Deficyt wsparcia społecznego – osoby niepełnosprawne w nieformalnych sieciach społecznych

Nieformalne sieci społeczne pod postacią kręgów rodzinnych, przyjacielskich czy koleżeńskich są źródłem wsparcia społecznego zapewniającego ochronę zasobów o charakterze emocjonalnym: zdrowia fizycznego, zdrowia psychicznego oraz zadowolenia z życia. Dla osób niepełnosprawnych dostęp do tych zasobów oraz możliwość ich mobilizacji pełnią szczególną rolę. Z jednej strony zasoby emocjonalne mogą kompensować braki w wymiarze instrumentalnym (statusowe), które nierzadko ze względu na niepełnosprawność pozostają poza zasięgiem osób nią dotkniętych. Z drugiej strony mogą pełnić rolę czynnika mobilizującego, zwiększającego szansę na podjęcie przez osoby niepełnosprawne działań zmierzających do pozyskania nowych zasobów. W tym kontekście podjęta została próba nakreślenia empirycznej ilustracji obrazującej: 1) naturę nieformalnych sieci społecznych osób niepełnosprawnych w Polsce (w wymiarze afektywnym i współzależności), 2) przedstawienia charakteru uzyskiwanego przez nie wsparcia społecznego (w postaci emocjonalnej), a także 3) zaprezentowania wpływu niepełnosprawności oraz specyfiki sieci społecznych na subiektywnie odczuwany deficyt wsparcia społecznego przy kontroli zmiennych socjodemograficznych. Analizę oparto na danych pochodzących z ośmiu edycji badań (z lat 2000–2015) realizowanych w ramach Diagnozy Społecznej.Publikacja dofinansowana ze środków Polskiego Towarzystwa Socjologiczneg

Usefulness of the SCC, CEA, CYFRA 21.1, and CRP markers for the diagnosis and monitoring of cervical squamous cell carcinoma

Summary Objective: To determine the usefulness of the SCC, CEA, CYFRA 21.1, and CRP markers for the diagnosis and early monitoring after treatment completion in women diagnosed with cervical squamous cell carcinoma. Material and methods: Serum of 140 patients with diagnosed cervical squamous cell carcinoma was investigated. The women with the advanced stage of cervical carcinoma (FIGO IIIB) were divided into two subgroups: with positive and negative outcomes of the treatment. Levels of SCC, CEA, CYFRA 21.1, and CRP were measured before the treatment and immediately after the completion of radiotherapy. Immunochemical methods were used to measure proteins in both serum and plasma samples. Results: 75% of the markers measured were within the reference range for FIGO stage I. The marker levels rose with the clinical progression of the disease. The median levels of all markers and the CRP levels in both groups were compared before the treatment. Only in case of CEA a considerable variation between these groups was observed. Elevated levels of CRP were observed twice more often in patients with negative outcome of the treatment. After the treatment, a significant decrease in all marker levels was observed in patients with positive outcome when compared to the levels at the moment of the diagnosis. Conclusions: SCC, CEA and CYFRA 21.1 markers show low diagnostic sensitivity in early stages of the disease in women diagnosed with cervical squamous cell carcinoma. The concentration of markers measured before the treatment, particularly CEA, may prove to be of prognostic value for women diagnosed with advanced cervical cancer. Certain markers may prove useful in the assessment of the therapy used. Measuring the CRP before the treatment may aid the prognosis of response to treatment in these patients

Usefulness of osteopontin (OPN) determinations in ovarian cancer patients who underwent first-line chemotherapy

Abstract Introduction: Currently CA 125 is a marker of choice for monitoring ovarian cancer. Nonetheless, scientists are still searching for new markers, which could provide additional information for the evaluation of treatment, especially in patients with normal CA 125 levels, despite the progression of the disease. According to the latest reports, OPN can be a potential new marker. Aim: Estimation of usefulness of OPN determinations in the monitoring of ovarian cancer patients. Material and Methods: The study included 54 ovarian cancer patients, undergoing chemotherapy. Markers were measured before, during and after treatment. The dynamics of the change of OPN levels was shown on line graphs, using Microsoft Excel programme. Statistical analysis was performed by Kaplan-Meier method and log-rank test. Results: 44% of patients from the study group were found to have low CA 125 levels. In these cases only the increase of OPN concentration indicated recurrence of the disease. In 43% of patients the high initial CA 125 and OPN levels decreased during chemotherapy and complete regression was stated in these patients. Nevertheless, in 13/17 patients a repeated increase of OPN concentration signalling the recurrence, earlier than CA 125 and clinical recurrence manifestation, was observed. In 13% of patients high initial levels of markers did not decrease during chemotherapy, which correlated with the progression of the disease. Our study showed that only the CA 125 levels had a significant influence (p=0.00063) on the disease-free survival time. Conclusions: Our data suggest a potential usefulness of the OPN determinations in estimating ovarian cancer recurrence. Nonetheless, there was no correlation between the initial OPN concentration and the disease-free survival time

Evaluation of selected serum protein markers as early detectors of ovarian cancer

Summary Objective: an attempt to determine the value of the simultaneous quantization of osteopontin (OPN), insulingrowth factor II (IGF II), leptin, prolactin and CA 125 for early detection of ovarian cancer Materials and methods: Prospective study of 69 women including: - 15 females with ovarian cancer - 33 females with benign ovarian neoplasm - 21 disease-free females The levels of IGF II, prolactin, leptin and CA 125 were determined in serum, while the level of OPN was checked in plasma. Results: The concentrations of IGF II, leptin and prolactin do not let us distinguish among disease-free females, females with ovarian cancer and those with benign ovarian neoplasms on the basis of biochemical markers. The comparison of OPN and CA 125 levels showed significant differences in the concentrations of the biomarkers between disease-free females and females with ovarian cancer, as well as between females with benign ovarian neoplasms and females with ovarian cancer. The ROC curves for two groups: disease-free females and females with ovarian cancer, proved the diagnostic value of OPN and CA 125. Conclusions: The simultaneous quantization of OPN, IGF II leptin and prolactin has not been proved useful for the early detection of ovarian cancer. Statistically significant increase of OPN & CA 125 levels was noted in case of women with ovarian cancer diagnosed through microscopic examination. The analysis of ROC curves showed comparable diagnostic usefulness of both markers. Quantization of OPN may have an additional value for treatment monitoring of women diagnosed with ovarian cancer but with concentration of CA 125 within the reference value

KAPITAŁ SPOŁECZNY W EUROPEJSKICH WELFARE STATES

Kryzys finansów publicznych w krajach europejskich sprawia, że idea państwa opiekuńczego narażona jest dzisiaj na szczególnie ostrą krytykę. Nie sprowadza się ona jedynie do akcentowania braku efektywności działania tych instytucji. Wskazuje się również negatywny wpływ instytucji welfare state na działanie trzeciego sektora - ograniczanie sfer aktywności obywatelskiej, a co za tym idzie, eliminowanie naturalnych źródeł dla generowania kapitału społecznego. Celem artykułu było nawiązanie do tego problemu i pokazanie stanu faktycznego - zasobności kapitału społecznego, pozostającego w dyspozycji obywateli reprezentujących pięć typów państw opiekuńczych: anglosaskiego, korporacyjnego, socjaldemokratycznego, śródziemnomorskiego i postkomunistycznego. Pomiar kapitału społecznego przeprowadzony został z uwzględnieniem jego trzech wymiarów: zaufania (indywidualnego i instytucjonalnego), aktywności obywatelskiej (kapitału spajającego i pomostowego) i satysfakcji z życia (indywidualnej i systemowej). Analiza empiryczna oparta została na danych pochodzących z badań zrealizowanych w 2010 roku w ramach Europejskiego Sondażu Społecznego

Uogólnione zaufanie i jego instytucjonalne korelaty. Kontekst europejski

Celem artykułu była weryfikacja założenia o istnieniu zależności pomiędzy zaufaniem instytucjonalnym a zaufaniem uogólnionym w krajach europejskich. Zaufanie instytucjonalne analizowano przez pryzmat dwóch wymiarów: zaufania do instytucji reprezentacyjnych i zaufania do instytucji implementacyjnych. Pierwszy wymiar objął oceny zaufania do takich podmiotów jak partie polityczne, parlament i rząd. W wymiarze drugim uwzględniono oceny zaufania do systemu oświaty, policji, urzędów administracji państwowej, systemu ubezpieczeń społecznych, ochrony zdrowia oraz sądownictwa. Dane pochodzące z Europejskiego Sondażu Wartości roku 2017 analizowano wykorzystując hierarchiczne modelowanie liniowe. Dzięki zastosowanej metodzie w modelach statystycznych ujęto zmienne zarówno poziomu indywidualnego, jak i wskaźniki krajowe. Otrzymane wyniki potwierdziły istnienie pozytywnej zależności pomiędzy zaufaniem instytucjonalnym, w jego reprezentacyjnej, jak i implementacyjnej formie, a zaufaniem uogólnionym