Antiphospholipid Syndrome — controversies

Antiphospholipid Syndrome which was defined for the first time in 1985 is more and more frequently diagnosed and better treated. During the 30-year period of observation numerous new questions have appeared regarding the nature of this diseases. In particular: how to diagnose the disease in patients with non-classification criteria; how to prevent thrombosis and pregnancy complications, why does thrombosis appear despite the proper anticoagulation, is it possible to diagnose seronegative antiphospholipid syndrome? The current knowledge regarding diagnosis and treatment of APS has been presented in this paper

Przeddyplomowe nauczanie reumatologii w Polsce

  Celem kształcenia przeddyplomowego z reumatologii jest przygotowanie przyszłych lekarzy — szczególnie lekarzy rodzinnych — do umiejętności wczesnego rozpoznawania i leczenia chorób reumatycznych. Nauczanie to prowadzą w Polsce wszystkie uczelnie medyczne — łączna liczba godzin wynosi od 10 do 40. Wykładowcom udaje się uczyć „czystej” reumatologii, nie łącząc jej — jak to praktykuje się w wielu krajach — z innymi dziedzinami medycyny klinicznej (ortopedia, geriatria). Obecnie stoi przed nimi duże wyzwanie — muszą przystosować system nauczania reumatologii do nowego programu studiów. Forum Reumatol. 2016, tom 2, nr 1, 2–6 Słowa kluczowe: reumatologia; nauczanie przeddyplomowe  

Advanced ankylosing spondylitis diagnosed after infection of the digestive tract — case report

Inflammatory spondyloarthrophaties (SpA) are a group of diseases with a close aetiology and clinical course. Infections , especially bacterial, of the digestive tract are possible causes of SpA. Infectious pathogens may penetrate the mucous membrane of the gastrointestinal tract, of the urogenital tracts, respiratory tract and induce the reactive arthritis or exacerbate the previously diagnosed, chronic SpA. Dysbiosis also plays an important role in the pathogenesis of SpA. In the report, authors presented a case of a patient with a long-time backbone pain, in whom Yersinia enterocolitica infection of the digestive tract preceded the peripheral arthritis and inflammatory pain of the spine. The radiological images showed the characteristic changes of the advanced ankylosing spondylitis

Zespół hemofagocytowy indukowany terapią hormonalną – studium przypadku klinicznego

Zespół hemofagocytowy (ang. – HLH) charakteryzuje się nieprawidłową aktywacją układu immunologicznego, u podłoża której leżą zmiany genetyczne lub nabyte zaburzenia cytotoksyczności limfocytów T i NK. Objawy kliniczne są niespecyficzne i różnorodne, a postawienie rozpoznania, pomimo dostępności badań dodatkowych, jest niezwykle trudne. W artykule zaprezentowano przypadek kliniczny chorej, u której pierwotnie w obrazie klinicznym dominowała nawracająca gorączka oraz zmiany skórne sugerujące rozpoznanie rumienia guzowatego. Pomimo rozpoczęcia steroidoterapii oraz stosowania empirycznej antybiotykoterapii stan pacjentki nie ulegał poprawie. Do objawów klinicznych dołączyły się splenomegalia oraz zaburzenia w badaniach dodatkowych: trójukładowa cytopenia, hiperferrytynemia, hipertriglicerydemia, hipofibrynogenemia. Ponadto w obrazie histopatologicznym szpiku kostnego stwierdzono obecność hemofagocytów. Na podstawie obrazu klinicznego oraz badań dodatkowych postawiono rozpoznanie HLH. W terapii zastosowano chemioterapię zgodnie z protokołem HLH-2004, uzyskując całkowitą remisję

Assessment of education requirements for patients with rheumatoid arthritis, based on the Polish version of the Educational Needs Assessment Tool (Pol-ENAT), in the light of some health problems – A cross-sectional study

© 2016, Institute of Agricultural Medicine. All rights reserved. Introduction. Patients with chronic rheumatoid arthritis (RA) need advice in order to face the problems of everyday life, as well as suffering associated with the disease. Health professionals should attempt to raise the level of resourcefulness and independence of the patient. Objective. To assess the relationship between the deficit of knowledge about RA and the degree of pain, fatigue, morning stiffness, assessment of disease activity as well as functional efficiency. Materials and method. The study was conducted on 277 patients with RA in 7 rheumatologic centres in Poland. The method applied was the questionnaire Pol-ENAT (0–156); HAQ DI (0–3); analog scales (0–100). Results. Mean (SD) age was 53.28 (13.01) and disease duration 13.70 (10.63) years. The mean (SD) value was 54.93 (23.17) for pain, 52.97 (21.98) for fatigue, 48.28 (24.76) for morning stiffness (0–100 mm). HAQ DI was 1.40 (0.66), with an upward trend with duration of disease (

Biopodobne leki biologiczne w reumatologii

Współcześnie pojęcie „leki biologiczne”, czyli „biofarmaceutyki”, oznacza leki, których substancja czynna została wytworzona przez żywe komórki hodowane in vitro. W większości leki biologiczne są dużymi cząsteczkami białkowymi. Synteza białek w żywych komórkach może ulegać pewnym zmianom. Tym samym możliwe są pewne różnice (najczęściej dotyczące modyfikacji posttranslacyjnych) w budowie leków. Muszą one mieścić się w precyzyjnie określonych granicach. Lek biopodobny to lek biologiczny wyprodukowany jako bardzo podobna kopia leku biologicznego innowacyjnego wcześniej zarejestrowanego. Lek biopodobny nie jest lekiem generycznym w ujęciu farmakologicznym. Dopuszczenie leku biopodobnego do stosowania wymaga badań określających jego podobieństwo strukturalne, badań za pomocą testów biologicznych, badań farmakokinetycznych i badań klinicznych oceniających skuteczność i bezpieczeństwo terapii. Lek biopodobny musi cechować się określoną biorównoważnością i jego produkcja, podobnie jak produkcja leku oryginalnego, podlega ścisłemu nadzorowi agencji rejestracyjnej. W reumatologii stosowane są obecnie liczne leki biopodobne, a ich wprowadzanie na rynek łączy się ze zwiększeniem dostępności leczenia biologicznego dla większej liczby chorych z powodu większej konkurencyjności i sukcesywnego obniżania kosztów terapii. Forum Reumatol. 2017, tom 3, nr 4: 191–20

Biopodobne leki biologiczne w reumatologii

Współcześnie pojęcie „leki biologiczne”, czyli „biofarmaceutyki”, oznacza leki, których substancja czynna została wytworzona przez żywe komórki hodowane in vitro. W większości leki biologiczne są dużymi cząsteczkami białkowymi. Synteza białek w żywych komórkach może ulegać pewnym zmianom. Tym samym możliwe są pewne różnice (najczęściej dotyczące modyfikacji posttranslacyjnych) w budowie leków. Muszą one mieścić się w precyzyjnie określonych granicach. Lek biopodobny to lek biologiczny wyprodukowany jako bardzo podobna kopia leku biologicznego innowacyjnego wcześniej zarejestrowanego. Lek biopodobny nie jest lekiem generycznym w ujęciu farmakologicznym. Dopuszczenie leku biopodobnego do stosowania wymaga badań określających jego podobieństwo strukturalne, badań za pomocą testów biologicznych, badań farmakokinetycznych i badań klinicznych oceniających skuteczność i bezpieczeństwo terapii. Lek biopodobny musi cechować się określoną biorównoważnością i jego produkcja, podobnie jak produkcja leku oryginalnego, podlega ścisłemu nadzorowi agencji rejestracyjnej. W reumatologii stosowane są obecnie liczne leki biopodobne, a ich wprowadzanie na rynek łączy się ze zwiększeniem dostępności leczenia biologicznego dla większej liczby chorych z powodu większej konkurencyjności i sukcesywnego obniżania kosztów terapii