Pulmonary presentation of Toxocara sp. infection in children

Wstęp: Celem pracy jest ocena związku pomiędzy zmianami radiologicznymi, eozynofilią obwodową, hiperimmunoglobulinemią E i G oraz Toxocara sp. seropozytywnością u dzieci polskich z nowo rozpoznawanymi zmianami płucnymi. Materiał i metody: Retrospektywnie przeanalizowano dokumentację 119 pacjentów w wieku 1 do 18 lat (średnio: 7,21 ± 4,82) z dodatnimi przeciwciałami w kierunku Toxocara sp. Oceniono eozynofilię obwodową, liczbę leukocytów, stężenie IgE całkowitych, IgG oraz specyficznych przeciwciał przeciw antygenowi wydzielniczemu Toxocara, które badano w chwili rozpoznania zakażenia. U wszystkich dzieci przeprowadzono rutynowe badanie radiologiczne płuc. Wyniki: W dokumentacji 23 dzieci (średnia wieku: 3,58 ± 2,63) stwierdzono nieprawidłowości obrazu radiologicznego płuc. Piętnaścioro dzieci, u których występowały zmiany radiologiczne prezentowało: przewlekły kaszel, świsty, astmę i krwioplucie. U 8 dzieci nie stwierdzono objawów klinicznych zakażenia. Analiza poziomu eozynofilii obwodowej, ilości leukocytów, poziomu IgE całkowitych oraz specyficznych IgG wykazała, iż mają one wartości wyższe u dzieci ze zmianami radiologicznymi niż u dzieci bezobjawowych. Stężenie IgG całkowitych oraz gammaglobulin nie były statystycznie znamiennie różne. U 10 pacjentów KT wykazało obecność owalnych, nieregularnych guzków o średnicy 1 do 13 mm, z lub bez “otoczki halo. Liczba guzków wahała się od pojedynczej zmiany do licznych, rozsianych. Wszystkie zlokalizowane były w częściach obwodowych płuc. 13 pacjentów prezentowało zmiany lokalne o typie mlecznej szyby". U żadnego  z badanych dzieci nie występowała limfadenopatia i nacieki opłucnej. Wnioski: Zmiany płucne z wysoką eozynofilią oraz hiperimunoglobulinemią E mogą być związane z toksokarozą i dlatego w przypadku ich stwierdzenia należy rozważać wdrożenie leczenia z długofalową obserwacją następczą, niż agresywne procedury onkologiczne.Introduction: The aim of this study was to investigate the associations between radiological findings, blood eosinophilia, hyperimmunoglobulinemia E and G and Toxocara seropositivity in Polish children with newly diagnosed pulmonary infiltration. Material and methods: We retrospectively analyzed the documentation of 119 patients, aged 1 to 18 years (mean age: 7.21 ± 4.82), who were seropositive in Toxocara sp. antibodies. In all cases, peripheral blood eosinophils and leukocyte counts, serum total IgE, IgG levels and specific IgG antibodies against excretory and secretory Toxocara sp. antigens were measured at the first presentation. After the confirmation of seropositivity, all children had a routine radiological examination. Results: In the documentation of 23 children (mean age 3.58 ± 2.63 years) we found abnormalities in the radiological examination of their lungs. Fifteen children who had abnormalities in radiological findings presented clinical respiratory complaints such as chronic cough, wheezing, asthma and haemoptysis. Eight children were asymptomatic. The analysis of peripheral eosinophils and leukocyte number, the level of IgE and specific anti-Toxocara IgG presented significantly higher values in children with radiological lesions than in children who had correct radiology. The concentrations of total IgG and gamma globulins were not significantly different. In 10 patients CT showed irregular round nodules with and without halo ranging from 1 to 13 mm. The number of nodules varied from a single lesion to multiple, disseminated ones. All nodules were located in peripheral areas of the lungs. None of them were found in the central areas. In 13 patients, CT images showed ground-glass opacities with ill-defined margins. None of the CT images presented lymphadenopathy and pleural effusion. Conclusion: The pulmonary lesions in small children with high eosinophilia and hyperimmunoglobulinemia E could be related to toxocariasis and for this reason they are eligible to undergo therapy with prolonged observation for several months, rather than start invasive malignancy investigations

Wyniki leczenia zespołu Guillaina-Barrégo u dzieci w zależności od zastosowanych metod terapeutycznych

Zespół Guillaina-Barrégo (GBS, Guillain-Barré syndrome), czyli ostra zapalna poliradikuloneuropatia, objawia się symetrycznym osłabieniem siły mięśniowej i zniesieniem odruchów ścięgnistych o charakterze wstępującym. W rezultacie choroba doprowadza do ostrego niedowładu wiotkiego 2- lub 4-kończynowego oraz porażeń nerwów czaszkowych. Częstość występowania GBS określa się na około 1/100 000 dzieci poniżej 15. roku życia rocznie. Celem pracy jest analiza przebiegu klinicznego klasycznego GDB u dzieci w zależności od stosowanego leczenia. Badaniami objęto grupę 23 dzieci, u których na podstawie badania przedmiotowego oraz oceny biochemicznej płynu mózgowo- -rdzeniowego rozpoznano klasyczny GBS. W analizowanej grupie u wszystkich dzieci wystąpił ostry niedowład kończyn dolnych, u 39% — dysfunkcja zwieraczy odbytu i pęcherza moczowego, u 63% — porażenie 4-kończynowe, a u 22% — niewydolność oddechowa. Najczęstszą bezpośrednią przyczyną wystąpienia GBS była infekcja górnych dróg oddechowych. W leczeniu 74% dzieci z rozpoznaniem GBS stosowano steroidoterapię systemową, 57% pacjentów otrzymało preparaty immunoglobulin (IVIG), u 48% wykonano plazmaferezę (PE). W grupie pacjentów, u których zastosowano wyłącznie IVIG, 50% stanowiły dzieci z niedowładem wiotkim 4-kończynowym, a 50% — dzieci z porażeniem kończyn dolnych. W grupie chorych, u których leczenie wspomagano przeprowadzeniem PE, 81% stanowiły osoby z niedowładem wiotkim 4-kończynowym, w tym 3 pacjentów wymagających sztucznej wentylacji. Średni czas hospitalizacji dzieci leczonych IVIG wynosił 20,25 dnia, a dzieci, u których stosowano PE — 24,18 dnia

Kortyzol u osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu - przegląd piśmiennictwa

Cortisol is a hormone crucial for homeostasis of the human organism. Many researchers proved the role of cortisol and its normal release rhythm in healthy individuals. It led to further investigations of the abnormalities in cortisol levels in those affected by various disorders , especially with neuropsychiatric symptoms. Autism spectrum disorder is one of these conditions which have been intensively researched due to its core and secondary symptoms. We conducted a systematic review of articles in PubMed, including papers that met the search criteria “autism” and “cortisol”. After initial selection of relevant papers, we analyzed data from 56 articles. We divided data into subcategories of studies concerning cortisol diurnal profile, basal cortisol levels, Cortisol Awakening Response (CAR) and cortisol levels in reaction to certain stimuli. Data was unequivocal, however, abnormal diurnal profile, basal level, CAR or stressor response were found in many research groups. It led to suspicion that the abnormalities of cortisol release are a widely-spread phenomenon among individuals with autism spectrum disorder. Very limited data from therapeutic interventions indicated more clinical than biological response. This systematic review should be a drive to action for further randomized clinical trial on larger, homogenous group of patients to obtain more thorough insight into the role of cortisol in autism spectrum disorder.Kortyzol jest jednym z kluczowych hormonów dla zachowania homeostazy w organizmie człowieka, co zostało wykazane w wielu badaniach u osób zdrowych. Zbadano również prawidłowy rytm uwalniania kortyzolu. Stanowi to podstawę do dalszych badań zaburzeń wydzielania kortyzolu w różnych schorzeniach, szczególnie tych objawiających się zaburzeniami neuropsychiatrycznymi. Zaburzenia ze spektrum autyzmu stanowią jeden z najintensywniej badanych problemów zdrowotnych ze względu na objawy osiowe autyzmu, takie jak lęk czy zaburzenia społeczne i zachowania, jak również dodatkowe objawy, takie jak zaburzenia snu czy czynnościowe przewodu pokarmowego. Przeprowadziliśmy systematyczny przegląd piśmiennictwa w bazie PubMed, uwzględniając artykuły spełniające kryteria wyszukiwania “autism” (autyzm) i “cortisol” (kortyzol). Po pierwotnej selekcji istotnych prac, przeanalizowaliśmy 56 artykułów. Omawianie wyników podzieliliśmy na podkategorie, dotyczące profilu dobowego kortyzolu, podstawowych jego poziomów, wydzielania przy obudzeniu oraz poziomów w reakcji na konkretny bodziec. Analizowane dane były niejednoznaczne. Zaburzenia profilu dobowego kortyzolu, podstawowego jego poziomu, wydzielania przy obudzeniu oraz poziomów w reakcji na stresor stanowiły jednakże częste zjawisko wśród badanych osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Nieliczne dane dotyczące wpływu prowadzonych działań terapeutycznych wskazywały na częściej osiąganą kliniczną poprawę niż zmiany w stężeniu kortyzolu. Poniższy przegląd piśmiennictwa powinien stanowić podstawę do przeprowadzenia randomizowanych badań klinicznych na dużej, homogennej grupie, by uzyskać bardziej wnikliwe spojrzenie na rolę kortyzolu w zaburzeniach ze spektrum autyzmu

The History of the Intestinal Microbiota and the Gut-Brain Axis

The gut-brain axis and the intestinal microbiota have been an area of an intensive research in the last few years. However, it is not a completely novel area of interest for physicians and scientists. From the earliest centuries, both professionals and patients turned their attention to the gastrointestinal system in order to find the root of physical and mental disturbances. The approach to the gut-brain axis and the therapeutic methods have changed alongside the development of different medical approaches to health and illness. They often reflected the social changes. The authors of this article aim to provide a brief history of the gut-brain axis and the intestinal microbiota in order to demonstrate how important the study of these systems is for both scientists and medical professionals, as well as for the general public. We analysed the publications accessible through PubMed regarding the microbiota and gut-brain axis history. If available, we accessed the original historical sources. We conclude that although the history of this science might be long, there are still many areas that need to be researched, analysed, and understood in future projects. The interest in the subject is not diminishing, but rather it has increased throughout the years

Competence in coping with diffi cult situations in adolescents with HPV

Infections with HBV are widespread in most countries. There has been minimal focus on coping with chronic HBV infection in adolescents, however symptoms of the disease, troublesome treatment and risk of future complications put the patients in diffi cult position. In this report we examine whether optimism is involved in mediating methods of coping with diffi cult situations connected with HBV infection affecting adolescents. There were no differences between the level of optimism and level of happiness in the studied group of young people with the chronic disease and the healthy group were noticed. Optimism changes the way of coping with HPV. The occurrence of HBV in young people does not disturb their choices of the methods of coping with life diffi culties. Optimism is a moderator in the course of action taken in diffi cult situations, including a disease

Stężenie cytokin w płynie mózgowo-rdzeniowym w przebiegu chorób neurologicznych u dzieci

Cytokine activation and inflammatory process is a result of complex interaction in the pathogenesis of various central nervous system disorders (CNS). Both proinflammatory and anti- -inflammatory cytokines are produced during immune response. Cytokines measurement in the cerebrospinal fluid (CSF) may be used as an additional tool in patients assessment. In the state of CNS infection, IL-1, IL-6, IL-8, IL-10 and TNF-α levels are typically elevated. Cytokine level alterations after antibiotic therapy are not fully elucidated. Some cytokines, like IL-6, are not only an inflammatory parameter, being elevated in patients with subarachnoid haemorrhage. The role of TNF-α is known in neurodegenerative disorders, where levels of proinflammatory factors, including TNF-α, IL-1 and IL-6, are increased both in serum and in CSF. Assessment of cytokine levels in CSF may be an additional evaluation tool in the management of CNS disorders in children, especially those of inflammatory background. Therapeutic agents for specific cytokines could be a future tool in the treatment of inflammatory diseases.Aktywacja cytokin i rozwój procesu zapalnego jest wynikiem złożonej interakcji w patogenezie wielu schorzeń ośrodkowego układu nerwowego. Zarówno cytokiny o działaniu prozapalnym, jak i przeciwzapalnym są wytwarzane podczas odpowiedzi immunologicznej. Pomiar cytokin w płynie mózgowo-rdzeniowym może być stosowany jako dodatkowe narzędzie w procesie diagnostycznym pacjentów z chorobami OUN. W zakażeniach OUN o różnej etiologii, stężenia IL-1, IL-6, IL-8, IL-10 i TNF-α są zazwyczaj podwyższone. Zmiany ich poziomu pod wpływem antybiotykoterapii nie są w pełni wyjaśnione. Niektóre cytokiny, jak IL-6 są nie tylko parametrem zapalnym, ulegają również podwyższeniu stanach chorobowych o etiologii niezapalnej, jak np. u pacjentów z krwotokiem podpajęczynówkowym. Rola TNF-α jest znana w zaburzeniach neurodegeneracyjnych, gdzie zarówno w surowicy, jak i w CSF zwiększa się poziom czynników prozapalnych, w tym TNF-α, IL-1 i IL-6. Ocena poziomu cytokin w płynie mózgowo-rdzeniowym pacjenta może być dodatkowym narzędziem oceny w leczeniu zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego u dzieci, zwłaszcza tych o podłożu zapalnym. Metody leczenia wpływające na stężenia określonych cytokin mogą być przyszłym narzędziem w leczeniu chorób zapalnych OUN