011) period. The research has shown that bacterial inoculants have signifiant inflence on the selected parameters of pea root systems. Gel inoculant signifiantly increased mean root diameter (0.44 mm), compared to control (0.33 mm), whereas combination of Nitragina inoculant with micronutrient fertilization signifiantly increased root length density (1.05 cm·cm-3), compared to control (0.85 cm·cm-3). Additionally, the bacterial inoculant IUNG has signifiantly decreased the root length density in roots classes between 0.2–0.5 mm in the most humid year. The impact of inoculants on roots parameters was strongly related to weather conditions. In a dry year, a signifiant decrease of mean root diameter, specifi root length and increase of root dry mass were observed. Nitrogen accumulation in seeds signifiantly increased after gel inoculant application. A higher N content was proven in the fodder cultivar, but the edible cultivar was observed to accumulate more N in the seeds, which caused a Nitrogen Harvest index for this plant (80.0%)

ST-elevation in a patient with vasovagal syncope

We describe a case of a 68-year-old man with known ischaemic heart disease, who passed out after nitroglycerine administration. He had triple-vessel ischaemic heart disease and had suffered from myocardial infarction about 17 years prior to this incident. An ECG revealed ST-segment elevation in the anterior leads. The elevations lasted at least 40 minutes and no longer than 60 minutes. No troponin I level elevation was detected in two subsequent blood samples. The probable causes of ST-segment elevation in this patient are discussed. In our opinion ST-segment elevation was caused by a combination of hypervagotonia and transient myocardial ischaemia

Seismocardiography - a non-invasive method of assessing systolic and diastolic left ventricular function in ischaemic heart disease

Background: Seismocardiography (SCG) is a new non-invasive method which can assess left ventricular function (LVF) during exercise testing based on cardiac time intervals (CTI). There are no data assessing cardiac time intervals during exercise ischaemia in patients with coronary artery disease. The aim of the study was to assess systolic and diastolic CTI in patients after myocardial infarction (MI) with ischaemia during the exercise tolerance test (ETT). Material and methods: Sixty post-MI patients were included in the study and subdivided into two groups, A and B. Group A consisted of 30 patients aged 61.7 &#177; 6 with normal left ventricular systolic function and left ventricular diastolic dysfunction based on Echo. Group B consisted of 30 patients aged 60.1 &#177; 6 with normal left ventricular systolic and diastolic function. During SCG the following parameters were analysed: pre-ejection period (PEP) in ms, left ventricular ejection time (LVET) in ms, PEP/LVET, myocardial performance index (MPI) and isovolumetric relaxation time (IVRT) in ms at rest and immediately after exercise. During ETT the following parameters were analysed: ETT duration in minutes, blood pressure (BP), heart rate (HR) and ST depression in mm. Results: In group A on SCG exercise-induced ischaemia changed PEP from 115 &#177; 13 to 116 &#177; 17 ms, LVET from 298 &#177; 22 to 290 &#177; 26 ms, PEP/LVET from 0.39 &#177; 0.05 to 0.40 &#177; 0.08, MPI from 0.39 &#177; 0.1 to 0.42 &#177; 0.1, IVRT from 67 &#177; 21 to 72 &#177; 21 ms and MO-RF from 115 &#177; 39 to 85 &#177; 20, p < 0.001, which suggests a deterioration of the left ventricular systolic and diastolic function. In group B on SCG exercise-induced ischaemia changed PEP from 116 &#177; 18 to 118 &#177; 15 ms, LVET from 305 &#177; 25 to 294 &#177; 27, PEP/LVET from 0.38 &#177; 0.07 to 0.40 &#177; 0.07, MPI from 0.37 &#177; 0.8 to 0.40 &#177; 0.09, IVRT from 59 &#177; 14 to 66 &#177; 17 and MO-RF from 112 &#177; 39 to 85 &#177; 28, p = 0.001, also suggesting a deterioration in left ventricular systolic and diastolic function in spite of the normal function at rest. There were no intergroup differences in ETT duration, HR and BP; only ST depression in group B was longer, 1.7 vs. 1.4 mm (p = 0.027). Conclusion: Seismocardiography is a helpful method of assessing left ventricular systolic and diastolic function in patients with exercise-induced ischaemia

Przedsionkowe zaburzenia rytmu serca we wczesnym okresie po kardiowersji elektrycznej migotania przedsionków

Wstęp: Liczne pobudzenia przedwczesne przedsionkowe (SVEB), zwłaszcza te o krótkim czasie sprzężenia, stanowią czynnik ryzyka napadowego migotania przedsionków (PAF). Skłonność do wystąpienia nawrotu PAF zmniejsza się wraz z upływem czasu od momentu zastosowania kardiowersji elektrycznej. Skrócenie okresu refrakcji mięśnia przedsionków, przypisywane remodelingowi elektrycznemu przedsionków, może być również częściowo zależne od zmian neurohumoralnych spowodowanych impulsem elektrycznym kardiowersji. Celem badania była ocena występujących bezpośrednio po kardiowersji elektrycznej zaburzeń rytmu serca, w odniesieniu do ilości energii impulsu elektrycznego, wzrostu stężenia amin katecholowych oraz przedsionkowych zaburzeń rytmu serca w kolejnych 24 godzinach monitorowania EKG metodą Holtera u chorych poddanych kardiowersji elektrycznej z powodu migotania przedsionków. Materiał i metody: Badaniem objęto grupę chorych z PAF (22 pacjentów w wieku 64,1 &plusmn; 11,2 roku; 10 kobiet i 12 mężczyzn). Kardiowersję elektryczną wykonywano w dożylnym znieczuleniu ogólnym etomidatem i fentanylem. Bezpośrednio przed kardiowersją rozpoczynano 24-godzinne monitorowanie EKG metodą Holtera za pomocą systemu Medilog Optima. Stężenie całkowitych amin katecholowych oznaczano we krwi żylnej metodą radioenzymatyczną przed skutecznym impulsem kardiowersji elektrycznej i bezpośrednio po nim. Liczbę SVEB oceniano w 5-minutowych przedziałach czasowych bezpośrednio po kardiowersji i godzinę po niej jako wartości kontrolne. Obecność PAF oceniano w 24-godzinnym monitorowaniu holterowskim. U wszystkich chorych przed kardiowersją wykonywano badanie echokardiograficzne z oceną wymiarów jam serca, czynności lewej komory i obecności materiału zakrzepowego. Wyniki: W badanej grupie chorych średnia wartość LVEDD wynosiła 53,3 &plusmn; 7,2 mm, frakcji wyrzutowej lewej komory - 61,4 &plusmn; 14,8%, wielkość lewego przedsionka - 48,6 &plusmn; 5,1 mm, liczba impulsów elektrycznych - 1,6 &plusmn; 1,0 (1&#8211;5), a całkowita zastosowana energia - 391,0 &plusmn; &plusmn; 340,0 (200&#8211;1580 J). Stwierdzono, że liczba SVEB bezpośrednio po kardiowersji elektrycznej jest istotnie statystycznie większa (odpowiednio: 29,3 &plusmn; 44,9 vs. 10,7 &plusmn; 33,7; p < 0,05) i koreluje dodatnio z liczbą SVEB w godzinę po zabiegu (r = 0,65; p < 0,05). Nie wykazano zależności między liczbą SVEB w analizowanych przedziałach czasowych a innymi badanymi parametrami. Po zabiegu obserwowano istotny wzrost stężenia amin katecholowych (2,1 &plusmn; 0,9 vs. 3,3 &plusmn; 1,6 pmol/ml; p < 0,01) w porównaniu z wartością spoczynkową. Obecność PAF w monitorowaniu holterowskim (obserwowana u 10 chorych) nie korelowała z innymi oznaczanymi parametrami. Wnioski: Podczas kardiowersji elektrycznej następuje wzrost stężenia amin katecholowych. Bezpośrednio po zabiegu liczba przedsionkowych pobudzeń przedwczesnych jest istotnie większa niż godzinę po kardiowersji. (Folia Cardiol. 2004; 11: 653-648

Uniesienia odcinka ST u chorego po omdleniu wazowagalnym

W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 68-letniego mężczyzny z rozpoznaną chorobą niedokrwienną serca. U pacjenta po przyjęciu nitrogliceryny wystąpiło omdlenie z powodu zasłabnięcia. Wiele lat temu chory przebył zawał serca i rozpoznano u niego trójnaczyniową chorobę wieńcową. W elektrokardiogramie stwierdzono uniesienia odcinka ST nad ścianą przednią, które trwały co najmniej 40 min, jednak nie dłużej niż 60 min. U pacjenta nie zaobserwowano wzrostu stężenia troponiny w 2 kolejnych oznaczeniach. W pracy podjęto temat diagnostyki różnicowej uniesienia odcinka ST u chorego po omdleniu wazowagalnym. Według autorów stwierdzone u pacjenta zmiany elektrokardiograficzne częściowo spowodowała hiperwagotonia, a częściowo niedokrwienie mięśnia sercowego

Przedsionkowe zaburzenia rytmu serca we wczesnym okresie po kardiowersji elektrycznej migotania przedsionków

Wstęp: Liczne pobudzenia przedwczesne przedsionkowe (SVEB), zwłaszcza te o krótkim czasie sprzężenia, stanowią czynnik ryzyka napadowego migotania przedsionków (PAF). Skłonność do wystąpienia nawrotu PAF zmniejsza się wraz z upływem czasu od momentu zastosowania kardiowersji elektrycznej. Skrócenie okresu refrakcji mięśnia przedsionków, przypisywane remodelingowi elektrycznemu przedsionków, może być również częściowo zależne od zmian neurohumoralnych spowodowanych impulsem elektrycznym kardiowersji. Celem badania była ocena występujących bezpośrednio po kardiowersji elektrycznej zaburzeń rytmu serca, w odniesieniu do ilości energii impulsu elektrycznego, wzrostu stężenia amin katecholowych oraz przedsionkowych zaburzeń rytmu serca w kolejnych 24 godzinach monitorowania EKG metodą Holtera u chorych poddanych kardiowersji elektrycznej z powodu migotania przedsionków. Materiał i metody: Badaniem objęto grupę chorych z PAF (22 pacjentów w wieku 64,1 &plusmn; 11,2 roku; 10 kobiet i 12 mężczyzn). Kardiowersję elektryczną wykonywano w dożylnym znieczuleniu ogólnym etomidatem i fentanylem. Bezpośrednio przed kardiowersją rozpoczynano 24-godzinne monitorowanie EKG metodą Holtera za pomocą systemu Medilog Optima. Stężenie całkowitych amin katecholowych oznaczano we krwi żylnej metodą radioenzymatyczną przed skutecznym impulsem kardiowersji elektrycznej i bezpośrednio po nim. Liczbę SVEB oceniano w 5-minutowych przedziałach czasowych bezpośrednio po kardiowersji i godzinę po niej jako wartości kontrolne. Obecność PAF oceniano w 24-godzinnym monitorowaniu holterowskim. U wszystkich chorych przed kardiowersją wykonywano badanie echokardiograficzne z oceną wymiarów jam serca, czynności lewej komory i obecności materiału zakrzepowego. Wyniki: W badanej grupie chorych średnia wartość LVEDD wynosiła 53,3 &plusmn; 7,2 mm, frakcji wyrzutowej lewej komory - 61,4 &plusmn; 14,8%, wielkość lewego przedsionka - 48,6 &plusmn; 5,1 mm, liczba impulsów elektrycznych - 1,6 &plusmn; 1,0 (1&#8211;5), a całkowita zastosowana energia - 391,0 &plusmn; &plusmn; 340,0 (200&#8211;1580 J). Stwierdzono, że liczba SVEB bezpośrednio po kardiowersji elektrycznej jest istotnie statystycznie większa (odpowiednio: 29,3 &plusmn; 44,9 vs. 10,7 &plusmn; 33,7; p < 0,05) i koreluje dodatnio z liczbą SVEB w godzinę po zabiegu (r = 0,65; p < 0,05). Nie wykazano zależności między liczbą SVEB w analizowanych przedziałach czasowych a innymi badanymi parametrami. Po zabiegu obserwowano istotny wzrost stężenia amin katecholowych (2,1 &plusmn; 0,9 vs. 3,3 &plusmn; 1,6 pmol/ml; p < 0,01) w porównaniu z wartością spoczynkową. Obecność PAF w monitorowaniu holterowskim (obserwowana u 10 chorych) nie korelowała z innymi oznaczanymi parametrami. Wnioski: Podczas kardiowersji elektrycznej następuje wzrost stężenia amin katecholowych. Bezpośrednio po zabiegu liczba przedsionkowych pobudzeń przedwczesnych jest istotnie większa niż godzinę po kardiowersji. (Folia Cardiol. 2004; 11: 653-648