Research on the Exploration of Sprayed Clay Material and Modeling System

As a traditional building material, clay has been used by humans for a long time. From early civilisations, to the modern dependence on new technologies, the craft of clay making is commonly linked with the use of moulds, handmade creations, ceramic extruders, etc. (Schmandt and Besserat, 1977). Clay in the form of bricks is one of the oldest building materials known (Fernandes et al, 2010). This research expands the possibilities offered by standardised bricks by testing types of clay, forms, shapes, porosity, and structural methods. The traditional way of working with clay relies on human craftsmanship and is based on the use of semi-solid clay (Fernandes et al., 2010). However, there is little research on the use of clay slurry. With the rise of 3D printing systems in recent years, research and development has been emerging on using clay as a 3D printing filament (Gürsoy, 2018). Researchers have discovered that in order for 3D-printed clay slurry to solidify quickly to support the weight of the added layers during printing, curing agents such as lime, coal ash, cement, etc. have to be added to the clay slurry. After adding these substances, clay is difficult to be reused and can have a negative effect on the environment (Chen et al., 2021). In this study, a unique method for manufacturing clay elements of intricate geometries is proposed with the help of an internal skeleton that can be continuously reused. The study introduces the process of applying clay on a special structure through spraying and showcases how this method creates various opportunities for customisation of production

Fabrication of Complex Clay Structures Through an Augmented Reality Assisted Platform

The relationship between clay manufacturing and architectural design has a long trajectory that has been explored since the early 2000s. From a 3D printing or assembly perspective, using clay in combination with automated processes in architecture to achieve computational design solutions is well established. (Yuan, Leach & Menges, 2018). Craft-based clay art, however, still lacks effective computational design integration. With the improvement of Augmented Reality (AR) technologies (Driscoll et al., 2017) and the appearance of digital platforms, new opportunities to integrate clay manufacturing and computational design have emerged. The concept of digitally transferring crafting skills, using holographic guidance and machine learning, could make clay crafting accessible to more workers while creating the potential to share and exchange digital designs via an open-source manufacturing platform. In this context, this research project explores the potential of integrating computational design and clay crafting using AR. Moreover, it introduces a platform that enables AR guidance and the digital transfer of fabrication skills, allowing even amateur users with no prior making experience to produce complex clay components

Eπισκόπηση και κριτική του αστικού φαινομένου: "Tactical Urbanism"

Περίληψη: Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ξεκίνησε να ασκείται κριτική στις σύγχρονες πόλεις, η οποία εστίαζε στο γεγονός ότι στο πλαίσιο της ραγδαίας αστικής ανάπτυξης της εποχής, οι νέες περιοχές κατοικιών που οικοδομούνταν ταχύτατα, έχαναν διαρκώς τον ανθρωποκεντρικό τους χαρακτήρα. Μελετώντας το θεωρητικό υπόβαθρο στο οποίο έχει βασιστεί ο εν λόγω προβληματισμός, πρωτεργάτες του οποίου είναι η Jane Jacobs και ο Henri Lefebvre, αναδεικνύονται εναλλακτικές προσεγγίσεις του αστικού τοπίου. Στην παρούσα εργασία εξετάζεται η πρακτική του “tactical urbanism”. Με τον όρο “tactical urbanism” εννοούμε μικρής κλίμακας παρεμβάσεις τακτικής στο δημόσιο χώρο, οι οποίες υποκινούνται από τους πολίτες και εκτελούνται από «κάτω προς τα πάνω» με έναν πειραματικό, προσωρινό και ενίοτε αντιδραστικό τρόπο. Αναλύοντας υπό οικονομικής σκοπιάς εκτενέστερα την κρίση των σύγχρονων πόλεων δίνεται έμφαση στο φαινόμενο του νεοφιλελευ- θερισμού και στο πώς διαμορφώνεται ο σχεδιασμός στο πλαίσιό του, μέσα από τις αντιφάσεις που ο ίδιος προκαλεί. Τίθεται επομένως ο προβληματισμός για το πώς δράσεις όπως αυτές του «tactical urbanism» μπορούν να επιβιώσουν σε ένα τέτοιο ασταθές περιβάλλον. Οι πρακτικές του «tactical urbanism» εκτελούνται από «κάτω προς τα πάνω», καθώς η καθεμία βρίσκεται σε διαφορετική φάση αναγνώρισης. Συνεπώς, συχνά ξεκινούν άτυπα, εμπεριέχοντας και την έννοια του παράνομου. Στο σημείο αυτό γίνεται μια κριτική σχετικά με το αν στο πλαίσιο της δημοκρατίας και του δικαιώματος στην πόλη, είναι θεμιτό να χαρακτηρίσουμε τις ενέργειες αυτές ως παραβατικές. Παραθέτοντας ορισμένα παραδείγματα δράσεων «tactical urbanism», γίνεται μια συσχέτιση μεταξύ τους καθώς περνούν από το στάδιο του μη εγκεκριμένου σε εκείνο του θεσμοθετημένου αλλά και αναφορικά με την επιλογή του τόπου εφαρμογής τους. Η διαδικασία αυτή μετατρέπεται σε αντικείμενο κριτικής καθώς πολλοί τη συνδυάζουν με φαινόμενα gentrification (εξευγενισμού). Τέλος, οι δράσεις αυτές αναλύονται στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης πόλης, δίνοντας έμφαση στα ρίσκα και στους κινδύνους που φέρουν να ομογενοποιηθούν με το σύστημα.Presented on

Ανάπλαση του περιβάλλοντα χώρου του Κατράκειου Θεάτρου στη Νίκαια

Περίληψη: Η περιοχή επέμβασης μας παρουσιάζει αυτή τη στιγμή εικόνες εγκατάλειψης, γεγονός που δεν αρμόζει στον περιβάλλοντα χώρο ενός θεάτρου με σημαντική πολιτιστική αξία. Επιλέξαμε επομένως να δημιουργήσουμε ένα πάρκο που θα περιλαμβάνει ποικίλες χρήσεις (όπως αθλητισμός, πολιτισμός, οργανωμένο συγκρότημα κατοίκησης, παιδική χαρά, καλλιέργειες, skate park κ.α.) αλλά και διαφορετικές χωρικές ποιότητες όπως μικρά πλατώματα, μεγαλύτερες πλατείες, μονοπάτια, λόφους, χώρους πρασίνου με έντονη ή ήπια βλάστηση, ούτως ώστε η περιοχή μελέτης να λειτουργεί ως πόλος έλξης για τους πολίτες όλες τις ώρες της ημέρας αλλά και όλους τους μήνες του χρόνου. Δημιουργούνται βαθμίδες με στόχο την επίλυση της υψομετρικής διαφοράς στη περιοχή και τη συνεχή οπτική επαφή και άμεση πρόσβαση σε όλα τα σημεία του πάρκου. Σημαντικό στοιχείο της πρότασης αποτελεί η εισαγωγή του υδάτινου στοιχείου καθώς και ο σχεδιασμός κτιρίου πολιτισμικής κυρίως χρήσης που φαίνεται να βγαίνει από τον βράχο, με βατό δώμα ως συνέχεια της βασικής περιπατητικής πορείας της πρότασης. Τέλος, μεριμνούμε για την καλύτερη δυνατή κυκλοφορία στην περιοχή, από και προς αυτήν με τους χώρους στάθμευσης των οχημάτων να προβλέπονται στις δύο εισόδους του πάρκου με στόχο την αποφόρτιση του από αυτά