„Trzeba mówić po polsku”. Z Antonym Polonskym rozmawia Konrad Matyjaszek

This is the corrected version of the retracted article under the same title, which was published with the following DOI: https://doi.org/10.11649/slh.1401 “You need to speak Polish”: Antony Polonsky in an interview by Konrad Matyjaszek The interview with Antony Polonsky focuses on the history of Polish-Jewish studies as a research field, analyzed from the time of its initiation on the turn of the 1980s until year 2014. Antony Polonsky is the chief historian of the core exhibition of the Polin Museum of the History of Polish Jews, as well as the editor-in-chief of Polin: Studies in Polish Jewry, a yearly research journal. He is also a co-founder of the first research institutions focused of the field of Polish-Jewish studies, and a co-initiator of the first academic events in this field. In the conversation Polonsky discusses the context of the creation of the Polin Museum’s core exhibition, including the impact of politics on this exhibition’s final form. Afterwards, he recounts the history of the beginnings of Polish-Jewish studies, including the Orchard Lake meeting (1979) and the conference at Columbia University (1983). Polonsky gives a detailed account of the course and the outcomes of the Polish-Jewish studies conference in Oxford in 1984, which he co-organized. He also analyses the 1980s Polish political opposition circles’ reactions to the presence of antisemitic narratives in the opposition’s discourse. The last section of the conversation focuses on the presence within the field of Polish-Jewish studies of narratives that are apologetic towards the Polish nationalist discourse.   To jest poprawiona wersja wycofanego artykułu o tym samym tytule, który był opublikowany pod następującym numerem DOI: https://doi.org/10.11649/slh.1401 „Trzeba mówić po polsku”: Z Antonym Polonskym rozmawia Konrad Matyjaszek Przedmiotem rozmowy z Antonym Polonskym jest historia pola badań studiów polsko-żydowskich od momentu, kiedy powstały na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku, aż po rok 2014. Antony Polonsky jest głównym historykiem wystawy stałej Muzeum Historii Żydów Polskich Polin i redaktorem naczelnym rocznika naukowego „Polin: Studies in Polish Jewry”, był też współtwórcą pierwszych ośrodków studiów polsko-żydowskich i współorganizatorem pierwszych konferencji naukowych w tej dziedzinie. W przytoczonej rozmowie A. Polonsky opowiada o kontekście powstania wystawy głównej Muzeum Polin, w tym o wpływach politycznych na kształt tej wystawy. Tematem rozmowy jest też historia początków pola badawczego studiów polsko-żydowskich, włącznie ze spotkaniem w Orchard Lake (1979) i konferencją na Uniwersytecie Columbia (1983). Ze szczegółami relacjonowany jest przebieg i skutki konferencji studiów polsko-żydowskich w Oksfordzie (1984), którą rozmówca współorganizował. Polonsky przedstawia dalej reakcje polskich środowisk opozycji politycznej na obecność narracji antysemickich w dyskursie opozycji w latach osiemdziesiątych. Ostatnia część rozmowy dotyczy obecności narracji apologetycznych wobec polskiego dyskursu nacjonalistycznego w obrębie pola badań studiów polsko-żydowskich

Regulamin rezerwatu. O książce "Jewish Poland Revisited" Eriki Lehrer

The rules of the reservation. On the book Jewish Poland Revisited by Erica Lehrer The paper offers a review of Erica Lehrer’s Jewish Poland Revisited, a publication presenting outcomes of an anthropological research on Jewish-Polish memory projects in Cracow's former Jewish district of Kazimierz. In a discussion of the book's theses, the author critically analyses Lehrer's postulate of 'ethnography of possibility' and the resultant strategy of approval for contemporary Kazimierz as a 'space of encounter' alongside with its rules of participation, imposed by the Polish proprietors of the district on its visitors.The article focuses on two such rules that condition a visitor’s possibility of participation in shrinking public spaces of Kazimierz. First of these laws is discussed as an imperative of abandoning the immediacy of district's physical space and its histories signified by the surviving built environment. Instead, Lehrer introduces a conceptual division of "social" and "physical" spaces, which leads to silencing of otherwise immediately present evidence of the violent past. The second rule is analyzed as a requirement of accepting the contemporary Polish owners’ role of 'brokers" and "purveyors" of Jewish heritage, consequential with an approval of a doubtful legal and moral title to the appropriated spaces.Through focusing on these rules of participation that determine and perpetuate the conditionality of Jewish presence in the space of Kazimierz, the author argues for a necessity of questioning and re-defining the traditional divisions of disciplines that establish conceptual separations of "social" and "built" spaces, as well as for a necessity of a critical outlook on contemporary Central European understandings of "heritage". Such an inquiry is discussed as conditional for overcoming the largely avoided yet still present "heritages" in the history of Polish-Jewish relations: the traditions of violence and exclusion, either social and spatial. Regulamin rezerwatu. O książce Jewish Poland Revisited Eriki LehrerArtykuł stanowi recenzję książki Jewish Poland Revisited Eriki Lehrer, prezentującej wyniki antropologicznych badań na temat żydowsko-polskich projektów pamięci realizowanych w byłej dzielnicy żydowskiej na krakowskim Kazimierzu. Omawiając tezy pracy, autor poddaje krytycznej analizie proponowany przez Lehrer projekt etnografii możliwości i wynikającą z niego strategię akceptacji współczesnego Kazimierza jako przestrzeni spotkania, za którą idzie akceptacja zasad uczestnictwa narzuconych gościom przez polskich zarządców Kazimierza.W artykule rozpatrywane są dwie takie zasady, warunkujące możliwość uczestnictwa gościa w kurczącej się przestrzeni publicznej Kazimierza. Pierwszą z nich autor opisuje jako nakaz porzucenia bezpośrednio dostępnej, fizycznej przestrzeni dzielnicy i niesionych przez nią historii, których znakiem jest ocalała zabudowa. W to miejsce Lehrer wprowadza podział na przestrzeń społeczną i fizyczną, skutkiem czego stłumione zostają ślady brutalnej przeszłości, w przeciwnym razie bezpośrednio obecne. Drugą zasadę autor odtwarza jako wymóg akceptacji roli współczesnych polskich właścicieli jako brokerów i pośredników żydowskiego dziedzictwa, co w konsekwencji pociąga za sobą akceptację ich wątpliwych prawnie i moralnie roszczeń do zawłaszczonej przestrzeni.Skupienie uwagi na regulaminie uczestnictwa, który ustanawia i utrzymuje warunkowy charakter żydowskiej obecności w przestrzeni Kazimierza, prowadzi autora do wniosku o konieczności rewaluacji i redefinicji tradycyjnego rozdziału dyscyplin, który tworzy konceptualny podział na społeczne przestrzenie i architektoniczne obiekty, oraz do krytycznego namysłu nad obowiązującym obecnie w Europie Środkowo-Wschodniej rozumieniem pojęcia „dziedzictwo”. Tego rodzaju poszukiwanie uznaje autor za warunek przezwyciężenia ignorowanego zwykle, choć mimo wszystko obecnego w polsko-żydowskich stosunkach „dziedzictwa”: tradycji przemocy i wykluczenia, tak społecznego, jak i przestrzennego.

Przestrzeń pożydowska

The Post-Jewish SpaceThe paper offers a critical analysis of a prevalently used contemporary Polish design strategy of alteration and modification, practiced on the former Jewish districts in Poland. A majority of these districts’ urban substance consists of property once belonging to Polish Jews, and appropriated by non-Jewish Poles during the Holocaust and after 1945. Such property and its urban space are described in Polish language as a ‘post-Jewish’ ones (mienie pożydowskie).The article analyses two parallel cultural processes of contemporary adaptation of this urban space. First of these processes is focused on the concept of Jewish Space, a social idea proposed in 1999 by Diana Pinto. The Jewish Space, envisaged as a cultural and material space of an encounter between European Jews and non-Jews, in its Polish interpretation becomes free from any requirement of a Jewish presence. A social practice resulting from such interpretation differs radically from Pinto’s original idea.The second reviewed process concerns the physical construction of thus defined ‘space of encounter’. Its practice is analysed on an example of Oxygenator, an urban intervention by Joanna Rajkowska, installed in Warsaw in 2007. This work, one of first Polish attempts to create a physical space of encounter, despite of its altruistic principles could not fully go beyond the boundaries of the Polish discourse on the exclusivist ‘dialogue’. Consequently, a cultural vocabulary it allowed remains limited to meanings more likely to result with exclusion than with a possibility of participation. Przestrzeń pożydowskaArtykuł zawiera krytyczną analizę współczesnych strategii zmian oraz modyfikacji w pożydowskich dzielnicach w Polsce. Większość substancji miejskiej w tych rejonach składa się z nieruchomości wcześniej należących do polskich Żydów, a później przywłaszczonych przez Polaków nieżydowskiego pochodzenia podczas Holokaustu oraz po roku 1945. Tego typu nieruchomości nazywa się obecnie „mieniem pożydowskim”.Autor analizuje dwa równolegle działające procesy adaptacji tej przestrzeni miejskiej. Pierwszy z nich zasadza się na koncepcji „przestrzeni żydowskiej”, przedstawionej w 1999 roku przez Dianę Pinto. „Przestrzeń żydowska”, pierwotnie zdefiniowana jako kulturalne i materialne miejsce spotkań europejskich Żydów oraz ludności pochodzenia nieżydowskiego, w polskim kontekście nie wymaga realnej obecności Żydów. Co za tym idzie, praktyki społeczne wynikające z tej interpretacji idei „przestrzeni żydowskiej” daleko odbiegają od pierwotnego zamysłu Pinto.Drugi proces opisany w artykule dotyczy fizycznej realizacji tak zdefiniowanego „miejsca spotkań”. Analizowany jest on na przykładzie Dotleniacza – instalacji miejskiej z 2007 roku autorstwa Joanny Rajkowskiej. Praca Rajkowskiej była jedną z pierwszych prób stworzenia fizycznego miejsca spotkań w Polsce. Pomimo altruistycznych założeń, które legły u podstaw projektu, nie mógł on w pełni wyrwać się z okowów dyskursu na temat „dialogu” ekskluzywistycznego. Tak więc kulturowa interpretacja Dotleniacza została zawężona do znaczeń, których owocem będzie raczej wykluczenie, a nie możliwość uczestnictwa

Vitamin D deficiency in obese patients with Type 2 diabetes

Introduction: Vitamin D deficiency is involved in the pathogenesis of insulin resistance, which is the main factor in the development of type 2 diabetes. In Poland, a high percentage of people with vitamin D deficiency is observed, as well as incidences of type 2 diabetes. In 2013, recommendations regarding vitamin D supplementation for Central Europe inhabitants were published, which recommend the use of vitamin D preparations for obese people with a dose of 600-4000 IU / per Day Purpose of the work: Evaluation of the prevalence of vitamin D deficiency in obese patients with chronically decompensated type 2 diabetes mellitus and appropriate supplementation in accordance with given recommendations. Material and metod: Evaluation of laboratory tests and applied pharmacotherapy in 40 patients with chronically decompensated type 2 diabetes, aged from 38 to 89 years old. Results: In the experimental group the average concentration of 25 (OH) D3 was 20.3 ng / ml ± 11.7. Supplementation of vitamin D preparations was used by 15% of patients. Only 22.5% of patients had correct concentrations of 25 (OH) D3, but only one person used vitamin D supplements in this group. Conclusions: One in five obese patients with type 2 diabetes have normal levels of vitamin D. Among obese diabetics nearly 90% of patients do not apply the recommendations for vitamin D supplementation. Knowledge about the benefits of vitamin D supplementation should be widely propagated among diabetologists and general practitioners

Adiponectin as novel key player in tumors of adrenal glands – what do we know? A review

Introduction: Adrenal incidentalomas without clinically apparent hormonal activities have becoming a huge socio-economic problem due to recent advances in radiological techniques. Patients with incidentalomas are considered to be at high risk of developing metabolic disorders and cardiovascular diseases. That is why, the two-way relationship between adipose tissue activity and adrenal glands is in high interest and an object of extensively studies. Aim of the study: This article summarizes the current knowledge about adiponectin and its receptors in the tumorigenesis of adrenal neoplasia as well as their role in the developing obesity-related diseases. Description of knowledge: Adiponectin, an adipose tissue-derived pleiotropic hormone, with anti-inflammatory, anti-atherogenic, anti-diabetic, and insulin-sensitizing properties is engaged in developing diabetes mellitus type 2, hypertension or ischemic heart disease, but the latest researches also revealed its role in tumor cells proliferation and angiogenesis. The possible effects of adiponectin and its two receptors in both physiological processes and pathophysiology of adrenal glands is not fully understood. Recent studies suggested that adiponectin receptors expression is significantly higher in hormonally active adrenal tumors as compared to normal tissues of adrenal glands, which may prove the involving of adipose tissue and periadrenal fat depot in regulating the function of adrenal cortex or medulla. Conclusions: Adiponectin may be predictive factor of developing metabolic disorders in the group of patients with accidentally detected adrenal lesions. The discovering of its exact mechanism may result in modifying novel screening options as well as diagnostic process and treatment scheme. Therefore, further research is required to determine the effect of adiponectin and its role in the pathogenesis of obesity-related diseases in the course of adrenal tumors

Powikłania okołooperacyjne u pacjentek z cukrzycą poddanych zabiegom ginekologicznym

Objectives: The aim of the study was to estimate whether diabetes was an independent risk factor for perioperative complications in patients undergoing gynecologic surgery. Material and methods: The study population consisted of 182 women (diabetics and controls) who underwent elective gynecologic surgery. Each patient without diabetes from the control group and matched for age and body mass index diabetic patient were admitted with the same gynecologic diagnosis, underwent the same gynecologic procedure, were operated on in the same operating room and were hospitalized within the same time interval. The following parameters of the perioperative period were compared between every matched pair of patients (diabetic vs. non-diabetic patient): number and characteristics of intra- and postoperative complications, length of postoperative hospitalization, decrease in hemoglobin level, increase in body temperature, and postoperative use of antibiotics. Results: The study revealed no statistically significant differences between the diabetic patients and pair-matched controls in terms of the examined parameters of the perioperative period. Conclusions: Diabetes was not an independent risk factor for early postoperative complications after gynecologic procedures in the examined population. Good pre-operative glycemic control and strict cooperation of the diabetologist with the surgeon in the perioperative period resulted in reduction of the complication rate to the level typical for non-diabetic patients.  Cel pracy: Celem pracy było ustalenie, czy w badanej grupie pacjentek które zostały poddane zabiegom ginekologicznym, cukrzyca stanowiła niezależny czynnik ryzyka powikłań okołooperacyjnych. Materiał i metody: Badaniami objęto 182 kobiety (grupa badana i kontrolna łącznie) które zostały poddane zabiegom oraz operacjom ginekologicznym w trybie planowym. Każdej pacjentce z cukrzycą przyporządkowano pacjentkę bez cukrzycy: w podobnym wieku, o zbliżonej wartości wskaźnika masy ciała, z tym samym ginekologicznym rozpoznaniem zasadniczym, poddaną takiemu samemu zabiegowi operacyjnemu i na tej samej sali zabiegowej/operacyjnej, co pacjentka z grupy badanej oraz hospitalizowaną w tym samym okresie czasu. Następujące parametry okresu okołooperacyjnego zostały porównane między każdą pacjentką z cukrzycą i przyporządkowaną jej pacjentką bez cukrzycy: liczba i charakter powikłań, czas pooperacyjnej hospitalizacji, spadek stężenia hemoglobiny, wzrostu temperatury ciała, pozabiegowe zastosowanie antybiotyków. Wyniki: Nie wykazano istotnych statystycznie różnic między grupą cukrzycową a grupą kontrolną w zakresie analizowanych parametrów okresu okołooperacyjnego. Wnioski: Cukrzyca nie stanowiła niezależnego czynnika ryzyka wczesnych powikłań okołooperacyjnych po zabiegach ginekologicznych we wszystkich rodzajach zabiegów. Dobre przedoperacyjne wyrównanie cukrzycy, ocena pacjentek z cukrzycą przez lekarza diabetologa oraz ścisła współpraca okołooperacyjna między lekarzem ginekologiem a diabetologiem umożliwia ograniczenie liczby powikłań okołozabiegowych w grupie chorych z cukrzycą poddawanych zabiegom ginekologicznym do poziomu odpowiadającego pacjentkom bez cukrzycy.

Gestational diabetes mellitus — literature review on selected cytokines and hormones of confirmed or possible role in its pathogenesis

The incidence of gestational diabetes mellitus (GDM) increases globally, including Poland. Considering serious consequences of gestational diabetes for both mother and fetus, screening for this disorder is an obligatory element of managing pregnant woman. The pathogenesis of gestational diabetes is not yet thoroughly explained. However, it is insulin resistance and chronic subclinical inflammatory process which are considered to be major factors responsible for the development of GDM. These two states are triggered mainly by secretion of proinflammatory cytokines and by abnormal function of adipose tissue. The study reviews the literature on selected hormones and cytokines whose role in the GDM pathogenesis has been already confirmed as well as on those proteins whose role is either not yet fully understood or which may possibly participate in GDM development. Owing to the fact that underlying mechanisms of GDM are, in general, similar to the mechanisms responsible for metabolic disorders such as diabetes mellitus type 2 or obesity, in this review we focus first on the role these molecules play in pathogenesis of metabolic disorders and then present current state of knowledge on their action in gestational diabetes development. The review presents: TNF alpha, adipokines — adiponectin and leptin and relatively newly discovered proteins: fetuin A, periostin, angiopoietin-like protein 8 or high mobility group box

Pancreatic neuroendocrine tumours in patients with von Hippel-Lindau disease

Von Hippel-Lindau disease is a highly penetrant autosomal genetic disorder caused by a germline mutation in the tumour suppressor gene, manifesting with the formation of various tumours, including neuroendocrine tumours of the pancreas. The incidence of the latter is not very high, varying from 5% to 18%. To compare, haemangioblastomas and clear cell renal carcinoma are present in 70% of von Hippel-Lindau patients and are considered the main prognostic factors, with renal cancer being the most common cause of death. However, pancreatic neuroendocrine tumours should not be neglected, considering their malignant potential (different to sporadic cases), natural history, and treatment protocol. This paper aims to review the literature on the epidemiology, natural history, treatment, and surveillance of individuals affected by pancreatic neuroendocrine tumours in von Hippel-Lindau disease

Exenatide twice daily versus insulin glargine for the treatment of type 2 diabetes in Poland — subgroup data from a randomised multinational trial GWAA

Wstęp: Ocena bezpieczeństwa i efektów leczenia analogiem GLP-1 (eksenatyd) i długodziałajacym analogiem insuliny (glargina) pacjentówz cukrzycą typu 2, nieskutecznie leczonych doustną terapia skojarzoną, biorących udział w polskiej grupie 26-tygodniowego,wieloośrodkowego, otwartego, randomizowanego badania klinicznego GWAA.Materiał i metody: 80 pacjentów z cukrzycą typu 2 skojarzoną z otyłością (BMI 25–45 kg/m2), nieskutecznie (7% < HbA1c < 10%) leczonychdoustną terapią skojarzoną (metformina + pochodna sulfonylomocznika) zostało zrandomizowanych do dwóch grup leczenia interwencyjnego.Pierwsza otrzymywała eksenatyd 20 μg/dobę, a druga glarginę w jednej dawce na dobę. Analizie porównawczej poddano masęciała, BMI, HbA1c, dobowy profil glikemii i działania niepożądane.Wyniki: Średnie stężenie HbA1c było 7,9% (0,86) i 7,8% (1,02) w odpowiednich grupach, W 26 tygodniu leczenia uzyskano redukcję HbA1cw obu grupach (eksenatyd –0,72% [0,12]; glargina –0,64% [0,12]). Poposiłkowa glikemia, po śniadaniu i kolacji, była niższa u pacjentówleczonych eksenatydem. Masa ciała w tej grupie uległa redukcji 1,9 (0,48) kg, natomiast wzrosła 1,6 (0,48) kg u pacjentów leczonych insuliną(różnica: –3,5 kg [95%CI –4,9; –2,2]). Nocne hipoglikemie zostały zgłoszone przez 3 pacjentów w porównaniu do 7 (3 v. 24 epizody)odpowiednio w grupie leczonej eksenatydem i glarginą. Objawy uboczne występowały częściej w grupie leczonej eksenatydem (nudnościn = 22 v. n = 1, wymioty n = 5 v. 0, bóle głowy n = 8 v. n = 2) w porównaniu z grupą leczoną glarginą.Wnioski: Eksenatyd był równie efektywny jak glargina w zakresie wyrównania gospodarki węglowodanowej w badanych grupachpacjentów z cukrzycą typu 2. Terapia eksenatydem skuteczniej obniżała glikemie poposiłkowe, zaś insulinoterapia zapewniała niższeglikemie na czczo. Przewagą leczenia eksenatydem była redukcja masy ciała oraz mniej epizodów hipoglikemii, jednak przy większejczęstości objawów ubocznych ze strony przewodu pokarmowego.(Endokrynol Pol 2013; 64 (5): 375–382)Introduction: We explored the safety and efficacy of exenatide BID v. insulin glargine in a subgroup of Polish patients with type 2 diabetessub-optimally controlled with metformin plus a sulfonylurea, participating in a 26-week randomised, controlled open-label trial.Material and methods: In Poland, 80 patients (HbA1c 7–10%, BMI 25–45 kg/m2) were randomised to exenatide 10 μg BID (n = 40) or insulinglargine once daily (n = 40). We present exploratory analyses on HbA1c, glucose profiles, body weight, hypoglycaemia and adverse events (AEs).Results: Mean (SD) baseline HbA1c was 7.9% (0.86) for exenatide and 7.8% (1.02) for insulin glargine. At Week 26, LS mean (SEM) HbA1cdecreased in both groups (exenatide –0.72% [0.12]; glargine –0.64% [0.12]), as did fasting glucose. Postprandial glucose excursions afterbreakfast and dinner were smaller in patients treated with exenatide. LS mean (SEM) body weight decreased by –1.9 (0.48) kg with exenatideand increased by 1.6 (0.48) kg with glargine (group difference [95%CI]: –3.5 kg [–4.9 to –2.2]). Hypoglycaemia was low in bothgroups; nocturnal hypoglycaemia was reported for three v. seven patients (three v. 24 episodes) in the exenatide and glargine groups,respectively. Adverse events were more common with exenatide (nausea n = 22 v. n = 1, vomiting n = 5 v. n = 0, headache n = 8 v. n = 2).Conclusion: This exploratory analysis confirms that findings from the global study apply to patients treated with exenatide BID andglargine in Poland, showing that exenatide BID was as effective as insulin glargine. Data suggested that changes in HbA1c were similar,with fasting glucose changes greater in the glargine group and postprandial changes greater in the exenatide BID group. Exenatide BIDwas associated with weight reduction, less nocturnal hypoglycaemia, but more gastrointestinal events compared to glargine.(Endokrynol Pol 2013; 64 (5): 375–382