Exploring correlation between early clinical skills teaching and self-reported competence of senior medical students; a cross-sectional study

Η εκπαίδευση σε συνθήκες προσομοίωσης σε συνδυασμό με την πρακτική άσκηση υπό επίβλεψη σε πραγματικούς ασθενείς, αποτελούν δύο απαραίτητα βήματα για την ασφαλή και συστηματική εκπαίδευση στις κλινικές δεξιότητες. Η οικοδόμηση της αυτοεκτίμησης των φοιτητών ιατρικής κατά τη διάρκεια των σπουδών τους είναι ζωτικής σημασίας, αλλά δεν αρκεί για να εξασφαλίσει την επιτυχή πραγματοποίηση κλινικών δεξιοτήτων. O σκοπός της μελέτης ήταν να αξιολογήσει την αυτο-αναφερόμενη ικανότητα σε βασικές κλινικές δεξιότητες φοιτητών μεγαλυτέρων ετών της ιατρικής, πριν από την αποφοίτησή τους και να διερευνήσει πιθανές συσχετίσεις με την πρώιμη εκπαίδευση κλινικών δεξιοτήτων σε συνθήκες προσομοίωσης. Μέθοδος: Πραγματοποιήσαμε μια συγχρονική μελέτη σε τελειόφοιτους φοιτητές ιατρικής ένα μήνα πριν από την αποφοίτησή τους. Καλέσαμε τους φοιτητές να κάνουν την αυτοεκτίμηση των ικανοτήτων τους σε 42 βασικές κλινικές δεξιότητες χρησιμοποιώντας ένα ανώνυμο ερωτηματολόγιο μέσω διαδικτύου. Τα δεδομένα αναλύθηκαν λαμβάνοντας υπόψη την προηγούμενη συμμετοχή των φοιτητών στο επιλεγόμενο μάθημα «Εργαστήριο Κλινικών Δεξιοτήτων» (ΕΚΔ). Αποτελέσματα: Η απαντητικότητα των τελειόφοιτων φοιτητών ιατρικής στην ηλεκτρονική μας μελέτης ήταν 24,6%. Τριάντα τέσσερις φοιτητές (38,6%) είχαν παρακολουθήσει το επιλεγόμενα μάθημα ΕΚΔ. Η παρακολούθηση του ΕΚΔ φάνηκε να επηρεάζει την αυτοεκτίμηση της ικανότητας των φοιτητών στην πραγματοποίηση των 15 δεξιοτήτων που διδάσκονται στο επιλεγόμενο μάθημα, σε σχέση με τους φοιτητές που δεν το έχουν παρακολουθήσει (p>0,05). Δεν υπήρχε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων φοιτητών σε σχέση με τις άλλες βασικές δεξιότητες που δεν διδάχθηκαν στο ΕΚΔ. Συμπεράσματα: Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι οι τελειόφοιτοι φοιτητές ιατρικής δεν αισθάνονται αρκετά ικανοί να επιτελέσουν τις βασικές κλινικές δεξιότητες που πρέπει να καλύπτει το προπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών της ιατρικής. Η συστηματική εκπαίδευση στις κλινικές δεξιότητες στα πρώτα χρόνια των ιατρικών σπουδών πριν από την επαφή με τους ασθενούς φαίνεται να είναι αρκετή για να αλλάξει την αυτοεκτίμηση των τελειόφοιτων φοιτητών ιατρικής στην πραγματοποίηση επιλεγμένων κλινικών δεξιοτήτων.Introduction: Simulation-based teaching combined with supervised clinical practice, are the necessary steps for safe and systematic clinical skills education. Building medical students’ self-esteem during their undergraduate studies has a positive effect in their competence but is not sufficient to ensure successful clinical skills performance. The aim of the study was to assess senior medical students’ self-reported competence before graduation in basic clinical skills and explore potential correlations with early simulation-based clinical skills teaching. Methods: We conducted a cross-sectional study in final-year medical students one month before their graduation. We invited senior medical students to self-report their competence in 42 basic clinical skills using an online anonymous questionnaire. Medical students’ participation in the clinical skills lab (CSL) elective course was the main factor of analysis. Results: Senior medical students’ response rate in our electronic study was 24.6%. Thirty-four students (38.6%) have attended CSL elective course. Attending CSL seemed to influence senior medical students’ self-reported competence in performing the 15 skills taught in the elective course in comparison with students who have not attended it (p>0.05). There was no statistical difference between the two groups in regard to other basic skills that were not taught in the CSL. Conclusion: Our results indicate that senior medical students do not feel competent enough to perform basic clinical skills that the undergraduate medical curricula should cover. Systematic clinical skills teaching in early years of medical studies before patient contact seemed to be enough to change senior medical students’ self-reported competence in specific clinical skills

Paternal psychological distress and child emotional, behavioural, and cognitive outcomes: Findings from the Millennium Cohort Study

Background: Recent research studies indicate that fathers’ psychological distress affects child emotional, behavioural, and cognitive development. Parenting practices are suggested to account for these pathways. Despite the increasing understanding of the role of paternal psychological distress, important questions remain, especially in relation to adolescent outcomes. Therefore, the aim of this thesis is to explore further the relationship between paternal psychological distress and child development, from early childhood to adolescence. Methods: The thesis utilizes secondary data from the Millennium Cohort Study. It involves three research aims: i) Using cross-lagged models, to investigate the bi-directional associations between fathers’ psychological distress and child emotional and behavioural difficulties, across child ages 3-14; ii) Through group-based trajectory modelling, to identify trajectories of paternal psychological distress across ages 3-11 and subsequently, using regression modelling, to examine how these trajectories are linked to offspring cognitive functioning at age 11; iii) Finally, through path analysis, to assess if fathers’ psychological distress at child ages 3, 7, and 11, predicts offspring engagement in health risk behaviours (smoking, alcohol use, binge drinking, and sexual activity) at age 14. Results: Findings show that paternal psychological distress predicts child emotional and behavioural difficulties, and that child difficulties also predict paternal psychological distress, though to a less extent. Moreover, reciprocal interactions occur between fathers’ distress and offspring peer difficulties, across ages 11 and 14. Additionally, when it comes to cognitive functioning, paternal psychological distress is associated with less impulsive decision-making. Last, some evidence emerged that, for intact families, fathers’ distress is linked to a decreased likelihood of adolescent alcohol and binge drinking. Conclusions: This thesis shows that paternal psychological distress influences child outcomes. Clinical and policy implications arise, as results suggest that promoting the mental well-being of fathers can be beneficial for child development

Biochemical and immunological analysis of the role of growth factors in the biosynthesis of secreted chondroitin and dermatan sulphate proteoglycans in melanoma cell lines and human normal melanocytes

Melanoma is a frequent and therapy resistant human malignancy with a rising incidence rate, worldwide (Houghton et al., 2002). Malignant melanoma arises in the epidermis either in situ or in an invasive form, progressing from radial growth phase to vertical growth phase through enhanced invasion into the dermis (Lever, 2005). With malignant progression tumor cells partly through autocrine and paracrine production of growth factors and cytokines actively modulate their microenvironment in a tumor-favourable way to enable successful invasion (Selvamurugan et al., 2002; Hakamori et al., 2002; Nikitovic et al., 2006). The dermis extracellular matrix (ECM) consists of different types of collagens, glycoproteins, hyaluronan (HA) and proteoglycans (PGs) (Wang et al., 2003). Members of the small leucine-rich proteoglycans (SLRPs) family were found to participate in both the structural and the functional organization of the skin (Wang et al., 2003; Carrino et al., 2000). Previously it was shown that the SLRP lumican significantly affects the mechanical properties of the skin and that the lack of its expression results in skin fragility and laxity (Carrino et al., 2000; Vuillermoz et al., 2005). The role of lumican has been investigated in the growth and metastasis of several cancers, without being fully elucidated (Naito, 2005). Specifically it was demonstrated that human colorectal cancer cells (Lu et al., 2002), cervical squamous carcinoma cells (Naito, 2002) and pancreatic adenocarcinoma cells express lumican mRNA and different glycosylated types of its protein (Lu, 2002). In contrast, lumican in breast cancer tissues is expressed in fibroblasts adjacent to cancer cells but not in cancer cells (Leygue et al., 1998). Furthermore, it has been demonstrated that reduced expression of lumican is associated with poor outcome in node-negative invasive 6 breast cancer (Troup et al., 2003) while high expression level of lumican is associated with a high pathological tumor grade, low estrogen receptor levels in the cancer tissue, and younger age of patients (Leygue et al., 1998). Pancreatic myofibroblasts of the tumor stroma were also found to strongly overexpress lumican (Koninger et al., 2004). An in vitro/in vivo study showed that lumican expression by transfected B16F1 mouse melanoma cells resulted in inhibition of hypodermal melanoma growth in syngenic mice, but failed to change the B16F1 cell differentiation, growth rate and adhesion properties (Vuillermoz et al2004). The above reports suggest that lumican may have a role both in the host reaction of the peritumoral cells as well as in tumor growth. The expression of lumican by human melanoma cells has not, to our knowledge, been reported. The aim of the present study was to investigate and to characterize lumican expression at the mRNA, protein and carbohydrate level, in two human malignant melanoma cell lines (WM9 and M5) and normal neonatal human melanocytes (HEMN). Both human metastatic melanoma cell lines were found to express lumican mRNA and effectively secrete lumican in a proteoglycan (PGs) form, characterized to be substituted mostly with keratan sulfate chains. Lumican mRNA was not detected in normal melanocytes. This is the first time that the synthesis and secretion of lumican in human melanoma cell lines is reported. The role of this proteoglycan in the development and progression of malignant melanoma has to be further investigated. The members of the fibroblast growth factor (FGF) family (Eswarakumar, Lax, & Schlessinger, 2005) function through four distinct, high-affinity cell surface receptors with intrinsic tyrosine kinase activity, designated FGFR1–4 (Basilico & Moscatelli, 1992). The binding of FGFs to the extracellular ligand domain of FGFRs induces receptor dimerization, activation and autophosphorylation of multiple 7 tyrosine residues in the cytoplasmic domain of the receptor molecule (Jaye, Schlessinger, & Dionne, 1992), leading to the stimulation of intracellular signaling pathways that control cell proliferation, differentiation, migration or survival (Eswarakumar et al., 2005). Human melanomas most uniformly constitutively express basic fibroblast growth factor (FGF-2). As these cancer cells simultaneously express FGFRs their growth is stimulated by FGF-2 in an autocrine manner (Rodeck, 1993; Rodeck et al., 1991; Yeoman, 1993). The biological significance of this autocrine loop has been demonstrated using anti-sense oligonucleotides that targeted FGF-2 or by inactivating FGF-2 with anti-FGF-2 antibodies resulting in an inhibition of melanoma cell proliferation both in vitro and in vivo (Beckcer, Meier, & Herlyn 1989; Rofstad & Halsor, 2000; Wang & Becker, 1997). On the other hand, increased expression of FGF-2 stimulates the transformed melanoma phenotype demonstrating that FGF-2-dependent signaling is essential in melanoma tumor progression (Meier et al., 2000)...Το κακόηθες μελάνωμα έχει προσελκύσει το πραγματικό ενδιαφέρον τα τελευταία χρόνια λόγω της αυξημένης συχνότητάς του. Η συχνότητα εμφάνισής του έχει εκτιμηθεί ότι διπλασιάζεται παγκοσμίως κάθε 10-15 χρόνια και ο κίνδυνος στη διάρκεια της ζωής είναι μεταξύ 0,5-1,0 %. Προσβάλλει κυρίως ανθρώπους με λευκό δέρμα και η έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία είναι ένας ουσιαστικός παράγοντας για την ανάπτυξή του, η δε σχέση μεταξύ κινδύνου και έκθεσης είναι ασαφής. Το κακόηθες μελάνωμα είναι η πιο σοβαρή δερματική κακοήθεια και η πρόγνωση μερικών όγκων παραμένει πολύ πτωχή. Το πάχος κατά Breslow, δηλαδή το κατακόρυφο πάχος του όγκου από την κοκκώδη στιβάδα της επιδερμίδας στη βαθύτερη περιοχή του μελανώματος, είναι ο πιο σημαντικός προγνωστικός παράγον. Γενικά, οι ασθενείς με λεπτούς όγκους έχουν πολύ μεγαλύτερη επιβίωση από εκείνους με παχύς βλάβες, το δε ποσοστό της 5ετούς επιβίωσης για αλλοιώσεις μικρότερες από 1,5 mm πάχους είναι 93 %, συγκρινόμενο με το 73% για εκείνες με 1,5-3, 49 mm πάχους, και το 48 % για εκείνες των 3,5 mm ή και περισσότερο. Οι πρωτεογλυκάνες (proteoglycans, PGs) είναι μια από τις κύριες κατηγορίες γλυκοσυζευγμάτων (glycoconjugates) που συναντώνται σε όλους τους ιστούς. Εντοπίζονται κυρίως στον εξωκυττάριο χώρο, αλλά και σε κυτταρικό επίπεδο (μεμβράνη και εκκριτικά ενδοκυτταρικά κοκκία). Συμμετέχουν στη ρύθμιση σημαντικών κυτταρικών γεγονότων όπως, κυτταρική προσκόλληση, μετακίνηση, διαφοροποίηση και πολλαπλασιασμός. Συμμετέχουν επίσης στην οργάνωση του εξωκυττάριου χώρου μέσω των αλληλεπιδράσεών τους με σημαντικά μακρομόρια όπως το κολλαγόνο, οι λιποπρωτεΐνες, οι αυξητικοί παράγοντες και οι υποδοχείς αυξητικών παραγόντων. Οι PGs αποτελούνται από έναν πρωτεϊνικό κορμό πάνω στον οποίο συνδέονται ομοιοπολικά αλυσίδες γλυκοζαμινογλυκανών (glycosaminoglycans, GAGs) και ολιγοσακχαριτών. Τόσο ο πρωτεϊνικός κορμός όσο και οι υδατανθρακικές αλυσίδες προσδίδουν στις πρωτεογλυκάνες μοναδικές βιολογικές και φυσικοχημικές ιδιότητες. Η τάση του φυσιολογικού δέρματος προς διατήρηση της σταθερότητας των στοιχείων του υποστηρίζεται από τη δυναμική αλληλεπίδραση μεταξύ των μελανοκυττάρων και του μικροπεριβάλλοντός τους όπως είναι τα κερατινοκύτταρα, οι ινοβλάστες, τα κύτταρα του ανοσολογικού συστήματος και η εξωκυττάριος 1 θεμέλια ουσία. Τα μελανοκύτταρα προσφύονται στα κερατινοκύτταρα ενώ η επικοινωνία μεταξύ μελανοκυττάρων και ινοβλαστών ή ενδοθηλιακών κυττάρων πραγματοποιείται μέσω διαλυτών παραγόντων. Στην πορεία του μετασχηματισμού και της εξέλιξης των μελανοκυττάρων και των κυττάρων του μελανώματος, υπάρχουν αλληλεπιδράσεις μεταξύ των νεοπλασματικών κυττάρων και των παρακείμενων φυσιολογικών κυττάρων του δέρματος, όπως είναι τα κύτταρα της δερμίδας και τα ενδοθηλιακά κύτταρα. Αυτοκρινείς αυξητικοί παράγοντες όπως ο bFGF που παράγεται από τα κύτταρα του μελανώματος διεγείρει τον πολλαπλασιασμό των ίδιων των αρχέγονων κυττάρων και παρακρινείς αυξητικοί παράγοντες όπως ο PDGF και ο VEGF ρυθμίζουν το μικροπεριβάλλον προάγοντας την ανάπτυξη του όγκου και την διήθηση. Οι παρακρινικές επιδράσεις περιλαμβάνουν τον πολλαπλασιασμό των ινοβλαστών και την ινοπλασία (δεσμοπλασία), την αγγειογέννεση και την φλεγμονή. Έχει αναφερθεί ότι η παραγωγή αυξητικών παραγόντων από τα κύτταρα του μελανώματος είναι η κινητήριος δύναμη για την εξέλιξη του ακτινωτού (RGP) σε κατακόρυφο (VGP) μελάνωμα διότι ελέγχουν εκτός από την ανάπτυξη του όγκου και τον σχηματισμό του στρώματος. Η ανάπτυξη του καρκίνου ως εξέλιξη με πολλά βήματα χρειάζεται μεταξύ των άλλων και επιπλέον μελέτες για τον χαρακτηρισμό της ανάμειξης των διαφόρων πρωτεογλυκανών σε κάθε βήμα των νεοπλασιών. Καθορισμός του ρόλου της κάθε πρωτεογλυκάνης και ξεχωριστά των εκκρινόμενων ή/και των συνδεδεμένων με την κυτταρική μεμβράνη πρωτεογλυκανών στους παθολογικούς μηχανισμούς. Η πληρέστερη ανάλυση της δομής των γλυκοζαμινογλυκανικών αλυσίδων πρέπει επίσης να συσχετίζεται με την παθολογική ανατομική. Πιστεύεται, ότι η γνώση της δομής και του ρόλου ειδικών πρωτεογλυκανών θα προσφέρει μηχανισμούς δράσης που θα βοηθήσουν την θεραπεία του καρκίνου...

Mobile Learning Applications for Refugees: A Systematic Literature Review

The proliferation of mobile devices in everyday life since the end of the 20th century has led to mobile applications for educational purposes and the creation of the research field of mobile learning. Despite the extended research interest on the effectiveness of this field, there is limited research on mobile learning for various social groups, such as refugees, students with learning difficulties and disabilities. Due to the unprecedented number (over one hundred million) of refugees during the second decade of the 21st century worldwide, many NGOs (Non-Governmental Organizations) and UN (United Nations) initiatives have proposed leveraging mobile learning for refugee educational needs. This research article focuses on mobile learning for refugee education. Namely, the present systematic literature review results from 2015 to 2020 will give a concrete picture of the recently existing mobile learning apps for refugees and their characteristics. According to the research findings, 15 characteristics were collected out of 14 applications. According to prior literature, areas of agreement or discrepancies in the field were found. Two new -to previous literature- characteristics were revealed: interwoven psychological and educational features and refugees’ cultural features in the apps. The summarization and categorization of the app’s characteristics aim to contribute to mobile learning research and impact game developers, educators, and NGOs according to refugee needs. The limitations of this study and issues for further exploration will also be discussed in the last sections

Mobile Learning Applications for Refugees: A Systematic Literature Review

The proliferation of mobile devices in everyday life since the end of the 20th century has led to mobile applications for educational purposes and the creation of the research field of mobile learning. Despite the extended research interest on the effectiveness of this field, there is limited research on mobile learning for various social groups, such as refugees, students with learning difficulties and disabilities. Due to the unprecedented number (over one hundred million) of refugees during the second decade of the 21st century worldwide, many NGOs (Non-Governmental Organizations) and UN (United Nations) initiatives have proposed leveraging mobile learning for refugee educational needs. This research article focuses on mobile learning for refugee education. Namely, the present systematic literature review results from 2015 to 2020 will give a concrete picture of the recently existing mobile learning apps for refugees and their characteristics. According to the research findings, 15 characteristics were collected out of 14 applications. According to prior literature, areas of agreement or discrepancies in the field were found. Two new -to previous literature- characteristics were revealed: interwoven psychological and educational features and refugees’ cultural features in the apps. The summarization and categorization of the app’s characteristics aim to contribute to mobile learning research and impact game developers, educators, and NGOs according to refugee needs. The limitations of this study and issues for further exploration will also be discussed in the last sections

An Overview of Mobile Learning for Refugee Students: Juxtaposing Refugee Needs with Mobile Applications’ Characteristics

The mass influx of refugees into Europe since 2013 and their educational challenges have increased the need for high-quality refugee education. One proposal for addressing these challenges was to leverage mobile devices for educational purposes (mobile learning). Although significant research has been done in this field, mobile learning’s effectiveness on different social groups has yet to be explored. The present review paper aims to outline: (a) the factors that challenge refugee education, (b) the use of smart mobile devices by the refugee population, (c) the conflicting views about the effect of mobile learning in refugee education, and (d) the proposed characteristics for mobile refugee applications as found in the literature. A juxtaposition of refugee needs with the characteristics of mobile learning apps is attempted. By surveying the literature, the present paper concludes that mobile learning seems beneficial for refugees in two ways: providing refugees access to education and improving the quality of the provided refugee education. However, it is not a one-solution-fits-all regarding their education. At the end, future research proposals are included

Εκπαιδευτικά Quiz Ηλεκτροφυσιολογίας

1) Σε ταχυκαρδία με ευρέα QRS στο ΗΚΓ, υπέρ της κοιλιακής ταχυκαρδίας και κατά της υπερκοιλιακής με αλλοδρομίας είναι τα κάτωθι χαρακτηριστικά. Ποιο  είναι λάθος;Παρουσία κολποκοιλιακού διαχωρισμούΔιάρκεια του QRS συμπλέγματος > 0.14 sΣύμφωνη θετικότητα ή σύμφωνη αρνητικότητα του QRS συμπλέγματος στις προκάρδιες απαγωγές.Ανάδρομο Wenckebach.Εάν υπάρχει μορφολογία αποκλεισμού του αριστερού σκέλους στην απαγωγή V1 να υπάρχει μικρής διάρκειας R κύμα.Εάν υπάρχει αποκλεισμός δεξιού σκέλους στην απαγωγή V1 το αρχικό R κύμα να είναι υψηλότερο 2) Σε ποιας μορφής κoιλιακή ταχυκαρδία (VT) η κατάλυση με υψίσυχνο ρεύμα έχει τα καλύτερα αποτελέσματα; Σε VT σε ισχαιμική καρδιομυοπάθειαΣε VT σε δυσπλαστική δεξιά κοιλίαςΣε VT σε διατατικού τύπου μυοκαρδιοπάθεια, που δεν οφείλεται σε ΒΒΒ reentry.Στην ιδιοπαθή VT του χώρου εξόδου της δεξιάς κοιλίας.Στην ιδιοπαθή αριστερή VT... (excerpt

Assessment of public acceptance and willingness to pay for renewable energy sources in Crete

The aim of this study is to analyse and to evaluate the citizens' public acceptance and willingness to pay (WTP), for Renewable Energy Sources (RES) in Crete. For this purpose a contingent valuation study was conducted, using a double bound dichotomous choice format to elicit people's WTP and factors affecting it. Residents of 1440 households all over Crete were interviewed face-to-face. Major conclusions can be used as a basis for sustainable energy planning, for policies and the formulation of awareness campaigns and for RES investment programs and projects in order to prepare implementation conditions and enhance public acceptance of renewable energy investments and programmes. Mean WTP per household was found to be 16.33[euro] to be paid quarterly as an additional charge on the electricity bill. Larger willingness to pay was reported by those with high family income and residence size, those having a higher level of energy information and awareness concerning climatic change, those who have invested in some energy saving measures, and those who suffer from more electricity shortages than others.Contingent valuation Double bounded dichotomous choice Renewable energy Willingness to pay Public acceptance Public perceptions