Comparing the rate of re-stenosis in patients with ballon angioplasty with and without stent in Isfahan Shahid Chamran Hospital.

شایعترین علت مرگ و میر در کشور ما بیماریهای قلبی عروقی و عمدتاً بدلیل آترواسکلروز عروق کرونری می‌باشد امروزه آنژیوپلاستی عروق کرونری با و بدون استنت از مهمترین روشهای درمانی این بیماری می‌باشد و به رغم پیشرفتهای زیاد در این رشته تنگی مجدد (restenosis) عروق کرونری هنوز مهمترین عامل در ایجاد محدودیت در نتایج این بیماری می‌باشد. این مطالعه به منظور بررسی میزان تنگی مجدد عروق کرونری قلب پس از آنژیوپلاستی در بیمارستان چمران طراحی گردیده است. نوع مطالعه مقطعی بوده و جمعیت مورد مطالعه شامل 204 بیماری بودند که در بیمارستان شهید چمران آنژیوپلاستی شده بودند نمونه‌گیری به روش طبقه‌ای آسان در دو گروه جنسی زن و مرد به تفکیک روش مورد استفاده (با و بدون استنت) انجام شد و نهایتاً 22 نفر از هر جنس در گروه اول (بدون استنت) و گروه دوم (با استنت) وارد مطالعه گردیدند و 6 ماه بعد آنژیوگرافی پیگیری جهت بررسی تنگی مجدد انجام شد. نتایج مطالعه نشان داد میزان تنگی مجدد 5/52 در گروه بدون استنت و 5/29 درصد در گروه با استنت بوده است که با قطر رگ نسبت معکوس داشت. وجود فاکتورهای خطر قلبی باعث افزایش میزان ری‌استنوز گردید. با توجه به اینکه با وجود کاربرد استنت هنوز میزان تنگی مجدد از عوارض شایع می باشد. پس باید با کنترل فاکتورهای خطر قلبی عروقی در بیماران و جستجو برای روش‌های جدیدتر در کاهش این میزان تلاش نمود

The effect of Iranian and non-Iranian atenolol tablets in hypertensive patients.

پرفشاری خون یکی از مهمترین عوامل خطرساز بیماریهای قلبی عروقی است. بتابلوکرها و دیورتیکهای تیازیدی بدلیل نقش آنها در کاهش موربیدیتی و مورتالیتی قلبی عروقی، بعنوان اولین داروی انتخابی در بسیاری از مطالعات بررسی شده‌اند هدف از این مطالعه مقایسه اثر درمانی آتنولول بعنوان شایعترین بتابلوکر توصیه شده به بیماران پرفشاری خون در اصفهان از دو شرکت تولید داخلی و خارج از ایران می‌باشد. این مطالعه یک پژوهش نیمه تجربی دو سویه کور بر روی بیماران پرفشاری خون شهرستان اصفهانک از توابع استان اصفهان می‌باشد که بصورت تصادفی بعد ازسه هفته عدم مصرف دارو در دو گروه mg50 قرص آتنولول ساخت شرکت داروپخش ایران ( 100 نفر)و mg50 قرص آتنولول خارجی ( 100 نفر) در شرایط درسوکور قرار گرفتند . طول درمان 3 ماه بود که هر هفته بیماران از نظر فشارخون سیستول و دیاستول و تعداد ضربان قلبی مورد ارزیابی قرار می‌گرفتند. فشارخون سیستول نسبت به قبل از شروع درمان در گروه مورد (آتنولول ساخت شرکت داروپخش ایران) و شاهد (اتنولول خارجی) به ترتیب در ماه اول 1821- و 52/216/28- میلی‌متر جیوه، ماه دوم 1623- و 2122/29- میلی‌متر جیوه و ماه ســــوم 4/1534/26- و 2/215/30- میلی‌متر جیوه کاهش یافت که تفاوت معنی‌داری از نظر آماری بین دو گروه در هر مقطع زمانی مشاهده شد. همچنین تغییرات فشـــــارخون دیاستول به ترتیب در ماه اول 01/992/12- و 07/839/7- میلی‌متر جیوه و ماه دوم 12/86/12 ، 5/787/7- میلی‌متر جیـــــوه و ماه سوم 5/82/13- و 8/81/8- میلی‌متر جیوه گزارش شده که از نظر آماری دردو ماه أخر تفاوت معنی‌دار بود. تفاوت معنی‌داری از نظر تغییرات ضربان قلب بین دو گروه و در طول مدت مطالعه مشاهده نشد. (05/0 P>) آنچه از نتایج این مطالعه بدست آمده بیانگر کارآیی کنترل و درمان هر دو داروی آتنولول ساخت شرکت داروپخش ایران و خارجی در بیماری پرفشاری خون می‌باشد و البته این مطالعه نشان داد آتنولول خارجی نسبت به نوع مشابه داخلی‌اش سرعت اثر بیشتری در کنترل فشارخون سیستولیک دارد ولی قرص آتنولول ساخت شرکت داروپخش ایران باعث کاهش بیشتری در فشارخون دیاستولیک می‌گردد از طرفی درمان با داروی ایرانی دربیماران با فشار خون متوسط سبب کنترل فشارخون در سطح مطلوب می شود

Ten yaers trend of hypertension in over 18 years old persons in Isfahan

زمینه و هدف: مطالعات گوناگون نشان داده کنترل پرفشاری خون منجر به کاهش حوادث عروق مغزی به میزان 40-35 و سکته قلبی 25-20 و بیش از 50 کاهش در نارسایی قلب می‌شود. این مطالعه چگونگی روند ده ساله فشارخون در افراد بالاتر از 18سال، نحوه تغییرات در شیوع فشارخون، میانگین فشار خون سیستولیک، میانگین فشارخون دیاستولیک و میزان آگاهی از درمان و کنترل بیماران در شهر اصفهان را نشان داد. روش مطالعه: این مطالعه شامل سه پژوهش مقطعی - اپیدمیولوژی بوده که در طی ده سال یعنی سالهای 1371، 1377 و 1380 بر روی جمعیت شهر اصفهان انجام گرفته است هر 3 مطالعه به بررسی شیوع پرفشاری خون و نیز برخی عوامل مانند میزان آگاهی، درمان و کنترل در بیماران پرفشاری خون پرداخته است. روش نمونه گیری در همه مطالعات بصورت خوشه‌ای- تصادفی و با مراجعه به محل زندگی و دعوت آنها به کلینیک فشار خون مرکز تحقیقات قلب و عروق بوده است. کلیه افراد زن و مرد تحت مطالعه از سنین 18 سال به بالا انتخاب شدند که بعد از جمع آوری داده‌ها، وارد رایانه شده و تحت برنامه آماری آنالیز توصیفی - تحلیلی و t-test قرار گرفتند و برای مطالعه نهایی از روش متا آنالیز استفاده شد. نتایج: شیوع پرفشاری خون از سال 1371 تا 1380 رو به کاهش بوده است و از 8/31 درصد در سال 1371 به 5/17 درصد در سال 1380 رسیده است ولی در افراد بالاتر از 60 سال شیوع فشارخون کاهش معنی داری نداشته است. این روند کاهش در زنان و مردان اختلاف معنی داری نداشته است. میانگین فشارخون سیستولیک (SBP) و دیاستولیک (DBP) در مردان به ترتیب از 2/132 و 5/89 میلی‌متر جیوه در سال 1371 به 8/116 و 8/73 میلی‌متر جیوه در سال 1379 کاهش یافته، همچنین این میزان در زنان به ترتیب از 07/133 و 2/88 میلی‌متر جیوه به 7/113 و 8/72 میلی‌متر جیوه کاهش یافته است. در طی این سه مطالعه، درصد افرادی که از بیماری پرفشاری خود مطلع بودند از 28 در سال 1371 به 1/50 در سال 1380 رسیده است و درصد افرادی که جهت درمان بیماری خود مراجعه کرده بودند، از 23 به 9/33 و میزان کنترل از 8/2 به 12 افزایش یافت که در این مدت بهبود میزان کنترل پرفشاری خون در زنان (3/13) از مردان (3/4) بیشتر بوده است (05/0

Late clinical events of drug eluting versus bare metal stenting; OPCES' ancillary study

Objective: To compare one year clinical outcomes of patients with chronic stable angina who underwent implantation of bare metal stent (BMS) or drug eluting stent (DES). Methodology: Four hundred forty two (442) participants of OPCES study (Osvix versus Plavix in Cardiovascular Events after Stenting) were included in this sub-study. After evaluation of exclusion criteria (combined DES and BMS stenting (n=31) and incomplete data (n=48) patients were divided in two groups according to selected stent(DES or BMS). Follow-up was conducted by a structured telephone interview after 6 and 12 months. The patients' documents were reviewed by the Study Event Committee in the Isfahan Cardiovascular Research Center to evaluate the occurrence of study endpoints which consisted of clinical success rate and major adverse cardiac events (Major Adverse Cardiac Events (MACE), cardiac death, non-fatal MI, target vessel revascularization and stroke) in hospital, after 6 and 12 months. Results: One hundred sixty six (45.7%) patients were in the DES and 197(54.3%) were in the BMS group. Procedural complications were seen more frequently in the DES group (1.0% vs. 4.8%, P=0.027), the prevalence of the in-hospital MACE, angiographic and clinical success rate were the same between both the groups. There was no significant difference regarding 6 and 12 months MACE rate in patients treated by BMS or DES (6 months: 1.1% vs. 0.6%, p>0.999 12 month: 3.4% vs 2.6%, P = 0.755). Conclusion: Considering the same clinical outcome and the economical parameters, use of the BMS after proper patient selection are recommended

Efficacy of Glucose-Insulin-Potassium Infusion on Left Ventricular Performance in Type II Diabetic Patients Undergoing Elective Coronary Artery Bypass Graft.Dy

BACKGROUND: Glucose-insulin-potassium (GIK) may improve cardiovascular performance after coronary artery bypass graft surgery (CABG). Our study investigated whether an infusion of GIK during elective CABG surgery in type II diabetic patient improved left ventricular performance.    METHODS: We measured left ventricular ejection fraction and troponin (Tn), a myofibrillar structural protein. In this research, after ethics committee approval, 50 patients with type 2 diabetes mellitus (DM) were enrolled into a randomized simple sampling, prospective, double-blind clinical trial study. In the case group, 500 cc dextrose water 5% plus 80 IU regular insulin and 40 mEq KCL were infused at the rate of 30 cc/hr. Patients in control group received 5% dextrose solution at the rate of 30cc/hr. Venous blood samples were taken before induction of anesthesia, after removal of the aortic clamp and before discharging from hospital. The Mann-Whitney-test was used to test for differences in Tn concentration between the groups. Fisher’s exact test was used to determine whether there was a difference in the proportion of patients with a low ejection fraction (<45%) in the case group compared with that in the control group. Changes in potassium and glucose concentrations over time within the groups were examined by ANOVA and paired t-tests. P<0.05 was regarded as significant level for all tests.    RESULTS: In this study, 50 patients with type 2 DM were evaluated in case and control groups. The mean age ± SD in the case group was 57.7 ±9.9 years and in the other group was 61.2 ± 8.4 years. The groups were well-matched for age, sex and number of bypass grafts. Randomization did not give an equal distribution of male and female patients. There wasn’t any significant difference in ejection fraction between the case and control groups before and after CABG (P>0.05). Tn concentration in the case group was 3.3 ± 5.0 and in the control group was 3.9 ± 5.1. There was no significant difference in Tn between the two groups before and after CABG (P>0.05). There was not any significant difference in hospitalization time between the two groups.     CONCLUSION: The results suggested that GIK can’t improve left ventricular performance in routine CABG surgery.      Keywords: Cardiovascular surgery, Glucose-Insulin-Potassium, Cardiac troponin

The effect of contrast dye injection and balloon inflation on QTC and QTC dispersion in 12 leads surface ECG during PTCA

BACKGROUND: Considering that determining the effect of both contrast dye injection and balloon inflation on electrophysiological parameters would help us to predict the ischemic event during PTCA, the aim of this study was to determine the effects of these factors on QTc and QTc dispersion during PTCA in Isfahan. &nbsp;&nbsp; METHODS: In this cross-sectional study, consecutive patients undergoing elective PTCA in Chamran hospital in Isfahan enrolled. All patients were in sinus rhythm. A 12-lead electrocardiogram was continuously recorded before (baseline) and during PTCA after dye injection and balloon inflation. QTc and QT dispersion was calculated in all 12 leads of electrocardiogram during the mentioned times and compared with each other. &nbsp;&nbsp; RESULTS: 33 patients with mean age of 49.1 &plusmn; 16.2 years were studied. Anatomic distribution of the coronary artery stenosis was as follows: left anterior descending artery (LAD) in 76.7% patients, left circumflex (Cx) in 16.6% and right coronary (RCA) in 6.66%. Mean of QTc at baseline, after contrast dye injection and after balloon inflation was 423.9 &plusmn; 28.5, 437 &plusmn; 29 and 437 &plusmn; 22&nbsp;msec, respectively (P &lt; 0.05). Mean of QTc dispersion at baseline, after contrast dye injection and after balloon inflation was 92.3 &plusmn; 7.2, 95.4 &plusmn; 8.3&nbsp;&nbsp; and 93.75 &plusmn; 7.5, respectively (P &gt; 0.05). &nbsp;&nbsp; CONCLUSION: The findings of this research supports the fact that during PTCA a transient myocardial ischemia occurs but further studies is recommended to accurately determine the stages at which ischemia occurred and the extent of its effect of it on cardiac depolarization and repolarization periods.Keywords: PTCA, QTc, QTc dispersion, Balloon inflation, Contrast dye injection.</p

EFFECT OF ENHANCED EXTERNAL COUNTER PULSATION ON PLAS-MA LEVEL OF NITRIC OXIDE AND VASCULAR ENDOTHELIAL GROWTH FACTOR

Abstract &nbsp;&nbsp; BACKGROUND: Endothelial dysfunction contributes to the manifestation of stable and unstable coronary syndromes in patients with established coronary artery disease (CAD). Enhanced external counterpulsation (EECP) is a noninvasive therapeutic modality for patients with CAD, non responsive to medical and/or surgical treatment. The aim of this research was to determine the long-term effect of EECP on endothelial function via releasing angiogenic factors, NO (nitric oxide) and VEGF (vascular endothelial growth factor), in patients with CAD. &nbsp;&nbsp; METHODS: The study was performed on 19 consecutive patients with ischemic coronary artery disease. All subjects were treated with EECP 1-h per day, 5 days a week, over 7 weeks (totally 35 h). Serum level of VEGF and nitrite (stable NO metabolite) concentration was measured before EECP, after 24th day, at the end of course (35th day), and at 1 and 3 months after completion of EECP treatment. &nbsp;&nbsp;&nbsp; RESULTS: After 35 hours of EECP, there was a trend toward increase (31.5 &plusmn; 14.7%) in nitrite level compared with baseline (11.12&plusmn;3.17vs 9.65&plusmn;1.36mg/L) but it wasn&rsquo;t significant. Results of 1and 3 month follow-up after treatment showed that, the nitrite levels significantly increased compared with the baseline. During the course of EECP therapy, plasma VEGF levels increased progressively .Significant increase in plasma levels of VEGF were began from second sampling session of our study (24th day) and reached to maximum 3 month after EECP therapy. &nbsp;&nbsp; CONCLUSION: In this prospective study that assessed the effects of EECP on plasma nitrite and VEGF levels, it has been demonstrated that EECP progressively increases nitrite and VEGF levels during the course of therapy. These significant changes continued 3 months after EECP therapy.</p

The association between epicardial fat thickness in echocardiography and coronary restenosis in drug eluting stents

BACKGROUND: The association between epicardial fat and coronary in-stent restenosis hasnot been evaluated. The objective of the present study was to evaluate the relationship ofechocardiographic epicardial fat thickness (EFT) with restenosis in drug eluting stents (DES).METHODS: In this study, 117 patients who underwent coronary angiography due to recurrentclinical symptoms or findings of non-invasive cardiac tests one year after stent implantationwere selected. According to angiographic results, they were divided into two groups, 65 patientswith in-stent restenosis (case group) and 52 patients without such finding (control group). EFTwas measured perpendicularly on the free wall of the right ventricle at the end of systole in twoechocardiographic views (parasternal short and long axis) at least in three cardiac cycles. Theaverage of obtained values was determined and recorded as EFT. Furthermore, the history ofhypertension, smoking and diabetes, age and sex were investigated and body mass index (BMI)of each patient was also calculated.RESULTS: There were no significant differences in the baseline characteristics (P = 0.812).Patients with in-stent restenosis did not have statistically significant difference (4.6 &plusmn; 1.8 mm)in EFT compared to subjects with patent stents (4.5 &plusmn; 1.8 mm; P = 0.88). The above results werealso confirmed using multiple linear regressions. No significant correlation was found betweenEFT and other clinical variables (P &gt; 0.05).CONCLUSION: In this selected population, the risk of restenosis was not correlated withepicardial fat thickness. Future studies for determining the role of epicardial fat in developmentof in-stent restenosis are warranted.Keywords: Epicardial Fat Thickness, Echocardiography, In-stent Restenosis (ISR)