Methoden van het procesontwerpen:een vergelijking tussen Hoogstad en XX architecten

In deze publicatie is een verslag weergegeven van de cursus 'methoden van het procesontwerpen'. Het gaat om een vergelijking van Hoogstad Architecten met XX Architecten. Hierbij wordt gekeken naar de verschillende ontwerpprocessen die mogelijk zijn, en de processen die gehanteerd worden door de twee bureaus. Informatie over de twee architectenbureaus is betrokken uit interviews met de betreffende bureaus. De mogelijke ontwerpprocessen zijn: Functieschool, marktgericht denken, mensgericht denken, vierfasenmodel en kwaliteitsdenken. Na vergelijkingen van deze modellen met de bureaus worden de scholen vergeleken met bedrijfskundige paradigma's en bedrijfskundige ontwerpparadigma's.Uiteindelijk is voor Hoogstad Architecten de keuze gevallen op de combinatie van kwaliteitsdenken en marktgericht denken. Daarnaast zijn er verbetervoorstellen voor Hoogstad Architecten om beter aan te sluiten op deze modellen.Voor XX-Architecten is uiteindelijk de keuze gevallen op het kwaliteitsdenken en het mensgericht denken. Mensen staan centraal in deze theorieën. Verbetervoorstellen zijn gedaan voor XX-Architecten om nog beter bij deze modellen aan te sluiten

Helicobacter pylori Modulates the T Helper Cell 1/T Helper Cell 2 Balance through Phase-variable Interaction between Lipopolysaccharide and DC-SIGN

The human gastric pathogen Helicobacter pylori spontaneously switches lipopolysaccharide (LPS) Lewis (Le) antigens on and off (phase-variable expression), but the biological significance of this is unclear. Here, we report that Le+ H. pylori variants are able to bind to the C-type lectin DC-SIGN and present on gastric dendritic cells (DCs), and demonstrate that this interaction blocks T helper cell (Th)1 development. In contrast, Le− variants escape binding to DCs and induce a strong Th1 cell response. In addition, in gastric biopsies challenged ex vivo with Le+ variants that bind DC-SIGN, interleukin 6 production is decreased, indicative of increased immune suppression. Our data indicate a role for LPS phase variation and Le antigen expression by H. pylori in suppressing immune responses through DC-SIGN

Open communication between patients and relatives about illness & death in advanced cancer—results of the eQuiPe Study

Objective: To assess the degree of openness of communication about illness and death between patients with advanced cancer and their relatives during the last three months of the patient’s life, and its association with relatives’ characteristics and bereavement distress. Methods: We used data from bereaved relatives of patients with advanced cancer from the prospective, longitudinal, multicenter, observational eQuipe study. Univariate and multivariable linear regression analyses were used to assess the association between the degree of openness of communication (measured using the validated Caregivers’ Communication with patients about Illness and Death scale), the a priori defined characteristics of the relatives, and the degree of bereavement distress (measured using the Impact of Event Scale). Results: A total of 160 bereaved relatives were included in the analysis. The average degree of open communication about illness and death between patients with advanced cancer and their relatives was 3.86 on a scale of 1 to 5 (SE=0.08). A higher degree of open communication was associated with a lower degree of bereavement distress (p=0.003). No associations were found between the degree of open communication and the relatives’ age (p=0.745), gender (p=0.196), level of education (p>0.773), (religious) worldview (p=0.435), type of relationship with the patient (p>0.548), or level of emotional functioning before the patient’s death (p=0.075). Conclusions: Open communication about illness and death between patients and relatives seems to be important, as it is associated with a lower degree of bereavement distress. Healthcare professionals can play an important role in encouraging the dialogue. However, it is important to keep in mind that some people not feel comfortable talking about illness and death

Ontwerpmanagement binnen ADMS : een reflectie op de ontwikkelingen binnen de opleiding

Onder invloed van de toenemende complexiteit van ontwerpprojecten en de daaraan gerelateerde differentiaties, is er een scheiding ontstaan tussen het fysiek ontwerpen (ontwerpen als activiteit) en het beheersen van het (integrale) ontwerpproces. Hierbij heeft de architect de procesbewaking als onderdeel van zijn traditionele rol als bouwheer voor een groot deel verloren aan de projectmanager. Uit de gesignaleerde knelpunten, die zowel gericht zijn op het fysiek ontwerpen als het ontwerpproces zelf is de noodzaak ontstaan tot een andere manier van sturing geven aan het ontwerpproces. Zo is er volgens ontwerpbureaus te weinig aandacht voor inhoud en architectonische kwaliteit en is er volgens de projectmanager te weinig aandacht voor functionaliteit, budget en planningen. Om beter sturing te kunnen geven aan dit spanningsveld is de post doctorale opleiding Architectural design Management Systems (ADMS) ontstaan. De opleiding is gericht op universitair afgestudeerde (steden)bouwkundige-, technisch bedrijfskundige- en civiel technische ingenieurs om hen competenties bij te brengen om de ontstane kloof tussen ontwerp- en projectmanagementbureaus te dichten. ADMS richt zich hiermee op een nieuwe vorm van procesbeheersing, die is afgestemd op de karakteristieken van het ontwerpproces en gericht is op de totstandkoming van een ontwerp. Dit komt tegemoet aan de behoeften van zowel opdrachtgever als ontwerpbureau(s): het ontwerpmanagement. Sedert 1997 hebben 26 ADMS-ers getracht management-tools te ontwikkelen voor zowel architectenbureaus, projectmanagementbureaus, gemeenten, overheidsinstellingen als uitvoerende bouwbedrijven. Deze onderzoeken waren zowel gericht op interne ontwerpprocessen als multidisciplinaire ontwerpprocessen. Onderzoek m.b.t. de invulling van ontwerpmanagement heeft binnen ADMS slechts gefragmenteerd in de vorm van publicaties en eindopdrachten plaatsgevonden. Hierdoor ontbreekt een duidelijke omschrijving van de (ontwerp)omgeving, meerwaarde en competenties. Dit geeft aanleiding tot een meer fundamenteel onderzoek, waarbij ingegaan wordt op deze aspecten en in hoeverre daar door ADMS invulling aan is gegeven. Vervolgens is gebleken op welke wijze een betere invulling hieraan gegeven kan worden. Voor de beantwoording van de onderzoeksvragen is eerst ingegaan op het speelveld van de ADMS'er. De gedachte achter ADMS is dat als de manager van het ontwerpproces een effectief ontwerpproces wil creëren en hierbij hij in het midden van het ontwerpproces dient te staan. De omgeving van de ADMS'er wordt hiermee gekenmerkt door creativiteit, persoonlijke belangen en voortdurende onvoorspelbaarheid. ADMS bevindt zich hiermee op het snijvlak van de bouwkunde, technische bedrijfskunde en het methodologisch ontwerpen. In deze opdracht wordt gezocht naar een nadere invulling van het speelveld van de ADMS'er en de noodzakelijke competenties van de ADMS'er. Na invulling van deze aspecten is er aan de hand van een sturingsmodel getracht richting te geven aan het huidige onderzoeksbeleid van ADMS. Het doel hiervan is om zo een beter beeld te krijgen van het speelveld van de ADMS'er. Hierbij wordt gereflecteerd op het huidige onderzoeksbeleid van ADMS en de daaruit ontstane eindopdrachten

Ontwerpmanagement binnen ADMS : een reflectie op de ontwikkelingen binnen de opleiding

Onder invloed van de toenemende complexiteit van ontwerpprojecten en de daaraan gerelateerde differentiaties, is er een scheiding ontstaan tussen het fysiek ontwerpen (ontwerpen als activiteit) en het beheersen van het (integrale) ontwerpproces. Hierbij heeft de architect de procesbewaking als onderdeel van zijn traditionele rol als bouwheer voor een groot deel verloren aan de projectmanager. Uit de gesignaleerde knelpunten, die zowel gericht zijn op het fysiek ontwerpen als het ontwerpproces zelf is de noodzaak ontstaan tot een andere manier van sturing geven aan het ontwerpproces. Zo is er volgens ontwerpbureaus te weinig aandacht voor inhoud en architectonische kwaliteit en is er volgens de projectmanager te weinig aandacht voor functionaliteit, budget en planningen. Om beter sturing te kunnen geven aan dit spanningsveld is de post doctorale opleiding Architectural design Management Systems (ADMS) ontstaan. De opleiding is gericht op universitair afgestudeerde (steden)bouwkundige-, technisch bedrijfskundige- en civiel technische ingenieurs om hen competenties bij te brengen om de ontstane kloof tussen ontwerp- en projectmanagementbureaus te dichten. ADMS richt zich hiermee op een nieuwe vorm van procesbeheersing, die is afgestemd op de karakteristieken van het ontwerpproces en gericht is op de totstandkoming van een ontwerp. Dit komt tegemoet aan de behoeften van zowel opdrachtgever als ontwerpbureau(s): het ontwerpmanagement. Sedert 1997 hebben 26 ADMS-ers getracht management-tools te ontwikkelen voor zowel architectenbureaus, projectmanagementbureaus, gemeenten, overheidsinstellingen als uitvoerende bouwbedrijven. Deze onderzoeken waren zowel gericht op interne ontwerpprocessen als multidisciplinaire ontwerpprocessen. Onderzoek m.b.t. de invulling van ontwerpmanagement heeft binnen ADMS slechts gefragmenteerd in de vorm van publicaties en eindopdrachten plaatsgevonden. Hierdoor ontbreekt een duidelijke omschrijving van de (ontwerp)omgeving, meerwaarde en competenties. Dit geeft aanleiding tot een meer fundamenteel onderzoek, waarbij ingegaan wordt op deze aspecten en in hoeverre daar door ADMS invulling aan is gegeven. Vervolgens is gebleken op welke wijze een betere invulling hieraan gegeven kan worden. Voor de beantwoording van de onderzoeksvragen is eerst ingegaan op het speelveld van de ADMS'er. De gedachte achter ADMS is dat als de manager van het ontwerpproces een effectief ontwerpproces wil creëren en hierbij hij in het midden van het ontwerpproces dient te staan. De omgeving van de ADMS'er wordt hiermee gekenmerkt door creativiteit, persoonlijke belangen en voortdurende onvoorspelbaarheid. ADMS bevindt zich hiermee op het snijvlak van de bouwkunde, technische bedrijfskunde en het methodologisch ontwerpen. In deze opdracht wordt gezocht naar een nadere invulling van het speelveld van de ADMS'er en de noodzakelijke competenties van de ADMS'er. Na invulling van deze aspecten is er aan de hand van een sturingsmodel getracht richting te geven aan het huidige onderzoeksbeleid van ADMS. Het doel hiervan is om zo een beter beeld te krijgen van het speelveld van de ADMS'er. Hierbij wordt gereflecteerd op het huidige onderzoeksbeleid van ADMS en de daaruit ontstane eindopdrachten

Stakeholder participation in planning rural development strategies : Using backcasting to support Local Action Groups in complying with CLLD requirements

In advanced countries, rural areas are a complex web of social, political and historical factors. In addition, several kinds of uncertainties are usually present. As a consequence, frequent mismatches arise in practise between measures and rural development goals and priorities. To overcome this pitfall, a key factor is represented by the acquisition of relevant knowledge from local stakeholders. In line with this idea, the European Commission encourages the Community-Led Local Development approach delivered by Local Action Groups. The aim of the study is to show the suitability of a participatory approach, namely backcasting, to the outline of the Local Action Plan of a specific LAG. Within this framework, a participative backcasting experience was carried out with the stakeholders of the LAG ‘Daunia Rurale’ in order to detect their needs and the strategic actions to carry out. The study provided stakeholders and policy makers with a rational approach and an operational tool to recognise the needs and design the actions for the specific endogenous potential of the investigated area. The proposed method proved to be rather innovative in CLLD contexts for the detection of expressed needs of local stakeholders and the definition of the LAP. We submitted some questionnaires to stakeholders and looking at their results (either at the ones on the niceness of the workshop or at the strategy-validation ones), some encouraging remarks can be drawn. Backcasting has been particularly helpful to local stakeholders and decision makers in identifying the steps to give a clear direction to rural development. What we learn from this case study represents a valuable outcome that can support practitioners, policy makers and researchers in understanding how to design medium- to long-term planning development strategies in rural areas

Puzzling stakeholder views for long-term planning in the bio-economy : A back-casting application

Planning long-term actions in the South of Italy is often characterised by a 'vicious circle of non-participation'. Stakeholders are increasingly not aware of the relevant role they have in supporting policy-making processes, even if they are usually keen to express their opinions. The aim of the study is to suggest policy-makers and practitioners a way to change their approach to long-term strategies definition in areas with traditionally scarce experience in stakeholder participation and where 'good governance' often lacks. On the whole, empirical results are very positive. The study allowed us to combine both puzzling and powering required by long-term strategies with a positive effect on the democratisation of the policymaking. In particular, both the e-mail survey and the workshop were important moments to sharing knowledge with experts, to putting together the different visions from stakeholders and to drawing possible policy actions (puzzling). Moreover, the backcasting timeline that clearly indicates the sequence of events and the involved stakeholders, and the strategy's validation questionnaires can be intended as a step towards a guide as to how power can be organised for each stage of the process (powering).</p

Stakeholder participation in planning rural development strategies : Using backcasting to support Local Action Groups in complying with CLLD requirements

In advanced countries, rural areas are a complex web of social, political and historical factors. In addition, several kinds of uncertainties are usually present. As a consequence, frequent mismatches arise in practise between measures and rural development goals and priorities. To overcome this pitfall, a key factor is represented by the acquisition of relevant knowledge from local stakeholders. In line with this idea, the European Commission encourages the Community-Led Local Development approach delivered by Local Action Groups. The aim of the study is to show the suitability of a participatory approach, namely backcasting, to the outline of the Local Action Plan of a specific LAG. Within this framework, a participative backcasting experience was carried out with the stakeholders of the LAG ‘Daunia Rurale’ in order to detect their needs and the strategic actions to carry out. The study provided stakeholders and policy makers with a rational approach and an operational tool to recognise the needs and design the actions for the specific endogenous potential of the investigated area. The proposed method proved to be rather innovative in CLLD contexts for the detection of expressed needs of local stakeholders and the definition of the LAP. We submitted some questionnaires to stakeholders and looking at their results (either at the ones on the niceness of the workshop or at the strategy-validation ones), some encouraging remarks can be drawn. Backcasting has been particularly helpful to local stakeholders and decision makers in identifying the steps to give a clear direction to rural development. What we learn from this case study represents a valuable outcome that can support practitioners, policy makers and researchers in understanding how to design medium- to long-term planning development strategies in rural areas